Η κηδεία του Νίκου Καζαντζάκη 5/11/1957 Ηράκλειο

5//11/1957. Τεσσάρων χρονών τότε, θυμάμαι που πέρασε η πομπή με τον παπά Σταύρο μπροστά, κάτω από το Πατρικό. Την νεκρώσιμη ακολουθία τέλεσε ο μακαριστός Ευγένιος, με τον πρωτοσύγκελο Βουζουνεράκη. Τον είχαν αφορίσει;, λένε , σιωπηλά για το "Χριστός ξανασταυρώνεται" ,και γι΄αυτό κανένας παπάς δεν τον κήδευε. Ο παπά Σταύρος όμως παλικάρι όπως ήταν τους αψήφησε όλους και τον κήδευσε. Όλες οι ταράτσες των σπιτιών ήταν γεμάτες από κόσμο. Ο δρόμος του Αγ. Ματθαίου (οδός Ταξ.Μαρκοπούλου), γεμάτος σιωπηλούς πολίτες που ακολουθούσαν την πομπή. Μου έκανε εντύπωση η ΣΙΩΠΗ. Έφευγε ένας άνθρωπος που προσπάθησε να αδράξει όσο περισσότερες ακτίνες Αλήθειας μπορούσε, να τις κεντήσει γλωσσοπλαστικά με το πάθος του της ΖΩΗΣ , και να μας τις εκχωρήσει, δώρο πολύτιμο, μιας μεγάλης ψυχής.