ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΦΟΒΟΝΤΟΥΣΑΝ ΕΓΙΝΕ ! ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΕΓPΑΜΜΕΝΑ!!

 ΔΕΙΤΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΤΗΛΕΦΩΝΑ ΕΔΩ!!

11

Google +

 

8

 

 

 

26K

 

Οι εισπρακτικές νόμιμα πλέον, δεν μπορούν να σας κάνουν τίποτα. Παράνομα μπορούν εάν δεν αντιδράσετε…

Όσον αφορά τις τράπεζες ειδικότερα, η εκχώρηση χρέους (πώληση) με έκπτωση σε ξένες εταιρείες, όπως η EOS, είναι αδιανόητες οικονομικά και τραπεζικά-λογιστικά, διότι, στις περιπτώσεις αυτές, οι εκχωρούσες τράπεζες εγγράφουν ζημίες στο ενεργητικό των κατά το ποσόν της έκπτωσης της

εκχώρησης του χρέους, με αποτέλεσμα την ανάγκη ανακεφαλοποίησής των και συνεπώς την εν δυνάμει χρεοκοπία των! (βλ. στο τέλος του κειμένου το σχετικό link).

Συνεπώς οι τράπεζες «πωλούν» μόνο τα δάνεια που έχουν οι ίδιες διαγράψει !. Συνεπώς, η αγοραπωλησία αυτή, ανύπαρκτων (διαγραφέντων οφειλών) είναι εξ` ορισμού παράνομη και βαρύτατα εγκληματική (βλ. παρακάτω). Και η διαγραφή των οφειλών των δανείων γίνεται από τις τράπεζες σε δύο περιπτώσεις:

1) όταν οι τελευταίες διαπιστώσουν τα αδύνατο της αποπληρωμής των από τους δανειολήπτες, λόγω π.χ. πτώχευσής των, ή άλλων παρόμοιων λόγων.

2) Όταν οι τράπεζες ανακεφαλοποιήθηκαν για τις ζημίες των από τα ανεξόφλητα δάνεια και το PSI. Συγκεκριμένα: με τον ν. 3864/2010 και την υπουργική απόφαση 38/9.11.2012, οι 4 τράπεζες (Eθνική, Πειραιώς, Alpha και Eurobank) ανακεφαλοποιήθηκαν συνολικά με 50 δις, ευρώ, για τις ζημίες που υπέστησαν από το PSI και τα μη-εξυπηρετούμενα ληξιπρόθεσμα δάνεια των δανειοληπτών των (η Εurobank πήρε 5.8 δις. ευρώ)! Συνεπώς, τα αντίστοιχο ποσόν των μη-εξυπηρετούμενων δανείων σε αυτές (50 δις), έχει διαγραφεί!!, από τα λογιστικά βιβλία των παραπάνω 4 τραπεζών. Συνεπώς το

ποσόν αυτόν είναι αυτό που έχει «πουληθεί» στις Εισπρακτικές Εταιρείες και προφανώς και στην EOS. Από το παραπάνω προκύπτει επίσης ότι, όχι μόνο η EOS, με τους παραπάνω εγκληματικούς τρόπους (σε συνέργεια με την Eurobank) αλλά και οι ίδιες οι τράπεζες δεν νομιμοποιούνται να απαιτήσουν τα δάνεια αυτά από τους (τέως) «οφειλέτες» των, διότι οι τράπεζες έχουν ήδη αποζημιωθεί με το ποσόν των 50 δις. ! Για το θέμα αυτό, μετά από δική μου καταγγελία στην ECB και τον υπουργό οικονομικών, ο τελευταίος διέταξε την διεξαγωγή ανακρίσεων κι έρευνας, με το αρ. πρωτ. Β.871.12-06-2012 εντολή τους προς το Υπουργείο Ανάπτυξης, ΣΔΟΕ, ΤτΕ (γραφείο Διοικητή), Εισαγγελέα Χαλκίδος (βλ. στο τέλος τα δύο σχετικά links).

Και πώς το ξέρω ότι οι τράπεζες πωλούν και οι εισπρακτικές εταιρείες αγοράζουν μόνο «διαγραφέντα» χρέη προς τις τράπεζες? Το ξέρω α) από τα παραπάνω στοιχεία και γεγονότα και β) από την παραδοχή των ίδιων των εισπρακτικών εταιρειών, οι οποίες στα καταστατικά των (και στις διαφημίσεις των) παραδέχονται ότι:

1) Με την φράση: «αγοράζουμε το σύνολο των οφειλών σας -…όσο και απαιτήσεις που έχουν διαγραφεί…», κάθε εισπρακτική εταιρεία όμως, παραδέχεται καταφατικά και ρητά ότι «αγοράζει» π.χ. από την τράπεζα Χ εν προκειμένω και στην συνέχεια απαιτεί από τους τέως οφειλέτες της τράπεζας και προς όφελος της ιδίας: «οφειλές που έχουν διαγραφεί, δηλαδή οφειλές που δεν υπάρχουν». Αυτό σημαίνει ότι η EOS και τα δύο σκέλη της αγοραπωλησίας είναι εγκληματικές πράξεις, αφενός από την τράπεζα Χ ως «πωλήτριας» κι αφετέρου της εισπρακτική εταιρεία ως «αγοράστριας» μιας ανύπαρκτης «οφειλής» με σκοπό να την καταστήσει η EOS «υπαρκτή» αναγκαστικά με παράνομους μεθόδους, κατ` αληθή συρροή, απάτης, εκβιασμών, απειλών και κλοπών της περιουσίας των τέως οφειλετών της τράπεζας Χ τις οφειλές των οποίων η τελευταία διέγραψε για διάφορους λόγους, όπως θα περιγράψουμε παρακάτω. Και τα παραπάνω εγκλήματα διαπράττονται από κοινού από τις τράπεζας Χ και την εισπρακτική εταιρεία, με την απειλή κι εκβίαση των τέως οφειλετών από την εισπρακτική εταιρεία ότι θα «χάσουν το σπίτι των» (με κατάσχεση και πλειστηριασμό κι ότι θα πάνε και φυλακή), εάν δεν καταβάλλουν στην τελευταία (και για έμμεσο λογαριασμό της πρώτης) τις «διαγραφείσες οφειλές» ! Συνεπώς, η συντελεσθείσα «αγοραπωλησία», μεταξύ τράπεζας Χ και της εισπρακτικής εταιρείας ανύπαρκτων και διεγραφέντων οφειλών, συνιστά διαπραχθέν έγκλημα, το οποίο συνιστά την αδιαχώριστο κι αναγκαία αρχή κατά συνέχεις της ολοκλήρωσης των, κατ` αληθή συρροή, εκβιασμών, απειλών και κλοπών που διαπράττουν από κοινού πλέον τράπεζας Χ και εισπρακτικής εταιρείας κατά των τέως οφειλετών της πρώτης, με την απειλή κι εκβίαση των τέως οφειλετών από την εισπρακτική εταιρεία, ότι θα «χάσουν το σπίτι των» (με κατάσχεση και πλειστηριασμό κι ότι θα πάνε και φυλακή), εάν δεν καταβάλλουν στην τελευταία (και για έμμεσο λογαριασμό της πρώτης) τις «διαγραφείσες οφειλές» !

i) Είναι προφανές ότι οι περιπτώσεις των παραπάνω παραγράφων 1 και 2 δεν εμπίπτουν στις διατάξεις του ΑΚ 455 επ. (νόμιμη εκχώρηση χρέους) και 876, 880,885 επ. (Έκταξη, νόμιμη Μεταβίβαση χρέους), διότι οι τελευταίες αναφέρονται σε νόμιμες υπάρχουσες, υφιστάμενες και νόμιμες οφειλές (απαιτήσεις) κι όχι σε ανύπαρκτες τοιαύτες («διαγραφείσες» και «εκτελεσθείσες»), στις οποίες αναφέρονται οι παραπάνω καταγγελτικές μου παράγραφοι 1 και 2.

Συμπέρασμα: Οι Εισπρακτικές Εταιρείες ΝΟΜΙΜΑ δεν μπορούν να σας κάνουν τίποτα. Παράνομα, μπορούν (με εκβιασμούς, απειλές κλπ), αλλά αυτό γίνεται εάν εσείς δεν αντιδράσετε καταφεύγοντας στον εισαγγελέα και τις αρχές γενικότερα. Αν και νομίζω ότι τώρα θα πάθουν ένα μεγάλο χτύπημα. Τέλος, τα δάνεια ου οι εισπρακτικές εταιρείας σας ζητάνε, είναι –σχεδόν σίγουρου-διαγραμμένα…

Μην φοβάστε…τελειώνουν!!

Οι λόγοι που οι τράπεζες δεν μπορούν να πωλήσουν ισχύοντα δάνεια σε άλλες τράπεζες και funds είναι εδώ:

Links για σημαντικά νομικά θέματα ληξιπρόθεσμων δανείων, διαφόρων τραπεζών:

http://zoidosia.blogspot.gr/2012/12/blog-post.html (Ληξιπρόθεσμα Δάνεια και Ανακεφαλοποίση Τραπεζών, Eθνική, Πειραιώς, Αlpha, Eurobank)

http://zoidosia.blogspot.gr/2012/07/a.html (για ΑΤΕ)

Dimitrios Antoniouhttp://stoxasmoςpolitikh.blogspot.gr/2013/07/eurobank_26.html#.UfKgtruYPXg.facebook (για Eurobank)

Dimitrios Antoniou

http://zoidosia.blogspot.gr/2013/07/millennium-bank.html?spref=fbhttp://zoidosia.blogspot.gr/2013/07/millennium-bank.html?spref=fb (για Millennium)

http://stoxasmos-politikh.blogspot.gr/2013/07/ecb-t.html#.Ufa2RI4R8oM.facebook

(ερευνα από τις αρχές, ΣΔΟΕ, ECB, TτΕ, Εισαγγελέας, για την ανακεφαλοποίηση και τα ληξιπρόθεσμα δάνεια)

http://stoxasmos-politikh.blogspot.gr/2013/07/h-funds-ena.html#.UfTOdo8og71.facebook (η δήθεν πώληση των δανείων σε ξένα funds)

Που θα με βρείτε:

https://www.facebook.com/BouleTonEleutheronEllenonDemetriosAntoniou?ref=hl(facebook)

https://www.facebook.com/DrDimitriosAntoniouPhdFrcsB (στο facebook)

www.zodiosia.blogspot.com (το blog μου)

https://www.elpida–politeias.gr (το site μου)

Δημ. Αντωνίου, τηλ. 22210-62743

Με αγάπη, Δημ. Αντωνίου

ΥΣ: ΔΗΜ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: ΜΗΝΥΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΙΣΠΡΑΚΤΙΚΗΣ ΤΗΣ EUROBANK:

Ζητώ μάρτυρες για να καταθέσω μήνυση κατά της εισπρακτικής της Eurobank στην οδό Κύπου και Αρχιμήδους 27, Μοσχάτο, Αθήνα. Χρειάζομαι τα ονόματα των μαρτύρων, τα τηλέφωνα των εισπρακτικών από τα οποία τους τηλεφώνησαν, τα ονόματα των υπαλλήλων των εισπρακτικών και την δ/νση απ` όπου τηλεφωνούν (ας δώσουν ψεύτικα, εις βάρος των είναι), τις ημέρες και ώρες που τηλεφώνησαν και τις τους είπαν. Τα υπόλοιπα θα τα αναλάβω εγώ, χωρίς ΚΑΝΕΝΑ κόστος για εσάς. Οι μάρτυρες να είναι-κατά προτίμηση-από την Αθήνα για να τους είναι εύκολο να έρθουν στο δικαστήριο (αν και η απόφαση θα ισχύει για όλη την Ελλάδα).

Γράψτε μου στο epivetta@otenet.ge

Ιδού η φωτό της εισπρακτικής της Eurobank στο Μοσχάτο.

Πόλεμος μέχρις εσχάτων…

ΠΗΓΗ

Varoufakis. The non systemic?

5

Google +

 

10

 

 

 

20.7K

 

– Θα τους «χόρευε» στο ταψί τελικά.
– Αυτός ήταν και ο λόγος που δεν ήθελαν να τον «βλέπουν»…

Aπόλυτη δικαίωση για τον Γ.Βαρουφάκη καθώς είδε το «φως» της δημοσιότητας η συνομιλία του με τα hedge funds στα οποία αποκάλυψε τον σχεδιασμό της χώρας για μια εναλλακτική λύση για να στριμωχθούν οι δανειστές-«βιαστές», που καταδυναστεύουν τον ελληνικό λαό εδώ και πέντε χρόνια, και τώρα κινουνται προς την τελική εξαθλίωσή του.

Tι είπε ο πρώην ΥΠΟΙΚ Γ.Βαρουφάκης στα hedge funds για το «plan B».

Είπε ξεκάθαρα ότι «ναι μεν δεν είχαμε εντολή για αποχώρηση από το ευρώ αλλά είχαμε εντολή για μια βιώσιμη συμφωνία», επί της ουσίας ο πρώην ΥΠΟΙΚ αναφέρει ότι οι δανειστές δεν αφήνουν άλλη επιλογή από αυτήν της αποχώρησης από το ευρώ.

Στη δημοσιότητα δόθηκε η τηλεδιάσκεψη που είχε ο Γιάννης Βαρουφάκης σαν υπουργός Οικονομικών με fund (OMFIF) όπου αναλύθηκε το σχέδιο Β.

Το ηχητικό δημοσίευσε το fund μετά από άδεια που ζήτησε από τον πρώην υπουργό.

http://cdnapi.kaltura.com/index.php/extwidget/openGraph/wid/1_vc14bj36
Στην εισαγωγική του τοποθέτηση, ο κ. Βαρουφάκης ξεκαθαρίζει ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν είχε εντολή να οδηγήσει τη χώρα εκτός ευρώ, αλλά να διαπραγματευθεί με το Eurogroup και την ΕΚΤ για μια βιώσιμη λύση, με τη χώρα εντός ευρωζώνης.

Είναι δύσκολο, ωστόσο, σύμφωνα με τον κ. Βαρουφάκη, όταν βρίσκεται εντός της νομισματικής ένωσης, να προετοιμάσεις ένα δημόσιο διάλογο για το ενδεχόμενο έξόδου από την ευρωζώνη, σε περίπτωση που οι διαπραγματεύσεις φτάσουν στο σημείο χωρίς επιστροφή.

Στη συνέχεια της συνομιλίας, με ημερομηνία 16 Ιουλίου (δέκα μέρες, δηλαδή, μετά την παραίτηση του κ. Βαρουφάκη από το θώκο του υπουργείου Οικονομικών), τίθεται το ερώτημα εάν τελικά η Ελλάδα είχε «plan B».

Ο κ. Βαρουφάκης ξεκινά την απάντησή του, λέγοντας ότι, πριν ακόμα τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου και την ανάληψη της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέξης Τσίπρας του είχε δώσει εντολή να εκπονήσει ένα εναλλακτικό σχέδιο.

Το σχέδιο αυτό, όπως ακούγεται να λέει ο κ. Βαρουφάκης, το επεξεργαζόταν μυστικά μία ομάδα πέντε ατόμων, ήδη από το Δεκέμβριο του 2014. Το δύσκολο, όπως εξηγεί, θα ήταν στη συνέχεια να πείσει ότι, από τα πέντε άτομα που το επεξεργάστηκαν, θα πρέπει να υπάρξουν 1.000 άτομα που να το εφαρμόσουν.

Περιγράφοντας, λοιπόν, τι σχεδιάζε, προκειμένου να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο των capital controls και της τραπεζικής αργίας και να δοθεί στον ελληνικό λαό η εμπιστοσύνη και η αίσθηση ότι υπάρχει σχέδιο, ο κ. Βαρουφάκης αναλύει το πλάνο του για τη δημιουργία ενός παράλληλου συστήματος πληρωμών, για το οποίο θα χρησιμοποιούνταν τα ΑΦΜ των Ελλήνων πολιτών, μέσα από το σύστημα Taxis.

Δημιουργώντας «αναπληρωματικούς» λογαριασμούς, το κράτος θα είχε τη δυνατότητα να πληρώνει τις υποχρεώσεις του προς τρίτους -όπως, π.χ., έναν προμηθευτή νοσοκομείου, αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Βαρουφάκης-, χρησιμοποιώντας ένα παράλληλο, ψηφιακό νόμισμα, προκειμένου να είναι συνεπές στις υποχρεώσεις του -πρόκειται, προφανώς, για τα περίφημα IOUs.

Το παράλληλο αυτό τραπεζικό σύστημα, σύμφωνα με τον τέως υπουργό Οικονομικών, θα επέτρεπε στην Ελλάδα να «αναπνεύσει», κατά το διάστημα που οι τράπεζές της θα έμεναν κλειστές.

Στη συνέχεια, ο κ. Βαρουφάκης αφηγείται στους συνομιλητές του «μια συναρπαστική ιστορία, τι είδους δυσκολίες αντιμετώπισα. Ο γενικός γραμματέας Δημοσίων Εσόδων στο υπουργείο μου ελέγχεται πλήρως και απευθείας από την τρόικα. Δεν ήταν υπό τον δικό μου έλεγχο ως αρμόδιου υπουργού, αλλά ελεγχόταν από τις Βρυξέλλες. Ο γενικός γραμματέας διορίζεται με μια συγκεκριμένη διαδικασία και ελέγχεται από την τρόικα, όπως και ολόκληρος ο μηχανισμός».

»Είναι σαν τα δημόσια έσοδα στο Ηνωμένο Βασίλειο να ελέγχονται από τις Βρυξέλλες· είμαι σίγουρος ότι όπως το ακούτε σας σηκώνεται η τρίχα. ΟΚ, λοιπόν, το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα ήταν πως ο γενικός γραμματέας Πληροφοριακών Συστημάτων, από την άλλη, ελεγχόταν από εμένα, ως αρμόδιο υπουργό. Και διόρισα έναν καλό φίλο μου, παιδικό φίλο μου, που έγινε καθηγητής Τεχνολογικής Πληροφόρησης στο Κολούμπια στις ΗΠΑ. Τον επιστράτευσα επειδή του είχα εμπιστοσύνη να προχωρήσει στην ανάπτυξη αυτού του συστήματος. Κάποια στιγμή, μία εβδομάδα ή λίγο αργότερα αφότου μετακομίσαμε στο υπουργείο, με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι έχει τον έλεγχο των μηχανημάτων, του hardware, όχι όμως και του λογισμικού (software). “Το software ανήκει στην τρόικα, που ελέγχει τη Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων. Τι να κάνω;”».

Και προσθέτει ο κ. Βαρουφάκης: «Είχαμε λοιπόν μια συνάντηση, μόνο οι δυο μας, ουδείς άλλος γνώριζε, και εκείνος μου είπε: “Ακου, αν ζητήσω την άδειά τους για να αρχίσω να εφαρμόζω αυτό το σχέδιο, τότε η τρόικα θα μάθει αμέσως ότι σχεδιάζουμε ένα παράλληλο σύστημα. Αλλά εγώ του είπα ότι αυτό δεν μας κάνει, γιατί δεν θέλουμε να αποκαλύψουμε τα σχέδιά μας σε αυτήν τη φάση. Έτσι τον εξουσιοδότησα, και αυτό δεν πρέπει να το πείτε σε κανέναν, πρέπει να παραμείνει μεταξύ μας…».

Χαριτολογώντας, στο σημείο αυτό που αναφέρεται στην ανάγκη το εν λόγω σχέδιο να μείνει μυστικό, ο κ. Βαρουφάκης λέει στους συνομιλητές του ότι, ακόμα και αν εκείνοι αποκαλύψουν όσα τους έλεγε εκείνη την ώρα, ο ίδιος επρόκειτο να τα αρνηθεί και να διαψεύσει ότι αυτή η στιχομυθία υπήρξε ποτέ.

Και συνεχίζει: «Αποφασίσαμε λοιπόν να χακάρουμε το λογισμικό του ίδιου μου του υπουργείου και να αντιγράψουμε τους κωδικούς των φορολογουμένων (σ.σ. ΑΦΜ), προκειμένου να μπορέσουμε να δοκιμάσουμε και να εφαρμόσουμε αυτό το παράλληλο σύστημα πληρωμών».

Μετά το κλείσιμο των τραπεζών, λέει ο κ. Βαρουφάκης, ήμασταν έτοιμοι να πάρουμε το «πράσινο φως» από τον πρωθυπουργό, να πάμε στη Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων και να αρχίσουμε να εφαρμόζουμε το παράλληλο σύστημα.

Όπως εξηγεί εκ νέου κ. Βαρουφάκης, το σχέδιο αυτό θα εφαρμοζόταν ως απάντηση στο κλείσιμο των τραπεζών, προκειμένου να συνεχίσει να λειτουργεί το κράτος. «Είναι πραγματικό τρομακτικό, σοκαριστικό» ακούγεται να του απαντά ένας εκ των συνομιλητών του, όταν ο τέως υπουργός Οικονομικών ολοκληρώνει την περιγραφή του εναλλακτικού του σχεδίου.

Στη συνέχεια, και έπειτα από σχετική ερώτηση, ο Γιάνης Βαρουφάκης υποστηρίζει -λέγοντας μάλιστα ότι απηχεί και τις απόψεις του διαδόχου του στο υπουργείο Οικονομικών, Ευκλείδη Τσακαλώτου- ότι η συμφωνία των Βρυξελλών για ένα τρίτο δάνειο από τον ESM προς την Ελλάδα, ύψους 80 δισ. ευρώ, δεν πρόκειται να εφαρμοστεί.

Και αυτό, όπως εξηγεί, καθώς οι διαφορές ανάμεσα στο ΔΝΤ, τον ESM και τον δρα Σόιμπλε, όπως τον αποκαλεί, είναι πολύ σημαντικές. Λέει λοιπόν ότι, ο ESM θέτει ως προϋπόθεση τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο τρίτο πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας, ωστόσο το Ταμείο επικαλείται την πάγια θέση του ότι το χρέος της Ελλάδας δεν είναι βιώσιμο και τονίζει ότι δεν θα μετάσχει στο νέο δάνειο, εάν δεν υπάρξει πρόβλεψη από την πλευρά των Ευρωπαίων για απομείωσή του.

Έτσι, σύμφωνα με τον κ. Βαρουφάκη, υπάρχει ο κίνδυνος οι συνάδελφοί του στη Βουλή (σ.σ «όχι στο δικό μου όνομα», όπως λέει) να ψήφισαν στις 15 Ιουλίου υπέρ του πρώτου πακέτου με τα προαπαιτούμενα για την εφαρμογή της συμφωνίας, χωρίς να είναι βέβαιο ότι τελικά θα υπάξει συμφωνία ανάμεσα στον ESM, το ΔΝΤ και τον υπουργό Οικονοκομικών της Γερμανίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, για τη χορήγηση του τρίτου δανείου. Μάλιστα, ο τέως ΥΠΟΙΚ μιλά επιμελώς για «σκληρά μέτρα» και όχι για μεταρρυθμίσεις, καθώς εκτιμά ότι τα ψηφισθέντα προαπαιτούμενα της συμφωνίας δεν αποτελούν πραγματικές μεταρρυθμίσεις.

Όπως εξηγεί, ισχύει το εξής οξύμωρο: ο Σόιμπλε -«για εντελώς διαφορετικούς λόγους από τους δικούς μου», λέει χαρακτηριστικά- θέλει το Grexit, το ΔΝΤ δεν θέλει να παραβιάσει και πάλι το καταστατικό του, χορηγώντας νέο δάνειο σε μία χώρα που δεν έχει βιώσιμο χρέος, η Κομισιόν θέλει πραγματικά αυτή η συμφωνία να προχωρήσει, η καγκελάριος Μέρκελ το θέλει επίσης, αλλά δεν υπάρχει κανένας συντονισμός μεταξύ των δανειστών…

The Giants before Noah.

Oι αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν την απόλυτη αλήθεια.

Ο άνθρωπος βρίσκεται συνεχώς σε μιά αέναη αναζήτηση για να κατανοήσει τι πραγματικά είναι, ποιά είναι η σχέση του με όλα τα άλλα που απαρτίζουν τον ορατό και αόρατο κόσμο, τι απογίνεται μετά το θάνατό του και τόσα άλλα θεμελιώδη ερωτήματα.
Πρόσφατα μέσα από τις εξελίξεις της κβαντικής κυρίως φυσικής ο άνθρωπος έχει αρχίσει να κατανοεί πράγματα που γιά τα περισσότερα χρόνια της μακράς πορείας του φαίνονταν αδιανόητα, όπως ότι αυτός "δημιουργεί" αυτό που κατανοεί ως πραγματικότητα και ότι εντέλει αυτή είναι μία ψευδαίσθηση ουσιαστικά και συνεπώς "υφίσταται" "κάτι άλλο" που δεν υπακούει στις γνωστές χωροχρονικές συντεταγμένες...
Και όμως αυτήν ακριβώς την θεώρηση για την ύπαρξη είχαν, απ' ότι έχει εκφρασθεί από πολλές πλευρές, και οι αρχαίοι Έλληνες σοφοί. 
Οι αρχαίοι αυτοί διανοητές, λοιπόν, έβλεπαν το φυσικό σώμα του ανθρώπου όχι ως κάτι ξεχωριστό, όπως λανθασμένα κάνει η επιστήμη έως τώρα, αλλά πάντοτε σε σχέση με την ψυχή που εδρεύει σε αυτό. Γι' αυτούς το σώμα είναι απλά το όργανο που αυτή χρησιμοποιεί και σώμα χωρίς ψυχή είναι κάτι αδιανόητο. 
Για τους Πυθαγόρειους και Πλατωνικούς η λέξη άνθρωπος σήμαινε κάτι πολύ περισσότερο από τον ορατό άνθρωπο και, στην κυριολεξία, με τον όρο αυτόν εννοούσαν αποκλειστικά τον άνθρωπο, ως το πνεύμα και την ψυχή την ενσαρκωμένη προσωρινά στο ανθρώπινο σώμα. «άνθρωπος εστί ψυχή σώματι χρωμένη» (Πλάτων, Τιμαίος 42 D, Φαίδων 111 Α). 
Η ψυχή έλκει την καταγωγή της από το νοητικό πεδίο, για να εκδηλώσει την διαπλαστική και οργανική της ικανότητα. Κατέχει διάμεση θέση μεταξύ νοητού και αισθητού και έρχεται να εμψυχώσει τα σώματα, γεννώντας το χώρο και το χρόνο. Αποτελεί τμήμα της παγκόσμιας ψυχής του κόσμου η οποία μερίζεται σε ατομικές ψυχές, με σκοπό την απόκτηση της εμπειρίας του υλικού πεδίου. 
Συμβατά με την θεώρηση αυτή των αρχαίων Ελλήνων και σύμφωνα με τις νεότερες απόψεις της επιστήμης, είναι και τα όσα ο καθηγητής Robert Lanza πρεσβεύει και τα οποία εδράζονται κυρίως στην κβαντική φυσική. Η θεωρία αυτή που έχει αναπτύξει λέγεται biocentrism (βιοκεντρισμός) και αναπτύσσει τις παρακάτω βασικές δοξασίες. 
Η θεωρία του biocentrism διδάσκει ότι ο θάνατος, όπως τον γνωρίζουμε, είναι μια ψευδαίσθηση που δημιουργείται από τη συνείδησή μας. «Πιστεύουμε ότι η ζωή είναι μόνο η δραστηριότητα του άνθρακα και ενός μείγματος μορίων – ζούμε και στη συνέχεια σαπίζουμε στο έδαφος», λέει ο επιστήμονας στην ιστοσελίδα του. Και συνεχίζει ο Lanza: Οι άνθρωποι πιστεύουμε στο θάνατο, επειδή «έχουμε διδαχθεί ότι θα πεθάνουμε», ή πιο συγκεκριμένα, επειδή στη συνείδησή μας το σώμα μας και η ζωή μας συνδέονται άμεσα, ​​και επειδή γνωρίζουμε ότι οι οργανισμοί πεθαίνουν. 
Η θεωρία του biocentrism, ωστόσο, εξηγεί ότι ο θάνατος δεν μπορεί να είναι τερματικόςσταθμός όπως πιστεύουμε ότι είναι. Biocentrism είναι η θεωρία των πάντων και προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις το «κέντρο της ζωής». 
Είναι η πεποίθηση ότι η ζωή και η βιολογία είναι ύψιστης σημασίας για την πραγματικότητα και ότι η ζωή δημιουργεί το σύμπαν, και όχι το αντίστροφο. Αυτό υποδηλώνει ότι η συνείδηση ​​ενός ατόμου καθορίζει το σχήμα και το μέγεθος των αντικειμένων στο σύμπαν. 
Ο Lanza χρησιμοποιεί το παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο γύρω μας. Βλέπουμε τον ουρανό μπλε, αλλά τα κύτταρα στον εγκέφαλό μας θα μπορούσαν να αλλάξουν ώστε να βλέπουμε τον ουρανό πράσινο ή κόκκινο.
Πρόσθεσε επίσης ότι όλα όσα μπορούν ενδεχομένως να συμβούν, συμβαίνουν κάποια στιγμή στα πολυσύμπαντα, και αυτό σημαίνει οτι ο θάνατος δεν μπορεί να υπάρξει «πραγματικά». Αντ ‘αυτού, είπε ότι όταν πεθαίνουμε η ζωή μας γίνεται ένα «αιώνιο λουλούδι που επιστρέφει για να ανθίσει στο πολυσύμπαν». Και συνέχισε: «Η ζωή είναι μια περιπέτεια που ξεπερνά το συνήθη γραμμικό τρόπο σκέψης μας». 
Ο Lanza αναφέρει το περίφημο πείραμα της διπλής σχισμής για να υποστηρίξει τους ισχυρισμούς του. Στο πείραμα, όταν οι επιστήμονες παρακολουθούν ένα σωματίδιο να περνά μέσω δύο σχισμών σε ένα φράγμα, το σωματίδιο συμπεριφέρεται σαν μια σφαίρα και περνά, ή μέσα από τη μια σχισμή, ή την άλλη. Ωστόσο, εάν ένα άτομο δεν παρακολουθεί το σωματίδιο, αυτό λειτουργεί σαν ένα κύμα, δηλαδή περνά μέσα από τις δύο σχισμές ταυτόχρονα.
Αυτό αποδεικνύει ότι η ύλη και η ενέργεια μπορεί να εμφανίσουν χαρακτηριστικά και των κυμάτων και των σωματιδίων, και ότι η συμπεριφορά των αλλαγών των σωματιδίων βασίζεται στην αντίληψη και τη συνείδηση ​​ενός ατόμου. 
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Γιατί τα επίθετα των Κρητικών τελειώνουν σε -άκης;

Απο την συχνή της χρήση ή κατάληξη – ακης στα επώνυμα συνδέεται αυτόματα στην σκέψη μας με την Κρήτη. π.χ – Καζαντζάκης, Θεοδωράκης, Μητσοτάκης.
Υπάρχει όμως μια σωρεία επωνύμων Κρητικών που μεγαλούργησαν στην Κρήτη και έξω από αυτή αλλά δεν τελειώνουν σε – ακης.
Μια θεωρεία είναι ότι το – ακης ειναι τουρκικη προσθηκη για να υποβιβασουν το ονομα, οπως θα λεγαμε σημερα Λιονταρι – Λιονταρ – ακι
Αλλη θεωρεία είναι ότι τα κρητικα επιθετα προσφατα (σχετικα) γυρισαν σε – ακης. Παλιοτερα ηταν ακριβως το αντιθετο (υπερθετικα) πχ Σηφακας και οχι Σηφακακης. Κατα πασα πιθανοτητα στην ορεινη κρητη και στα Σφακια θα συναντησεις πολλα υπερθετικα επιθετα, σε αντιθεση με το υπολοιπο νησι.
Ένας δημοφιλής αστικός μύθος που πλανάται επιμόνως είναι ότι το – άκης στα κρητικά επίθετα το επέβαλλαν οι Τούρκοι για να μειώνουν τους Κρητικούς.
Καμία σχέση: Επισήμως οι Τούρκοι δεν είχαν επώνυμα. Μονάχα κατά τα τέλη του 19ου αι μ.Χ που άρχισε η συστηματική καταγραφή επωνύμων, έγινε κατάχρηση του – άκης, όχι πάντως περισσότερο απ’ότι τα – άτος, – άκος, -πούλος, – όγλου ( – ίδης – άδης), – ίτσης ( – ιτσας, – ιτζας, – ιτζης), – έλης, – ούτσος κλπ, σε άλλες ελληνικές χώρες. Δηλαδή άρχισε η μετάλλαξη οικογενειακών επιθέτων στα δημόσια αρχεία, π.χ το Δάνδολος σε Δανδουλάκης, το Χαβαλές σε Χαβαλεδάκης, το Ραΐσης ( ρεΐς = πλοίαρχος, καπετάνιος καραβιού ) σε Ραϊσάκης, το Μαρούλης σε Μαρουλάκης, το Ρόκας σε Ροκάκης, το Μαράθης σε Μαραθάκης, το Λαμπάθης σε Λαμπαθάκης, το Καρδάμης σε Καρδαμάκης, το Καρπούζης σε Καρπουζάκης, το Μπάμιας σε Μπαμιάκης, το Μανούσος σε Μανουσάκης, το Αλυγίζος σε Αλυγιζάκης το Ροσμαρής σε Ροσμαράκης κτλ.
Βέβαια, η φυτική ετυμολογία του Ροσμαράκης είναι λίγο αμφίβολη, λόγω του ότι υφίστανται επώνυμα, όπως π.χ. Τερεζάκης, Ροσμαράκης, Μαρνελάκης και Ζαμπετάκης, που ενδεχομένως προέρχονται από ονόματα απογόνων αριστοκρατισσών από τη Δύση: Αντίστοιχα: Τερέζα Θηρεσία, Ροσμαρή Ροζ Μαρί, Ροδώ Μαρία, Μαρνέλα Μαρινέλλα – Μαρίνα, Ζαμπέτα Ελιζαμπέτα Ελίζαμπετ Ελισσάμπεθ οίκος Ελίσσας, από τις λαλιές της Δυτικής Σημιτικής Ομογλωσσίας !
Σε κάποιες περιοχές της Μεγαλονήσου, π.χ στα χωριά Ριζών (στο νομό Χανίων, εξού και ριζίτες & ριζίτικα), την επαρχία Σφακίων, τον ορεινό τομέα του νομού Ρεθύμνης, σημειώθηκε έντονη εμπάθεια ενάντια στην επίσημη καταχώρηση των επωνύμων με καταλήξεις -άκης, επειδή είχε διατηρηθεί στη συλλογική μνήμη ότι το να μεταδίδεται το επώνυμο απαράλλακτο, και χωρίς υποκοριστικά, από τον πατέρα στα παιδιά, αποτελεί χαρακτηριστικό αριστοκρατικής καταγωγής, ήτοι ευγενείας. Οπότε, με νωπό στη συλλογική μνήμη το κύρος των Αρχοντορωμαίων, οι κάτοικοι συγκεκριμένων περιοχών αντιστάθηκαν μαζικά στην ομογενοποίηση του -άκης,που έφερναν οι καλαμαράδες, κυρίως κατά την εποχή της Κρητικής Πολιτείας ([1878 - 1889], [1896] 1898 – 1908 [1η Δεκέμβρη 1913]).
Πάντως, πολλοί Μουσουλμάνοι Κρητικοί επίσης αναπτύσσουν παρατσούκλια κι επώνυμα με -άκης, ενώ αρκετοί από αυτούς τα διατηρούν επίσημα μέχρι σήμερα, π.χ στην Κω και στη Ρόδο. Ο περιβόητος Ιμπραήμ Αληδάκης (18ος αι), και ακόμα οι: Δελημπασάκης (ντελί μπασί = επικεφαλής των τρελών, οθωμανικού σώματος ατάκτων), Τσαουσάκης (τσαούς = λοχίας), Προββατάκης, Μεϊμαράκης (μεϊμάρ = αρχιτέκτονας), Μεϊντανάκης (μεϊντάνι = πλατεία), Πιστολάκης, Χαϊδαράκης, κλπ, αποτελούν Ρωμιούς ελληνόφωνους Μουσουλμάνους όλοι.
Το – άκης πρωτοεμφανίστηκε στη Ρωμανία κατά το 10ο αι μ.Χ., απ’όταν μαρτυρείται π.χ. η ύπαρξη τουαριστοκρατικού οίκου των Ροδοκανάκηδων στην Κωνσταντινούπολη. Πάντως η χρήση αυτής της κατάληξης για αιώνες θα παραμείνει σπάνια, αλλά και αμφίβολη όπως στην περίπτωση του Χορτάκης – Χορτάτσης – Χορτάτζης, του ομώνυμου οίκου. Ευρεία χρήση της κατάληξης – άκης θα σημειωθεί για πρώτη φορά κατά τους 15ο – 17ο αι στη Λακωνία, π.χ Γρηγοράκης, Δαβάκης, Καπετανάκης, Τζανετάκης (μικρός Τζανέτος μικρός Τζανής ή Ζανής = δημοφιλής φραγκογενής εκδοχή του Γιάννης, εκ του Jean) και Τρουπάκης, απ’ όπου θα διαδοθεί με αργό ρυθμό και στην Κρήτη, όπου καταγράφονται ονομαστά παραδείγματα, πριν κατακτήσουν οι Τούρκοι το νησί, και πριν οι Μανιάτες το γυρίσουν σε -άκος …
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν επαγγελματικά επώνυμα με – άκης, που υποδηλώνουν και με τι δουλειές καταπιάνονταν οι πρόγονοί μας, όπως π.χ Βουλουμπασάκης (Μπουλουμπασάκης μπουλούκ μπασί = δεκανέας σε ασκέρι οθωμανικό), Σαρτζετάκης (σαρτζέτος σερτζέντε = λοχίας σε στρατό ιταλόφωνου κράτους), Βισαξάκης (Μπιτσαξάκης μπιτσαξή = μαιχαράς, τουρκιστί), Δερμιτζάκης (Ντερμιτζάκης ντεμιρτζή = σιδεράς, όπως και Δεμίρης Σιδέρης).
Αξίζει όμως να σημειωθεί ότι υπάρχουν κι επώνυμα που έχουν εντελώς τυχαία την κατάληξη -άκης, όπως τοΜανιάκης εκ του ελληνιστικού & μεσαιωνικού (ο) μανιάκης, ήτοι το περιδέραιο – διακριτικό βαθμού για τους αξιωματικούς του Ιππικού. Επίσης, προέκυψε και το Μαζαράκης από ομώνυμο ευγενές βλαχικό σόι, το Μενεγάκης εκ του ιταλικού Μενεγάτσιο (Menegazzo), το Μουζάκης εκ της αρβανιτικης φάρας Μουζακη Μουζακα, και το Ταγαλάκης εκ του τουρκικού Τανγαλακ ( οπλίτης σε άτακτο σώμα, κυριολεκτικάαστοιχείωτος, βλαξ).


Το διαβάσαμε από το: Γιατί τα επίθετα των Κρητικών τελειώνουν σε -άκης; http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2013/12/blog-post_2770.html#ixzz3ghX4BnyD

Τα Ελληνικά ομόλογα. The Greek bonds.

Η αλήθεια της οικονομικής κρίσης. The truth of financial crisis.

Η Δημιουργία χρέους. - Debt creation

Prohibited education.

