Stratfor: "Έρχεται η δεκαετία του αίματος"

ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΧΡΟΝΙΑ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ

Stratfor: "Έρχεται η δεκαετία του αίματος" - Δυσοίωνες προβλέψεις-ευχές για όλους τους αντιπάλους των ΗΠΑ

11:17

28/02/2015

4

Έκθεση-πρόβλεψη για μια δεκαετία με πολύ αίμα έβγαλε το αμερικανικό γεωπολιτικό ινστιτούτο Stratfor, που προμηνύει άσχημα "μαντάτα" για την ΕΕ, την Ρωσία και γενικότερα για όλους τους αντιπάλους των ΗΠΑ.

Η έκθεση έχει σημασία διότι το γεωπολιτικό ινστιτούτο Stratfor είναι παρακλάδι της CIA και περισσότερο εκφράζει τις ευχές των Αμερικανών για διατήρηση της παγκόσμιας κυριαρχίς και αποδυνάμωση όλων των υπόλοιπων κρατικών οντοτήτων που θα μπορούσαν να απειλήσουν την πρωτοκαθεδρία τους.

Σαν "ευχολόγιο" μπορεί να μην έχει ιδιαίτερο βάρος, αλλά σαν σχεδιασμοί των Αμερικανών για το πως θα ήθελαν να πάνε τα πράγματ στον πλανήτη έχει ιδιαίτερη σημασία.

Σύμφωνα με το αμερικανικό γεωπολιτικό ινστιτούτο Stratfor, είχε  προβλεφθεί  ότι η Τουρκία θα αναδύονταν ως μια περιφερειακή δύναμη στα επόμενα 10 χρόνια, αναφέρει  η πρόσφατα δημοσιευμένη «Πρόγνωση της επόμενης Δεκαετίας», σχετικά με τον παγκόσμιο  μελλοντικό χάρτη της παγκόσμιας γεωπολιτικής κατάστασης, αναφέρει σε άρθρο της η τουρκική εφημερίδα dailysabah.com.

Η Τουρκία θα επεκτείνει το πεδίο επιρροής της στη Μέση Ανατολή και τα Βαλκάνια, αλλά , ο ανταγωνισμός μεταξύ της Τουρκίας και του Ιράν, αναμένεται να αυξηθεί κατακόρυφα , αναφέρει το φημισμένο ινστιτούτο.

Στην  αξιολόγηση της κάθε περιοχής, καθώς και στην εμφάνιση  των κύριων παγκόσμιων δυνάμεων, προβαίνει η έκθεση του Stratfor, υποστηρίζοντας  ότι η επόμενη δεκαετία, θα κυριαρχείται από το χάος σε όλο τον κόσμο. 

Οι Αμερικανοί αναλυτές προβλέπουν  ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα συνεχίσουν να είναι κυρίαρχος παίκτης στην επόμενη δεκαετία, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση θα αποδυναμωθεί  σημαντικά, αλλά και η  Ρωσία θα χάσει την δύναμη της.

Επίσης προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι, η  εσωτερική κατάσταση ασφαλείας  στα έθνη-κράτη της Μέσης Ανατολής, και της Βόρειας Αφρικής, θα επιδεινωθεί επικίνδυνα . 

Η Τουρκία θα είναι η ικανή να επιφέρει σταθερότητα σε αυτές τις ευαίσθητες περιοχές σύμφωνα με την έκθεση, η οποία προτείνει, ότι η   στήριξη των ΗΠΑ είναι ζωτικής σημασίας για την Τουρκία, διότι  βασίζεται σε πολιτικούς και στρατιωτικούς λόγους. Συνεπώς γινεται κατανοητό ότι ανεξάρτητα με το ποιος βρίσκεται στην κορυφή της τουρκικής ηγεσίας, οι Αμερικανοί θα επιλέγουν πάντοτε την Τουρκία αδιαφορώντας επιδεικτικά για τα όποια ελληνικά συμφέροντα.

Αυτό είναι κατι που πρέπει να λαμβάνει πάντοτε υπόψιν η ελληνικη διπλωματία πριν αν ορίζει αυθαίρετα τις ΗΠΑ ως "συμμάχους"

Η σύγκρουση των  Η.Π.Α. και του τζιχάντ, σταδιακά θα υποχωρήσει . Αυτό δεν σημαίνει ότι ο ισλαμικός φονταμενταλισμός θα εξαλειφθεί. Οι απρόκλητες  επιθέσεις θα συνεχιστούν, και κάποιες θα πετύχουν. 

Ωστόσο, οι δύο μεγάλοι πολέμοι στην περιοχή δεν θα  υποχωρήσουν, και θα επέλθουν   δραματικά γεγονότα , αν δεν συναφθεί συμφωνία ειρήνης έως  το 2020.

Μπορούμε επίσης να πούμε ότι το ιρανικό πρόβλημα  θα τεθεί υπό έλεγχο. Είτε αυτό θα είναι λόγω στρατιωτικής δράσης, είτε  απομόνωσης του Ιράν, ή λόγω πολιτικής διευθέτησης με το  τρέχον ή ένα πιθανό διάδοχο καθεστώς. Αυτό  είναι ασαφές, αλλά και άσχετο με το ευρύτερο γεωπολιτικό ζήτημα, τονίζει το αμερικανικό ινστιτούτο .

Η ποικιλία των συστημάτων και τα δημογραφικά στοιχεία, που αφορούν την  Ευρώπη,  θα θέσουν τα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπό  σοβαρές πιέσεις. Υποψιαζόμαστε, λένε οι Αμερικανοί ειδικοί ότι,  τα  ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα θα επιβιώσουν. Αμφιβάλλουμε όμως πραγματικά το εάν αυτά θα λειτουργήσουν πολύ αποτελεσματικά. 

Η κύρια πολιτική τάση θα είναι μακριά από πολυεθνικές λύσεις, προς έναν μεγαλύτερο εθνικισμό, ο οποίος θα οδηγήσει σε  αποκλίνουσες  οικονομικές, κοινωνικές και πολιτιστικές δυνάμεις. Οι ελίτ που έχουν δημιουργήσει την ΕΕ , θα βρεθούν κάτω από την αυξανόμενη πίεση από τον ευρύτερο ευρωπαϊκό πληθυσμό. Η ένταση μεταξύ των οικονομικών συμφερόντων και της πολιτιστικής σταθερότητας θα καθορίσουν την δημιουργία μιας νέας Ευρώπης. Κατά συνέπεια, οι ευρωπαϊκές  εσωτερικές σχέσεις  θα είναι όλο και πιο απρόβλεπτες και ασταθείς.

Η Ρωσία που επιδιώκει να εξασφαλίσει την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία , θα έχει σοβαρό πρόβλημα λόγω της    δημογραφικής παρακμής, ζήτημα το οποίο θα αποτελέσει  μείζον θέμα για την αχανή αυτή χώρα το επόμενο διάστημα . 

Η Μόσχα , θα προσπαθήσει να πραγματοποιήσει μαζικές εξαγωγές βασικών προϊόντων, για να ενισχύσει  την οικονομία της, ενώ τα δημογραφικά στοιχεία θα της το επιτρέπουν ακόμα. 

Η Ρωσία θα επιδιώξει επίσης να επανεντάξει όλες τις  πρώην σοβιετικές δημοκρατίες , με την μορφή κάποιας συνεκτικής οντότητας, προκειμένου να καθυστερήσει τα δημογραφικά προβλήματα της, διευρύνοντας την αγορά της, και πάνω απ “όλα απορροφώντας  εκ νέου κάποια εδαφική περιοχή .

 Αυτό ίσως την αναγκάσει να φανεί  πιο επιθετική και επικίνδυνη από ό, τι θα είναι μακροπρόθεσμα. Ωστόσο, στην δεκαετία του 2010, οι ενέργειες της Ρωσίας θα προκαλέσουν σημαντική ανησυχία στους γείτονες της, τόσο από την άποψη εθνικής ασφάλειας, όσο και από  την ασκούμενη  οικονομική πολιτική της.

Τα μέλη που ενδιαφέρονται περισσότερο,  και επηρεάζονται , θα είναι τα  πρώην  κράτη δορυφόροι της πρώην ΕΣΣΔ , στην Κεντρική Ευρώπη. Πρωταρχικό μέλημα της Ρωσίας παραμένει η Βόρεια ευρωπαϊκή πεδιάδα, που αποτελεί την  παραδοσιακή διαδρομή για μια πιθανή εισβολή στην Ρωσία. Αυτή η εστίαση θα μεγεθύνει τα προβλήματα στην Ευρώπη, τα οποία θα γίνουν  πιο απρόβλεπτα και πιο επικίνδυνα. 

Οι ρωσικές πιέσεις στην  Κεντρική Ευρώπη δεν θα έχουν  την μορφή  μιας συντριπτικής στρατιωτικής πίεσης, αλλά θα κατευθύνονται στην «ψυχή» της Κεντρικής Ευρώπης, μέσω εξαιρετικά συντονισμένων απειλών. Πιστεύουμε ότι αυτή η σταθερή και αυξανόμενη πίεση, θα τονώσει την Κεντρική ευρωπαϊκή οικονομική, κοινωνική και στρατιωτική ανάπτυξη.

Η οικονομία της Κίνας, όπως και οι οικονομίες της Ιαπωνίας και των άλλων χωρών της Ανατολικής Ασίας, θα μειώσουν  το σημερινό υπερμέγεθες ποσοστό της αύξησης τους , δραματικά, προκειμένου να ρυθμίσουν  την ανάπτυξη με το ποσοστό απόδοσης του κεφαλαίου, και να φέρουν το χρηματοπιστωτικό τους  σύστημα σε ισορροπία. Για να το κάνουν  αυτό, θα πρέπει να ασχοληθούν πρώτα  με τις συνακόλουθες κοινωνικές και πολιτικές εντάσεις, που θα δημιουργηθούν μέσα στις χώρες τους.

Η επόμενη  δεκαετία θα αποτελεί μια περίοδο με πολύ πόνο, χάος , και αίμα λόγω των συγκρούσεων, οι οποίες θα λαμβάνουν χώρα σε όλον τον πλανήτη . 

Βλέπουμε ότι στην έκθεση του Stratfor προβέπεται πολύ αίμα για όλους πλην των ΗΠΑ. Οι Αμερικανοί περισσότερο γράφουν αυτά που θέλουν να γίνουν, και όχι την πραγματικότητα, και εδώ ακριβώς κρύβεται η ανησυχία. Είναι γνωστό ότι οι Αμερικανοί δεν εύχονται, αλλά κάνουν κινήσεις για να πραγματοποιηθούν αυτά που θέλουν. Ο πλανήτης θα περάσει περίοδο αίματος ακριβώς γιατί αυτό έχουν στο μυαλό τους. Μένει να φανεί πως θα εξουδδετερώσουν τους σχεδιασμούς τους οι γεωπολιτικοί τους αντιπαλοι.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Το τεκτονικό μυστικό του Παρθενώνα.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ που κρατάει ΟΡΘΙΟ για 2.500 χρόνια τον ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ χωρίς θεμέλια

Το μυστικό αποκαλύπτεται μετά από μελέτες που δείχνουν ότι, παρά το γεγονός πως ο ναός του Παρθενώνα στην Ακρόπολη δεν έχει καν θεμέλια, έχει τριπλή αντισεισμική θωράκιση.
Σύμφωνα με την πολιτικό μηχανικό Νίκη Τιμοθέου, μελέτες της αρχιτεκτονικής και δομικής του φόρμας κατέδειξαν πως οι Αρχαίοι είχαν από τότε ανακαλύψει αυτό που σήμερα ονομάζουμε «σεισμική μόνωση».

Ο ναός, σύμφωνα με την κυρία Τιμοθέου, κοντράρει επιτυχώς τη θεωρία της σύγχρονης πολιτικής μηχανικής, διότι χωρίς να έχει καν θεμέλια, είναι τριπλά μονωμένος σεισμικά.

Αυτή η τριπλή μόνωση, όπως μας εξήγησε, εντοπίζεται σε διαφορετικά σημεία του οικοδομήματος.

Το πρώτο σημείο βρίσκεται στις στρώσεις τεράστιων οριζόντιων και εξαιρετικά λείων μαρμάρων, πάνω στα οποία πατάει ο Παρθενώνας.
Το δεύτερο παρατηρείται στους μεταλλικούς ελαστικούς συνδέσμους οι οποίοι συνδέουν τις πλάκες κάθε στρώματος, και που στο κέντρο τους εντοπίζονται μικροί σιδηροπάσσαλοι, γύρω από τους οποίους έχει χυθεί μολύβι (το μολύβι έχει την ιδιότητα να προστατεύει τον σίδηρο από τη σκουριά και να εξασθενεί με την ελαστικότητά του το όποιο κύμα, αφού μέρος της κινητικής του αυτής ενέργειας μετατρέπεται σε θερμική).

