Τρία εικοσιτετράωρα μετά την έκρηξη πολιτικής αστάθειας στο σύστημα εξουσίας οι ψηφίδες των παρασκηνιακών κινήσεων και των πραγματικών επιδιώξεων όσων κίνησαν τα νήματα των εξελίξεων αρχίζουν σιγά-σιγά να αποκαλύπτονται. Ποίος είναι λοιπόν ο μίτος της Αριάδνης που....
συνδέει την φαρσοκωμωδία της συνομιλίας Παπανδρέου-Σαμαρά, τον πανικό λόγω της ενδεχόμενης παραίτησης Παπανδρέου, τις θεαματικές παραιτήσεις στελεχών και την ολική επαναφορά του «όλου ΠΑΣΟΚ» στην εξουσία;
Ανηφορίζοντας την Ιπποκράτους
Είναι Τετάρτη απόγευμα και η θωρακισμένη Saab πλησίαζε τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ στην Ιπποκράτους. Κανείς δεν πίστευε μέχρι τότε ότι τα πράγματα είναι τόσο σοβαρά. Το τζάμι από την πλευρά του συνοδηγού, χαμήλωσε και ένα χέρι έγνευσε στον δημοσιογράφο. Με έκπληξη ο δημοσιογράφος αναγνώρισε τον Πέτρο Λάμπρου, τον άνθρωπο των πρωθυπουργών του ΠΑΣΟΚ.
Είχε γίνει ήδη γνωστό ότι ο Γιώργος Παπανδρέου επί της ουσίας, με τον έναν ή άλλο τρόπο είχε υποβάλλει την παραίτησή του στον... Αντώνη Σαμαρά. Προφανώς τα παλιά στελέχη του ΠΑΣΟΚ ενεργοποιήθηκαν αμέσως. Κανείς δεν γνωρίζει αν ήταν ο Νίκος Αθανασάκης, αυτός που ειδοποίησε την παλιά παρέα της Χαριλάου Τρικούπη. Πάντως, λίγο αργότερα, ο δημοσιογράφος ανακάλυψε πως τα στελέχη που είχαν πλαισιώσει σε νεαρή ηλικία τον Ανδρέα Παπανδρέου και αργότερα στήριξαν την μεταανδρεϊκή εποχή, αλλά και οι οποίοι συσπειρώθηκαν γύρω από τον Γιώργο Παπανδρέου το 2007, μην αναγνωρίζοντας τον Ευάγγελο Βενιζέλο ως μελλοντικό αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, είχαν αρχίσει να κινούν, τους μηχανισμούς του κόμματος, όσους τουλάχιστον υφίστανται ακόμη για να βρεθεί μία λύση, εμπρός στον διαφαινόμενο διχασμό.
Πέμπτη πρωί ο Θόδωρος Πάγκαλος, ως βετεράνος, έδινε το σύνθημα: «Ζούμε μέρες του 65». Η αναφορά στην αποστασία του Κ. Μητσοτάκη από την Ένωση Κέντρου, ήταν σαφής. Μία ώρα αργότερα, ο Γιώργος Φλωρίδης υπέβαλλε την παραίτησή του. Αμέσως μετά ερχόταν η σειρά του Έκτωρα Νασιώκα.
Η Άννα Διαμαντοπούλου εμφανίζεται ξαφνικά στο ημικύκλιο της Βουλής και ψιθυρίζει κάτι στο αυτί του Ανδρέα Λοβέρδου, ο οποίος εκείνη την στιγμή ήταν στο βήμα. Την ίδια ώρα στο καφενείο της Βουλής, ο Πάρις Κουκουλόπουλος και αυτός του συστήματος Σημίτη, όπως και ο Φλωρίδης, συνέτασσε την παραίτησή του. Η Βάσω Παπανδρέου με μία κόλλα χαρτί στα χέρια, συγκέντρωνε υπογραφές για την έκτακτη σύγκλιση της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ. Κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς είπε στον Πάρι Κουκουλόπουλο η Άννα Διαμαντοπούλου.
