Stratfor: Απειλείται η ακεραιότητα της Ουκρανίας.

του George Friedman

Γιατί η επόμενη μέρα κρύβει τεράστιους κινδύνους για την Ουκρανία. Οι αντίπαλες φράξιες και τα κίνητρα των ξένων δυνάμεων. Οι επιδιώξεις της Ρωσίας και το ενδεχόμενο διάσπασης του κράτους. Τα ανοιχτά μέτωπα στην οικονομία και ο ρόλος του ΔΝΤ.

Σχολιάστε1& δείτε τα σχόλια

 22  6 +10  0

Η εξέγερση στο Κίεβο έχει προφανώς φτάσει στο τέλος της. Ο πρόεδρος Βίκτορ Γιανουκόβιτς και η αντιπολίτευση κατέληξαν σε συμφωνία, η οποία ήρθε κατόπιν διαπραγμάτευσης με τους υπουργούς Εξωτερικών της Πολωνίας, της Γερμανίας και της Γαλλίας.
Η Βουλή είναι πλέον υπεύθυνη και αποφασίζει για το ποιοι θα αναλάβουν υπουργικές θέσεις και πότε θα διεξαχθούν οι εκλογές, για το εάν θα απολύσει δικαστές κ.λπ. Δεν είναι ξεκάθαρο εάν η Βουλή μπορεί να απολύσει τον πρόεδρό της χωρίς να υπάρχει πρώτα έγκληση και δίκη, όμως όλα αυτά είναι συζητήσιμα. Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι ότι οι υπουργοί Εξωτερικών της Πολωνίας, της Γαλλίας και της Γερμανίας διαπραγματεύτηκαν ένα αποτέλεσμα που, για πρακτικούς λόγους, αγνόησε το Σύνταγμα της Ουκρανίας. Θέτει ένα ενδιαφέρον προηγούμενο. Όμως για την Ουκρανία, το Σύνταγμα δεν είχε την «πατίνα» της παράδοσης που απαιτεί ένα πραγματικό Σύνταγμα, ενώ δεν είναι πολλοί αυτοί στους οποίους θα λείψει ο Γιανουκόβιτς.
Το ερώτημα τώρα είναι εάν όλα αυτά θα κάνουν πραγματική διαφορά για τη χώρα ή για τον υπόλοιπο κόσμο. Υπάρχει μια νέα προσωρινή ηγεσία, αν και παραμένει σε φράξιες, και δεν έχουν ακόμα προκύψει πλήρως οι ηγέτες σε αυτές τις φράξιες.
Η επίπτωση των πυροβολισμών θα φέρει κάποια ενότητα στο Κίεβο για ένα διάστημα, όμως, με την πάροδο του χρόνου, η ιδεολογία, η φιλοδοξία και η εχθρότητα θα ξαναβγούν στην επιφάνεια. Αυτό θα καταστήσει τη διακυβέρνηση της Ουκρανίας τόσο δύσκολη όσο και στο παρελθόν, ιδιαίτερα αφού οι διαφορές μεταξύ των νεοναζιστών, των φιλελεύθερων και των ενδιάμεσων ομάδων -όλες βρέθηκαν στα οδοφράγματα- είναι βαθιά ριζωμένες. Θα είναι δύσκολο να σχηματιστεί μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας.
Ένα άλλο θέμα είναι τι θα συμβεί την επόμενη φορά που το πλήθος θα καταλάβει κυβερνητικά κτίρια. Το προηγούμενο έχει δημιουργηθεί -ή για την ακρίβεια, δημιουργήθηκε το 2004 με την Πορτοκαλιά Επανάσταση- και οι κυβερνήσεις και τα καθεστώτα μπορούν να αλλάζουν με επιδέξιους νομικίστικους χειρισμούς. Κάποια στιγμή θα συγκεντρωθεί ένα μεγάλο πλήθος και θα καταλάβει κτίρια.
Εάν η κυβέρνηση ανοίξει πυρ, τότε την εξουσία θα την έχουν τέρατα. Και δεν το λέω ειρωνικά, αλλά κυριολεκτικά. Όμως, εάν η κυβέρνηση αφεθεί να παραλύσει από τους διαδηλωτές, τότε πώς μπορεί να εκτελέσει τις συνταγματικές υποχρεώσεις της; Και δεν το λέω ούτε αυτό ειρωνικά. Με το Ουκρανικό Σύνταγμα, νέο ή παλιό, δεν έχει καμία σημασία, διότι οι Ουκρανοί δεν θα μπουν στη διαδικασία της τήρησής του - αφού οι ξένες δυνάμεις θα τους πιέσουν να διαφοροποιηθούν από τη συνταγματική δημοκρατία για να δημιουργήσουν ένα νέο.
Δεν πρέπει να υπάρχει παρανόηση. Η κυβέρνηση Γιανουκόβιτς ήταν σάπια μέχρι το κόκαλο, και δεν θα λείψει σε κανέναν. Όμως οι περισσότερες κυβερνήσεις της Ουκρανίας θα είναι σάπιες μέχρι το κόκαλο, εν μέρει διότι δεν υπάρχει παράδοση σεβασμού της νομοθεσίας αλλά και λόγω του τρόπου με τον οποίο ιδιωτικοποιήθηκε η ακίνητη περιουσία. Πώς θα μπορούσε να υπάρξει παράδοση νομοθεσίας σε μια χώρα που από χώρα έγινε επαρχία ενός άλλου κράτους και στην οποία ένας από τους ηγέτες της ήταν ο Γιόσεφ Στάλιν;
Οι ιδιωτικοποιήσεις, μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, προέκυψαν ξαφνικά με αόριστους κανόνες, που έδιναν το πλεονέκτημα στους γρήγορους και στους αδίστακτους. Οι άνθρωποι αυτοί εξουσιάζουν πλέον την Ουκρανία, και όσο κι αν το πλήθος τους απεχθάνεται δεν μπορεί να τους ανατρέψει. Οι ολιγάρχες, όπως ονομάζονται οι πλούσιοι στην πρώην Σοβιετική Ένωση, είναι ελεύθεροι. Μπορούν να εξαφανίσουν τους επικριτές τους ή να τους δωροδοκήσουν για να εξασφαλίσουν τη σιωπή τους. Το μόνο πράγμα που είναι ισχυρότερο από το χρήμα είναι τα όπλα. Όμως τα όπλα κοστίζουν σε χρήμα και σε ζωές.
Η ιδέα ότι αυτό που θα ακολουθήσει την ουκρανική επανάσταση θα είναι η γέννηση μιας φιλελεύθερης δημοκρατίας μου θυμίζει την Αραβική Άνοιξη. Στη Δύση, υπάρχει μια παράδοση να θεωρείται η συγκέντρωση ενός παθιασμένου κοινού σε μια πλατεία «φωνή του λαού». Οι δημοσιογράφοι παίρνουν συνεντεύξεις από τους διαδηλωτές και ακούνε πως εκείνοι θέλουν να μπει τέλος στο διεφθαρμένο και σατανικό καθεστώς και υποσυνείδητα θυμούνται την κατάληψη της Βαστίλης, τον ιδρυτικό μύθο της επαναστατικής παράδοσης.
Στην Αραβική Άνοιξη η ελπίδα ήταν μεγάλη, τα αποτελέσματα όμως απογοητευτικά. Υπήρχε γνήσια ελπίδα για αλλαγή, και οι παρατηρητές θεώρησαν πως η αλλαγή θα ήταν προς μια φιλελεύθερη δημοκρατία. Ίσως μπορεί να συμβεί αυτό. Ορισμένες φορές ήταν μια αλλαγή προς έναν πολύ διαφορετικό τύπο καθεστώτος. Αυτό που απεικονίζεται και που βλέπει ο κόσμος σε αυτήν την περίπτωση είναι διεφθαρμένους ηγέτες να δίνουν εντολές σε κτηνώδεις στρατιώτες. Εάν το καθεστώς και οι στρατιώτες είναι οι κακοί, τότε, σύμφωνα με τη λογική του καλού και του κακού, τα θύματά τους πρέπει να είναι οι καλοί. Σπανίως όμως είναι τόσο ξεκάθαρη η κατάσταση. Δεν είναι μόνο ότι το πλήθος συνήθως είναι διαχωρισμένο σε πολλές φράξιες και ο σύνδεσμος σε αυτές είναι μόνο η οργή που αισθάνεται απέναντι στο καθεστώς και το πάθος της στιγμής. Πολλές φορές απρόσμενες συνέπειες το απομακρύνουν από τις αρχικές του προθέσεις.

Πόσο θα διαρκέσει η ενότητα;

Ο βαθύτερος συμβολισμός μιας επανάστασης, και ο πιο προβληματικός, είναι ότι ο κόσμος που βρίσκεται στην πλατεία μιλά εξ ονόματος ολόκληρου του λαού. Η υπόθεση που έκαναν οι τρεις υπουργοί Εξωτερικών ήταν ότι στις διαπραγματεύσεις μεταξύ των τριών ηγετών των διαδηλωτών και του προέδρου οι ηγέτες των πρώτων ήταν πιο πιστοί αντιπρόσωποι του λαού απ' ό,τι ο εκλεγμένος πρόεδρος. Μπορεί πράγματι αυτό να ίσχυε, όμως δεν είναι βέβαιο.
Υπάρχουν περιοχές της Ουκρανίας που είναι εξοργισμένες με το αποτέλεσμα στο Κίεβο. Στο δημαρχείο της Σεβαστούπολης, στην Κριμαία, το Σαββατοκύριακο έγινε έπαρση της ρωσικής σημαίας. Η Κριμαία ιστορικά ανήκε στη Ρωσία. Το 1954 ο Νικίτα Χρουστσόφ την πήρε από τη Ρωσία και την έδωσε στην Ουκρανία. Στους Ρώσους της Κριμαίας δεν άρεσε ποτέ το ότι αποτελούσαν μέρος της Ουκρανίας και οι διαδηλωτές δεν τους αντιπροσωπεύουν. Δεν αντιπροσωπεύουν ούτε κι όλους αυτούς που μένουν στο ανατολικό μέρος της χώρας, όπου η ρωσική είναι η καθομιλουμένη και οι στενές σχέσεις με τη Ρωσία είναι και οικονομική αλλά και πολιτισμική επιθυμία.
Έτσι, τίθενται δύο ερωτήματα: Το πρώτο είναι εάν υπάρχει αρκετή ενότητα στην Ουκρανική Βουλή για να κάνουν αυτό που πρέπει, δηλαδή να σχηματίσουν κυβέρνηση. Ο ενθουσιασμός της στιγμής έχει κρύψει τις φράξιες, οι οποίες σύντομα θα έρθουν και πάλι στην επιφάνεια, μαζί με νέες. Ο Γιανουκόβιτς είχε στήριξη - για καλούς ή κακούς λόγους. Οι υποστηρικτές του είναι δυσαρεστημένοι με το αποτέλεσμα αυτό και καιροφυλακτούν. Επιπλέον, οι ολιγάρχες υφαίνουν τον ιστό τους και πολλοί νομοθέτες έχουν ήδη πιαστεί στον ιστό αυτό - ορισμένοι με ευχαρίστηση, άλλοι όχι. Οι υποβόσκοντες περιορισμοί που δημιούργησαν την κυβέρνηση Γιανουκόβιτς εξακολουθούν να υπάρχουν και μπορούν να μετατρέψουν ακόμα και τον πιο φωτισμένο Ουκρανό ηγέτη σε νέο Γιανουκόβιτς.
Το δεύτερο ερώτημα είναι εάν η Ουκρανία παραμείνει ενωμένη. Οι διαφορές μεταξύ της περιοχής που προσανατολίζεται στη Δύση και του τμήματος που προσανατολίζεται στη Ρωσία υπήρχαν εξαρχής. Κατά το παρελθόν οι κυβερνήσεις προσπάθησαν να κρατήσουν ισορροπίες μεταξύ των δύο στρατοπέδων.
Οι τρεις υπουργοί Εξωτερικών και οι ηγέτες των διαδηλωτών έδειξαν ότι τελείωσαν οι μέρες όπου λαμβάνονταν υπ' όψιν η Κριμαία και η Ανατολή. Το λιγότερο που μπορεί να ειπωθεί είναι ότι τα συμφέροντά τους δεν εκπροσωπήθηκαν στις διαπραγματεύσεις. Τα συμφέροντα αυτά θα μπορούσαν να εξισορροπιστούν στη νέα Βουλή, ή να απορριφθούν. Εάν συμβεί το τελευταίο, η Ουκρανία θα χωριστεί στα δύο; Και αν γίνει αυτό, ποιες θα είναι οι οικονομικές και οι κοινωνικές συνέπειες; Αν η Βουλή επιλέξει να είναι εξυπηρετική και προς τις δύο πλευρές και τους αντίστοιχους ολιγάρχες, πώς θα αποφύγει να καταλήξει με έναν νέο, πιο συμπαθητικό και με μεγαλύτερη φωτογένεια Γιανουκόβιτς;

Τα κίνητρα των εξωτερικών παραγόντων

Αυτό που συνέβη στην Ουκρανία είχε ιδιαίτερη σημασία για τους Γερμανούς, τους Γάλλους, του Πολωνούς και τους Αμερικανούς, καθώς όλοι είχαν βαθιά εμπλοκή και συμπάθεια για τους διαδηλωτές και εχθρότητα απέναντι στον Γιανουκόβιτς. Σίγουρα είχε σημασία για τους Ρώσους, για τους οποίους η διατήρηση τουλάχιστον μιας ουδέτερης Ουκρανίας είναι ζωτικής σημασίας για τα εθνικά συμφέροντα. Ολόκληρη η κρίση ξεκίνησε όταν ο Γιανουκόβιτς αποφάσισε να απορρίψει τους στενότερους δεσμούς με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή η απόφαση ήταν που πυροδότησε τις διαδηλώσεις, οι οποίες, μετά τη βίαιη καταστολή τους, εξελίχθηκαν από επιθυμία για στενότερους δεσμούς με την Ε.Ε. σε επιθυμία για αλλαγή καθεστώτος και αίμα.
Η ουκρανική κυβέρνηση έχει χρέος ύψους 13 δισ. δολαρίων, το οποίο οφείλει κυρίως σε ιδρύματα της Δύσης. Η ρωσική κυβέρνηση συμφώνησε να δώσει στην Ουκρανία βοήθεια 15 δισ. δολαρίων σε δόσεις για να καλυφθεί το χρέος αυτό, αφού η Ουκρανία δεν μπορεί να το καλύψει. Η Ρωσία παρακρατεί τώρα την επιπλέον βοήθεια μέχρις ότου σιγουρευτεί ότι η κυβέρνηση που θα προκύψει στο Κίεβο θα είναι κυβέρνηση με την οποία θα μπορεί να συνεργαστεί. Έχει επίσης δώσει στην Ουκρανία έκπτωση στο φυσικό αέριο. Χωρίς αυτήν τη βοήθεια, η χώρα θα ήταν σε ακόμα χειρότερη κατάσταση.
Στρεφόμενη στην Ευρώπη, η Βουλή πρέπει να αντιμετωπίσει το θέμα της αναχρηματοδότησης του χρέους της αλλά και να διασφαλίσει πως οι Ρώσοι θα συνεχίσουν να παρέχουν φυσικό αέριο με έκπτωση. Οι Ευρωπαίοι δεν είναι σε θέση πολιτικά να εγγυηθούν το ουκρανικό χρέος. Δεδομένων της οικονομικής κατάστασης και της λιτότητας σε πολλές χώρες της Ε.Ε., θα προκαλούνταν μεγάλη αναστάτωση εάν οι Βρυξέλλες έδιναν από τους περιορισμένους πόρους σε μια χώρα που δεν είναι μέλος. Και ασχέτως με το τι πιστεύεται, δεν υπάρχει πιθανότητα η Ουκρανία να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπό τις παρούσες συνθήκες. Το μπλοκ έχει ήδη αρκετές άρρωστες οικονομίες να αντιμετωπίσει.
Οι Γερμανοί έχουν προτείνει το ΔΝΤ να αναλάβει το οικονομικό πρόβλημα της Ουκρανίας. Η προσέγγιση του ΔΝΤ σε τέτοιου είδους προβλήματα μπορεί να συγκριθεί με χειρουργική επέμβαση χωρίς αναισθητικό. Ο ασθενής μπορεί να επιβιώσει και να γίνει καλύτερα, όμως η αγωνία που θα περάσει θα είναι πολύ έντονη. Ως αντάλλαγμα για τη διάσωση, το Ταμείο θα απαιτήσει αναδιάρθρωση των οικονομικών της χώρας. Δεδομένης της οικονομικής της κατάστασης, αυτή η αναδιάρθρωση θα ήταν δραματική. Και οι συνέπειες θα μπορούσαν κάλλιστα να οδηγήσουν σε έναν ακόμα γύρο διαδηλώσεων.
Οι Ρώσοι συμφωνούν με την πρόταση αυτή, πιθανότατα γελώντας. Η Βουλή είτε θα απορρίψει το σχέδιο του ΔΝΤ και θα ζητήσει από τη Ρωσία να αναλάβει αμέσως το βάρος, είτε θα στραφεί στη Ρωσία αφού βιώσει τις επώδυνες καταστάσεις. Υπάρχει λόγος που η Ρωσία τηρεί τόσο χαλαρή στάση σε ό,τι αφορά τα γεγονότα της Ουκρανίας. Καταλαβαίνει πως το χρέος, το φυσικό αέριο και οι δασμοί στις ουκρανικές εξαγωγές προς τη Ρωσία δημιουργούν πολύ σημαντικούς περιορισμούς στην Ουκρανία. Στο χειρότερο σενάριο η Ουκρανία θα μετακινούνταν προς το δυτικό στρατόπεδο ούσα οικονομικά ανάπηρη. Στο καλύτερο, θα αναγνώριζε τη μοίρα της και θα στρεφόταν στη Ρωσία.
Αυτό που κάνουν οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί στην Ουκρανία είναι λιγότερο ξεκάθαρο. Είχαν τη στιγμή του θριάμβου τους και εξοβέλισαν έναν διεφθαρμένο ηγέτη. Όμως σίγουρα δεν είναι έτοιμοι να αναλάβουν το βάρος των οικονομικών προβλημάτων της. Και με αυτά τα οικονομικά προβλήματα, η δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης που δεν θα υποφέρει από τα δεινά του Γιανουκόβιτς είναι ελάχιστη. Παρά τις καλές προθέσεις, δεν θα αρέσει στους Ουκρανούς η συμφωνία με το ΔΝΤ.
Υποθέτω ότι υπάρχουν δύο κίνητρα για τις ενέργειες των Ευρωπαίων και των Αμερικανών. Το ένα είναι ναεκδικηθούν τους Ρώσους για την πιο επιθετική στάση τους στον κόσμο και για να τους θυμίσουν πόσο ευάλωτη είναι η Ρωσία. Το δεύτερο είναι μια χαμηλού ρίσκου παρέμβαση στα ανθρώπινα δικαιώματαγια να ικανοποιήσουν τις εσωτερικές πολιτικές απαιτήσεις, χωρίς να ρισκάρουν και πολλά. Την καθαρά γεωπολιτική εξήγηση -ότι το έπραξαν για να αποκτήσουν μια βάση από την οποία να μπορούν να απειλήσουν τη Ρωσία και να αυξήσουν την επιφυλακτικότητά της- είναι δύσκολο να την πιστέψουμε. Καμία από αυτές τις δυνάμεις δεν είναι σε θέση να προστατέψει την Ουκρανία από τα ρωσικά οικονομικά ή στρατιωτικά αντίποινα. Και καμία δεν θα είχε διάθεση να απειλήσει τα θεμελιώδη συμφέροντα της Ρωσίας.
Το ερώτημα είναι διπλό: Όταν σταματήσει να ρέει η αδρεναλίνη της επανάστασης, θα μπορέσει η Ουκρανική Βουλή να κυβερνήσει, ή θα πέσει στο φραξιονιστικό αδιέξοδο που υποτίθεται ότι θα έλυνε το προεδρικό σύστημα; Επιπλέον, θα αποφασίσουν η ανατολική Ουκρανία και η Κριμαία ότι δεν θέλουν να συμπορευθούν με το νέο καθεστώς και θα προχωρήσουν σε απόσχιση φτιάχνοντας ανεξάρτητο κράτος ή προσχωρώντας στη Ρωσία; Σε μεγάλο βαθμό, το δεύτερο ερώτημα θα εξαρτηθεί από το πρώτο. Εάν η Βουλή βρεθεί σε αδιέξοδο, ή υιοθετήσει μέτρα που είναι εχθρικά προς την ανατολική Ουκρανία και την Κριμαία, η απόσχιση είναι πιθανή. Βεβαίως, εάν αποφασίσει να τηρήσει εξυπηρετική στάση προς τις περιοχές αυτές, δεν είναι ξεκάθαρο πώς ακριβώς η νέα κυβέρνηση θα διαφέρει από αυτήν του Γιανουκόβιτς.
Είναι πολύ πιο εύκολο να γίνει μια επανάσταση παρά να συνέλθεις από αυτήν. Η συγκεκριμένη επανάσταση δεν ήταν τόσο δυνατή ώστε να χρειαστεί και μεγάλη προσπάθεια για ανάκαμψη. Όμως, αν η Ουκρανία διέθετε συνταγματική δημοκρατία, αυτή έχει πλέον σπάσει από ανθρώπους που δήλωσαν πως πρόθεσή τους ήταν να δημιουργήσουν μια συνταγματική δημοκρατία. Το θέμα είναι εάν οι καλές προθέσεις ευθυγραμμίζονται με την πραγματικότητα.

Το Χρέος του Δημοσίου τομέα.

Εκτοξεύτηκε το δημόσιο χρέος – Αδειάζουν τα ταμεία του κράτους

Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2014 07:54 Τελευταία ανανέωση: Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2014 12:41

-Στο 175,7% του ΑΕΠ το 2013 - Μειώθηκαν τα διαθέσιμα καθώς καθυστερεί η δόση των 4,9 δισ. -Τουλάχιστον μέχρι το 2040 θα πληρώνουμε χρεολύσια

Τη δραματική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η ελληνική οικονομία αποτυπώνουν τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών για το δημόσιο χρέος.