Οι Χρεοκοπίες της Ελλάδας

Η πρώτη μας χρεοκοπία, γνήσια χρεοκοπία σαν ελληνικό κράτος, συνέβη στα 1827. Η πρώτη πράξη που έκανε ο κυβερνήτης τότε ήταν να δηλώσει αδυναμία πληρωμής των λεγόμενων "δανείων ανεξαρτησίας" που ούτε δάνεια ήταν, ούτε για την ανεξαρτησία της χώρας δόθηκαν και το πρωτόκολλο του Λονδίνου το 1830 που συνέταξαν οι μεγάλες δυνάμεις, ερήμην φυσικά των Ελλήνων, προσδιόριζε με το άρθρο 6 ότι οι μεγάλες δυνάμεις επειδή ακριβώς τους χρωστάνε οι Έλληνες μπορούν να μπαίνουν όποτε γουστάρουν στη χώρα και να κάνουν ότι γουστάρουν σ' αυτή τη χώρα.
Η δεύτερη χρεοκοπία έσκασε στα 1843. Εκεί έγινε και η εξέγερση της 3ης Σεπτέμβρη του 1843 που διεκδικήθηκε σύνταγμα. Επειδή όμως το ελληνικό κράτος αδυνατούσε να πληρώσει ή να έρθει σε διευθέτηση με τους χρηματιστές του, του επιβλήθηκε η πρώτη κατοχή (σε απελευθερωμένο ελληνικό κράτος) που είναι η κατοχή του 1853 όταν Άγγλοι και Γάλλοι αποβίβασαν 15.000 πεζοναύτες στο Πειραιά, ασκήσανε κατοχή επί μια σχεδόν 10ετία που ήταν από τις πιο αιματηρές κατοχές που έζησε ο τόπος και ο λόγος ήταν το δημοσιονομικό, η καταβολή του χρέους στους τοκογλύφους, στις μεγάλες δυνάμεις.
Όποιος ξέρει από ιστορία γνωρίζει ότι είχαμε τη δική μας οκτωβριανή επανάσταση τον Οκτώβριο του 1862 όταν εξεγέρθηκε ο λαός, καθάρισε τα κόμματα της κατοχής, το αγγλικό και το γαλλικό, διέλυσε τα πάντα, έδιωξε τον Όθωνα και δημιούργησε τις προϋποθέσεις ενός νέου συντάγματος, μιας νέας συνταγματικής αρχής, που θεωρήθηκε ως η πλέον δημοκρατική της Ευρώπης εκείνη την εποχή.

Ο λαός πάντα δηλαδή έκανε το χρέος του...

Η 3η μεγάλη χρεοκοπία είναι η μόνη γνωστή (που αναφέρεται δηλαδή στα ιστορικά βιβλία), το "δυστυχώς επτωχεύσαμεν" του Χαριλάου Τρικούπη στα 1893.
Πήγε σε διαπραγμάτευση τότε η κυβέρνηση με τους ομολογιούχους, η κυβέρνηση Τρικούπη και ο Τρικούπης έλεγε, "παιδιά τι θέλετε να κάνουμε τώρα, να σας τα δώσουμε όλα άμα θέλετε, με εξαίρεση δυο πράγματα". "Δεν παραχωρούμε την εθνική κυριαρχία της χώρας, δεν παραχωρούμε το δημόσιο ταμείο". Φυσικά οι ομολογιούχοι δεν το δέχτηκαν αυτό και στήσανε, έχοντας σύμμαχο το παλάτι που κατείχε ελληνικά ομόλογα, τον περίφημο πόλεμο του 1897, που ήταν στημένος από την αρχή μέχρι το τέλος μόνο και μόνο για να κερδηθεί ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος στα 1898. Επειδή οι δανειστές της χώρας θέλανε να πληρώνονται σε χρυσάφι, πρωτομπήκε στην οικονομική φιλολογία της χώρας η ιδέα του σκληρού νομίσματος και μας έφτιαξαν τη χρυσή δραχμή. Οπότε ξεκινάει ένας νέος φαύλος κύκλος δανεισμού, απίστευτου δανεισμού γιατί η Ελλάδα έπρεπε να εξασφαλίσει το χρυσάφι, για να στηρίξει τη χρυσή δραχμή, άρα νέα δάνεια.

Υπό το καθεστώς του ΔΟΕ και της Δημοσιονομικής Επιτροπής της Κοινωνίας των Εθνών που είχε και αυτή αναλάβει την εποπτεία της χώρας χρεοκοπούμε ξανά το 1932. Η χρεοκοπία του 32 είναι του Βενιζέλου, αλλά την επέβαλε ο Τσαλδάρης. Πάλι οι ίδιες ιστορίες, πάλι λιτότητες, κλείσανε τα 2/3 των σχολείων της εποχής εκείνης για να πληρώσουν τους δανειστές, απολύσανε πάνω από τα 2/3 των εκπαιδευτικών της χώρας, οι μισοί δημόσιοι υπάλληλοι της διοίκησης απολύθηκαν, απαγορεύτηκε με την χρήση του ιδιώνυμου η συνδικαλιστική δράση ειδικά στο δημόσιο τομέα, στη δημόσια διοίκηση.
Είναι σκόπιμο να γνωρίζουμε πως γινόταν ο δανεισμός της χώρας: στα 100 χρυσά φράγκα δανείου ο τόκος, το επιτόκιο, έτρεχε στα 100, οι δανειστές όμως κρατούσαν ένα ποσοστό του δανείου, περίπου 20 με 30%, ανάλογα, ως "εγγύηση καλής εκτέλεσης δανείου". Έτσι το δάνειο που εκταμίευε τελικά το κράτος έφτανε να είναι το 50% της αρχικής ονομαστικής αξίας.
Στην συνέχεια έφεραν τον βασιλιά, ο βασιλιάς φυσικά εκτέλεσε τις εντολές των Βρετανών και έφερε τη τεταρτο-αυγουστιανή δικτατορία του Μεταξά. Το πρώτο πράγμα που έκανε ο Μεταξάς ήταν να πάρει το αποθεματικό του ΙΚΑ, του νεοσύστατου τότε ΙΚΑ, μόλις 3 χρόνια είχε δημιουργηθεί, και ήταν κατάλληλα προικισμένο, πολύ σοβαρά προικισμένο, πολύ καλό, είχε μια πολύ καλή προοπτική. Πήρε επίσης ότι βρήκε στις τράπεζες συν τα αποθεματικά στο δημόσιο ταμείο και πλήρωσε τους Γάλλους και Βρετανούς χρηματιστές.
Μετά τον 2ο ΠΠ ήταν παλλαϊκό το αίτημα προς τους συμμάχους, που υποστήριξε και ο πρώτος πρόεδρος της Τραπέζης της Ελλάδος μετά την απελευθέρωση, ο Ξενοφών Ζολώτας: να μας χαρίσουν ή να μας διαγράψουν τα προπολεμικά χρέη. ''Αν μη τι άλλο, για τη προσφορά της χώρας στη νίκη των συμμάχων τουλάχιστον διαγράψτε τα χρέη τα προπολεμικά'', έλεγαν.


Φυσικά όχι απλά δεν διαγράφτηκαν τα χρέη αλλά μετά από 15 χρόνια απανωτών πιέσεων και άνευ προηγουμένου εκβιασμών, φτάσαμε στο 1964 όπου έγινε η τελική ρύθμιση των προπολεμικών χρεών. Κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου, υπουργός Οικονομικών Κωνσταντίνος Μητσοτάκης που υπέγραψε τη χειρότερη δανειακή σύμβαση και ρύθμιση χρεών που έχει υπογράψει ποτέ η χώρα (εκτός από τη σημερινή).
Αναγνώρισε το σύνολο των προπολεμικών χρεών της χώρας από το 1881 και μετά. Στο ακέραιο της αξίας τους, χωρίς να παίρνουμε υπόψη αυτά που πληρώθηκαν από τη χώρα ή που είχαν πληρωθεί μέχρι τότε. Χωρίς να παίρνεται υπόψη ότι γι' αυτά είχαμε κηρύξει 2 πτωχεύσεις επίσημες, το 1893 και το 1932. Αναγνώρισαν επιπλέον το σύνολο των τόκων υπερημερίας που είχαν μεταφέρει φυσικά σε τιμές του 64 συν 71% προσαύξηση των τόκων υπερημερίας για το πιστωτικό κίνδυνο και φυσικά τη ψυχική οδύνη, το πρόβλημα ψυχικής γαλήνης, που είχαν υποστεί οι δανειστές. Καθορίστηκε να πληρωθούν αυτά τα χρέη σε 45 χρόνια, Δηλαδή,1964 και 45 = 2009.

Τι έκανε η χούντα στη συνέχεια; Έκανε τη πληρωμή των χρεών αυτών εξωλογιστική. Γι' αυτό εμφανίζεται ότι έχει μικρά ποσοστά χρέους η χούντα. Τα πλήρωνε κάτω από το τραπέζι. Και τα πλήρωσε με 2 βασικούς τρόπους.
Οι ξένοι δανειστές μας και οι μεγάλες δυνάμεις που κρύβονταν από πίσω απαίτησαν 2 πράγματα:

Πρώτον εκχώρηση ολόκληρου του Αιγαίου την οποία την προετοίμασε προσπαθώντας να επαναφέρει (αυτό που πάει να κάνει τώρα η κυβέρνηση) τον "θεσμό επιφανείας". Είχαν έτοιμες τις συμβάσεις, απλά έπεσε η ιστορία της μεταπολίτευσης και έχασαν αυτό το πράγμα.
Και το δεύτερο, με την εκχώρηση της Κύπρου. Υπάρχουν χαρτιά στα αρχεία που δημοσιεύονται αυτή την εποχή όπου η παραχώρηση ή η εκχώρηση ή η τραγωδία της Κύπρου εμπεριείχε και ένα κομμάτι αποπληρωμής προπολεμικού χρέους της Ελλάδας. Δηλαδή σε αντάλλαγμα να μας χαρίσουν ένα κομμάτι του χρέους η χούντα άνοιξε την πόρτα στην τουρκική εισβολή και στο τι συνέβη μετά στην Κύπρο.
Μετά την μεταπολίτευση οι κυβερνήσεις φορτώσανε το χρέος αυτό στις δημόσιες επιχειρήσεις.