Και το τρίτο εντοπίζεται στις κολώνες του κτίσματος, οι οποίες δεν τοποθετήθηκαν μονοκόμματες, αφού οι αρχαίοι Έλληνες ήξεραν πως για να αντέξουν στους κραδασμούς της γης, θα έπρεπε να τοποθετηθούν σε φέτες, τέλεια εφαρμοσμένες η μία πάνω στην άλλη.
Το αποτέλεσμα αυτής της τριπλής μονωτικής φόρμουλας, όπως σημείωσε η κυρία Τιμοθέου, ήταν τα επιφανειακά σεισμικά κύματα να κινούν το ένα στρώμα των μαρμάρινων πλακών, επάνω στο άλλο, την ίδια ώρα που οι σύνδεσμοι εκτόνωναν την κινητική ενέργεια που ανέπτυσσε ο εγκέλαδος!
Οι κολώνες, τέλος, όπως διαβάζουμε στο hellasnow.com,με τον τρόπο που ήταν τοποθετημένες επέτρεπαν στο όλο οικοδόμημα να ταλαντώνεται, αλλά να μην καταρρέει.

Greece Should Not Give In to Germany’s Bullying

It’s not just a question of being morally right -- it’s sound economics. And Athens has a lot more leverage than anyone thinks.

• BY PHILIPPE LEGRAIN
• FEBRUARY 19, 2015
• 

Ever since the initial bargain in the 1950s between post-Nazi West Germany and its wartime victims, European integration has been built on compromise. So there is huge pressure on Greece’s new Syriza government to be “good Europeans” and compromise on their demands for debt justice from their European partners — also known as creditors. But sometimes compromise is the wrong course of action. Sometimes you need to take a stand.

Let’s face it: no advanced economies in living memory have been as catastrophically mismanaged as the eurozone has been in recent years, as I document at length in my book, European Spring. Seven years into the crisis, the eurozone economy is doing much worse than the United States, worse than Japan during its lost decade in the 1990s and worse even than Europe in the 1930s: GDP is still 2 percent lower than seven years ago and the unemployment rate is in double digits. The policy stance set by Angela Merkel’s government in Berlin, implemented by the European Commission in Brussels, and sometimes tempered — but more often enforced — by the European Central Bank (ECB) in Frankfurt, remains disastrous. Continuing with current policies — austerity and wage cuts, forbearance for banks, no debt restructuring or adjustment to Germany’s mercantilism — is leading Europe into the ditch; the launch of quantitative easing is unlikely to change that. So settling for a “compromise” that shifts Merkel’s line by a millimeter would be a mistake; it must be challenged and dismantled.

While Greece alone may not be able to change the entire monetary union, it could act as a catalyst for the growing political backlash against the eurozone’s stagnation policies. For the first time in years, there is hope that the dead hand of Merkelism can be unclasped, not just fear of the consequences and nationalist loathing.

More immediately, Greece can save itself. Left in the clutches of its EU creditors, it is not destined for the sunlit uplands of recovery, but for the enduring misery of debt bondage. So the four-point plan put forward by its dashing new finance minister, Yanis Varoufakis, is eminently sensible. This involves running a smaller primary surplus — that is a budget surplus, excluding interest payments — of 1.5 percent of GDP a year, instead of 3 percent this year and 4.5 percent thereafter. Some of the spare funds would be used to alleviate Greece’s humanitarian emergency. The crushing debts of more than 175 percent of GDP would be relieved by swapping the loans from eurozone governments for less burdensome obligations with payments tied to Greece’s GDP growth. Last but not least, Syriza wants to genuinely reform the economy, with the help of the Organization for Economic Cooperation and Development (OECD), notably by tackling the corrupt, clientelist political system, cracking down on tax evasion, and breaking the power of the oligarchs who have a stranglehold over the Greek economy.

Had the Varoufakis plan been put forward by an investment banker, it would have been perceived as perfectly reasonable. Yet in the parallel universe inhabited by Germany’s Finance Minister Wolfgang Schäuble, such demands are seen as “irresponsible”: Greece must be bled dry to service its foreign creditors in the name of European solidarity.

While the Greek government is certainly in the right, there is still fear that the might of the German government will prevail. The Greek government may run out of cash — perhaps as soon as next month. Faced with a run on Greek banks, the ECB could deny the country’s central bank the right to provide them with the emergency liquidity that they need to survive. At that point, compromise — surrender — could impose itself.

Or not. The belief that Greece has little leverage in its negotiations with eurozone authorities is false. If no agreement is reached and Greece is illegally forced out of the euro by Berlin and Frankfurt, it would doubtless default on all its debts to both eurozone governments and the ECB, as well as the Bank of Greece’s Target 2 liabilities. Speculation would soon start about which country might be next to exit the euro — Portugal? — and the single currency would suddenly look eminently revocable.

Do Berlin and Frankfurt really want to push Athens over the brink? I doubt it. Especially since, freed of its external debt and an overvalued exchange rate, Greece would doubtless be growing again once the immediate chaos subsided. After all, even an economy as badly managed as Argentina started growing again only a year after the government defaulted and junked its dollar peg in 2002.

Of course, eurozone authorities may miscalculate, or allow their emotions to trump economic logic. And since Athens does not want to leave the euro, it also has a fallback option, as Willem Buiter, chief economist of Citigroup, and John Cochrane of the University of Chicago have pointed out. The Greek government could meet its domestic obligations, such as pension payments, by issuing tradeable IOUs that could also be used to make tax payments — in effect, creating a parallel currency. This virtual money could also be used for other purposes: for instance, to recapitalize ailing banks. That would enable the Greek government to default on its EU creditors relatively painlessly, while remaining within the euro.

The eurozone establishment and much of the media think Greece is foolish to stand up to Germany. But what would be truly foolish is giving in. That would leave only the neo-Nazis of Golden Dawn in the anti-Merkelism camp, which might portend ill political omens. So long as the Greek government is willing to stand firm — as a vast majority of Greeks and many Europeans areurging it to — it can obtain a fairer deal for the Greek people and, with luck, the eurozone.

EMMANUEL DUNAND/AFP/Getty Images

Τα "στάδια".

Βήμα 1 (λίγες ημέρες πριν από την έξοδο): Κλείνουν οι τράπεζες και τα ΑΤΜ και ανακοινώνεται η πρόθεση για έξοδο.

Βήμα 2 (Αμέσως μετά την απόφαση): Τυπώνεται νέο χρήμα και γίνεται έλεγχος κεφαλαίων

Βήμα 3 (Τη βδομάδα πριν από την έξοδο): Επιβολή και υποβοήθηση της μετονομασίας όλων των εγχώριων λογαριασμών, μισθών και τιμών.

Βήμα 4 (Τη βδομάδα πριν από την έξοδο): Ανακοινώνεται η πρόθεση για χρεοκοπία του δημόσιου χρέους κατά το ήμισυ και εκκίνηση των διαπραγματεύσεων με την Τρόικα).

Βήμα 5 (Τη βδομάδα πριν από την έξοδο): Επαναπροσδιορισμός των διεθνών, ιδιωτικών οφειλών σε δραχμές, όπου είναι δυνατόν.

Βήμα 6 (Την ημέρα της εξόδου): Ανακοινώνεται η δραχμή, η ισοτιμία της με το ευρώ και η επιβολή ελέγχου των κεφαλαίων.

Βήμα 7 (Την ημέρα της εξόδου): Ανακοινώνεται ο στόχος για τον πληθωρισμό και την τήρηση αυστηρών δημοσιονομικών κανόνων για το μέλλον.

Βήμα 8 (Λίγες ημέρες μετά την έξοδο): Ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων με χρέη σε ευρώ, χρησιμοποιώντας QE αν είναι απαραίτητο.

Βήμα 9 (Έξι μήνες μετά την έξοδο): Οι ηλεκτρονικές συναλλαγές σε δραχμές, μικρή ποσότητα των διαθέσιμων ευρώ για τις απαραίτητες συναλλαγές με μετρητά.

Βήμα 10 (Έξι μήνες μετά την έξοδο): Όλα τα ευρώ αντικαθίστανται από δραχμές και η μετατροπή έχει ολοκληρωθεί.

2015, Το αποτέλεσμα του Μνημονίου.

OYAOY!

Το Ηράκλειο στα νιάτα μας!