Τα ψιλά γράμματα των τραπεζικών δανείων. Γιώργος Π. Κουντούρης Δικηγόρος επ Ά. Πάγο

Κι όμως, αν τότε ξέρατε! Αν τότε, καθισμένοι στην αναπαυτική δερματίνη πολυθρόνα της πολυδιαφημισμένης τράπεζας  γνωρίζατε  ότι πίσω από τον ευγενικό τραπεζικό υπάλληλο που σας πρότεινε το στυλό του, καθησυχάζοντας σας ότι πρόκειται για κάτι εντελώς τυπικό, αυτό που σας ζητούσε να υπογράψετε, ήταν εντελώς και υπέρμετρα επιβαρυντικό για εσάς, σίγουρα θα το ξανασκεφτόσασταν.

Άραγε ξέρετε ότι η δανειακή σύμβαση που έχετε υπογράψει, έχει συμπεριλάβει μεταξύ άλλων και τον γενικό όρο ότι οι τόκοι υπολογίζονται με βάση έτος 360 και όχι 365 ημερών; Θα μπορούσατε ποτέ να φανταστείτε ότι για τις Τράπεζες ο χρόνος έχει πέντε μέρες λιγότερες; Έχετε υπολογίσει, ότι με αυτό το τρυκ η τράπεζα επιβάρυνε το επιτόκιο κάθε ημέρας παρανόμως στον δανειολήπτη επιπλέον με 1,3889% τόκο ; Σας ενημέρωσαν, ότι ήδη υπάρχει αμετάκλητη δικαστική απόφαση σύμφωνα με την οποία αυτός ο όρος εκρίθη παράνομος, καταχρηστικός και αντίθετος με το ευρωπαϊκό-κοινοτικό δίκαιο; Μήπως η τράπεζα που σχεδόν καθημερινά σας τηλεφωνεί για να σας υπενθυμίσει φορτικά τις οφειλές σας, σας ενημέρωσε ότι η παραπάνω δικαστική απόφαση    έχει δημιουργήσει δεδικασμένο έναντι πάντων και ότι οι Ελληνικές Τράπεζες όφειλαν να συμμορφωθούν και να αποδώσουν- επιστρέψουν τους παράνομους τοκογλυφικούς τόκους που κεφαλαιοποίησαν μαζί με τους τόκους που επέβαλαν επ΄αυτών;

Ρίξτε  μια προσεκτικότερη ματιά στη σύμβαση σας. Θα προσέξετε ότι σε κάποιο σημείο αναγράφεται ο Ν. 128/1975 σύμφωνα με τον οποίο επιβάλλεται εισφορά που βαρύνει τις τράπεζες και μόνο αυτές. Το εντυπωσιακό και το παράνομο ταυτόχρονα βρίσκεται μια γραμμή πιο κάτω , αφού η σύμβαση σας, προβλέπει ότι η εισφορά αυτή μετακυλίεται σε εσάς! Τα καλά νέα είναι ότι με πλήθος δικαστικών αποφάσεων κρίθηκε ότι η χωριστή επιβάρυνση του πιστολήπτη με επιτόκιο και με την εισφορά αυτή, δημιουργώντας σ' αυτόν την πεπλανημένη αντίληψη περί των βαρών του, θεωρείται ως καταχρηστικός όρος. Τα κακά νέα είναι ότι οι Τράπεζες συνεχίζουν να τον περιλαμβάνουν στις συμβάσεις τους αγνοώντας επιδεικτικά κάθε έννοια νομιμότητας και τα χειρότερα νέα είναι ότι οι ίδιοι δικαστές εκδίδουν ακόμη μέχρι και σήμερα σχετικές διαταγές πληρωμής μετά από αιτήσεις των παρανομούντων τραπεζών.
 
Αυτοί και άλλοι πολλοί είναι οι περιβόητοι Γενικοί Όροι Συναλλαγών (ΓΟΣ) τους οποίους οι Τράπεζες χρησιμοποιούν στις συμβάσεις τους. Πρόκειται για τα «ψιλά γράμματα» ,που πάντα υπάρχουν στις συμβάσεις, τα οποία είναι στην ουσία προδιατυπωμένοι στερεότυποι συμβατικοί όροι, που προορίζονται να διέπουν γενικά και ενιαία όλες τις συναπτόμενες από την τράπεζα συμβάσεις και είναι «κομμένοι και ραμμένοι» στα μέτρα της τράπεζας. Σ’αυτές τις ίδιες συμβάσεις υπάρχουν πάντα προβλέψεις για την παραίτηση από ένα σωρό δικαιώματα και ενστάσεις των καταναλωτών των τραπεζικών συναλλαγών που μετά βεβαιότητας αν κάποιος τους τα είχε υποδείξει το πιθανότερο ήταν να μην υπέγραφαν ποτέ αυτές τις παράνομες και καταχρηστικές συμβάσεις.

Δυστυχώς όμως ο δανειζόμενος δεν έχει επιλογή. Ακόμα κι’αν εντοπίσει έναν τέτοιο όρο είναι υποχρεωμένος να τον αποδεχτεί χωρίς περιθώρια διαπραγμάτευσης. Εδώ η ισορροπία μεταξύ των συμβαλλομένων μερών είναι κατάφωρα παραβιασμένη. Η θέση του δανειζόμενου είναι απείρως μειονεκτικότερη του δανειστή. Η έννοια της σαφήνειας και της διαφάνειας των συναλλαγών είναι παντελώς παραβιασμένες. Και βέβαια ποτέ δε σας πέρασε από το μυαλό να συμβουλευτείτε τον δικηγόρο σας. Να απαιτήσετε ένα αντίγραφο της σύμβασης. Να αντισταθείτε στις συνοπτικές-τότε- διαδικασίες σύναψης τέτοιων δανειακών συμβάσεων. Η τράπεζα σας πρότεινε το στυλό. Με μια «τυπική» υπογραφή τα χρήματα ήταν στη διάθεσή σας.

Και τώρα; Τώρα που ο ευγενικός υπάλληλος της ιστορίας μας φαίνεται να έχει χάσει την πραότητα και την ηρεμία του; Τώρα που οι απειλές έχουν διαδεχτεί την ανυποχώρητη στάση της τράπεζας για δίκαιη ρύθμιση του δανείου; Τώρα που το σπίτι κινδυνεύει; Τώρα το λόγο έχει η Δικαιοσύνη. Απέναντι στο ανελέητο κυνήγι των δανειοληπτών  μπορεί και έχει το νομικό οπλοστάσιο ώστε να απορρίπτονται πλήρως αιτιολογημένα οι αιτήσεις των Τραπεζών για έκδοση διαταγών πληρωμής. Αποτελεί κοινό τόπο και πασίδηλο γεγονός ότι αυτές οι δανειακές συμβάσεις χρησιμοποίησαν αθέμιτες πρακτικές και εκμεταλλεύτηκαν την ανάγκη, την  καταναλωτική βουλιμία ή την απροσεξία των καταναλωτών. Αποτελεί αδιαμφισβήτητη αλήθεια ότι μια δίκαιη και ευνομούμενη πολιτεία τα «ψιλά γράμματα» οφείλει να τα  αποδοκιμάζει διαρκώς και για όλους χωρίς εξαιρέσεις.  

Πηγή: Τα ψιλά γράμματα των τραπεζικών δανείων | newmoney.gr http://www.newmoney.gr/blog/47791/ta-psila-grammata-ton-trapezikon-daneion#ixzz2z8Quc5Jf