Τι παίζεται το Μάρτιο...
Τα βασικά μέτρα που έχουν ακουστεί μέχρι τώρα και αποσκοπούν στη ριζική αντιμετώπιση του χρέους στην Ευρώπη και μέσω αυτού, στη βιωσιμότητα της αντιμετώπισης του ελληνικού χρέους είναι τα εξής:
α) Η επιμήκυνση της αποπληρωμής των δανείων...
β) Η αύξηση των διαθεσίμων του EFSF
γ) Η μείωση των επιτοκίων του χρέους των 110 δισ. ευρώ…
δ) Η δυνατότητα του ευρωπαϊκού ταμείου να δίνει δάνεια για την επαναγορά χρέους(φιλικό «κούρεμα»)...
ε) Η έκδοση ευρωομολόγων...
Προς το παρόν “παίζει” μόνο η επιμήκυνση και η μερική αύξηση των διαθεσίμων. Οτιδήποτε επιπλέον θα πιστωθεί στα συν της κατάστασης που διανύουμε για την Ελλάδα, αλλά επί της ουσίας απλώς αναβάλει το πρόβλημα.
Όπως έχουν ξαναπεί. Η Ελλάδα θα είναι σε θέση να διαπραγματευτεί και να επιβάλει όρους, όταν θα έχει πρωτογενές πλεόνασμα και ισχυρή υγιή ανάπτυξη με εξαγωγές και όχι εισαγωγές και δανεικά.
Δεν υπάρχει άλλη διέξοδος για το ελληνικό πρόβλημα. Η διέξοδος αυτή περνάει μέσα από τις μεταρρυθμίσεις.
Σε κάθε άλλη περίπτωση η περήφανη εθνική διαπραγμάτευση μοιάζει με το ανέκδοτο με το λαγό και το λιοντάρι…
Το ελληνικό πρόβλημα θα μπει στην τελική ευθεία για επίλυση όταν αρχίσει να επανιδρύεται τμηματικά το ελληνικό κράτος εκ του μηδενός όχι σε πελατειακή βάση όπως είναι σήμερα, αλλά σε μια βάση εξυπηρέτησης του φορολογούμενου και στήριξης της ιδιωτικής οικονομίας.
Νομίζω πως η χρεοκοπία μας έχει φέρει πιο κοντά από ποτέ σε αυτό το δίλημμα.
Η λύση βρίσκεται εμπρός μας και όχι πίσω...
Πηγή:www.capital.gr
Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011
Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011
Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011
Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου 2011
Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011
Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011
Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2011
Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2011
ΣΤΡΟΣ ΚΑΜ "Ο ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ ΖΗΤΗΣΕ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΔΝΤ ΑΠΟ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟ 2009"
Ο τύπος δεν παίζεται.. είχε συγκεκριμένους στόχους πριν αναλάβει την εξουσία!!!! Μπράβο του είναι φοβερός...Εληνικέ Λαέ εσύ τι λες για όλα αυτά?? Μήπως είναι καιρός πλέον να πάρεις την κατάσταση της χώρας στα χέρια σου?
Tης Κατερίνας Σώκου
Ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου είχε ζητήσει την παρέμβαση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Ελλάδα από τις αρχές Δεκεμβρίου του 2009, ούτε δύο μήνες αφότου ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, ενώ δημοσίως απέρριπτε κατηγορηματικά ένα...
ΒΟΜΒΑ !! ΜΕΡΚΕΛ ΣΕ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ "ΔΩΣΤΕ ΜΑΣ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ"
Σε προχωρημένο στάδιο βρίσκονται οι διαπραγματεύσεις (τρόπος του λέγειν) της ελληνικής κυβέρνησης με την Άνγκελα Μέρκελ, για την εκχώρηση της Κρήτης στους Γερμανούς!
Στην ουσία πρόκειται για ειρηνική παράδοση του νησιού με άλλοθι τις γερμανικές επενδύσεις.
Οι Γερμανοί φιλοδοξούν αφ ενός μεν να εκμεταλλευτούν γεωστρατηγικά το νησί (βλέπε πετρέλαια, ΑΟΖ, Σούδα κλπ) και αφετέρου να το μετατρέψουν σ ένα οργανωμένο θέρετρο για...
τους εύπορους πολίτες τους.
Την αποκάλυψη βόμβα κάνει μικρής επισκεψιμότητας γερμανική ιστοσελίδα-είναι "ανοιχτή" μόνο στους συνδρομητές της-, επισημαίνοντας παράλληλα ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός βρίσκεται σε δεινή θέση και εξαιτίας του σκανδάλου της Siemens, μια και οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες έχουν ενημερώσει την Καγκελαρία για τις μίζες που έλαβαν συγκεκριμένοι Έλληνες πολιτικοί και τα κόμματά τους.
"Η κα Μέρκελ ζήτησε πρόσφατα από τον Έλληνα πρωθυπουργό να δει την Κρήτη σαν το "ΕΛ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ" που βρίσκεται στα χέρια του γερμανικού κολοσσού, της HOCHTIEF...", σημειώνει η ιστοσελίδα.
Όπως αντιλαμβάνεστε δεν πρόκειται να μείνει τίποτε όρθιο εαν δεν αντιδράσουμε...
Στην ουσία πρόκειται για ειρηνική παράδοση του νησιού με άλλοθι τις γερμανικές επενδύσεις.
Οι Γερμανοί φιλοδοξούν αφ ενός μεν να εκμεταλλευτούν γεωστρατηγικά το νησί (βλέπε πετρέλαια, ΑΟΖ, Σούδα κλπ) και αφετέρου να το μετατρέψουν σ ένα οργανωμένο θέρετρο για...
τους εύπορους πολίτες τους.
Την αποκάλυψη βόμβα κάνει μικρής επισκεψιμότητας γερμανική ιστοσελίδα-είναι "ανοιχτή" μόνο στους συνδρομητές της-, επισημαίνοντας παράλληλα ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός βρίσκεται σε δεινή θέση και εξαιτίας του σκανδάλου της Siemens, μια και οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες έχουν ενημερώσει την Καγκελαρία για τις μίζες που έλαβαν συγκεκριμένοι Έλληνες πολιτικοί και τα κόμματά τους.
"Η κα Μέρκελ ζήτησε πρόσφατα από τον Έλληνα πρωθυπουργό να δει την Κρήτη σαν το "ΕΛ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ" που βρίσκεται στα χέρια του γερμανικού κολοσσού, της HOCHTIEF...", σημειώνει η ιστοσελίδα.
Όπως αντιλαμβάνεστε δεν πρόκειται να μείνει τίποτε όρθιο εαν δεν αντιδράσουμε...
Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2011
ΑΛΒΑΝΟΙ ΒΙΑΖΑΝ ΕΛΛΗΝΙΔΑ
Mία φρικιαστική υπόθεση βιασμού και σωματεμπορίας με θύμα μία 13χρονη αποκαλύψθηκε από την Υποδιεύθυνση Προστασίας Ανηλίκων της Ασφάλειας Αττικής.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες που έγιναν γνωστές από την Ασφάλεια Αττικής, οι Αλβανοί βίαζαν την 13χρονη Ελληνίδα και στην συνέχεια την πούλησαν σε Έλληνα μαστροπό αντί 1.600 ευρώ και το κύκλωμα επί 4 συναπτές ημέρες την ανάγκαζε να δουλεύει νυχθημερόν σε δύο οίκους ανοχής και τα βράδια σε μπαρ.
Το μαρτύριο της ανήλικης έλαβε τέλος όταν ύστερα από δήλωση εξαφάνισης που κατέθεσαν οι γονείς, η 13χρονη εντοπίστηκε σε οίκο ανοχής από αστυνομικούς.
Η συγκλονιστική ιστορία ξεκίνησε το περασμένο καλοκαίρι όταν η 13χρονη, παιδί χωρισμένων γονιών που έμενε πότε με την μητέρα της και πότε με τον παππού της, γνώρισε έναν 28χρονο Αλβανό, ο οποίος εκείνη την περίοδο είχε αποφυλακιστεί με περιοριστικούς όρους.
Αρχικά ο νεαρός της ζητούσε χρήματα, στην συνέχεια την βίασε προχωρώντας σε απειλές και ξυλοδαρμούς. Στην συνέχεια την προώθησε σε έναν φίλο του συμπατριώτη, ο οποίος με την σειρά του την βίαζε κι αυτός και τελικά τον Οκτώβριο ύστερα από βασανισμούς και κακοποιήσεις την ανάγκασε να δουλεύει σε οίκους ανοχής βρίσκοντας για αγοραστή έναν Έλληνα μεσάζοντα
Οι άνδρες της αστυνομίας την βρήκαν σε άθλια κατάσταση, καθώς είχε εξαναγκαστεί να συνευρεθεί με 80 συνολικά πελάτες μέσα σε 4 ημέρες. Εκτός αυτού, την κρατούσαν σχεδόν νηστική, της έδιναν ελάχιστα χρήματα και την κυκλοφορούσαν με συνοδό κυρίως τη νύχτα στα διάφορα μπαρ.
Το τμήμα ανηλίκων σχημάτισε δικογραφία, η οποία διαβιβάστηκε στον εισαγγελέα και στον ανακριτή. Μέχρι στιγμής έχουν πραγματοποιηθεί 7 συλλήψεις από τα 7 εντάλματα που εκδόθηκαν.
Χθες οι συλληφθέντες οδηγήθηκαν για απολογία στον ανακριτή, οι 5 εξ αυτών προφυλακίστηκαν ενώ στην υπόθεση εμπλέκονται 4 γυναίκες που εργάζονταν ως υπηρετικό προσωπικό στους οίκους ανοχής.
Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011
Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2011
Arabs believe world is better off, thanks to Wikileaks More than 60 percent of respondents in recent survey believe that Wikileaks will change the way governments behave.
More than 60 percent of respondents in recent survey believe that Wikileaks will change the way governments behave.
By Habib Toumi, Bureau ChiefPublished: 11:40 February 16, 2011
Manama: Most Arabs support Wikileaks, the whistle-blowing website, and demand greater transparency, a survey conducted in 17 Arab countries indicates.
According to the Doha Debate poll that surveyed the views of more than 1,000 Arabs in the first week of February, six out of ten Arabs believe that the world has become a better place with Wikileaks.
Nearly three quarters of the Arabs would like to see Wikileaks publish more cables on the Arab world, concluded the survey of Arabs conducted in the Gulf, North Africa and Levant countries, including Tunisia and Egypt where popular protests led in January and February to the end of two long-serving presidents.
The results closely mirror the results at a public forum in Qatar where 74 per cent of the audience at the recent Doha Debate carried the motion ‘This House believes the world is better off with Wikileaks, Qatari daily The Peninsula reported on Wednesday.
In the aftermath of the fall of the Ben Ali regime Tunisia, nearly 60 per cent of respondents believed Wikileaks played a part in the events in Tunisia and the demonstrations in other Arab countries.
More than 60 per cent believe that Wikileaks will change the way governments behave.
According to the poll, 55 per cent of Arabs said that they believed little to nothing of what their governments tell them. The figure is highest in North Africa with 65 per cent of the citizens having almost no trust in government information.
Half of the people surveyed want full access to information and transparency.
Despite the support for WikiLeaks, more than half of those interviewed believed the materials released are not 100 per cent accurate or truthful while an equal number said that they were unsure of whether WikiLeaks had a political agenda.
By Habib Toumi, Bureau ChiefPublished: 11:40 February 16, 2011
Manama: Most Arabs support Wikileaks, the whistle-blowing website, and demand greater transparency, a survey conducted in 17 Arab countries indicates.
According to the Doha Debate poll that surveyed the views of more than 1,000 Arabs in the first week of February, six out of ten Arabs believe that the world has become a better place with Wikileaks.
Nearly three quarters of the Arabs would like to see Wikileaks publish more cables on the Arab world, concluded the survey of Arabs conducted in the Gulf, North Africa and Levant countries, including Tunisia and Egypt where popular protests led in January and February to the end of two long-serving presidents.
The results closely mirror the results at a public forum in Qatar where 74 per cent of the audience at the recent Doha Debate carried the motion ‘This House believes the world is better off with Wikileaks, Qatari daily The Peninsula reported on Wednesday.
In the aftermath of the fall of the Ben Ali regime Tunisia, nearly 60 per cent of respondents believed Wikileaks played a part in the events in Tunisia and the demonstrations in other Arab countries.
More than 60 per cent believe that Wikileaks will change the way governments behave.
According to the poll, 55 per cent of Arabs said that they believed little to nothing of what their governments tell them. The figure is highest in North Africa with 65 per cent of the citizens having almost no trust in government information.
Half of the people surveyed want full access to information and transparency.
Despite the support for WikiLeaks, more than half of those interviewed believed the materials released are not 100 per cent accurate or truthful while an equal number said that they were unsure of whether WikiLeaks had a political agenda.
Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟΥ Κ. ΣΤΟΥΠΑ
Η Ελλάδα το 2020...
Υπάρχουν δυο παράμετροι που οδηγούν τις εξελίξεις. Η πρώτη είναι η χρεοκοπία και η δεύτερη η παγκοσμιοποίηση.
Έστω και αν δεν το έχουμε καταλάβει όλοι ακόμη, πολιτική ηγεσία και λαός, χρεοκοπία σημαίνει εξάρθρωση του πελατειακού κράτους. Τα περιθώρια σπατάλης δανεικών χρημάτων στο βωμό των πελατειακών σχέσεων του δημοσίου έχουν ημερομηνία λήξης πλέον...
Το 2013 λήγει το δάνειο των φίλων των 110 δισ. ευρώ. Για να ξαναβγεί στις αγορές το ελληνικό κράτος θα πρέπει να πείσει αγορές και εταίρους πως τα έσοδά του μπορούν να εξυπηρετούν τα έξοδα...
Η παρούσα κυβέρνηση διάλεξε ένα ήπιο δρόμο προσαρμογής, όχι γιατί διαθέτει κάποιο βιώσιμο ρεαλιστικό σχέδιο, αλλά γιατί προσπαθεί να πετύχει το ακατόρθωτο. Δηλαδή μια ομαλή διαδοχή από την δημοκρατία των συντεχνιών σε μια δημοκρατία με περισσότερο παραγωγικό μοντέλο.
Μακάρι να το πετύχει, αλλά πολύ φοβάμαι πως κάποια στιγμή στην επόμενη διετία θα απαιτηθεί θεραπεία σοκ για να πάρει εμπρός η ασθενούσα ελληνική οικονομία. Όπερ, συρρίκνωση και εκ μηδενός αναδόμηση του κράτους και δημιουργία κλίματος προσέλκυσης επενδύσεων στον ιδιωτικό τομέα είναι μονόδρομος.
Είναι ο μόνο τρόπος η ανεργία να μην φτάσει στο 80% και η κοινωνία στη διάλυση. Αν βρισκόμασταν πριν το ‘80 που υπήρχε το σοβιετικό μπλοκ και οι σοσιαλιστικές ιδέες δεν είχαν χάσει την αίγλη τους θα θεωρούσα πιθανό το σενάριο ενός αριστερού πραξικοπήματος ή ενός δεύτερου εμφυλίου. Σήμερα βλέπω απίθανο αυτό το σενάριο. Οι αριστεροί που υπάρχουν στη χώρα οφείλουν την πολιτική επιβίωσή τους στις θέσεις εργασίας και εξουσίας που εξασφαλίζει η κρατικοδίαιτη οικονομία και σε αυτό το χώρο, παρά την πειθώ των ιδεών που κυοφορούν. Μια ματιά στην ιστορία αρκεί να καταλάβει κάποιος πως η ελληνική αριστερά γεννήθηκε στείρα...
Αν βρισκόμασταν στην εποχή πριν το ’80 τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Το μοντέλο υψηλοί δασμοί, προστατευτισμός, επιδοτούμενη βιομηχανική ανάπτυξη με τα λεφτά των φορολογουμένων σε επιλεγμένους από την πολιτική εξουσία επιχειρηματίες, θα μπορούσε να διατηρήσει ένα βιώσιμο σύστημα...
Δεν βλέπω ανατροπή του κύματος της παγκοσμιοποίησης γιατί θεωρώ ότι είναι αποτέλεσμα της τεχνολογικής επανάστασης που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Σ’ αυτό προσαρμόζονται οι μεγάλες οικονομικές δυνάμεις πλέον έστω και αν προσωρινά δημιουργεί τριβές και ανισορροπίες, όπως η μαζική μετανάστευση θέσεων εργασίας στις αναπτυσσόμενες οικονομίες. Οι συντεχνίες πέντε κρατικών συνδικάτων και άλλων τόσο κλειστών επαγγελμάτων δεν έχουν την δυνατότητα να επιβάλουν την αλβανοποίηση της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας. Και να μπορούσαν, πάλι δεν θα εξασφάλιζαν τα προνόμια που έδρεψαν την εποχή της ευημερίας με δανεικά.
Οικονομίες όπως αυτή των ΗΠΑ, της Κίνας και της Γερμανίας προσπαθούν να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα. Στην Ελλάδα με βάση τα μεγέθη είναι αστείο να πιστεύουμε πως της πέφτει λόγος...
Φυσικά όλα αυτά σημαίνουν κάποια χρόνια τριβών και εντάσεων. Ήδη, αν δεν βρισκόμαστε στην κορύφωση αυτών των εντάσεων βρισκόμαστε κοντά σε αυτήν. Δεν νομίζω πως πέντε συνδικάτα αργόσχολων καλά δικτυωμένα από πελατειακή άποψη με ισχυρή πρόσβαση στο πολιτικό σύστημα και τις κυβερνήσεις μπορούν να ανατρέψουν αυτή την πορεία. Να την καθυστερήσουν για ένα δυο χρόνια ίσως, να την ανατρέψουν όχι... Ακόμη και εκτός ευρώ να βρεθεί η χώρα μας τα περιθώρια να ακολουθήσει μια διαφορετική πορεία είναι μηδαμινά, αρκεί να κοιτάξει κάποιος την Τουρκία και τα Βαλκάνια...
Από την άλλη μια διεθνής οικονομική κρίση θα επιτάχυνε αυτές τις αλλαγές...
Αυτοί είναι σε γενικές γραμμές κάποιοι από τους λόγους που μακροπρόθεσμα θεωρώ το ανοδικό σενάριο για τις μετοχές των εταιρειών που δεν βάλουν λουκέτο πιο πιθανό.
2) Συσσώρευση και αναμονή...
Ανάλογα με το πώς βγαίνουν τα νέα σε ό,τι αφορά το σχέδιο της λύσης ριζικής αντιμετώπισης του χρέους στην ευρωζώνη κινούνται οι αγορές...
Τα σπρεντς δείχνουν αναζωπύρωση της ανησυχίας με επίκεντρο αυτή τη φορά την Πορτογαλία τα επιτόκια της οποίας γράφουν ιστορικά υψηλά.
Τα δικά μας ακολουθούν αλλά υπολείπονται των υψηλών που έγραψαν το τελευταίο δωδεκάμηνο.
Η αγορά μας παρουσιάζει τις τελευταίες δυο εβδομάδες μια αυτονόμηση από τα σπρεντς, καθώς δεν έχει αντιδράσει πτωτικά στην τελευταία άνοδο, αλλά συσσωρεύει στα επίπεδα που κατέκτησε μετά το ράλι του Ιανουαρίου...
Διεθνώς δεν βλέπω γιατί θα πρέπει να ανατραπεί το κλίμα που υπάρχει. Τα ενδεχόμενα προβλήματα από την άνοδο των τιμών των πρώτων υλών και των τροφίμων χρήζουν προσοχής, αλλά μάλλον μετά τον πρώτο εξάμηνο θα πρέπει να μετρήσουμε τον παράγοντα αστάθεια που εισάγουν στο σύστημα...
3) Κρατικόχαρτα
Παρά τις οιμωγές πολιτικών και συνδικαλιστών για τα ενδεχόμενα δεινά που θα βρουν τον ελληνικό λαό από τις αποκρατικοποιήσεις, οι μετοχές των εταιρειών που συμμετέχει το κράτος συνεχίζουν να μαγνητίζουν το ενδιαφέρον των επενδυτών...
Δεν νομίζω πως υπάρχει δυνατότητα να καθυστερήσει η πώληση των περισσότερων από αυτές τις εταιρείες πέραν του 2012, οπότε θα πρέπει να έχουν πιάσει και καλύτερες από τις σημερινές τιμές...
Πηγή:www.capital.gr
Υπάρχουν δυο παράμετροι που οδηγούν τις εξελίξεις. Η πρώτη είναι η χρεοκοπία και η δεύτερη η παγκοσμιοποίηση.
