Δευτέρα 31 Μαρτίου 2014

Ἀνδρόνικος: “Εἶχα λοιπὸν βρεῖ, τὸν πρῶτο ἀσύλητο μακεδονικό τάφο!”

ΜΑΪ́ΟΥ 15, 20 8 ΣΧΌΛΙΑ

“Πήρα το τσαπάκι της ανασκαφής, που έχω μαζί μου από το 1952, έσκυψα στο λάκκο και άρχισα να σκάβω με πείσμα και αγωνία το χώμα κάτω από το κλειδί της καμάρας. Ολόγυρα ήταν μαζεμένοι οι συνεργάτες μου. (…) Συνέχισα το σκάψιμο και σε λίγο ήμουν βέβαιος. Η πέτρα του δυτικού τοίχου ήταν στη θέση της, απείραχτη, στέρια. (…) -Είναι ασύλητος! Είναι κλειστός! Ήμουν ευτυχισμένος βαθιά. Είχα λοιπόν βρει τον πρώτο ασύλητο μακεδονικό τάφο.

Εκείνη τη στιγμή δεν ενδιαφερόμουν για τίποτε άλλο. Εκείνη τη νύχτα -όπως και όλες τις επόμενες- στάθηκε αδύνατο να κοιμηθώ περισσότερο από δυο τρεις ώρες. Γύρω στις 12, τα μεσάνυχτα, πήρα το αυτοκίνητο και πήγα να βεβαιωθώ αν οι φύλακες ήταν στη θέση τους. Το ίδιο έγινε και στις 2 και στις 5 το πρωί. Οπωσδήποτε, συλλογιζόμουν, μέσα στη σαρκοφάγο πρέπει να κρύβεται μια ωραία έκπληξη. Η μόνη δυσκολία που συναντήσαμε ήταν πως την ώρα που ανασηκώναμε το κάλυμμα, είδαμε καθαρά πια το περιεχόμενο και έπρεπε να μπορέσουμε να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας και να συνεχίσουμε τη δουλειά μας, μόλο που τα μάτια μας είχαν θαμπωθεί απ’ αυτό που βλέπαμε και η καρδιά μας πήγαινε να σπάσει από συγκίνηση.

Μέσα στη σαρκοφάγο υπήρχε μια ολόχρυση λάρνακα. Επάνω στο κάλυμμά της ένα επιβλητικό ανάγλυφο αστέρι με δεκάξι ακτίνες, και στο κέντρο του ένας ρόδακας. Με πολλή προσοχή και περισσότερη συγκίνηση ανασήκωσα το κάλυμμα με το αστέρι πιάνοντάς το από τις δυο γωνίες της μπροστινής πλευράς. Όλοι μας περιμέναμε να δούμε μέσα σ’ αυτήν τα καμένα οστά του νεκρού. Όμως αυτό που αντικρίσαμε στο άνοιγμά της μας έκοψε για μιαν ακόμη φορά την ανάσα, θάμπωσε τα μάτια μας και μας πλημμύρισε δέος: πραγματικά μέσα στη λάρνακα υπήρχαν τα καμένα οστά. (…)

Αλλά το πιο απροσδόκητο θέαμα το έδινε ένα ολόχρυσο στεφάνι από φύλλα και καρπούς βελανιδιάς που ήταν διπλωμένο και τοποθετημένο πάνω στα οστά. Ποτέ δεν είχα φανταστεί τέτοια ασύληπτη εικόνα. Μπορώ να φέρω στη συνείδησή μου ολοκάθαρα την αντίδραση που δοκίμασα καθώς έλεγα μέσα μου: “Αν η υποψία που έχεις, πως ο τάφος ανήκει στον Φίλιππο, είναι αληθινή -και η χρυσή λάρνακα ερχόταν να ενισχύσει την ορθότητα αυτής της υποψίας- κράτησες στα χέρια σου τη λάρνακα με τα οστά του. Είναι απίστευτη και φοβερή μια τέτοια σκέψη, που μοιάζει εντελώς εξωπραγματική”. Νομίζω πως δεν έχω δοκιμάσει ποτέ στη ζωή μου τέτοια αναστάτωση, ούτε και θα δοκιμάσω ποτέ άλλοτε”. (Μανόλης Ανδρόνικος, “Το Χρονικό της Βεργίνας”, εκδ. Μορφωτικό ‘Ιδρυμα Εθνικής Τραπέζης – via Λογομνήμων).

Η χρυσή λάρνακα που περιείχε τα οστά του Φιλίππου Β΄ και το χρυσό στεφάνι που παριστάνει κλαδί χρυσής βελανιδιάς με χρυσά βελανίδια. Έχει 313 φύλλα και 68 βελανίδια. Η βελανιδιά εἶναι το ιερό δέντρο του Δία.

Εκείνη τη στιγμή, καθώς έσπρωχναν τη βαριά φθαρμένη πύλη κάτω από τον μουντό, φθινοπωριάτικο ουρανό, δεν γνώριζαν σε ποιον ανήκει ο τάφος. Το μόνο για το οποίο ήταν βέβαιοι είναι αυτό στο οποίο είχε καταλήξει ο ίδιος ο Ανδρόνικος το 1963, όταν ανακάλυψε τις πρώτες επιτύμβιες στήλες: ότι σε εκείνη την περιοχή ήταν εγκατεστημένη, μεταξύ 1000 και 700 π.Χ., μια ακμαία ανθρώπινη κοινωνία που συνήθιζε να συνοδεύει τους νεκρούς της με πλούσια χάλκινα κοσμήματα και σιδερένια όπλα και να σκεπάζει τους τάφους τους με χαμηλούς τύμβους, σύμφωνα με ένα πανάρχαιο έθιμο που εμφανίζεται στον ελλαδικό χώρο από τα πανάρχαια χρόνια.

Αυτούς τους χαρακτηριστικούς τύμβους έσπευσε να ερευνήσει πρώτη φορά ο Μανόλης Ανδρόνικος το 1951, επισκεπτόμενος, ως επιμελητής αρχαιοτήτων ακόμα, το εκτεταμένο νεκροταφείο που απλωνόταν στη βόρεια και ανατολική πλευρά του χωριού. Ωστόσο, έπρεπε να περάσουν είκοσι έξι ολόκληρα χρόνια μέχρι εκείνο το συννεφιασμένο απομεσήμερο του ’77 που σήμανε την επίτευξη μίας εκ των σπουδαιότερων ανακαλύψεων σε παγκόσμιο επίπεδο: τη διαπίστωση ότι πίσω από εκείνη τη βαριά, φθαρμένη πύλη βρίσκεται ο τάφος του Φιλίππου του Β’, του πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Οι Βασιλικοί Τάφοι

Όταν ο Μανόλης Ανδρόνικος ανακάλυψε το 1977 τον τάφο του Φιλίππου Β΄ η είδηση έκανε το γύρω του κόσμου. Το μνημείο καλυπτόταν από μεγάλο λόφο, γνωστό ως Μεγάλη Τούμπα. Στο εσωτερικό του λόφου υπήρχε επίσης ο επονομαζόμενος «Τάφος της Περσεφόνης» και ο «Τάφος του Πρίγκιπα».

Η πρόσοψη του τάφου του Φιλίππου Β’ είναι διαμορφωμένη σύμφωνα με το δωρικό ρυθμό. Στη ζωφόρο που καταλαμβάνει όλο το πλάτος της πρόσοψης(5,56 μ.,) και έχει ύψος 1,16 μ. απεικονίζονται σκηνές κυνηγιού λιονταριών, άρκτων, αντιλοπών και κάπρων σε ημιδασώδες τοπίο.

Ο τάφος του Πρίγκιπα (6,35 μ. ύψος Χ 5,08 μ. πλάτος) ανακαλύφθηκε από τον Ανδρόνικο το 1979. Ο τάφος είναι διθάλαμος, με προθάλαμο και θάλαμο, με ανισοϋψή καμαρωτή στέγη. Από τη ζωφόρο της πρόσοψης διατηρούνται σήμερα μόνο ίχνη καθώς ήταν ζωγραφισμένη πάνω σε ξύλο ή δέρμα.

Η αρπαγή της Περσεφόνης από τον Πλούτωνα. Τοιχογραφία στο εσωτερικό του “τάφου της Περσεφόνης”.

Ο συλημένος, κιβωτιόσχημος, κατασκευασμένος από πωρόλιθους τάφος στην παρυφή της Μεγάλης Τούμπας πλάι στο “Ηρώον”, πήρε το συμβατικό του όνομα “τάφος της Περσεφόνης” από τη ζωγραφική του διακόσμηση. Ανάμεσα στις μορφές των Μοιρών και της καθισμένης στην “αγέλαστη πέτρα” Δήμητρας ξεχωρίζει η παράσταση της αρπαγής της Περσεφόνης από το θεό του Κάτω Κόσμου Πλούτωνα.

Η δεξιότητα της εκτέλεσης, η δύναμη της σύλληψης και η λιτή χρωματολογία υποδηλώνουν ένα σημαντικό ζωγράφο (ίσως τον Νικόμαχο) των μέσων του 4ου αι. π.Χ., όπως συνηγορούν και τα θραύσματα των αγγείων που βρέθηκαν στο εσωτερικό του τάφου.

Ο θρόνος στον τάφο της Περσεφόνης

«Αυτό το μυστικό το ονειρευόμουν από τότε που έκανα την πρώτη δοκιμή το 1952», θα έγραφε αργότερα ο Ανδρόνικος. Και θα συμπλήρωνε: «Ο στόχος της αρχαιολογικής έρευνας έμενε πάντα καθαρός, σταθερός και καίριος. Ωστόσο, το ανθρώπινο πάθος μιας ολόκληρης ζωής λειτουργούσε το ίδιο έντονα και επίμονα». Το ανθρώπινο πάθος. Του οραματιστή. Του ταξιδευτή. Όταν, μερικές μέρες αργότερα, είναι έτοιμος να αναγγείλει και επισήμως την ανακάλυψή του, η αίθουσα της Αρχαιολογικής Εταιρείας πλημμυρίζει από κόσμο. Άνθρωποι στέκονται μέχρι και στο πεζοδρόμιο της Πανεπιστημίου προκαλώντας αναστάτωση στην κυκλοφορία. Ο Ανδρόνικος μπορεί να αισθάνεται τη λύτρωση που θα ένιωθε κάθε Οδυσσέας, αλλά όχι απόλυτα. Είναι ρεαλιστής. Ξέρει πολύ καλά πως ανάμεσα στους συναδέλφους του υπάρχουν αντιρρήσεις. Όχι φυσικά επειδή σπεύδει να χαρακτηρίσει τους τάφους βασιλικούς, αλλά επειδή ταυτίζει τον νεκρό της χρυσής λάρνακας με τον Φίλιππο τον Β’ και τη Βεργίνα με τις Αιγές.

Ασημένια οινοχόη με κεφάλι Σειληνού, από τον τάφο του Φιλίππου

Ελεφαντοστέϊνο γλυπτό. Βρέθηκε στον τάφο του Πρίγκιπα

Ο θώρακας από την χρυσοποίκιλτη πανοπλία του Φιλίππου

Η χρυσελεφάντινη ασπίδα του Φιλίππου

Ασημένια υδρία – τεφροδόχος με χρυσό στεφάνι βελανιδιάς. Βρέθηκε στον τάφο του Πρίγκιπα.

Τὰ εὐρήματα βρίσκονται στὸ Μουσεῖο βασιλικῶν τάφων Αἰγῶν: www.aigai.gr

Παρασκευή 21 Μαρτίου 2014

Ενδιαφέροντα "γλυψίματα". Ρέκβιεμ ....

Νέα αντικαρκινική θεραπεία; VAQUINOL -1

Ένα νέο μηχανισμό για την καταπολέμηση του καρκίνου ισχυρίζονται πώς βρήκαν Σουηδοί επιστήμονες: «Ανατινάζοντας» τα καρκινικά κύτταρα.

Οι ερευνητές του ιατρικού πανεπιστημιακού Ινστιτούτου Καρολίνσκα της Στοκχόλμης και του Πανεπιστημίου της Ουψάλα, με επικεφαλής τον καθηγητή βιολογίας των ιστών Πάτρικ Έρνφορς του Τμήματος Ιατρικής Βιοχημείας και Βιοφυσικής, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό βιολογίας "Cell" (Κύτταρο), ανακάλυψαν μια ουσία (Vacquinol-1), η οποία αναγκάζει τα κύτταρα του πολύμορφου γλοιοβλαστώματος, του πιο κοινού και πιο επιθετικού εγκεφαλικού όγκου, να «εκρήγνυνται» εκ των έσω.

Όταν επί πέντες μέρες χορηγήθηκε σε ποντίκια με γλοιοβλάστωμα αυτή η ουσία (η οποία μπορεί να χορηγηθεί και σε μορφή χαπιού), η ανάπτυξη του όγκου σταμάτησε και η ζωή των πειραματόζωων παρατάθηκε. Τα περισσότερα ζούσαν ακόμη μετά από 80 μέρες, ενώ όσα δεν είχαν πάρει την ουσία, είχαν πεθάνει μετά από 30 μέρες κατά μέσο όρο.

Οι υπάρχουσες σήμερα θεραπευτικές επιλογές για το γλοιβλάστωμα είναι η χειρουργική αφαίρεση, οι ακτινοβολίες και οι χημειοθεραπείες, όμως το μέσο προσδόκιμο ζωής του ασθενούς είναι μόνο 15 μήνες, γι' αυτό αναζητούνται εναλλακτικές μέθοδοι.

Οι Σουηδοί ερευνητές πειραματίστηκαν με διάφορα χημικά μόρια, ως πιθανά θεραπευτικά «όπλα», ώσπου κατέληξαν στην εν λόγω ουσία. Η Vacquinol-1 ωθεί τα καρκινικά κύτταρα να απορροφούν με ανεξέλεγκτο τρόπο από το εξωτερικό περιβάλλον τους διάφορες ουσίες στο εσωτερικό τους, ώσπου όταν πια «παραγεμίσουν», τελικά «σκάνε», οι εξωτερικές κυτταρικές μεμβράνες τους καταρρέουν και τα ίδια αυτο-καταστρέφονται πλήρως.

«Πρόκειται για ένα τελείως νέο μηχανισμό θεραπείας του καρκίνου. Ένα πιθανό φάρμακο με βάση αυτή τη νέα μέθοδο θα επιτίθετο στο γλοιοβλάστωμα με τελείως διαφορετικό τρόπο. Η ίδια τεχνική θα μπορούσε να είναι αποτελεσματική και για άλλα είδη καρκίνου, κάτι που ακόμη δεν έχουμε μελετήσει» δήλωσε ο Ένφορς.

Οι Σουηδοί επιστήμονες ήδη σχεδιάζουν την πρώτη κλινική δοκιμή τους σε ανθρώπους.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Το τέλος του Άρη Βελουχιώτη - Η "Φρίκη"

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

H Xαράδρα του Φάγκου, στη Μεσούντα 'Αρτας, όπου βρήκε το θάνατο ο Άρης Βελουχιώτης, Photo: Harry Gouvas

H συνεντευξη του μοναδικού επιζώντα αυτόπτη μάρτυρα του θανάτου του Άρη Βελουχιώτη, Άγγελου Λύκκα, στόν αγροτικό ιατρό Χαράλαμπο Γκούβα, έτος 1982

Στις 15 Ιουνίου 1945 ο Άρης Βελουχιώτης είχε κυκλωθεί στη Χαράδρα του Φάγκου (Αχελώος Ποταμός) στο χωριό Μεσούντατου Νομού Άρτας, δυτικά από ομάδες της Εθνοφυλακής, που είχαν σταλεί για να τον συλλάβουν με επικεφαλής τον οπλαρχηγό Βόιδαρο (120 άτομα)^[44], και ανατολικά τον καταδίωκε τμήμα του Ελληνικού Στρατού με επικεφαλής τον υπολοχαγό Α. Μουρελάτο, στο οποίο συμμετείχε ο Ρίζος Μπόκοτας.^[45] Το απόγευμα της 15ης Ιουνίου, κατά την επικρατούσα εκδοχή, ο Άρης αυτοκτονεί δίπλα σε άνδρες του τμήματός του. Στην ιστοριογραφία υπάρχουν πολλές εκδοχές τόσο για το θάνατο του Άρη Βελουχιώτη όσο και για τα αίτια που τον προκάλεσαν. Σύμφωνα με τον Δημήτρη Καραθάνο που συνέταξε για το ΚΚΕ την ομώνυμη έκθεση για το θάνατο του Άρη και μίλησε στις φυλακές που κρατούνταν με τους Θάνο (Φώτης Μαστροκώστας), Έκτορα (Γιάννης Μαδωνής) και Λέοντα (Γιάννης Νικολόπουλος), που ήταν παρόντες στις τελευταίες στιγμές του Άρη, αυτοκτόνησε με το περίστροφό του και στη συνέχεια ο Τζαβέλας αγκαλιάζοντας τον Άρη αυτοκτόνησε με χειροβομβίδα.^[46]. Σε δήλωση του τότε αγροτικού γιατρού Χαράλαμπου Γκούβα, αναφέρεται ότι ο γιός του επίσης αυτόπτη μάρτυρα Δ.Κουρκούτα, Ευάγγελος Κουρκούτας, κάτοικος Ελάτης Άρτας, ισχυρίστηκε το 1983 ότι "από τον πατέρα του κατέχει το σκούφο του Άρη Βελουχιώτη".

Στο βιβλίο του Λευτέρη Αποστόλου (πρώτος Γραμματέας του ΕΑΜ) για τον Άρη Βελουχιώτη ^[47] παρατίθεται ξεχωριστό κεφάλαιο με τίτλο "Η Φρίκη" στηριζόμενο στη συνέντευξη του τότε αντάρτη του ΕΔΕΣ Άγγελου Λύκκα (απεβίωσε το 1989), που έδωσε συνέντευξη το έτος 1982 στον τότε αγροτικό γιατρό Ελάτης Άρτας Χαράλαμπο Γκούβα. Ο αυτόπτης μάρτυρας Άγγελος Λύκκας αναφέρει ότι "ο Άρης και ο Τζαβέλας αυτοκτόνησαν με χειροβομβίδα στην κοιλιά, τόν είδα με ταίδια μου τα μάτια με τα έντερα έξω και πήγα παραπέρα να κάνω εμετό", ^[47] . Πάντα σύμφωνα με τον Άγγελο Λύκκα, οι αντάρτες του Βόϊδαρου υποχρέωσαν τον συλληφθέντα αντάρτη του τμήματος με το ψευδώνυμο Δράκο να κάνει τους αποκεφαλισμούς των πτωμάτων "και αυτός δυσκολεύτηκε πολύ".^[47]^[48]

Αλλες πηγές αναφέρουν ότι ο Βελουχιώτης αυτοκτόνησε με περίστροφο.^[49] Επίσης ανακοινώσεις του Εθνικού Στρατού ανέφεραν τότε ότι ο Άρης σκοτώθηκε από πυρά των στρατιωτών που τον καταδίωκαν. Σύμφωνα με τον Τριανταφυλλίδη, η σύγχυση σχετικά με τα αίτια θανάτου του Βελουχιώτη προκλήθηκε επειδή ο Τζαβέλας αυτοκτόνησε ο ίδιος με χειροβομβίδα αγκαλιάζοντας τον ήδη νεκρό Βελουχιώτη. Επίσης εξέταση της κεφαλής του Άρη μετά από ημέρες στα Τρίκαλα, έδειξε θανάσιμο τραύμα από σφαίρα στο δεξί αυτί. Kατόπιν το τάγμα εθνοφυλάκων καταδίωξής των, αποκεφάλισε τα δύο πτώματά τους.

Η βεβήλωση του πτώματος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα κεφάλια Άρη Βελουχιώτη και του Τζαβέλλα τα μετέφεραν και τα επέδειξαν με γλέντια σε κατοίκους πρώτα στο χωριό Μυρόφυλλο και κατόπιν τα πήγαν στα Τρίκαλα. Εκεί κρεμάστηκαν σε κεντρικό φανοστάτη της πλατείας Ρήγα Φεραίου.^[50] «Το κρέμασμα των κεφαλιών ακολουθεί μια γιορτή ζούγκλας που διαρκεί ως το ξημέρωμα της άλλης μέρας, με πίπιζες, νταούλια, ζουρνάδες, βασιλικά θούρια και με το "Ζέρβα μ', σε θέλει ο βασιλιάς..."».^[51] Στη συνέχεια ήρθε στα Τρίκαλα ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης Ναπολέων Ζέρβας (με πολιτικά ρούχα και ξυρισμένος) για να επιβεβαιώσει την ταυτότητα,^[52] και στη συνέχεια τα κεφάλια μεταφέρθηκαν στην Αθήνα και είναι άγνωστο τι απέγιναν.^[53] Για το γεγονός αυτό πέραν της φωτογραφίας που είναι διαθέσιμη, κάνει αναφορά με ειδική σκηνή ο σκηνοθέτης Θεόδωρος Αγγελόπουλος στην ταινία του «Ο Θίασος» (1976).