Το σύνολο του Υπουργικού Συμβουλίου μιλούσε στα τηλέφωνα. Η λέξη που κυκλοφορούσε εν είδη κωδικού από αυτί σε αυτί και από τηλέφωνο σε τηλέφωνο, μεταξύ των στελεχών της κυβέρνησης, ήταν αυτή των «Ιουλιανών», όταν μετά την αποστασία του Κ. Μητσοτάκη, ο κόσμος ξεχυνόταν στους δρόμους και έκαιγε εφημερίδες στη Χρήστου Λαδά.
«Μπλόκο» στην κοινοβουλευτική ομάδα
Το τηλεφώνημα του Γιώργου Παπανδρέου στον Ευάγγελο Βενιζέλο την Τρίτη το πρωί και τα αλλεπάλληλα ραντεβού στη συνέχεια, που είχε με κυβερνητικά στελέχη στο Μέγαρο Μαξίμου, καθόρισαν τον τρόπο διαχείρισης της κρίσης μέσα στην κοινοβουλευτική ομάδα. Ο Δημήτρης Ρέππας, ο Κώστας Σκανδαλίδης, η Άννα Διαμαντοπούλου, ο Ανδρέας Λοβέρδος, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης και ο Χρήστος Παπουτσής ήταν ξεκάθαροι: ο Γιώργος Παπανδρέου έπρεπε επιτέλους να λειτουργήσει ως ηγέτης κόμματος και όχι ως αρχηγός παρέας.
Σημαίνων κυβερνητικό στέλεχος επέμεινε μέχρι τέλους στην υιοθέτηση από τον Γιώργο Παπανδρέου, της μερικής εκχώρησης εξουσιών του Μαξίμου στην κυβερνητική επιτροπή. Από εκείνη την στιγμή και μετά, η ιδιότυπη συγκυβέρνηση Παπανδρέου-Βενιζέλου ήταν πλέον γεγονός. Έμενε μία μόνο λεπτομέρεια: να δεχθεί ο Ε. Βενιζέλος να ηγηθεί του υπουργείου Οικονομικών.
Ο Λουκάς Παπαδήμος αρνιόταν πεισματικά μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες της Πέμπτης. Επί της ουσίας ο κ. Παπαδήμος εξέπεμψε ταυτόχρονα στον ίδιο αποδέκτη, δηλαδή τον Γιώργο Παπανδρέου ένα «ναι» και ένα «όχι». Ο γνωστός τεχνοκράτης αποδεχόταν την ηγεσία του υπουργείου Οκονομικών μόνο στην περίπτωση που θα σχηματιζόταν κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Και αυτός μέλος του κύκλου Σημίτη, αρνιόταν πεισματικά να χρεωθεί την ηγεσία του υπουργείου υπό κυβέρνηση αμιγώς πασοκική.
Τι θέλει η αλεπού στο παζάρι
Μετά τη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας ο Ευάγγελος Βενιζέλος απεδέχθη την θέση του υπουργού Οικονομικών. Ενδεχομένως κανείς να μην μάθει ποτέ, ποιο ήταν το επιχείρημα το οποίο καταλάγιασε τους δισταγμούς του. Ένα πρώτο συμπέρασμα μπορεί να εξαχθεί από τον πρωτοσέλιδο τίτλο της ηλεκτρονικής έκδοσης της εφημερίδας «Το Βήμα». Με πηχυαίους τίτλους: «Τσάρος της κυβέρνησης ο Ευάγγελος Βενιζέλος». Ο δημοσιογραφικός οργανισμός Λαμπράκη, είχε ταχθεί αναφανδόν υπέρ της εκλογής Βενιζέλου το 2007 και ως γνωστόν η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Αργότερα ο Ευάγγελος Βενιζέλος από τα τηλεπαράθυρα του τηλεοπτικού σταθμού MEGA και πιεζόμενος από τους «ανακριτές» του, εξήγησε πως έλαβε την απόφαση αυτή «υπό την επήρεια της λογικής του πατριωτικού καθήκοντος». Παραμένει μυστήριο το γιατί ο Ευάγγελος Βενιζέλος που ήταν στο επίκεντρο όλων των σεναρίων των προηγούμενων ημερών, περί ηρωικής εξόδου του και ηρωικής επαναφοράς του σε ρόλο «Μεσσία» στην μετά Παπανδρέου εποχή, έβαλε το κεφάλι του στην λαιμητόμο.