Έστω και αν δεν το έχουμε καταλάβει όλοι ακόμη, πολιτική ηγεσία και λαός, χρεοκοπία σημαίνει εξάρθρωση του πελατειακού κράτους. Τα περιθώρια σπατάλης δανεικών χρημάτων στο βωμό των πελατειακών σχέσεων του δημοσίου έχουν ημερομηνία λήξης πλέον...
Το 2013 λήγει το δάνειο των φίλων των 110 δισ. ευρώ. Για να ξαναβγεί στις αγορές το ελληνικό κράτος θα πρέπει να πείσει αγορές και εταίρους πως τα έσοδά του μπορούν να εξυπηρετούν τα έξοδα...
Η παρούσα κυβέρνηση διάλεξε ένα ήπιο δρόμο προσαρμογής, όχι γιατί διαθέτει κάποιο βιώσιμο ρεαλιστικό σχέδιο, αλλά γιατί προσπαθεί να πετύχει το ακατόρθωτο. Δηλαδή μια ομαλή διαδοχή από την δημοκρατία των συντεχνιών σε μια δημοκρατία με περισσότερο παραγωγικό μοντέλο.
Μακάρι να το πετύχει, αλλά πολύ φοβάμαι πως κάποια στιγμή στην επόμενη διετία θα απαιτηθεί θεραπεία σοκ για να πάρει εμπρός η ασθενούσα ελληνική οικονομία. Όπερ, συρρίκνωση και εκ μηδενός αναδόμηση του κράτους και δημιουργία κλίματος προσέλκυσης επενδύσεων στον ιδιωτικό τομέα είναι μονόδρομος.
Είναι ο μόνο τρόπος η ανεργία να μην φτάσει στο 80% και η κοινωνία στη διάλυση. Αν βρισκόμασταν πριν το ‘80 που υπήρχε το σοβιετικό μπλοκ και οι σοσιαλιστικές ιδέες δεν είχαν χάσει την αίγλη τους θα θεωρούσα πιθανό το σενάριο ενός αριστερού πραξικοπήματος ή ενός δεύτερου εμφυλίου. Σήμερα βλέπω απίθανο αυτό το σενάριο. Οι αριστεροί που υπάρχουν στη χώρα οφείλουν την πολιτική επιβίωσή τους στις θέσεις εργασίας και εξουσίας που εξασφαλίζει η κρατικοδίαιτη οικονομία και σε αυτό το χώρο, παρά την πειθώ των ιδεών που κυοφορούν. Μια ματιά στην ιστορία αρκεί να καταλάβει κάποιος πως η ελληνική αριστερά γεννήθηκε στείρα...
Αν βρισκόμασταν στην εποχή πριν το ’80 τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Το μοντέλο υψηλοί δασμοί, προστατευτισμός, επιδοτούμενη βιομηχανική ανάπτυξη με τα λεφτά των φορολογουμένων σε επιλεγμένους από την πολιτική εξουσία επιχειρηματίες, θα μπορούσε να διατηρήσει ένα βιώσιμο σύστημα...
Δεν βλέπω ανατροπή του κύματος της παγκοσμιοποίησης γιατί θεωρώ ότι είναι αποτέλεσμα της τεχνολογικής επανάστασης που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Σ’ αυτό προσαρμόζονται οι μεγάλες οικονομικές δυνάμεις πλέον έστω και αν προσωρινά δημιουργεί τριβές και ανισορροπίες, όπως η μαζική μετανάστευση θέσεων εργασίας στις αναπτυσσόμενες οικονομίες. Οι συντεχνίες πέντε κρατικών συνδικάτων και άλλων τόσο κλειστών επαγγελμάτων δεν έχουν την δυνατότητα να επιβάλουν την αλβανοποίηση της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας. Και να μπορούσαν, πάλι δεν θα εξασφάλιζαν τα προνόμια που έδρεψαν την εποχή της ευημερίας με δανεικά.
Οικονομίες όπως αυτή των ΗΠΑ, της Κίνας και της Γερμανίας προσπαθούν να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα. Στην Ελλάδα με βάση τα μεγέθη είναι αστείο να πιστεύουμε πως της πέφτει λόγος...
Φυσικά όλα αυτά σημαίνουν κάποια χρόνια τριβών και εντάσεων. Ήδη, αν δεν βρισκόμαστε στην κορύφωση αυτών των εντάσεων βρισκόμαστε κοντά σε αυτήν. Δεν νομίζω πως πέντε συνδικάτα αργόσχολων καλά δικτυωμένα από πελατειακή άποψη με ισχυρή πρόσβαση στο πολιτικό σύστημα και τις κυβερνήσεις μπορούν να ανατρέψουν αυτή την πορεία. Να την καθυστερήσουν για ένα δυο χρόνια ίσως, να την ανατρέψουν όχι... Ακόμη και εκτός ευρώ να βρεθεί η χώρα μας τα περιθώρια να ακολουθήσει μια διαφορετική πορεία είναι μηδαμινά, αρκεί να κοιτάξει κάποιος την Τουρκία και τα Βαλκάνια...
Από την άλλη μια διεθνής οικονομική κρίση θα επιτάχυνε αυτές τις αλλαγές...
Αυτοί είναι σε γενικές γραμμές κάποιοι από τους λόγους που μακροπρόθεσμα θεωρώ το ανοδικό σενάριο για τις μετοχές των εταιρειών που δεν βάλουν λουκέτο πιο πιθανό.
2) Συσσώρευση και αναμονή...