Δευτέρα 17 Μαρτίου 2014

Τα πρώτα βιονικά φυτά με νανοσωματίδια

17/3/2014 7:00:00 μμ | Planet

Από τον "Iron Man" στο "Iron Plant".

Αμερικανοί ερευνητές δημιούργησαν τα πρώτα βιονικά φυτά, τα οποία, χάρη στην ενσωμάτωση νανοσωματιδίων και νανοσωλήνων στα κύτταρά τους, είναι ικανά να εκτελούν κατά πολύ βελτιωμένη φωτοσύνθεση.

Πρόκειται για τα πρώτα βήματα σε ένα νέο πολλά υποσχόμενο επιστημονικό πεδίο, που έχει αποκληθεί «νανοβιονική των φυτών», αν και για τις πρακτικές εφαρμογές θα χρειαστούν αρκετά ακόμη χρόνια ερευνών.

Το επίτευγμα, πέρα από το να κάνει «τούρμπο» την ενεργειακή αποδοτικότητα των φυτών κατά την μετατροπή της ηλιακής ακτινοβολίας, μπορεί επίσης να ανοίξει το δρόμο για μια νέα κατηγορία υβριδικών βιονικών υλικών (για χρήση σε κινητά τηλέφωνα, κτίρια κ.α.), που θα αναπτύσσονται και θα αποκαθιστούν μόνα τους τις όποιες βλάβες τους, μόνο με τη χρήση του ηλιακού φωτός.

Επιπλέον, κάποτε μπορεί τα ίδια τα δέντρα να λειτουργούν ως κεραίες κινητής τηλεφωνίας!

Οι χημικοί μηχανικοί και βιολόγοι με επικεφαλής τον καθηγητή χημικής μηχανικής Μάικλ Στράνο του Πανεπιστημίου ΜΙΤ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για νέα υλικά "Nature Materials", σύμφωνα με το "New Scientist" και το "Scientific American", κατάφεραν να αυξήσουν κατά τουλάχιστον 30% την ικανότητα των φυτών να απορροφούν ηλιακή ενέργεια, εισάγοντας νανοσωλήνες άνθρακα στους χλωροπλάστες, εκείνα τα μικρά όργανα μέσα στα φυτικά κύτταρα όπου λαμβάνει χώρα η φωτοσύνθεση.

Επιπλέον, ενσωματώνοντας στα φυτά ένα διαφορετικό είδος νανοσωλήνων άνθρακα, τα τροποποίησαν έτσι ώστε να είναι σε θέση να ανιχνεύουν αέριους ρύπους, όπως το οξείδιο του αζώτου, που εκλύεται από τις εξατμίσεις.

Φυτά με αποδοτικότερη φωτοσύνθεση θα είναι πιο χρήσιμα για την παραγωγή τροφίμων και βιοκαυσίμων, θα απελευθερώνουν περισσότερο οξυγόνο στον περιβάλλοντα ανοικτό ή κλειστό χώρο, ενώ θα έχουν νέες ιδιότητες, αφού θα μπορούν να δρουν σε πραγματικό χρόνο ως περιβαλλοντικά «ραντάρ» στον αέρα και στο έδαφος, ως βιοχημικοί ανιχνευτές επικίνδυνων χημικών αερίων (όπως το σαρίν) ή εκρηκτικών ουσιών όπως η τρινιτροτολουόλη (ΤΝΤ), καθώς και βιολογικών τοξινών (βακτηρίων, μυκήτων κ.α.).

Οι ερευνητές, ήδη εργάζονται για να ενσωματώσουν στα φυτά όχι μόνο νανοσωματίδια, αλλά ολόκληρες μικροσκοπικές ηλεκτρονικές συσκευές και νανο-υλικά όπως το γραφένιο.

«Οι δυνατότητες είναι πραγματικά ατελείωτες», δήλωσε ο Μάικλ Στράνο και τόνισε ότι «το απώτερο όραμα είναι η χρήση των φυτών ως μια ευρεία τεχνολογική πλατφόρμα».

Ο Αμερικανός ερευνητής ξεκίνησε την όλη έρευνα για τα νανοβιονικά φυτά εμπνεόμενος από μια προηγούμενη μελέτη του για τη δημιουργία αυτο-επιδιορθούμενων φωτοβολταϊκών κυττάρων που θα μιμούνται τα φυτικά κύτταρα.

Το επόμενο βήμα ήταν η βελτίωση της φωτοσύνθεσης των χλωροπλαστών, ώστε η σχετική τεχνολογία να αξιοποιηθεί στα φωτοβολταϊκά, ώσπου τελικά προέκυψε η ιδέα να μεταφερθεί η νανοτεχνολογία της βελτίωσης στα ίδια τα φυτά, ώστε να γίνουν βιονικά.

Το υλικό που οι ερευνητές ενσωμάτωσαν στα φυτά, είναι νανοσωματίδια από οξείδιο του δημητρίου (ή νανοδημητρία), τα οποία είναι ισχυρά αντιοεξειδωτικά που προστατεύουν τους χλωροπλάστες από βλάβες λόγω της δράσης των ελεύθερων ριζών οξυγόνου, γεγονός που αυξάνει την ενεργειακή αποδοτικότητα των φυτών.

Κανονικά, τα φυτά αξιοποιούν περίπου μόνο το 10% του φωτός που απορροφούν, όμως οι ερευνητές πρόσθεσαν στους χλωροπλάστες και νανοσωλήνες άνθρακα ως ημιαγωγούς, πράγμα που επιτρέπει πλέον στα φυτά να συλλαμβάνουν την ηλιακή ακτινοβολία και σε άλλες συχνότητες, όπως την υπεριώδη και την εγγύς του υπερύθρου.

Χάρη σε αυτούς τους πρόσθετους τεχνητούς «νανο-δέκτες» του ηλιακού φωτός, η φωτοσυνθετική δραστηριότητα αυξήθηκε έως 50% σε σχέση με αυτή που θα ήταν φυσιολογικά, αν δεν υπήρχαν οι ενσωματωμένοι νανοσωλήνες.

Ο συνδυασμός των δύο καινοτομιών, των νανοσωματιδίων από οξείδιο του μετάλλου δημητρίου και των ημιαγωγικών νανοσωλήνων άνθρακα, έκανε «τούρμπο» τους χλωροπλάστες, όσον αφορά την αποδοτικότητα της φωτοσύνθεσής τους.

Τα πειράματα με φυτά έδειξαν ότι η βελτίωση φθάνει τουλάχιστον το 30%.

Προς το παρόν, παραμένει ακόμα άγνωστο πόσο και πώς η βελτιωμένη φωτοσύνθεση επηρεάζει την παραγωγή σακχάρων μέσα στο φυτό. Στη φωτοσύνθεση υπάρχουν δύο στάδια: στο πρώτο, η χλωροφύλλη των φυτών απορροφά ηλιακό φως, το οποίο διεγείρει τη ροή των ηλεκτρονίων στις μεμβράνες των χλωροπλαστών.

Το φυτό αξιοποιεί αυτή την εσωτερική ηλεκτρική ενέργεια (μαζί με διοξείδιο του άνθρακα και νερό), για να υλοποιήσει το δεύτερο στάδιο της φωτοσύνθεσης, την παραγωγή σακχάρων όπως η γλυκόζη. Αυτά τα σάκχαρα μπορούν μετά να χρησιμοποιηθούν για την παραγωγή βιοκαυσίμων ή πολυμερών χημικών.

Μερικοί επιστήμονες, όπως ο Τζέημς Κόλινς του Πανεπιστημίου της Βοστώνης, δήλωσαν εντυπωσιασμένοι, κάνοντας λόγο για «ένα θαυμαστό συνδυασμό νανοτεχνολογίας και συνθετικής βιολογίας, που μπορεί να βελτιώσει τις λειτουργίες των έμβιων οργανισμών».

Άλλοι όμως εμφανίστηκαν πιο επιφυλακτικοί, τονίζοντας ότι παραμένει ακόμη μυστήριο με ποιό τρόπο «δουλεύει» η νανοτεχνολογία μέσα στα φυτικά κύτταρα.

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Τρίτη 11 Μαρτίου 2014

Σνόουντεν & κρυπτογράφηση.

Ο Σνόουντεν συνέστησε τα plug-ins για τους browser, NoScript (http://dpaq.de/22gas) για την παρεμπόδιση απόπειρας εκμετάλλευσης του προγράμματος περιήγησης και το Ghostery (http://dpaq.de/zOoR4) για τον αποκλεισμό των διαφημίσεων.