Υπάρχει έκθεση του 1985 που λέει ότι η ΔΕΗ, η τότε κρατική ΔΕΗ, για κάθε 1000 δραχμές που δανειζόταν είχε εσωτερική ανάγκη μόνο τη μια δραχμή. Όλο το υπόλοιπο ήταν απαιτήσεις εξωλογιστικές για πληρωμή χρεών. Την εποχή εκείνη αρχίζουν να δανείζονται ξανά οι κυβερνήσεις για τις δικές τους ανάγκες και ο δανεισμός είναι επαχθέστατος. Για παράδειγμα το 1977 συνάπτεται με όμιλο τραπεζών από τη Γαλλία δάνειο με την ελληνική κυβέρνηση όπου εκτός από τους τρομακτικά τοκογλυφικούς όρους που επιβάλλονται στην Ελλάδα, της επιβάλλονται και οι εξής όροι:

Πρώτον. Το πόσες φρεγάτες θα αγοράσει από τη Γαλλία.
Δεύτερον. Πόσο όγκο κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων θα αγοράσει από τη Lacoste και από τις γαλλικές επιχειρήσεις με αποτέλεσμα φυσικά την καταστροφή της ελληνικής κλωστοϋφαντουργίας γιατί εισάγαμε αυτά που θα μπορούσαμε να παράγουμε οι ίδιοι με έναν αναπτυγμένο κλάδο της βιομηχανίας εκείνη την εποχή.
Αργότερα έγιναν και άλλες τέτοιες δανειακές συμβάσεις, η μεγαλύτερη ήταν το 1987 η οποία ήταν με τον όμιλο της Mitsubishi Funds όπου ανάμεσα σε αυτά που μας ζητούσαν να αγοράσουμε, ήταν και τα περίφημα ιαπωνικά προγράμματα της τηλεόρασης, δηλαδή τότε άρχισε η εισβολή των Pokemοn, των Digimon και όλη αυτή την τερατολογία ας πούμε που γενιές επί γενιών ζούνε τα δικά μας παιδιά.

Από εκεί και πέρα έχουμε την δημιουργία τεράστιων ελλειμμάτων λόγω της σχέσης μας κυρίως με την ΕΟΚ που τα εκτινάσσει μετά το 1984 αλλά και μιας πολιτικής κυριολεχτικά αθώωσης των υπευθύνων για τη λεηλασία αυτού του τόπου και την καταστροφή της βιομηχανίας μέσω κυρίως των προβληματικών. Μιλάμε για 340 περίπου ή 370 βιομηχανικές επιχειρήσεις της χώρας, την αφρόκρεμα της ελληνικής βιομηχανίας και της ελληνικής παραγωγής ευρύτερα. Το ποσό που χρωστάγανε, το πόσο δηλαδή είχαν φορτώσει οι προηγούμενοι ιδιοκτήτες αυτές τις μεγάλες βιομηχανίες και παραγωγικές επιχειρήσεις κατά μέσο όρο ήταν περίπου 12 φορές το μετοχικό κεφάλαιο των εταιρειών και είχε μετατραπεί σε δανεικά και αγύριστα.

Η κυβέρνηση λοιπόν παίρνει όλα τα χρέη αυτά στον προϋπολογισμό, αθωώνει τους παλιότερους ιδιοκτήτες και κρατάει επί μια 10ετία αυτές τις επιχειρήσεις είτε να υπολειτουργούν, είτε χωρίς να λειτουργούν καθόλου, δίνοντας απλά τον μισθό στους εργαζόμενους με αντάλλαγμα την ψήφο. Αυτό από μόνο του εκτίναξε το δημόσιο χρέος, γιατί αυτά με τι λεφτά θα γινόντουσαν; Μόνο με δάνεια. Το αποτέλεσμα είναι να εκτιναχθεί μέσα σε 4 χρόνια στο διπλάσιο το χρέος της χώρας.

Με την πρώτη κυβέρνηση ΝΔ μετά το ΠΑΣΟΚ έχουμε την δεύτερη μεγάλη επιτυχία του κ. Μητσοτάκη. Στα 3 χρόνια που είχε την κυβέρνηση, έχει ρεκόρ, πραγματικά παγκόσμιο ρεκόρ, 4πλασιασμού του χρέους, κυριολεκτικά μέσα σε 3 χρόνια σε απόλυτα νούμερα, δηλαδή είναι να τρελαίνεσαι. Και όχι μόνο αυτό αλλά είναι και ο πρώτος που έκανε τι; Αντί να δανείζεται από το εσωτερικό όπως γινόταν τότε με δραχμικό χρέος από την εσωτερική αγορά, άρχισε να δανείζεται ως επί το πλείστον από τη ξένη αγορά, δηλαδή από τις ξένες αγορές σε σκληρό νόμισμα. Και όπως ήθελα να ξέρετε και θα σας πληροφορήσω, καμία ποτέ, καμία χώρα δεν έχει χρεοκοπήσει από τον εσωτερικό της δανεισμό. Το τρανότερο παράδειγμα είναι η Ιαπωνία με 220% χρέος, το μεγαλύτερο στον κόσμο, αλλά το 92% του χρέους αυτού είναι σε γιεν. Πάντα χρεοκοπείς από τον εξωτερικό δανεισμό. Από το δανεισμό δηλαδή που κάνεις από τις ξένες αγορές σε σκληρό συνάλλαγμα.

Παραμονές του ευρώ οι κυβερνήσεις Σημίτη μεθοδεύουν τη μετατροπή ολόκληρου του δημόσιου χρέους και κυρίως του εσωτερικού που μέχρι τότε ήταν περίπου το 80% του δημόσιου χρέους και ήταν δραχμικό, σε εξωτερικό χρέος εκφρασμένο σε σκληρό νόμισμα, το ευρώ. Και ξέρουμε ότι είναι πιο εύκολο να αντιμετωπίσεις το εσωτερικό χρέος γιατί τέλος πάντων κανένα κράτος δεν έχει χρεοκοπήσει από το εσωτερικό του χρέος, στο δικό του νόμισμα. Χρεοκοπείς πάντα από το εξωτερικό χρέος. Από εκεί και πέρα οι οικονομολόγοι ξέρανε ότι η αντίστροφη μέτρηση είχε ξεκινήσει. Είναι υπόθεση συγκυρίας το πότε θα σκάσει το κανόνι.
Το δεύτερο που έγινε είναι ότι η οικονομία βίωνε μια απίστευτη κατάσταση μακροχρόνιας κρίσης ρευστότητας όπως λέμε. Δηλαδή άρχισε να εξαφανίζεται το χρήμα από την αγορά. Αν δείτε τα στοιχεία το 2001, το 2002 μέχρι το 2004 που είχαμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες είχαμε κάθε χρόνο μείωση της νομισματικής κυκλοφορίας ενώ το φυσιολογικό ήταν να αυξάνει η νομισματική κυκλοφορία ανάλογα με το ΑΕΠ. Με την αύξηση δηλαδή του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος που παράγει η χώρα, ανάλογα αυξάνει και η νομισματική κυκλοφορία. Αντί γι' αυτό είχαμε μείωση. Τρομακτική ασφυξία. Γιατί;
Γιατί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα που εκδίδει το νόμισμα δεν θεωρούσε ότι έπρεπε να μας δώσει περισσότερο νόμισμα. Πως καλύφθηκε αυτό το έλλειμμα νομισματικής κυκλοφορίας; Εμπορικά πλεονάσματα δεν είχαμε, νόμισμα δεν είχαμε. Τι έμενε; Ο δανεισμός. Κάθε χρόνο, μέσα στη 10ετία, κατά μέσο όρο, το "οικονομικόν θαύμα" όπως το ονομάσανε, η "ισχυρή Ελλάς" αναπτυσσόταν κατά 4%, όντως το ποσοστό ήταν εξαιρετικά σημαντικό ακόμα και σε σχέση με το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μόνο που ξεχάσαν να μας πουν δημόσια ότι για κάθε 4% άνοδο που είχαμε τότε ο δημόσιος δανεισμός αύξανε 18%. Δηλαδή δανειζόμασταν για να υπάρξει επέκταση του ΑΕΠ.

Παράλληλα είχαμε μια οικονομία της οποίας συνθλίφτηκε κυριολεκτικά η παραγωγική της βάση.

Φτάσαμε, η αγροτική οικονομία, το υπογραμμίζω, στην Ελλάδα όχι στην Ολλανδία, ή στη Γερμανία ή στη Σουηδία. Στην Ελλάδα. Να έχει συμμετοχή στο ΑΕΠ 3%. Δηλαδή έχουμε λιγότερη συμμετοχή της αγροτικής μας οικονομίας στο ΑΕΠ από ότι έχει η Ολλανδία. Δηλαδή έλεος! Και συμμετοχή της βιομηχανίας και της παραγωγής ευρύτερα μόλις 13%. Όταν ο μέσος όρος παραγωγής της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι 35%. Έχουμε μια οικονομία παρασιτικών υπηρεσιών. Μη παραγωγικών παρασιτικών υπηρεσιών. Που διαμορφώθηκε κατά κύριο λόγο μέσα στα πλαίσια του ευρώ αλλά και νωρίτερα, μόνο που το ευρώ το επιτάχυνε πάρα πολύ. Αυτό εκτίναξε σε ιστορικό ρεκόρ το εξωτερικό μας έλλειμμα.

Την ίδια ώρα το μέσο νοικοκυριό βιώνει μια λιτότητα που ουσιαστικά διαρκεί πάνω από δυο 10ετίες. Ουσιαστικά από το 1984 είναι σε συστηματική λιτότητα το εργαζόμενο νοικοκυριό. Φτάσαμε στο μοναδικό, και αυτό πάλι ιστορικό ρεκόρ, την τελευταία 10ετία να έχουμε αρνητικά πρόσημα αποταμίευσης. Μόνο το 2009 χαθήκανε 28 δισ. αποταμιεύσεις από την ελληνική οικονομία. Και όπως γνωρίζετε, ότι καθεστώς και να έχει μια χώρα, όποιος και να κυβερνάει, αν δεν υπάρχουν αποταμιεύσεις στις τράπεζες και αν δεν υπάρχει αυξημένη ροπή προς αποταμίευση δηλαδή διαθέσιμο εισόδημα που μένει όταν πληρώνω τα βασικά μου και μπορώ να το βάλω να γίνει αποταμίευση, δεν μπορεί να χρηματοδοτηθεί μια αυτοδύναμη οικονομική ανάπτυξη. Φτάσαμε στο σημείο, το μέσο διαθέσιμο εισόδημα του νοικοκυριού για μια ολόκληρη 10ετία να βρίσκεται κάτω, να υπολείπεται δηλαδή των βασικών καταναλωτικών δαπανών που πρέπει να κάνει η μέση ελληνική οικογένεια στην Ελλάδα. Αυτό δεν συμβαίνει πουθενά αλλού στην Ευρώπη, πουθενά αλλού, ακόμα και στις κατεστραμμένες χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ. Δηλαδή με λίγα λόγια για πάνω από μια 10ετία το μέσο νοικοκυριό δεν έχει εισόδημα πραγματικό που να του ικανοποιεί τις βασικές του καταναλωτικές ανάγκες. Οπότε αναγκάζεται και πάει στο δανεισμό. Το αποτέλεσμα:

Το 2010, το 77% του μέσου διαθέσιμου εισοδήματος το χρωστάμε στις τράπεζες.

Φτάσαμε λοιπόν παραμονές του 2009 όπου είχαμε την διεθνή βόμβα, το κραχ του 2008.

Πως συνέβη αυτό;

Στην παγκόσμια αγορά είχαν συσσωρευτεί τεράστια δανείσιμα κεφάλαια. Τι εννοούμε δανείσιμο κεφάλαιο; Δανείσιμο κεφάλαιο εννοούμε εκείνο το κεφάλαιο που δεν μπορεί να επενδυθεί στη παραγωγή. Είναι αυτό που δημιουργείται με χρηματοπιστωτικά παιχνίδια έναντι μελλοντικών αποδόσεων. Το δανείσιμο κεφάλαιο για να φέρει κέρδος πρέπει να γίνει τοκοφόρο κεφάλαιο. Δηλαδή να βρει κάποιον οφειλέτη να το δανειστεί και να του πληρώνει τόκους. Ξέρετε πόσα είναι αυτά τα δανείσιμα κεφάλαια υπολογισμένα με βάση τον Απρίλη του 2010; 1.000 τρισεκατομμύρια δολάρια, δανείσιμα κεφάλαια. Περίπου 1600 θεσμικοί επενδυτές έχουν αυτά τα δανείσιμα κεφάλαια στη παγκόσμια αγορά. Η μέση απόδοση αυτών των κεφαλαίων μέχρι πριν τη κρίση ήταν 6.22%. Η παγκόσμια οικονομία έχει Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν 57 τρισεκατομμύρια. Που σημαίνει ότι τα 1.000 τρισεκατομμύρια δολάρια προσδοκούν ετήσιο κέρδος 62 τρισεκατομμύρια δολάρια από μια οικονομία που παράγει στο σύνολο της 57 τρις. Εκεί μπλόκαρε η οικονομία και έσκασε η βόμβα το φθινόπωρο του 2008 και φυσικά άρχισαν να καταρρέουν οι τράπεζες γιατί οι τράπεζες βασικά είναι οι θεσμικοί επενδυτές που παίζουν με αυτά τα λεφτά. Λοιπόν, όταν έσκασε το κραχ, η κυβέρνηση, η τότε κυβέρνηση μας έλεγε, θα θυμάστε φαντάζομαι, ότι υπήρχε μεν η παγκόσμια κρίση, αλλά εμείς δεν φοβόμαστε, ήμασταν «οχυρωμένοι στο ευρώ», ήμασταν «θωρακισμένοι γερά» κλπ.

Το Γενάρη όμως του 2009 βγήκε να πουλήσει ομόλογα η ελληνική κυβέρνηση για να αντλήσει λεφτά όπως κάθε χρόνο για να τροφοδοτήσει τις τρομακτικές ανάγκες που έχει σαν κράτος. Και δεν αγόραζε κανένας. Και τότε υπήρξε ο γενικευμένος πανικός. Ξαφνικά ο τότε πρωθυπουργός και ο τότε υπουργός Οικονομικών ανακάλυψαν ξαφνικά την κρίση. Και αποδείχτηκε αυτό που γνωρίζαμε όλοι όσοι τουλάχιστον μελετούσαμε τα στοιχεία, ότι ο βασιλιάς είναι θεόγυμνος. Και αποδείχτηκε όχι μόνο αυτό αλλά και ότι δεν υπήρχε δυνατότητα ανάταξης ή αντιμετώπισης του προβλήματος του χρέους. Γιατί στην τελευταία 10ετία, στη 10ετία του ευρώ, ο συνολικός δανεισμός του ελληνικού κράτους ήταν 490 δισεκατομμύρια ευρώ. Από αυτά ξέρετε τι πληρώσαμε; 450 δισεκατομμύρια πληρώσαμε εξυπηρέτηση χρέους. Δηλαδή μέσα σε μια 10ετία πληρώσαμε 1,5 φορά το χρέος που είχαμε στις 31/12/2009, (340 δις Χ 1,5 = περίπου 500) Και μένουν άλλα 40. Από αυτά τα 40 περίπου τα 18 με 20 είναι το συσσωρευμένο έλλειμμα 10ετίας του κρατικού προϋπολογισμού. Και τα υπόλοιπα 20 δεν ξέρουμε που πήγαν. Δεν ξέρουμε. Γιατί υπολογιστικά βγαίνει το νούμερο αλλά δεν υπάρχει αιτιολόγηση.

Κάποιοι τα πήραν. Ποιοί τα πήραν; Το ψάχνουμε!

Λοιπόν, τι έγινε τώρα; Όταν κινδύνευε η χώρα, και βρέθηκε πλέον, αποκαλύφθηκε, το καθεστώς χρεοκοπίας της, η ευρωζώνη κλονίστηκε διότι εάν προχώραγε η χώρα, όπως είχε κάθε δικαίωμα να το κάνει, η συνθήκη της Λισαβόνας της το επέτρεπε, να προχωρήσει σε μονομερή ρύθμιση των χρεών της εκείνη τη στιγμή, δεν θα μπορούσε κανείς να την σταματήσει. Και δεν θα μπορούσε να την σταματήσει για τον εξής απλούστατο λόγο. Όταν δανείζεις ιδιώτη ή επιχείρηση, νοικοκυριό ή επιχείρηση και δεν μπορεί να πληρώσει τι κάνεις; Τον βάζεις σε εκκαθάριση, του παίρνεις τα περιουσιακά και τελειώσαμε. Στο κράτος δεν μπορείς να το κάνεις αυτό. Και αυτός είναι ο μεγαλύτερος εφιάλτης των δανειστών κρατών από τον 19ο αιώνα. Τι γίνεται αν αποφασίσει το κράτος να μην πληρώσει; Δεν μπορείς να του κάνεις εκκαθάριση. Δεν μπορείς να του απαιτήσεις την περιουσία σαν δανειστής.

Γιατί; Γιατί έχει ασυλία λόγω άσκησης εθνικής κυριαρχίας. Έτσι λένε οι νομικοί. Και αυτό είναι στο διεθνές δίκαιο, στον σκληρό πυρήνα του διεθνούς δικαίου. Το ήξεραν αυτό στην ευρωζώνη, οπότε τι κάνανε; Καλέσανε τα πολιτικά κόμματα στην έδρα, στις Βρυξέλλες, τις ηγεσίες, της τότε κυβέρνησης και της μελλοντικής κυβέρνησης και τους είπαν "εδώ είμαστε σε πολύ δύσκολη θέση, προέχει το ευρώ". Και επειδή πίσω από την Ελλάδα έρχονταν και άλλοι, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Ιταλία, το Βέλγιο, η Γαλλία, είπαν «πρέπει να φτιάξουμε έναν μηχανισμό άμεσα που να μην επιτρέπει στα κράτη και στους λαούς φυσικά να επιβάλλουν είτε διαγραφή, είτε ρυθμίσεις ή οτιδήποτε μονομερώς για να χάσουν τα λεφτά τους οι τράπεζες».

Και έτσι στήσανε την ιστορία στην Ελλάδα γιατί ξέρανε ότι έχουμε τόσο εθελόδουλο πολιτικό σύστημα που μπορούν να επιβάλλουν ότι γουστάρουν εδώ. Και έτσι έγινε η μεταβολή, η πολιτική μεταβολή. Φυσικά επειδή κανένας δεν κάνει τίποτα με το αζημίωτο στήθηκε αυτή η λεηλασία των spreads, επιτοκίων και όλα αυτά τα πράγματα που είδαμε εκείνους τους μήνες και που απέφεραν στους κερδοσκόπους περίπου 17 δισεκατομμύρια κέρδη και από εκεί και πέρα άρχισε το γαϊτανάκι του να πάμε στο μηχανισμό στήριξης. Βεβαίως ο μηχανισμός στήριξης του ευρώ δεν έχει καμία σχέση με το μηχανισμό στήριξης της χώρας.

Εκεί λοιπόν κάνανε το εξής. Αυτό που τους ενδιέφερε δεν ήταν να βάλουν σε εφαρμογή το μνημόνιο αλλά την δανειακή σύμβαση. Με την δανειακή σύμβαση λοιπόν εξαναγκάσανε τη κυβέρνηση, "εξαναγκάσανε" τρόπος του λέγειν. Επειδή τυχαίνει λόγω επαγγέλματος να γνωρίζω και στελέχη του ΔΝΤ, γελάγανε τις μέρες εκείνες. Μου λέγανε ότι δεν είχαν προφτάσει να στείλουν τη δανειακή σύμβαση και είχε γυρίσει πίσω υπογραμμένη Ή τα ίδια στελέχη πιστεύανε ότι θα υπήρχε διαπραγμάτευση γι' αυτό ήταν ακραία η διατύπωση της δανειακής σύμβασης με σκοπό να κοπούνε κάποιες, οι πιο ακραίες εκδοχές, μέσα από μια διαπραγμάτευση. Δεν υπήρξε τίποτα, υπογράφτηκε αβλεπτί. Και γράφτηκε στον διεθνή τύπο άλλωστε πολύ έντονα, κάποιοι οικονομικοί αναλυτές είπαν "τι σόι κυβέρνηση έχετε στην Ελλάδα".

Η δανειακή σύμβαση λοιπόν προβλέπει, το πρώτο πράγμα που προβλέπει είναι ότι η Ελλάδα αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται της ασυλίας λόγω άσκησης εθνικής κυριαρχίας.

Στις 6 Μαΐου του 2010 ψηφίζεται ο νόμος του μνημονίου από την Ελληνική Βουλή και δυο μέρες μετά, στις 8 Μαΐου, με τροπολογία σεψηφισμένο νομοσχέδιο της Βουλής, δίνεται το δικαίωμα μόνο με την υπογραφή του υπουργού να ισχύει η δανειακή σύμβαση. Βεβαίως όσο γνωρίζω εγώ που ασχολούμαι περίπου μια 10ετία με τα ζητήματα αυτά σας πληροφορώ ότι δεν υπάρχει παρόμοιο συμβάν ή τέτοια δανειακή σύμβαση όχι μόνο στα ελληνικά χρονικά αλλά και στα διεθνή χρονικά από τις αρχές του 19ου αιώνα, δεν υπάρχει κράτος ακόμα και αποικία που να έχει υπογράψει τέτοιο πράγμα.
Ο Τσολάκογλου στις δίκες του 46, στις δίκες δοσιλόγων του 46, χρησιμοποίησε ως επιχείρημα ότι "εγώ όταν μου ζητήθηκε από τους χιτλερικούς, από τους ναζί, να υπογράψω τη κατάλυση του ενιαίου και αδιαίρετου της εθνικής κυριαρχίας της χώρας, παραιτήθηκα". Αυτό είναι γεγονός. Δεν τον κάνει φυσικά λιγότερο δοσίλογο Αλλά τουλάχιστον ακόμα και αυτός είχε τσίπα. Και 'δω μιλάμε, σε ομαλές συνθήκες, υπό καθεστώς υποτίθεται κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, έχουμε κυβέρνηση εκλεγμένη από την χώρα που παρέδωσε το σύνολο της χώρας στους ξένους δανειστές. Και ξέρετε τι σημαίνει αυτό στη πράξη;
Πρώτον. Παραιτήθηκε η χώρα από όλα τα φυσικά δικαιώματα που έχει ένας οφειλέτης απέναντι στο δανειστή του. Ακόμα και αυτά που έχει ένα φυσικό πρόσωπο.
Δεύτερον. Με βάση τη δανειακή σύμβαση στην Ελλάδα δεν επιτρέπεται να πάει σε τρίτες πηγές να αναζητήσει τα χρήματα και να ξεχρεώσει τους δανειστές. Δηλαδή αν είχαμε μια κυβέρνηση που διεκδικούσε το κατοχικό δάνειο από τους Γερμανούς, που είναι άμεσα απαιτητό, και συμφωνούσε η γερμανική κυβέρνηση να μας δώσει το κατοχικό δάνειο, τα 160 περίπου δισεκατομμύρια που υπολογίζουμε ότι είναι η σημερινή αξία του κατοχικού δανείου, δεν θα μπορούσαμε να τα χρησιμοποιήσουμε για να ξεχρεώσουμε τους κυρίους αυτούς.
Τρίτον. Οι δανειστές έχουν όμως το δικαίωμα, μερικά ή ολικά, να εκχωρήσουν τις δικές τους χρεωστικές απαιτήσεις σε τρίτους απέναντι στην Ελλάδα.
Και σας λέω ένα σενάριο το οποίο αναφέρουν πάρα πολλοί ειδικοί. Ακραίο σενάριο, όντως, αλλά δεν είναι απίθανο, γιατί το έχουν υπογράψει αυτό το πράγμα. Και λέει ότι… το έχει πει ο κύριος Κασιμάτης, το έχω ακούσει και από τον κύριο Χρυσόγονο συγκεκριμένα, συνταγματολόγοι και οι δυο. Λοιπόν είπαν το εξής. Μπορούν να δώσουν τις χρεωστικές απαιτήσεις, πχ να δώσει η Ολλανδία τις χρεωστικές της απαιτήσεις απέναντι στην Ελλάδα στην Τουρκία, να έρθει η Τουρκία, να δεσμεύσει την Ακρόπολη και να τοποθετήσει την τούρκικη σημαία στην Ακρόπολη. Διότι παραίτηση από την ασυλία λόγω άσκησης εθνικής κυριαρχίας σημαίνει ότι παραιτείσαι από την δημόσια περιουσία του κράτους από το σύνολο της εθνικής επικράτειας, από το εθνικό έδαφος. Παραιτείσαι από την ιδιωτική περιουσία των πολιτών σου. Και παραιτείσαι ακόμη και από τη δυνατότητα να μην υπάρξει δέσμευση ή υποθήκευση ακόμα και στον οπλισμό της χώρας. Αυτό το πράγμα είναι πρωτοφανές. Γι' αυτό βγήκαν πάρα πολλοί αναλυτές στον κόσμο και νομικοί και λέγανε, συγκεκριμένα εγώ θυμάμαι έναν Αμερικανό χρηματιστή, ο οποίος είχε γράψει τότε στους New York Times ένα άρθρο λέγοντας "υπογράφει την εθνική της αυτοκτονία η χώρα".
Τέταρτον και το χειρότερο. Με βάση τα διεθνή ήθη και έθιμα, στις διεθνής αγορές η δανειακή σύμβαση αυτή εμπίπτει στο περίφημο "ίσοι όροι ανάμεσα στους δανειστές". Δηλαδή ότι ισχύει για έναν δανειστή υποχρεωτικά ισχύει για όλους είτε έχουν υπογράψει την δανειακή σύμβαση είτε όχι. Αν την εκτελέσεις δηλαδή μέχρι το τέλος αυτή τη δανειακή σύμβαση, τότε οποιοσδήποτε δανειστής του ελληνικού κράτους μπορεί να το χρησιμοποιήσει ως νομικό προηγούμενο και να απαιτήσει τις ίδιες ρήτρες, τις ίδιες υποχρεώσεις του κράτους απέναντι του, έστω και αν δεν συμπεριλαμβανόταν στην δανειακή σύμβαση. Αυτό λέγεται Pari Passu είναι ένας νομικός όρος που σημαίνει «ότι ισχύει για τον ένα, ισχύει για όλους».

Αυτό το πράγμα λοιπόν δεν έπρεπε να το μάθουμε εμείς, ούτε και η Βουλή βέβαια, γι' αυτό και δεν πήγε ποτέ στη Βουλή, πήγε μόνο στη προπαρασκευαστική της Βουλής και έμεινε εκεί. Βεβαίως στη Βουλή μπορείτε να το βρείτε ολόκληρο, είναι αναρτημένο πλέον. Δεν έχει κυρωθεί αλλά, με βάση το τι έχουν αποφασίσει, ισχύει γιατί εκτελείται.
Με βάση αυτά λοιπόν εφαρμόσανε τη πολιτική του μνημονίου η πολιτική του οποίου είχε σχεδιαστεί εξ' αρχής όχι τόσο για να δημιουργήσει τα πλεονάσματα εκείνα για να πληρωθούν τα τοκοχρεολύσια.

Γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν πληρώνονται. Κάθε χρόνο η εξυπηρέτηση του χρέους μας κοστίζει 35 με 40% του ΑΕΠ. Αυτό το πράγμα δεν γίνεται να πληρωθεί. Είναι αδύνατο. Το ξέρανε. Και εφόσον λοιπόν το ξέρανε τι έπρεπε να γίνει; Αν μας λέγανε το Γενάρη του 2010 "Θα βάλω χέρι στη δημόσια περιουσία", θα ξεσηκωνότανε όλος ο κόσμος. Οπότε τι κάνανε; Έφεραν ολόκληρο τον κόσμο στην απόγνωση, στην απελπισία, μεροδούλι μεροφάι, να σκέφτεται την ανεργία, το αν θα μπορεί να επιβιώσει αυτός, το παιδί του, η οικογένεια του αύριο και να του θέσουν το εξής δίλλημα, αυτό που είπε ο κύριος Όλι Ρεν πριν 3 βδομάδες μετά την 11η του Μάρτη που αποφασίστηκε η εκποίηση των 50 δις της δημόσιας περιουσίας. Τι είπε; "Ή πουλάτε ή χάνετε τους υπόλοιπους μισθούς της 10ετίας". Αυτό ήταν το δίλλημα των τοκογλύφων. Ή πουλάτε ή χάνετε ότι έχει μείνει από συντάξεις και μισθούς. Να εξαναγκάσουν το λαό να πει "Ας τα κομμάτια, πούλα κάτι, προκειμένου να μην χάσω και ότι μου έχει απομείνει". Και την ίδια ώρα ένα ολόκληρο σύστημα προπαγάνδας προσπαθεί να πείσει το λαό ότι είμαστε πάμπλουτη χώρα ρε παιδιά. Έχουμε πετρέλαια... Σαουδική Αραβία έχουμε πυρηνικά, έχουμε ιστορίες, πλουτώνιο, χρυσάφια... Τι είναι τώρα να δώσουμε 350 δισεκατομμύρια που είναι το χρέος; Ενώ στη πραγματικότητα δεν είναι έτσι.

Λοιπόν, από κει και πέρα η κατάσταση πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Σε 8 μήνες εφαρμογής του μνημονίου είχαμε υποχώρηση μιας 10ετίας στην ελληνική οικονομία και τα εισοδήματα κατέληξαν στο 1974 σε πραγματικούς όρους. Τα επόμενα χρόνια που έρχονται θα είναι ακόμα πιο δύσκολα και πολύ χειρότερα από αυτό που έχουμε πληρώσει. Είμαστε στη προκαταρκτική διαδικασία.

Κατά τη γνώμη μου αυτό που οφείλουμε να κάνουμε είναι ένα πραγματικά, αυθεντικά, ρωμαλέο παλλαϊκό μέτωπο που θα απαιτήσει τον επαναπροσδιορισμό όλων των πολιτικών συνθηκών στη χώρα. Δηλαδή την ανατροπή του πολιτικού συστήματος και τη δημιουργία νέων προϋποθέσεων μιας νέας εξουσίας που θα επιβάλλει:
Την καταγγελία της δανειακής σύμβασης και το σύνολο του οικοδομήματος που στήθηκε πάνω σ' αυτή ώστε να μπορεί να γλυτώσει την αγχόνη και το δόκανο ο ελληνικός λαός και να οικοδομήσει μια νέου τύπου πορεία για το τόπο. Μια νέου τύπου εξουσία που αντανακλά και πρέπει να αντανακλά τα πραγματικά συμφέροντα του μόνου αυθεντικού εκφραστή αυτού του τόπου που είναι αυτός που τον ποτίζει με τον ιδρώτα του.

Με αυτό το πράγμα θέλω να κλείσω,

Κοιτάξτε. Οι εποχές που αναθέταμε σε κάποιους άλλους την διοίκηση και την κυβέρνηση της χώρας τελειώσανε ανεπιστρεπτί. Τελειώσανε ανεπιστρεπτί. Είναι πολύ σοβαρό το μέλλον της χώρας το μέλλον των παιδιών μας και των οικογενειών μας για να το αναθέσουμε σε τρίτους σωτήρες.

Ή εμείς ή κανένας.


ΠΗΓΗ
ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ:.Τ.