Ανάλογα με το πώς βγαίνουν τα νέα σε ό,τι αφορά το σχέδιο της λύσης ριζικής αντιμετώπισης του χρέους στην ευρωζώνη κινούνται οι αγορές...
Τα σπρεντς δείχνουν αναζωπύρωση της ανησυχίας με επίκεντρο αυτή τη φορά την Πορτογαλία τα επιτόκια της οποίας γράφουν ιστορικά υψηλά.
Τα δικά μας ακολουθούν αλλά υπολείπονται των υψηλών που έγραψαν το τελευταίο δωδεκάμηνο.
Η αγορά μας παρουσιάζει τις τελευταίες δυο εβδομάδες μια αυτονόμηση από τα σπρεντς, καθώς δεν έχει αντιδράσει πτωτικά στην τελευταία άνοδο, αλλά συσσωρεύει στα επίπεδα που κατέκτησε μετά το ράλι του Ιανουαρίου...
Διεθνώς δεν βλέπω γιατί θα πρέπει να ανατραπεί το κλίμα που υπάρχει. Τα ενδεχόμενα προβλήματα από την άνοδο των τιμών των πρώτων υλών και των τροφίμων χρήζουν προσοχής, αλλά μάλλον μετά τον πρώτο εξάμηνο θα πρέπει να μετρήσουμε τον παράγοντα αστάθεια που εισάγουν στο σύστημα...
3) Κρατικόχαρτα
Παρά τις οιμωγές πολιτικών και συνδικαλιστών για τα ενδεχόμενα δεινά που θα βρουν τον ελληνικό λαό από τις αποκρατικοποιήσεις, οι μετοχές των εταιρειών που συμμετέχει το κράτος συνεχίζουν να μαγνητίζουν το ενδιαφέρον των επενδυτών...
Δεν νομίζω πως υπάρχει δυνατότητα να καθυστερήσει η πώληση των περισσότερων από αυτές τις εταιρείες πέραν του 2012, οπότε θα πρέπει να έχουν πιάσει και καλύτερες από τις σημερινές τιμές...
Πηγή:www.capital.gr
Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2011
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΤΡΟΙΚΑΣ
Αποκάλυψη: Όλη η αλήθεια για την συνέντευξη της Τρόϊκα
Τι φοβάται και σε τι ελπίζει η Τρόϊκα;
Η συμπεριφορά των εκπροσώπων της τρόϊκας, στη συνέντευξη της περασμένης Παρασκευής, παραξένεψε πολλούς και προβλημάτισε περισσότερους. Οντως, υπερέβησαν τα εσκαμμένα. Ουσιαστικά έδειξαν ότι αυτοί αποφασίζουν. Όμως, τι τους ώθησε σ’ αυτή τη συμπεριφορά;
Στήριξη στον κ. Παπακωνσταντίνου
Η αλήθεια είναι ότι οι εκπρόσωποι της τρόϊκας ήθελαν, αφ’ ενός να δείξουν ότι υπάρχει και άλλη διέξοδος, αν η πολιτική του μνημονίου καταρρεύσει και αφ’ ετέρου να στηρίξουν τον κ. Παπακωνσταντίνου, που σηκώνει όλο το βάρος των διαπραγματεύσεων και έχει χρεωθεί το μνημόνιο. Μάλιστα για τον Υπουργό Οικονομικών λένε τα καλύτερα: Τον θεωρούν «συνεργάσιμο, εργατικό και αξιόπιστο.» Για αυτό και συμφώνησαν να ανακοινώσουν οι ίδιοι το πρόγραμμα για την περιουσία του δημοσίου. Για να τον στηρίξουν.
Οι εκτιμήσεις τους για αρκετούς υπουργούς είναι αρνητικές. Για τον κ. Λοβέρδο έχουν θετική γνώμη, αλλά εκτιμούν ότι «εμφανίζει σημάδια κόπωσης και τελευταία έχει αρχίσει να υποχωρεί στις πιέσεις των συνδικαλιστών και των άλλων κοινωνικών ομάδων».
Για τη Λούκα Κατσέλη, την Τίνα Μπιρμπίλη και τον Δημήτρη Ρέππα (και κάποιους άλλους) θεωρούν ότι «δημιουργούν προβλήματα στην εφαρμογή του Μνημονίου. Δεν αντιλαμβάνονται την κατάσταση». Πρόκειται για «πολιτικούς δεύτερης διαλογής με εμμονές και κομματικές αγκυλώσεις !!!».
Λέγεται ότι θα επιθυμούσαν την αντικατάστασή τους ή την μετακίνησή τους σε άλλα υπουργεία, που θα έχουν λιγότερη εμπλοκή με την υλοποίηση του μνημονίου. Την επιθυμία τους αυτή την γνωστοποίησαν και στον Πρωθυπουργό.
Για το πρόγραμμα του μνημονίου
Θεωρούν ότι , με τις καθυστερήσεις που έχουν σημειωθεί, το πρόγραμμα του μνημονίου δύσκολα θα πετύχει τους στόχους του. Δεν τα έχουν παρατήσει ακόμα. Προφανώς και δεν θέλουν να χρεωθούν την αποτυχία.
Πιστεύουν ότι η ελληνική οικονομία «έχει ανάγκη από μια εντυπωσιακή κίνηση που θα πείσει τις αγορές ότι συντελούνται κοσμογονικές αλλαγές στην Ελλάδα.» Εκτιμούν ότι με τον τρόπο αυτό: « θα προσελκύσετε ξένα κεφάλαια, το χρηματιστήριο θα σημειώσει άνοδο, ενώ θα βελτιωθεί και η κεφαλαιοποίηση των εισηγμένων εταιρειών».
Για αυτό και έβαλαν στο τραπέζι την πρόταση για την «πώληση περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου» και «γενναίες αποκρατικοποιήσεις». Προφανώς και η πρόταση ήταν εις γνώσιν της κυβέρνησης. Αλλωστε χθές βράδυ το παραδέχθηκε και ο κ. Σαχινίδης.
Στο πρόγραμμα αυτό θα επιμείνουν γιατί εκτιμούν ότι εδώ που έχουν οδηγηθεί τα πράγματα, αποτελεί τη μοναδική διέξοδο.
Επιμήκυνση – επαναδιαπραγμάτευση επιτοκίων
Η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων και η μείωση του επιτοκίου δανεισμού ουσιαστικά έχει κλειδώσει. Απομένουν κάποιες λεπτομέρειες. Θεωρούν ότι αυτό θα δώσει πολύτιμες ανάσες στην κυβέρνηση και θα περιορίσει τις πιέσεις των αγορών.
Περί αυτού έχει πειστεί και η κα Μέρκελ, η οποία έχει πλέον αντιληφθεί ότι το πρόγραμμα που εφαρμόζεται στην Ελλάδα έχει εξαντλήσει τη δυναμική του και ότι η συνέχισή του μπορεί να προκαλέσει ανεξέλεγκτες κοινωνικές εκρήξεις.
Η ανακοίνωσή της συμφωνίας καθυστερεί επειδή η Καγκελάριος της Γερμανίας χρειάζεται πολιτικό χρόνο για να ξεπεράσει το σκόπελο των τοπικών εκλογών. Αν δεν μεσολαβήσει κάτι απρόοπτο, η συμφωνία θα ανακοινωθεί τον Μάρτιο.
Για τις Εκλογές
Οι εκπρόσωποι της τρόϊκας, είχαν ενημερωθεί ότι η κυβέρνηση αναζητούσε αφορμή για να προκαλέσει πρόωρες εκλογές την Ανοιξη. Ούτε που θέλουν να σκέφτονται το ενδεχόμενο αυτό. Το μήνυμα τους προς τον Πρωθυπουργό ήταν σαφέστατο και κατηγορηματικό: «Οι εκλογές θα σας κοστίσουν 150 εκατ, ευρώ. Δεν θα σας δανείζουμε για να κάνετε εκλογές. Θα χαλαρώσουν τα πάντα. Η οικονομία σας θα απορυθμιστεί και θα καταρρεύσει. Επιπλέον δεν είναι σίγουρο ότι θα κερδίσετε τις εκλογές. Υπάρχει ο κίνδυνος να οδηγηθείτε σε παρατεταμένη ακυβερνησία. Και αν ακόμα σχηματιστεί κυβέρνηση συνεργασίας, αυτή θα είναι αδύναμη και αναποτελεσματική. Εδώ έχετε αντιδράσεις μέσα στο ίδιο σας το κόμμα, θα τα βρείτε με τα άλλα κόμματα; Στο κάτω –κάτω κανένα κόμμα, δεν ζήτησε εκλογές, Δηλώνουν μεν έτοιμοι, αλλά δεν ζητάνε εκλογές».
Για το λόγο αυτό υποχρεώθηκε χθές ο κ. Παπανδρέου να διαψεύσει με τόσο κατηγορηματικό τρόπο το σενάριο της πρόωρης προσφυγής στις κάλπες.
Παρ’ όλα αυτά, όμως, οι εκπρόσωποι της τρόϊκας, στις κατ΄ ιδίαν συζητήσεις τους, δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο ο κ. Παπανδρέου να επιζητήσει μια ηρωϊκή έξοδο, αν πειστεί ό,τι η κατάσταση έχει ξεφύγει και αδυνατεί να την διαχειριστεί.
ΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ ΤΗΣ ΠΙΣΤΩΤΙΚΗΣ ΚΑΡΤΑΣ
Έχετε ποτέ αναρωτηθεί πώς οι εταιρείες που εκδίδουν πιστωτικές κάρτες βρίσκουν τους αριθμούς που βάζουν πάνω στις κάρτες;...
Οι εταιρείες πιστωτικών καρτών έχουν συμφωνήσει σε μια ομάδα κανόνων. Ορίστε λοιπόν τι σημαίνουν οι αριθμοί.
Το πρώτο ψηφίο είναι ο Major Industry Identifier (κύρια ταυτότητα της βιομηχανίας). Προσδιορίζει την κατηγορία της οντότητας που εξέδωσε την κάρτα.
1 και 2 είναι αερογραμμές
3 είναι ταξίδια και διασκέδαση
4 και 5 είναι τράπεζες και πιστωτικά ιδρύματα
6 είναι εμπορικά και τράπεζες
7 είναι πετρελαϊκές εταιρείες
8 είναι τηλεπικοινωνίες
9 είναι εθνική ανάθεση
Τα πρώτα έξι ψηφία φανερώνουν τον εκδότη της πιστωτικής κάρτας Issuer Identification Number (INN). Προσδιορίζουν το ίδρυμα που εξέδωσε την κάρτα.