Ένα άλλο σημαντικό εργαλείο προστασίας είναι η χρήση των λεγόμενων TOR (http://dpaq.de/ZcKOI ), τα οποία δρομολογούν τη διαδικτυακή κίνηση μέσω ενός παγκόσμιου δικτύου διακομιστών με στόχο την απόκρυψη της τοποθεσίας ενός χρήστη.

«Εάν λάβετε αυτά τα βασικά βήματα και κρυπτογραφήσετε το υλικό σας και το δίκτυο επικοινωνιών σας, θα είστε περισσότερο προστατευμένοι από τον μέσο χρήστη» δήλωσε ο Σνόουντεν.

«Ωστόσο, θα εξακολουθείτε να είστε ευάλωτοι από μια στοχευμένη επιτήρηση» πρόσθεσε.

«Αν υπάρχει ένταλμα εναντίον σας ή εάν η NSA σας αναζητάει, θα σας βρει. Αλλά θα είστε πολύ πιο ασφαλείς από μαζικές παρακολουθήσεις» πρόσθεσε.

Κυριακή 9 Μαρτίου 2014

Το πιο επικίνδυνο βιβλίο στον κόσμο

Από το εσωτερικό του βιβλίου, μία από τις δηλητηριώδεις σελίδες-ταπετσαρίες

Ωστόσο, αρχικά τα συμπτώματα της δηλητηρίασης – πονοκέφαλος, σωματικοί πόνοι, πυρετός, διάρροια, τριχόπτωση, αποχρωματισμός του δέρματος, σπασμοί, νευροπάθεια – δεν είχαν συνδεθεί με το αρσενικό στις ταπετσαρίες.
Επρόκειτο άλλωστε για συμπτώματα που απαντούνταν σε ένα σωρό άλλες ασθένειες. Ελάχιστα είχε παρατηρηθεί πως, με την απομάκρυνση του ασθενούς από το σπίτι, τα συμπτώματα γρήγορα υποχωρούσαν. Ουκ ολίγες περιπτώσεις θανάτων λόγω δηλητηρίασης από την ταπετσαρία θεωρήθηκαν εσφαλμένα συζυγικές ανθρωποκτονίες.
Το 1874, ο δρ. Κέτζι, προκειμένου να αποδείξει στους δύσπιστους συμπατριώτες του τους κινδύνους από τη χρήση αρσενικού στις βαφές, συγκέντρωσε εκατοντάδες τέτοιες ταπετσαρίες από καταστήματα των πόλεων Ντιτρόιτ, Λάνσινγκ και Τζάκσον και κατόπιν τα «έδεσε» σε μορφή βιβλίου.
Συνολικά έφτιαξε εκατό αντίτυπα των «Σκιών από τους Τοίχους του Θανάτου» και τα απέστειλε σε διάφορες βιβλιοθήκες των ΗΠΑ, εφιστώντας την προσοχή των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και των Αρχών για τον υγειονομικό αυτό κίνδυνο.

Το Τείχος του Ατλαντικού [Ντοκιμαντέρ]

Υπερκατασκευές των Ναζί:

Αναζητώντας την παγκόσμια κυριαρχία, οι Ναζί προχώρησαν στην κατασκευή μερικών από των μεγαλύτερων και πιο καταστροφικών οπλικών συστημάτων στην ιστορία.
Ο στόχος τους ήταν η δημιουργία τεράστιων μηχανών που προκαλούσαν τον τρόμο, όπλων που ήταν εξοπλισμένα με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας και των πρώτων όπλων μαζικής καταστροφής με σκοπό τον έλεγχο του έθνους και στη συνέχεια την κατάκτηση μιας ολόκληρης ηπείρου, κάτι που θα σήμαινε νίκη στον πόλεμο.

Σε αυτό το επεισόδιο,...
Χτισμένο σε 4 μόλις χρόνια, ένα δίκτυο με αδιαπέραστα οχυρά, θανάσιμα ναρκοπέδια και ισχυρότατες θέσεις πυροβολικού
Ανακαλύψτε την ιστορία πίσω από το αμυντικό τείχος, που εκτείνεται χιλιάδες χιλιόμετρα και χτίστηκε από το Τρίτο Ράιχ για να προστατευτεί από τους Συμμάχους.

Play

Current Time 01:44

Duration Time 44:01

Remaining Time -42:16

Loaded: 0%

Progress: 0%

00:00

Fullscreen

00:00

Mute

Πηγή