Το μόνο σίγουρο είναι πως σε ορισμένα ισχυρά επιχειρηματικά τζάκια δημοσιοποίησαν αμέσως την ανακούφισή τους. Είναι ενδεικτικό ότι οι δημοσιογράφοι-ανακριτές του Ε. Βενιζέλου στα τηλεπαράθυρα επέμεναν σχεδόν αποκλειστικά στο εάν ή όχι θα αρθούν τα φορολογικά μέτρα του μεσοπρόθεσμου, στα ακίνητα, στη φορολόγηση επιχειρήσεων και στην έκτακτη εισφορά. Λίγο αργότερα γινόταν γνωστό, πως το συγκρότημα Τύπου που απειλούσε προ ημερών να βάλει λουκέτο έδινε τράτο στη λειτουργία του, τουλάχιστον μέχρι το φθινόπωρο. Άλλωστε η Τίνα Μπιρμπίλη, με τις όποιες οικολογικές ευαισθησίες της δεν ήταν πλέον στο νέο κυβερνητικό σχήμα. Και όπως σημείωναν έμπειρα στελέχη του ΠΑΣΟΚ το βράδυ της Παρασκευής, μία σειρά από «φίλους» του Νίκου Παπανδρέου, μόλις είχαν πάρει την άγουσα από τη νέα κυβέρνηση, όπως ο Σπύρος Κουβέλης ή η Λούκα Κατσέλη.
Η ολική επαναφορά των συστημάτων
Η συγκυβέρνηση Παπανδρέου-Βενιζέλου έχει ένα κυρίαρχο χαρακτηριστικό. Σηματοδοτεί την ολική επαναφορά του «όλου ΠΑΣΟΚ» στη διαχείριση της κρίσης και ταυτόχρονα την αποδυνάμωση του συστήματος Παπανδρέου. Ο ελάχιστα διακριτικός εξοστρακισμός των «Ηρακλειδών του στέμματος» Γιώργου Παπακωνσταντίνου και Γιάννη Ραγκούση και η αναβάθμιση στελεχών του παλαιού ΠΑΣΟΚ, όπως Κώστα Σκανδαλίδη, Χρήστου Παπουτσή, Μιλτιάδη Παπαϊωάννου, αλλά και η ενίσχυση του ρόλου του Χάρη Καστανίδη, Άννας Διαμαντοπούλου, Ανδρέα Λοβέρδου, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, αποτελούν τα κλειδιά των νέων ισορροπιών στο σύστημα διακυβέρνησης.
Στο ερώτημα αν αυτή η κυβέρνηση έχει βραχύ ορίζοντα στη διάρκειά της, η απάντηση από τα μέλη της κυβερνητικής επιτροπής, είναι σαφής και ξεκάθαρη: η κυβέρνηση αυτή πάση θυσία πρέπει να διαρκέσει μέχρι το τέλος της τετραετίας, εκτός εάν, η «πλατεία» αποδειχθεί περισσότερο καταλυτική απ ότι ήταν μέχρι τώρα. Τότε το σενάριο των εκλογών μέσα στο φθινόπωρο να μπορούσε να ενεργοποιηθεί λειτουργώντας ως δικλείδα εκτόνωσης. Πρόκειται για μία προοπτική όμως, την οποία απεύχονται μετ΄ επιτάσεως οι δανειστές, η τρόικα, ο Σαρκοζί και η Μέρκελ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου