Οι δεκαετίες του 60, του 70 και του 80 είδαν δισεκατομμύρια ανθρώπους να ζουν κάτω από κομουνιστικές και σοσιαλιστικές κυβερνήσεις. Επειδή όμως αυτά τα συστήματα δεν διακρίνονται για την αποδοτικότητά τους καμία χώρα από όσες τα έχουν ακολουθήσει δεν έχει καταφέρει ακόμη να γίνει πλούσια.
Με τους Ινδούς να βιώνουν σοσιαλιστικά πειράματα, τους Κινέζους προσηλωμένους στον κομουνισμό και την Ανατολική Ευρώπη κάτω από την Σοβιετική μπότα ήταν εύκολο για τις δημοκρατικές χώρες όπου κυριαρχούσε η Ελεύθερη Οικονομία να χτίσουν κοινωνίες πιο παραγωγικές, πιο πλούσιος και πιο δίκαιες.
Τυπικά, η Λατινική Αμερική ανήκε και αυτή στη Δύση αλλά ταλαιπωρούνταν από δικτατορίες και την οικονομική ανικανότητα που τις ακολουθεί.
Έτσι, η παγκόσμια οικονομική αρένα έμοιαζε με μάχη όπου όλοι εκτός των Δυτικών αγωνίζονταν με βαρίδια στα πόδια τους.
Οι κοινωνίες όμως αλλάζουν. Οι Ινδοί εγκατέλειψαν τα σοσιαλιστικά πειράματά τους και ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι μπήκαν δυναμικά στο διεθνές εμπόριο. Το ίδιο έκαναν και οι Κινέζοι με θεαματικά αποτελέσματα, ενώ τελευταίοι ακολούθησαν οι Ανατολικοευρωπαίοι και οι πρόσφατα εκδημοκρατισμένες χώρες της Λατινικής Αμερικής.
Η Ελλάδα δεν διαθέτει πλέον το πλεονέκτημα της συμμετοχής στο κλαμπ των λίγων χωρών που διαθέτουν το καλύτερο παραγωγικό σύστημα. Ο πλανήτης ολόκληρος έχει γίνει πεδίο δημιουργίας και διεθνούς ανταγωνισμού.
Όταν όμως οι άλλοι φροντίζουν για καλύτερη παιδεία, σύγχρονη δημόσια διοίκηση και αποδοτικές οικονομίες εμείς αναλωνόμαστε στην προστασία των προνομίων μερικών οργανωμένων ομάδων και ζούμε με όνειρο μια θεσούλα στο δημόσιο.
Όσο δεν αλλάζουμε μυαλά λοιπόν θα γινόμαστε όλο και πιο φτωχοί. Το αστείο όμως είναι πως θα κατηγορούμε τους ξένους γι’ αυτό και θα έχουμε δίκιο. Γιατί αυτοί άλλαξαν και έγιναν καλύτεροι, ενώ εμείς μείναμε στα ίδια και μας άφησαν πίσω.
Γιώργος Στ. Επιτήδειος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου