Υπέροχο άρθρο της εφημερίδας Δημοκρατία."Η γερμανική παθογένεια".

Η γερμανική παθογένεια

Αν κάποιος άνθρωπος έχει προβληματική συμπεριφορά και εκπέμπει αρνητικότητα, αν δεν λύσει τα θέματά του απευθυνόμενος στους ειδικούς, θα ταλαιπωρηθούν και εκείνος και ο άμεσος περίγυρος του. Όταν στο πρόσωπό του συγκεντρώνονται πολιτικές εξουσίες, τότε είναι πιθανό να κάνει να δεινοπαθήσουν όλοι όσοι επηρεάζονται από την ισχύ του.

Στην περίπτωση του Βόλφγκανγκ Σόι μπλε και της τευτονικής ομηγύρεως που κυβερνά τη Γερμανία και (εμμέσως πλην σαφώς) την Ευρώπη, τα «απόνερα» από τα πνευματικά και συναισθηματικά αδιέξοδα εκείνων που τα κουβαλούν φτάνουν σ' ολόκληρη την Ευρώπη.

Ενώ με το Brexit το μήνυμα των Βρετανών ήταν σαφές και περιέγραφε κυρίως την ανάγκη των πολιτών του Ηνωμένου Βασιλείου να διατηρήσουν το αυτεξούσιο τους, ο Σόιμπλε το εξέλαβε ως πρόκληση και... κάλεσμα να επιδείξει ακόμη μεγαλύτερη αυστηρότητα και να αποπειραθεί να συγκεντρώσει απεριόριστες εξουσίες σε βάρος όλων των Ευρωπαίων, εκδικούμενος με κυρώσεις τους «παραβάτες» του οικονομικού - ηθικού κώδικα που σχεδιάζει ο ίδιος!

Σ' αυτόν τον μοιραίο άνθρωπο συνοψίζεται ένα μεγάλο μέρος της γερμανικής παθογένειας - εκείνης που οδήγησε ολόκληρο τον κόσμο σε πόλεμο, δύο φορές μέσα στον 20ο αιώνα!

Η «δημοκρατία» σχολίασε τα επί χάρτου σχέδια του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για την Ε.Ε. στη μετά-Brexit εποχή με το πρωτοσέλιδό της και το κύριο θέμα που είχε τίτλο: «Σόιμπλε über alles. “Τρελάθηκε” ο δήμιος της Ευρωπαϊκής Ένωσης! Απαιτεί να εγκρίνονται από το Βερολίνο τα προσχέδια των προϋπολογισμών των κρατών, καταργεί την Κομισιόν. Ζητάει γκαουλάιτερ σε κάθε υπουργείο Οικονομικών».

Είναι προφανές ότι, 71 χρόνια μετά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, βιώνουμε μια παραπλήσια εμπειρία με εκείνη που έζησαν οι λαοί την εποχή του επιθανάτιου ρόγχου του 3ου Ράιχ.

Οι Γερμανοί, την ώρα που πρέπει να ασκήσουν διπλωματία και να συμβαδίσουν με την πραγματικότητα, εφορμούν με διπλάσιο πείσμα και μανία για να χτυπήσουν... θεαματικά το κεφάλι τους στον τοίχο.

Η Ιστορία διδάσκει τους πάντες, πλην των ανεπίδεκτων μαθήσεως.