Παρά τις αισιόδοξες προβλέψεις του οικονομικού επιτελείου, τα νούμερα που βλέπουν το φως της δημοσιότητας κάθε άλλο παρά ένα καλύτερο μέλλον προοιωνίζουν.

Σε σχέση με το 2012, το δημόσιο χρέος  παρουσίασε σημαντική αύξηση κατά 15,9 δισ. ευρώ, λόγω του δανεισμού από τον μηχανισμό στήριξης, αλλά και την απουσία πρωτογενούς πλεονάσματος και αξιόλογων εισπράξεων από ιδιωτικοποιήσεις, που θα μείωναν το ύψος του.

Ταχύτερη ήταν η επιδείνωση του χρέους ως ποσοστού του ΑΕΠ, λόγω της ταυτόχρονης συρρίκνωσης του εθνικού εισοδήματος.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών, το δημόσιο χρέος Κεντρικής Διοίκησης, στο τέλος του Δεκεμβρίου 2013, ανήλθε στο ποσό των 321.478 εκατ. ευρώ, έναντι 305.537 εκατ. ευρώ που ήταν το Δεκέμβριο του 2012.

Σε σύγκριση με το Σεπτέμβριο του 2013, το δημόσιο χρέος παρέμεινε σχεδόν αμετάβλητο, εμφανίζοντας μείωση κατά 400 εκατ. ευρώ.

Όπως αναφέρει η Ναυτεμπορική, σύμφωνα με τον στόχο του υπουργείου Οικονομικών το δημόσιο χρέος στο τέλος του 2013 επρόκειτο να αυξηθεί σε 325.600 εκατ. ευρώ, καθώς η πρόβλεψη περιείχε και την εκτίμηση πως μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου θα εκταμιευόταν η δόση των 4,9 δισ. ευρώ από το δάνειο του μηχανισμού στήριξης.

Τελικά εκταμιεύτηκε μόνο η δόση του 1 δισ. ευρώ, ενώ η δόση των 4,9 δισ. ευρώ καθυστερεί ακόμη και το χρέος του 2013 είναι μικρότερο.

Εκτοξεύτηκε το χρέος

Δραματική ήταν η αύξηση κατά 18 εκατοστιαίες μονάδες του χρέους ως ποσοστού του ΑΕΠ το περασμένο έτος.

Ειδικότερα, στο τέλος του 2013, ο λόγος του χρέους προς το ΑΕΠ ανήλθε στο 175,7%, έναντι 157,7% που ήταν στο τέλος του 2012.

Η εξέλιξη αυτή οφείλεται αφενός στην αύξηση του χρέους κατά 15,9 δισ. ευρώ, αφετέρου στη μείωση του ΑΕΠ το 2013 κατά 12 δισ. ευρώ, σε σύγκριση με το επίπεδο του 2012.

Από τα στοιχεία του ΓΛΚ προκύπτει επίσης πως τα διαθέσιμα του Δημοσίου στο τέλος του Δεκεμβρίου μειώθηκαν στο ποσό των 4,03 δισ. ευρώ, από 7,55 δισ. ευρώ το Σεπτέμβριο, εξέλιξη που οφείλεται στη μη λήψη της δόσης των 4,9 δισ. ευρώ, αλλά και στην πληρωμή τοκοχρεολυσίων και άλλων κρατικών δαπανών, στο τελευταίο τρίμηνο του περασμένου έτους.

Υψηλά τα χρεολύσια

Αυξημένες είναι οι άμεσες και οι μακροπρόθεσμες υποχρεώσεις πληρωμών χρεολυσίων, όπως προκύπτει από τα αναλυτικά στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους.

Ειδικά οι βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις, μέχρι το 2016, ευθύνονται για τη δημιουργία του αποκαλούμενου χρηματοδοτικού κενού, το οποίο δεν καλύπτεται από τα ήδη εγκεκριμένα δάνεια του Μηχανισμού, και προκαλεί σενάρια για νέο δάνειο, επιμήκυνση λήξεων δανείων, καθώς και για νέο «κούρεμα» του χρέους.

Εντός του 2014 οι λήξεις ανέρχονται σε 39,9 δισ. ευρώ, εκ των οποίων τα 15 δισ. ευρώ είναι έντοκα γραμμάτια, τα οποία αναχρηματοδοτούνται επιτυχώς από τις ελληνικές τράπεζες, και τα υπόλοιπα 24,9 δισ. είναι λήξεις ομολόγων (της ΕΚΤ, κεντρικών τραπεζών και hedge funds) και δανείων (του ΔΝΤ).

Το 2015 τα χρεολύσια ομολόγων που πρέπει να εξοφληθούν είναι 16,1 δισ. ευρώ και το 2016 εκτιμώνται σε 7,1 δισ. ευρώ, ενώ σε 7,5 δισ. ευρώ ανέρχονται οι λήξεις το 2017. Συνολικά, στην πενταετία 2014 - 2018, οι λήξεις ομολόγων και δανείων (πλην εντόκων) φτάνουν σε 59,8 δισ. ευρώ.

Με την επιμήκυνση των δανείων του μηχανισμού που αποφασίστηκε το Νοέμβριο του 2012, οι αυξημένες λήξεις χρεολυσίων θα πληρωθούν από την επόμενη γενιά. Ειδικότερα, στην τετραετία 2037 - 2040 η Ελλάδα θα πρέπει να αποπληρώσει σημαντικό μέρος των δανείων που έλαβε από τις χώρες της Ευρωζώνης και είναι συνολικού ύψους 56,2 δισ. ευρώ.

Το μεγαλύτερο τμήμα του χρέους, ύψους 246,64 δισ. ευρώ (76,7% του συνόλου), λήγει από το 2019 και μετά και αποτελείται βασικά από δάνεια του επίσημου τομέα χωρών της Ευρωζώνης, του EFSF και του ΔΝΤ.

Από το συνολικό ποσό του χρέους, όπως αποτιμήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2013, δηλαδή 321,48 δισ. ευρώ, τα 91,3 δισ. ευρώ προέρχονται από εκδόσεις εντόκων γραμματίων και ομολόγων που κατέχονται από ιδιώτες επενδυτές, την ΕΚΤ και εθνικές κεντρικές τράπεζες της Ευρωζώνης.

Αναλυτικότερα, η αξία των ομολόγων που απέμειναν σε ιδιώτες, ασφαλιστικά ταμεία, ΕΚΤ περιορίστηκε σε 73,4 δισ. ευρώ. Επίσης τα ομόλογα αλλοδαπού δικαίου μειώθηκαν από 18,52 δισ. , το 2011, σε 2,72 δισ. ευρώ το Δεκέμβριο.

Τα δάνεια του Μηχανισμού Στήριξης Ε.Ε. και ΔΝΤ αυξήθηκαν στο τέλος Δεκεμβρίου στο ποσό των 213,15 δισ. ευρώ. Επίσης, στο σκέλος των δανείων υπάρχει και η κατηγορία «ειδικά διακρατικά δάνεια», το ύψος των οποίων ήταν 7 δισ. ευρώ στο τέλος Δεκεμβρίου, ενώ μια άλλη κατηγορία είναι τα «λοιπά δάνεια εξωτερικού», το ύψος των οποίων είναι 5,2 δισ. ευρώ.

Εξάλλου, από το σύνολο του χρέους, το 28,5% αφορά δάνεια και ομόλογα σταθερού επιτοκίου και το 71,5% είναι κυμαινόμενου επιτοκίου. Διαπραγματεύσιμο είναι το 28,4% του χρέους, ενώ μη διαπραγματεύσιμο είναι το 71,6%.

Τέλος, οι εγγυήσεις του Ελληνικού Δημοσίου προς δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς ανήλθαν στο τέλος Δεκεμβρίου σε 17,89 δισ. ευρώ, μειωμένες σε σχέση με το Σεπτέμβριο που ήταν 18,66 δισ. ευρώ.

Read more: http://www.newsbomb.gr/chrhma/story/406943/ektoxeytike-to-dimosio-hreos-–-adeiazoyn-ta-tameia-toy-kratoys#ixzz2tsvSzl82

Φράσεις "Σοφίας".

Οι παρακάτω φράσεις είναι μια εξαιρετική πηγή σοφίας, έμπνευσης, αλλά και πρακτικών συμβουλών...

1. «Ξέρουμε τί είμαστε, αλλά δεν ξέρουμε τί θα μπορούσαμε να είμαστε.» Οφηλία στον Άμλετ Ο Σαίξπηρ έγραψε την παραπάνω φράση. Τί θα μπορούσαμε να είμαστε; Γνωρίζουμε τη σημερινή ταυτότητά μας, αλλά θα μπορούσαμε να γίνουμε όπως θα θέλαμε να είμαστε. Η άποψη ότι δεν υπάρχουν όρια για τις δυνατότητές μας είναι πράγματι θαυμάσια και θα μπορούσε να είναι οδηγός στη ζωή μας.


2. «Δεν απέτυχα. Έχω βρει 10.000 πράγματα που δεν λειτουργούν.» Thomas Edison (1847-1931) Η επιμονή, αντί για την απογοήτευση, είναι το κλειδί της επιτυχίας. Θεωρώντας την αποτυχία σαν μία προσπάθεια που «δεν πέτυχε», θα μας βοηθήσει να μην τα παρατήσουμε μέχρι να βρούμε μια λύση στο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε.


3. «Τα μεγάλα πνεύματα πάντα αντιμετωπίζουν βίαιες αντιδράσεις από υποδεέστερα μυαλά.». Άλμπερτ Αϊνστάιν (1879-1955) Η φράση του Αϊνστάιν μας θυμίζει να μένουμε σταθεροί στο όραμά μας, ακόμα και όταν συναντούμε αντίσταση και αντιδράσεις.


4. «Είμαστε έτσι φτιαγμένοι, ώστε να λαμβάνουμε έντονη απόλαυση από την αντίθεση, και πολύ μικρή απόλαυση από την τρέχουσα κατάσταση των πραγμάτων.» Sigmund Freud (1856-1939) Αυτή η πολύτιμη φράση από τον Φρόιντ αναφέρεται στην ανθρώπινη επιθυμία για καινοτομία. Σύμφωνα με τον Φρόιντ, η καθημερινότητα είναι βαρετή, η αλλαγή μας κρατά ζωντανούς.


5. «Δεν είμαι υποχρεωμένος να πετύχω, αλλά είμαι υποχρεωμένος να ανταποκριθώ σε όσο φως έχω.» Αβραάμ Λίνκολν (1809-1865) Σύμφωνα με τη θεωρία αυτοπραγμάτωσης του Μάσλοου, προσπαθούμε να επιτύχουμε το μέγιστο του εσωτερικού δυναμικού μας, για να αυξήσουμε τις πιθανότητες για επιτυχία. Το «φως που έχουμε» είναι η μοναδική ικανότητά μας να φτάνουμε στα όρια των δυνατοτήτων μας.


6. «Η μεγαλύτερη ανακάλυψη της γενιάς μου είναι ότι οι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν τη ζωή τους, αλλάζοντας τις απόψεις που έχουν διαμορφώσει στο μυαλό τους.» William James (1842-1910) Μπορούμε να αλλάξουμε τη ζωή μας αλλάζοντας τον τρόπο που ερμηνεύουμε και αντιμετωπίζουμε τα γεγονότα στη ζωή μας.


7. «Δεν είναι τίποτα από μόνο του καλό ή κακό, αλλά η σκέψη μας το κάνει τέτοιο.» Σαίξπηρ (Άμλετ) Αν αλλάξουμε τις σκέψεις μας σχετικά με μια πιθανώς επικίνδυνη ή κακή κατάσταση, μπορούμε να μειώσουμε το άγχος που νιώθουμε.


8. «Εκπαίδευση είναι ό,τι επιβιώνει όταν όλα όσα έχουμε μάθει έχουν ξεχαστεί.» B.F. Skinner (1904-1990) Οι δάσκαλοι μπορούν να μας διδάξουν τις λεπτομέρειες οποιουδήποτε αντικειμένου, αλλά αυτό που έχει σημασία είναι να μας εμπνεύσουν να ψάχνουμε διαρκώς τη γνώση. Την αγάπη για τη μάθηση για χάρη της μάθησης.


9. «Η πολυμάθεια δεν διδάσκει φρόνηση.» Ηράκλειτος (544-483 B.C) Πιθανώς να έχετε ακούσει για τη θεωρία του Sternberg για την «πρακτική νοημοσύνη», ή για τη «συναισθηματική νοημοσύνη» του Goleman ή για τις «πολλαπλές νοημοσύνες» του Gardner, οι οποίες συμμερίζονται την άποψη ότι δεν αρκεί το υψηλό IQ για να πετύχουμε στη ζωή. Έτσι και ο Ηράκλειτος είχε πει από τα αρχαία χρόνια ότι το να τα πηγαίνει κάποιος καλά στο σχολείο δεν αποτελεί το μοναδικό μέτρο της νοημοσύνης μας.


10. «Πρέπει να μάθουμε να ζούμε μαζί ως αδέλφια ή θα χαθούμε μαζί ως ανόητοι.» Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ (1929-1968) Θα «χαθούμε μαζί σαν ηλίθιοι» αν δεν μπορέσουμε να αποφύγουμε την παγίδα της αυτοκαταστροφής που προκαλείται από τον διχασμό που δημιουργούμε με βάση χαρακτηριστικά όπως η φυλή, το φύλο, η θρησκεία, η ηλικία, κ.λπ.

Συμπέρασμα από "Smile!".

Κριός:   ανυπόμονος

Ταύρος    υπομονετικός

Δίδυμοι: αναποφάσιστος

Καρκίνος: θύμα

Λέων: " νούμερο" ένα;

Παρθένος: ιδεαλιστής

Ζυγός: ανασφαλής

Σκορπιός: δαγκώνει

Τοξότης: αμετροπρεπής 

Αιγόκερως: σίγουρος 

Υδροχόος: ρεαλιστής

Ιχθύες: χαμένος 

Smile!

Κριός: Θεέ μου, δώσε μου υπομονή μην κάνω κανά φόνο αλλά δώστη μου Τώρα!

Ταύρος: Θεούλη μου, βοήθα με να δεχτώ την αλλαγή στη ζωή μου αλλά μη βιάζεσαι, σιγά-σιγά...

Δίδυμοι: Θεέ ή μήπως είσαι Θεά; Πού βρίσκεσαι; Τι είσαι; Έχω ένα σωρό αναπάντητες απορίες και άλλες τόσες ερωτήσεις να σου κάνω...

Καρκίνος: Πάτερ Hμών, ξέρω ότι δεν πρέπει να βασίζομαι τόσο σε σένα αλλά όλοι οι άλλοι με πλήγωσαν, με πρόδωσαν, με παράτησαν, με μαχαίρωσαν πισώπλατα...

Λέων: Θεέ μου, πάω στοίχημα ότι νιώθεις πολύ περήφανος που έχεις ένα παιδί σαν κι εμένα!

Παρθένος: Αγαπημένε μου Θεέ, κάνε με τέλειο! Φτιάξε τον κόσμο μας καλύτερο αλλά πρόσεξε αυτή τη φορά μην τα κάνεις μπάχαλο όπως την προηγούμενη!

Ζυγός: Θεούλη μου, ξέρω ότι πρέπει να αποφασίσω μόνος μου τι θα κάνω αλλά Εσύ τι λες; Ποια είναι η γνώμη σου; Τι θα επέλεγες στη θέση μου;

Σκορπιός: Θεέ μου βόηθα με να συγχωρήσω τους εχθρούς μου ακόμα κι αν οι άχρηστοι, τα καθάρματα, τα λαμόγια, οι λεχρίτες, οι μπάσταρδοι, δεν το αξίζουν και πρέπει να καούν στην Κόλαση!

Τοξότης: Ω Παντοκράτορα, Αιώνιε, Πάνσοφε, Παντογνώστη, που έχεις αγάπη για όλο τον κόσμο, που είσαι το Φως, που είσαι τα Πάντα, που όλοι σε σένα προσεύχονται που σαν κι εσένα δεν υπάρχει κανείς, που έφτιαξες τον κόσμο, τη μέρα και τη νύχτα, που..., βοήθησέ με να μην Υπερβάλλω!

Αιγόκερως: Θεέ μου, κοίτα να δεις πως έχουν τα πράγματα. Ξεκίνησα να προσευχηθώ αλλά σκέφτηκα ότι πρέπει να βρω μόνος μου την άκρη. Σ' ευχαριστώ πάντως όπως και να 'χει!

Υδροχόος: Γεια σου Θεέ! Κάποιοι λένε ότι είσαι άντρας, κάποιοι ότι είσαι γυναίκα, κάποιοι άλλοι λένε ότι όλοι μας είμαστε θεοί κατά βάθος (μεταξύ μας εγώ το πιστεύω), οπότε, γιατί να προσευχηθώ;

Ιχθύες: Επουράνιε Πατέρα, καθώς έπνιγα τον πόνο και την θλίψη μου στο ποτό ένιωσα την ανάγκη να προσευχηθώ σε σένα. Επειδή όμως ξέχασα τι ήθελα, ό, τι θες εσύ δώσε μου!

Κρόκος Κοζάνης: Η υπερτροφή με τις "μαγικές" ιδιότητες!

Πέμπτη, 13 Φεβρουαρίου 2014

Γνωρίζετε τον κρόκο Κοζάνης; Σύμφωνα με τους ειδικούς, το ελληνικό σαφράν εκτός από τη νοστιμιά που χαρίζει στο φαγητό, έχει πολλές φαρμακευτικές ιδιότητες, χάρη σε δύο συστατικά, την πικροκροκίνη και την κροκίνη...


Επίσης, περιέχει βιταμίνη Β12, λυκοπίνη, ζεαξανθίνη, α-β καροτένιο καθώς και βιταμίνη C, σίδηρο, κάλιο και μαγνήσιο.

Κατά το παρελθόν έχουν πραγματοποιηθεί πολλές μελέτες που καταδεικνύουν τις αντιγηραντικές, αντιοξειδωτικές και αντικαρκινικές του δράσεις.

Σύμφωνα, μάλιστα, με μελέτη του εργαστηρίου Γενικής Χημείας του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών σε συνεργασία με το γαλλικό Laboratoire de Spectroscopie Biomoléculaire, U.F.R de Pharmacie, οι κροκίνες που περιέχονται στα στίγματα του κρόκου είναι ασυνήθιστα υδατοδιαλυτά καροτενοειδή, τα οποία βρέθηκε ότι μπορούν να αναστείλουν τον
πολλαπλασιασμό των λευχαιμικών κυττάρων.

Τέλος, ο κρόκος έχει διαπιστωθεί πως δρα ενάντια σε ορισμένους τύπους καρκίνου συμπεριλαμβανομένων του νευροβλαστώματος, του καρκίνου του μαστού και του
αδενοκαρκινώματος του παχέος εντέρου.

Αναλυτικά τα οφέλη του κρόκου για τον οργανισμό μας:

- ανακουφίζει από τον στομαχόπονο

- καταπραΰνει τους πόνους των νεφρών

- διεγείρει την όρεξη και διευκολύνει την πέψη, ενώ περιορίζει τις γαστραλγίες, τον υστερισμό, τους σπασμούς, τον κοκίτη και τους νευρικούς κωλικούς

- βελτιώνει το δέρμα από την ακμή με εξωτερική χρήση του

- έχει αντικαταθλιπτικές, αντιγηραντικές και αντικαρκινικές ιδιότητες

- ενισχύει την εγκεφαλική λειτουργία και τη μνήμη

- μειώνει τη χοληστερίνη και εμφανίζει αντιθρομβωτική δράση

- μειώνει την αρτηριακή πίεση

- έχει ευεργετική δράση σε άτομα που πάσχουν από άνοια ή Αλτσχάιμερ

- βοηθά σε κρίσεις άσθματος, στο προεμμηνορρυσιακό σύνδρομο, τη ναυτία, τις πεπτικές διαταραχές, τις ενοχλήσεις κατά την οδοντοφυΐα

- έχει αφροδισιακές ιδιότητες

NSA: Έρχεται πόλεμος λόγω μείωσης των υδάτινων πόρων.

ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΘΕΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΚΑΛΙΦΟΡΝΙΑ ΕΩΣ Μ.ΑΝΑΤΟΛΗ

12/02/14 - 12:07

1

Σύμφωνα με τον Guardian, επιστήμονες μέσω δορυφόρων της NASA συνέλεξαν ανησυχητικά στοιχεία στις 17 Ιανουαρίου, τα οποία κατόπιν παρέδωσαν σε εξειδικευμένη ομάδα ερευνητών. Τα στοιχεία τα οποία είδαν το φως της δημοσιότητας την εβδομάδα που μας πέρασε δείχνουν μείωση των εφεδρικών υπόγειων αποθεμάτων νερού, από την Καλιφόρνια έως και τη Μέση Ανατολή!

Η μείωση είναι τόσο μεγάλη σε ρυθμό και έκταση που το φαινόμενο γίνεται αισθητό ακόμη και από τους δορυφόρους, που βρίσκονται σε τροχιά 400 χλμ από την επιφάνεια της Γης.

Η ερευνητική ομάδα, στην έκθεση αναφέρει ότι τουλάχιστον ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε ασφαλές πόσιμο νερό.

Μάλιστα, ο κυβερνήτης της Καλιφόρνια, Τζέρι Μπράουν, κήρυξε την περιοχή σεκατάσταση έκτακτης ανάγκης λόγω επερχόμενης ξηρασίας και απηύθυνε έκκληση στους πολίτες να μειώσουν τη χρήση νερού κατά 20%.

Την ίδια ώρα, οι υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ προειδοποιούν για πιθανές συγκρούσεις εξαιτίας της συρρίκνωσης των υδάτινων πόρων ενώ οι ειδικοί επιστήμονες υποστηρίζουν ότι ο κόσμος βρίσκεται ένα βήμα πριν την καταστροφή.

Συγκεκριμένα, αναφέρονται μέχρι και σε τρομοκρατικές επιθέσεις με στόχο το νερό θέτοντάς το ζήτημα στο επίκεντρο της «εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ».

Η εν λόγω έκθεση επικεντρώνεται στις λεκάνες απορροής που κρίνονται κρίσιμες για τις ΗΠΑ: του Νείλου, των Τίγρη και Ευφράτη, της Ιορδανίας, του Ινδού, του Βραχμαπούτρα κλπ. «Κατά τη διάρκεια των επόμενων 10 ετών, πολλές χώρες σημαντικές για τις ΗΠΑ θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα με το νερό – ελλείψεις, κακή ποιότητα, πλημμύρες – που θα φέρει κίνδυνο αστάθειας και αποσάθρωσης του κράτους καθώς και αύξηση των περιφερειακών εντάσεων. Είναι πιθανό να αποσπαστεί η προσοχή των χωρών αυτών από τη συνεργασία με τις ΗΠΑ»επισημαίνεται στην έκθεση.

Όπως προσθέτει η εν λόγω έκθεση, η έλλειψη νερού θα μπορούσε να απειλήσει την παραγωγή τροφής και ενέργειας και να θέσει υπό πίεση τις κυβερνήσεις που βρίσκονται αντιμέτωπες με τη φτώχεια και τις κοινωνικές αναταραχές.

Το Pacific Institute, που μελετά ζητήματα νερού και παγκόσμιας ασφάλειας, καταγράφει τετραπλασιασμό των βίαιων αντιπαραθέσεων που έχουν να κάνουν με το νερό την τελευταία δεκαετία.«Νομίζω ότι ο κίνδυνος συγκρούσεων για το νερό αυξάνεται – δεν συρρικνώνεται – λόγω του αυξημένου ανταγωνισμού, της κακής διαχείρισης και τελικά λόγω των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής».

Η κατάσταση στην Καλιφόρνια θεωρείται πολύ κρίσιμη, περισσότερες από τις μισές -από περίπου 40.000- γεωτρήσεις από το 2011 στέρεψαν, ενώ ήδη οι αρχές ετοιμάζονται να ξεκινήσουν νέες εξορύξεις για τη δημιουργία επιπλέον πηγαδιών.

Σύμφωνα με την επιστημονική κοινότητα, το πρόβλημα πλήττει περισσότερο τις χώρες που βρίσκονται σε μεσαία γεωγραφικά πλάτη, ενώ σε διαφορετική μοίρα βρίσκονται εκείνες που βρίσκονται σε βόρεια γεωγραφικά πλάτη που πλήττονται από πλημμύρες, αλλά και οι τροπικές χώρες.

Πρώτες, πάντως, στη λίστα με τις περιοχές στον πλανήτη που θα αντιμετωπίσουν ελλείψεις τα επόμενα χρόνια, είναι η Μέση Ανατολή, η Βόρεια Αφρική και η Νότια Ασία.

Το μέγεθος του προβλήματος, ωστόσο, φαίνεται στην περίπτωση των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, που αντιμετωπίζουν ραγδαία αύξηση του πληθυσμού τους έχουν επενδύσει σε έργα αφαλάτωσης, καθώς και στη συγκομιδή όμβριων υδάτων.

Σε διεθνές συνέδριο για το νερό που πραγματοποιήθηκε πέρσι στο Abu Dhabi, ο πρίγκιπας Zayed al-Nahyan είχε δηλώσει: «Για εμάς το νερό είναι πλέον πιο σημαντικό απ' ότι το πετρέλαιο».

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Η «μετάλλαξη» του Αλέξη.

 55  10  0 

 0 Tumblr0 Google +0 Email 

ΟΑλέξης Τσίπρας φαίνεται πως το αποφάσισε. Η πραγματική Κεντροαριστερά κατά τον ηγεμόνα της Κουμουνδούρου δεν εφάπτεται ούτε του ΠΑΣΟΚ ούτε της ΔΗΜΑΡ ούτε των «58». Η Κεντροαριστερά οφείλει να εκπροσωπείται από τη βασική συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή τον «Συνασπισμό», με τον Παναγιώτη Λαφαζάνη να διαδραματίζει το ρόλο της πάλαι ποτέ «Σοσιαλιστικής Πορείας» και των ευδοκίμως διαγραφέντων τροτσκιστών επί εποχής Ανδρέα Παπανδρέου.

Mε λίγα λόγια η ηγετική ομάδα της Κουμουνδούρου προετοιμάζει την ποιοτική και ποσοτική προσαρμογή της με γνώμονα και βασικό στόχο τη μάζα των ψηφοφόρων του Κεντροαριστερού χώρου, που το 2009 εμπιστεύτηκαν τον Γ. Παπανδρέου και του έδωσαν το περίφημο και εν πολλοίς απίστευτο 44% για να «τα αλλάξει όλα». Ο Παπανδρέου αρκέστηκε απλώς να αλλάξει… τον Κίμωνα Κουλούρη. Αυτή η μάζα των κεντροαριστερών ψηφοφόρων δεν έχει τοποθετηθεί μέχρι στιγμής. Οι δημοσκόποι επιδιώκουν να εντοπίσουν την εκλογική συμπεριφορά μιας δεξαμενής της τάξης των 700.000 εκλογέων κεντροαριστερής προέλευσης που δεν εμφανίζεται ενεργή στα δείγματα των δημοσκοπήσεων. Για τις ηγετικές ομάδες των χώρων της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς το ποσοστό τελικής εκλογικής επιρροής επί του αποτελέσματος των εκλογών αυτής της δεξαμενής ψηφοφόρων κυμαίνεται 20-30%. Ποσοστό καταλυτικό και μάλιστα σε μία περίοδο βαθιάς πόλωσης. Αυτό το ποσοστό θα κρίνει τελικά το εάν ο ΣΥΡΙΖΑ θα διαβεί τον εκλογικό Ρουβίκωνα ή όχι.

Η δεξαμενή αυτή έχει κατά παράδοση αντιδεξιά ανακλαστικά αλλά και αντικομουνιστικά γονίδια. Ένα μέρος της (το μικρότερο) ακολούθησε τα στελέχη του βαθέος ΠΑΣΟΚ που εγκαταστάθηκαν (στρογγυλοκάθισαν επί της ουσίας) στην Κουμουνδούρου και συνεισέφεραν στο εκλογικό αποτέλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ στις δύο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις. Εναπομένει να προσδιοριστεί η εκλογική συμπεριφορά των υπολοίπων.

Στην Κουμουνδούρου γνωρίζουν με λεπτομέρειες όλα τα παραπάνω, όπως αισθάνονται πως πρέπει να εκμεταλλευτούν στο έπακρο το πολιτικό momentum. Ο προσανατολισμός είναι σαφής. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να αφαιρέσει το δικαίωμα από κάθε πολιτική δύναμη να αναφέρεται στο χώρο της Κεντροαριστεράς. Οι «εκτελεστές» αυτής της νέας τακτικής είναι οι κ.κ. Σταθάκης, Δραγασάκης, Βούτσης, Φίλης, Σκουρλέτης, Παππάς βεβαίως, Δούρου και όλα εκείνα τα παιδιά που αποζητούν την ψήφο του βαθέος και λαϊκού ΠΑΣΟΚ στο Περιστέρι, το Αιγάλεω, την Καλαμαριά και τους Αμπελοκήπους Θεσσαλονίκης. Η «μπάλα» έτυχε να κάτσει στην Πελοπόννησο, αφού όλα τα σοβαρά πράγματα αρχίζουν και τελειώνουν στη χώρα του Πέλοπα, από το αλισβερίσι της Ωραίας Ελένης έως τη δολοφονία του Καποδίστρια. Η συνειδητή επιλογή του Βουδούρη ως υποψηφίου περιφερειάρχη ήταν στρατηγικού βάθους αλλά και βεληνεκούς. Σηματοδότησε την κεντροαριστερή ενηλικίωση της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ και την προσωπική μετάλλαξη του Αλέξη Τσίπρα από το καθεστώς του επαναστατημένου νέου της διπλανής πόρτας σε διεκδικητή της εξουσίας με προδιαγραφές ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ’80.

Τι έκανε στην πραγματικότητα ο Αλέξης Τσίπρας. Πήρε ένα βουλευτή του Γιώργου Παπανδρέου από την Καλαμάτα, στη συνέχεια βουλευτή της ΔΗΜΑΡ στη Β΄ Αθηνών. Ο Βουδούρης αποχώρησε για αντιμνημονιακούς λόγους από τη ΔΗΜΑΡ, αν και είχε ψηφίσει το Μνημόνιο, και κατέληξε ανεξάρτητος βουλευτής για μερικές εβδομάδες. Εισήλθε στον ΣΥΡΙΖΑ από το μισάνοιχτο παράθυρο. Ο Ανδρέας Παπανδρέου με ανάλογες κινήσεις διέλυσε την Ένωση Κέντρου. Αλλιώς ο Απόστολος Κακλαμάνης και οι κεντρώοι συνοδοιπόροι του δεν θα βρίσκονταν εξαρχής στα ρετιρέ του ΠΑΣΟΚ. Όταν τα κατάφερε, εξοστράκισε με συνοπτικές διαδικασίες τους «αριστερούς» από το κόμμα του. Παλιά μου τέχνη κόσκινο. Ακόμη και ο πλέον αφελής θα στοιχημάτιζε πως το πολιτικό μέλλον του Παναγιώτη Λαφαζάνη προδιαγράφεται με χαρακτηριστικά ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ως μέλος του πολιτικού του γραφείου, όταν και εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ καταφέρει να φλερτάρει στα σοβαρά και αυτοδύναμα με την εξουσία. Εδώ θα είμαστε. (Στην Κουμουνδούρου εξηγούν πως η πραγματική εκλογική επιρροή της Αριστερής Πλατφόρμας στην κοινωνία δεν ξεπερνά συνολικά το 2,5% και μάλλον έχουν δίκιο, έστω και εάν αυτή η πολιτική άλγεβρα φαίνεται αλλόκοτη.)

Βασική προϋπόθεση για την εφαρμογή αυτής της τακτικής κίνησης του ΣΥΡΙΖΑ είναι η συστηματική ηθική και πολιτική αποδόμηση του εναπομείναντος ΠΑΣΟΚ και η προσωπική απαξίωση κάθε στελέχους της κίνησης των «58», καθώς και εκείνων που διαφωνούν εντός ΔΗΜΑΡ με τον Φώτη Κουβέλη. Το εγχείρημα κεντροαριστερής στροφής του ΣΥΡΙΖΑ ως βασικής πρότασης για τη διεκδίκηση της εξουσίας προϋποθέτει την τελεσίδικη απονομιμοποίηση κάθε πολιτικού χώρου που ιστορικά ή πολιτικά αναφέρεται στη Σοσιαλδημοκρατία, τον Δημοκρατικό Σοσιαλισμό, τη «Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη». Προς στιγμήν και για λόγους τακτικισμού θέτουν στο απυρόβλητο τον ίδιο τον Κουβέλη και το μικρό πυρήνα της νέας ηγετικής ομάδας της Αγίου Κωνσταντίνου. Ο λόγος είναι απλός. Να διατηρηθεί ως αντιπερισπασμός η δυνατότητα της ΔΗΜΑΡ να διαδραματίζει ρόλο «αντάρτη» στις κινήσεις ενοποίησης ενός τμήματος της Κεντροαριστεράς με την έστω ομιχλώδη και εν πολλοίς αμφιλεγόμενη κίνηση των «58». Οι επίγονοι του Παρτσαλίδη ξέρουν από φράξιες καλύτερα και από τους γερασμένους φαντάρους της Β΄ Πανελλαδικής. Τα στελέχη της ΔΗΜΑΡ ας απευθυνθούν στην Κουμουνδούρου για να θυμηθούν πρόσωπα και πράγματα, όταν τότε με τη διάσπαση στο ΚΚΕ Εσωτερικού σημερινές ηγετικές προσωπικότητες του ΣΥΡΙΖΑ έψαχναν τα συρτάρια των στελεχών της Β΄ Πανελλαδικής στο Παρίσι για να στοιχειοθετήσουν το «φραξιονισμό» και να εξοστρακίσουν τους «φραξιονιστές». Βλέπετε, κάθε συνεπής αριστερός εκτρέφει ένα μικρό Στάλιν μέσα του, όπως ένας συνεπής δεξιός εκκολάπτει πάντα διακριτικά ένα μικρό Μουσολίνι.

Αν ο στόχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι να μονοπωλήσει τον πολιτικό χώρο που κάλυπτε ιστορικά το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ Εσωτερικού κατά τη δεκαετία του ’80 , τότε μάλλον τα καταφέρνει τουλάχιστον στα χαρτιά και μάλιστα με τη μικρή μεν αλλά δυναμική συνεισφορά δεξιών, ναι δεξιών, ψηφοφόρων. Οι δημοσκόποι έχουν εντοπίσει αυτό το φαινόμενο στην Αττική και μάλιστα και στις τρεις εκλογικές περιφέρειες του Λεκανοπεδίου. Το φαινόμενο εξελίσσεται κατά τους δημοσκόπους ομαλά από το Λαύριο και την Ελευσίνα έως το Αιγάλεω τον Κορυδαλλό, το Περιστέρι και τον Γέρακα. Για τους παλαιότερους θυμίζει συμπεριφορές δεξιών ψηφοφόρων μητσοτακικής προέλευσης κυρίως, της αριστερής πτέρυγας της Νέας Δημοκρατίας, που ψήφιζαν την εκσυγχρονιστική Αριστερά μετά το βρώμικο ’89 και που στο τέλος ενσωματώθηκαν στο εκσυγχρονιστικό μπλοκ του Κώστα Σημίτη για να μεταναστεύσουν στη συνέχεια προς τον Κώστα Καραμανλή.

Υπ’ αυτές τις συνθήκες ποια είναι τα πραγματικά περιθώρια της αυτοπροσδιοριζόμενης από το ΠΑΣΟΚ, τη ΔΗΜΑΡ και τους «58» Κεντροαριστεράς; Είναι εκ των πραγμάτων περιορισμένα. Πολύ περιορισμένα, όσο μάλιστα περνούν οι ώρες και οι ημέρες. Τόσο που το όλο εγχείρημα πιθανότατα να εξαντληθεί στη διαμόρφωση συνθηκών για την εκλογή ενός ευρωβουλευτή (δύσκολα) από το χώρο του Ευρωσοσιαλιστικού Ψηφοδελτίου (ΠΑΣΟΚ, «58») και της μικρής, ακόμη και μη ορατής προοπτικής εκλογής ενός ευρωβουλευτή από τη ΔΗΜΑΡ, που αν συμβεί θα πρέπει να εκληφθεί ως θαύμα. Όσο για τον εξορθολογισμό του πολιτικού μας βίου, ας τον αφήσουμε για τις ρωμαϊκές καλένδες. Θα βρεθεί στο μέλλον κάποιος Πλούταρχος από τη Βοιωτία για να καταγράψει τα «θαύματα» της ανανέωσης του πολιτικού προσωπικού της χώρας. Έχουμε καιρό.

n.georgiadis1@yahoo.com