Η Φινλανδία σέρνει τον χορό των εγγυήσεων.

Τετάρτη, 17 Αυγούστου 2011

Η Φινλανδία σέρνει τον χορό των εγγυήσεων

Σοφία Βούλτεψη

Με τους χειρότερους οιωνούς ξεκινά η φθινοπωρινή σεζόν για την Ελλάδα.

Κατά την πολυδιαφημισμένη συνάντησή τους, Μέρκελ και Σαρκοζί δεν κατέληξαν σε αποφάσεις που μπορεί να οδηγήσουν σε κάποιες άμεσες λύσεις για την κρίση χρέους στην ευρωζώνη – με....
αποτέλεσμα να μην δείξουν ιδιαίτερα ικανοποιημένες οι αγορές.

Και το χειρότερο: Έχει αρχίσει ο χορός των εμπράγματων εγγυήσεων, καθώς πληροφορηθήκαμε χθες πως η Ελλάδα ήλθε σε συμφωνία με τη Φινλανδία, ώστε το Ελσίνκι να λάβει μέρος στην δανειοδότηση της χώρας μας.

Η ανακοίνωση έγινε από την Φινλανδή υπουργό των Οικονομικών Γιούτα Ουρπιλάινεν και αμέσως μετά ήλθε και η ανακοίνωση από το ελληνικό υπουργείο των Οικονομικών, με μια περί διαγραμμάτου ανακοίνωση, που περιγράφει τη νέα κατάσταση με μάλλον νεφελώδη τρόπο, σύμφωνα με τον οποίο οι εγγυήσεις δόθηκαν «στο πλαίσιο της απόφασης της Συνόδου Κορυφής της 21 Ιουλίου, σε ένα χρηματοδοτικό σχήμα που επιτρέπει στην κυβέρνηση και το Κοινοβούλιο της Φινλανδίας να αποφασίσουν τη συμμετοχή της χώρας τους στη νέα δέσμη βοήθειας προς την Ελλάδα, μέσω του EFSF».

Εκ των υστέρων έγινε γνωστό ότι η Ελλάδα θα δώσει στην Φινλανδία ως εγγύηση ζεστό χρήμα και ότι το «χρηματοδοτικό σχήμα» διαμορφώθηκε σε τηλεδιάσκεψη Βενιζέλου – Ουρπιλάινεν τις προηγούμενες ημέρες, ενώ «συνεχίζεται η νομική και τεχνική του επεξεργασία» - και οπωσδήποτε χωρίς να έχει γίνει γνωστή αυτού του είδους η διαπραγμάτευση.

Το υπουργείο των Οικονομικών διευκρίνισε ότι το «χρηματοδοτικό σχήμα» (αυτός είναι ο νέος όρος για το ζεστό χρήμα που θα λάβει η Φινλανδία ως εγγύηση, θα το επενδύσει και θα μας το επιστρέψει οψέποτε της επιστρέψουμε το μέρος του δανείου), θα υποβληθεί προς έγκριση στο Euro WorkingGroup (Eurogroup σε επίπεδο των εκπροσώπων των υπουργών).

Σύμφωνα με το υπουργείο, η Φινλανδία είχε θέσει το θέμα, επικαλούμενη «σοβαρούς εσωτερικούς πολιτικούς λόγους».

Φυσικά, το Ελσίνκι είχε εγκαίρως φροντίσει να γεμίσει την καλύβα του χότζα για να πετύχει αυτό που τελικά πέτυχε.

Η υπουργός των Οικονομικών της φινλανδικής κυβέρνησης συνασπισμού (προερχόμενη από το Κόμμα των Σοσιαλδημοκρατών, του οποίου είναι αρχηγός, για να μην ξεχνιόμαστε) είχε φροντίσει εγκαίρως να μιλήσει για παροχή εμπράγματων εγγυήσεων από την Ελλάδα – και με μετοχές σε ελληνικές κρατικές εταιρίες!

Και ουσιαστικά είχε αποτελέσει ένα είδος «λαγού» για να ανοίξει η συζήτηση περί εγγυήσεων, αλλά τότε η κυβέρνηση απέκλειε τις εμπράγματες εγγυήσεις. Τώρα, οφείλει να μας πει πού θα βρει τα χρήματα και τι θα κάνει αν εμφανιστούν και άλλοι μιμητές της Φινλανδίας.

Αξίζει δε να σημειωθεί ότι η Φινλανδή υπουργός τάχθηκε και χθες κατά της έκδοσης του ευρωομολόγου.

Επίσης αξίζει να σημειωθεί ότι ο Επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων της ΕΕ είναι ο Φινλανδός Όλι Ρεν.

Ήδη, σύμφωνα με χθεσινό δημοσίευμα της ολλανδικής εφημερίδας De Telegraaf, η ολλανδική κυβέρνηση φέρεται ανοιχτή στην παραχώρηση περισσότερων εξουσιών στις Βρυξέλλες μέσω της σύστασης ενός νέου οργανισμού που θα μπορεί να παρεμβαίνει στην δημοσιονομική πολιτική μιας χώρας της ευρωζώνης που αντιμετωπίζει προβλήματα χρέους.

Ήδη, στο Άμστερνταμ οργανώνονται συσκέψεις με την συμμετοχή του πρωθυπουργού Μαρκ Ρούτε και του υπουργού των Οικονομικών και γνωστού για τις σκληρές επιθέσεις του κατά της Ελλάδας Ντε Γιάγκερ και με θέμα το πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας.

Την Κυριακή, δημοσιεύθηκε στην Ολλανδία δημοσκόπηση από όπου προκύπτει ότι το 54% των ερωτηθέντων επιθυμούν την έξοδο της Ελλάδας και άλλων περιφερειακών χωρών από την ευρωζώνη, και όχι τη διάσωσή τους.

Την ίδια ώρα, η συνάντηση Μέρκελ και Σαρκοζί δεν απέφερε τίποτε το ουσιαστικό. Συμφώνησαν σε μια σειρά προτάσεις για τον συντονισμό της οικονομικής πολιτικής των κρατών μελών της ευρωζώνης, ώστε να υπάρξει μια «αληθινή οικονομική διακυβέρνηση της ευρωζώνης», η οποία θα αποτελείται από τους αρχηγούς των κρατών- μελών και θα συνέρχεται δύο φορές το χρόνο ή και πιο συχνά, εάν κριθεί αναγκαίο.

Μάλιστα, απλώς αποφάσισαν τον ήδη πρόεδρο της ΕΕ Ρομπάι να τον… ξαναδιορίσουν – στο μέλλον – και πρώτο πρόεδρο της ευρωζώνης με θητεία 2,5 ετών.

Προφανώς, κάθε άλλο παρά ήταν αυτό το πρόβλημα, αφού η ευρωζώνη ουσιαστικά διαθέτει πρόεδρο, τον επικεφαλής του Eurogroup Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ.

Από εκεί και πέρα, χθες ακούσαμε πάλι ευχολόγια. Ότι Γερμανία και Γαλλία θα υπερασπιστούν το ευρώ, το οποίο πρέπει να ενισχυθεί. Και πως θα προτείνουν έναν… «χρυσό κανόνα» προκειμένου να υιοθετηθεί από τα 17 κράτη μέλη μέχρι τα μέσα του 2012, ο οποίος θα βάζει «φρένο» στο χρέος.

Πρότειναν μάλιστα η δέσμευση για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς να ενταχθεί στα εθνικά συντάγματα – κάτι που το είχαν ξαναπροτείνει, αλλά δεν υιοθετήθηκε στις 11 του περασμένου Μαρτίου.

Πάντως, από προτάσεις άλλο τίποτε εκ μέρους του γαλλογερμανικού άξονα: Ανάμεσά τους και η πρόταση για φορολόγηση των χρηματοοικονομικών συναλλαγών, που ΘΑ συζητηθεί!

Αυτό που επιμένουν να μην συζητούν είναι η έκδοση του ευρωομολόγου, καθώς η μεν Μέρκελ είπε πως δεν πιστεύει ότι είναι κάτι που θα βοηθούσε, ενώ ο Σαρκοζί είπε το ίδιο, αν και με τον δικό του (γαλλικό) τρόπο:

«Ίσως κάποια μέρα να υπάρξουν ευρωομόλογα αλλά θα είναι το πέρας μιας διαδικασίας ολοκλήρωσης και όχι η αρχή».

Καμιά εξέλιξη δεν υπήρξε και στο θέμα της αύξησης των πόρων του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF), καθώς τους χαρακτήρισαν «επαρκείς».

Όσο για την Ελλάδα, αυτή τη φορά δεν θριαμβολόγησε, αλλά έσπευσε, δια «κύκλων» του υπουργείου των Οικονομικών, να βρει και πάλι τη «θετική όψη του μηνύματος» που έστειλαν οι δύο ηγέτες.

Την ανάγκη φιλοτιμίαν ποιούμενοι, μας είπαν (οι «κύκλοι») πως είναι θετικό ότι οι δύο ηγέτες παραμένουν προσηλωμένοι στις αποφάσεις της 21ης Ιουλίου. Και πως μπορεί να μην έχει ωριμάσει η συζήτηση για το ευρωομόλογο, αλλά «ο νέος ρόλος του EFSF είναι κάτι πολύ σημαντικό, πρακτικό και συγκεκριμένο».

Και πως τελικά, για την Ελλάδα δεν αλλάζει τίποτε, διότι όλα αυτά ήδη εφαρμόζονται.

Φυσικά, δεν μπορεί κανείς να μην διακρίνει κάποιο μούδιασμα από άλλη μια άνευ συγκεκριμένων αποφάσεων συνάντηση της Γερμανίδας καγκελαρίου και του Γάλλου Προέδρου.