Visa: 4xxxxx
Μastercard: 51xxxx – 55xxxx
Discover : 6011xx , 644xxx , 65xxxx
Amex : 34xxxx , 37xxxx
Oι κάρτες μπορούν να αναγνωριστούν από τον αριθμό ΙΙΝ. Μια κάρτα που αρχίζει από 376211 είναι μια American Express Gold της Singapore Airlines Krisflyer. To 529962 σημαίνει ότι είναι μια προπληρωμένη MasterCard της Much-Music.
To 7o και τα ακόλουθα ψηφία χωρίς το τελευταίο είναι ο προσωπικός λογαριασμός. Αυτό δημιουργεί συνολικά ένα τρισεκατομμύριο πιθανούς συνδυασμούς.
Το τελευταίο ψηφίο είναι το ψηφίο επαλήθευσης. Χρησιμοποιείται για να επαληθευτεί η γνησιότητα της κάρτας με τον αλγόριθμο Luhn
Οι εταιρείες πιστωτικών καρτών έχουν συμφωνήσει σε μια ομάδα κανόνων. Ορίστε λοιπόν τι σημαίνουν οι αριθμοί.
Το πρώτο ψηφίο είναι ο Major Industry Identifier (κύρια ταυτότητα της βιομηχανίας). Προσδιορίζει την κατηγορία της οντότητας που εξέδωσε την κάρτα.
1 και 2 είναι αερογραμμές
3 είναι ταξίδια και διασκέδαση
4 και 5 είναι τράπεζες και πιστωτικά ιδρύματα
6 είναι εμπορικά και τράπεζες
7 είναι πετρελαϊκές εταιρείες
8 είναι τηλεπικοινωνίες
9 είναι εθνική ανάθεση
Τα πρώτα έξι ψηφία φανερώνουν τον εκδότη της πιστωτικής κάρτας Issuer Identification Number (INN). Προσδιορίζουν το ίδρυμα που εξέδωσε την κάρτα.
Visa: 4xxxxx
Μastercard: 51xxxx – 55xxxx
Discover : 6011xx , 644xxx , 65xxxx
Amex : 34xxxx , 37xxxx
Oι κάρτες μπορούν να αναγνωριστούν από τον αριθμό ΙΙΝ. Μια κάρτα που αρχίζει από 376211 είναι μια American Express Gold της Singapore Airlines Krisflyer. To 529962 σημαίνει ότι είναι μια προπληρωμένη MasterCard της Much-Music.
To 7o και τα ακόλουθα ψηφία χωρίς το τελευταίο είναι ο προσωπικός λογαριασμός. Αυτό δημιουργεί συνολικά ένα τρισεκατομμύριο πιθανούς συνδυασμούς.
Το τελευταίο ψηφίο είναι το ψηφίο επαλήθευσης. Χρησιμοποιείται για να επαληθευτεί η γνησιότητα της κάρτας με τον αλγόριθμο Luhn
Iran confirms 1 killed, dozens injured in protests
TEHRAN, Iran — Iranian police on Tuesday confirmed that one person was killed during clashes between security forces and protesters on Monday.
The official IRNA news agency on Tuesday quoted acting police commander Gen. Ahmad Reza Radan who said dozens of people, including nine members of the security forces, also were wounded in Monday's protests.
Radan said one of the injured is in critical condition.
He also said several people were arrested, but did not specify how many.
Radan blamed the violence on the Iraq-based Iranian opposition group, MEK. He provided no proof to back up his claim
The official IRNA news agency on Tuesday quoted acting police commander Gen. Ahmad Reza Radan who said dozens of people, including nine members of the security forces, also were wounded in Monday's protests.
Radan said one of the injured is in critical condition.
He also said several people were arrested, but did not specify how many.
Radan blamed the violence on the Iraq-based Iranian opposition group, MEK. He provided no proof to back up his claim
Iranian official: US, Israel spurred protestors on
Iranian official: US, Israel spurred protestors on
Published: 02.15.11, 11:04 / Israel
Iran's parliament speaker Ali Larijani accused the United States and Israel of encouraging protestors to stage an opposition demonstration on Monday.
During a parliament meeting Larijani said: "We condemn the rioters' American, Zionist, anti-revolutionary, and anti-national action." Legislators then shouted "death to America" and "Death to Israel." (Dudi Cohen)
Published: 02.15.11, 11:04 / Israel
Iran's parliament speaker Ali Larijani accused the United States and Israel of encouraging protestors to stage an opposition demonstration on Monday.
During a parliament meeting Larijani said: "We condemn the rioters' American, Zionist, anti-revolutionary, and anti-national action." Legislators then shouted "death to America" and "Death to Israel." (Dudi Cohen)
2nd martyr BAHRAIN
Another young man Fadhel Al Matrook has been killed this morning as police attacked a funeral procession for another young man Ali Mushaima killed in yesterday's Day of Wrath protests in Bahrain.
The world watched in horror as tweeps who attended the funeral broadcast their observations on Twitter. The first victim was shot in the back, with gun shot; If that was not enough, his family and friends were not allowed to rest his body in peace. Police attacked the mourners at the government hospital, where they had gone to collect the body, with tear gas, and tweeps report hearing gunshots. Soon enough reports emerge of another man shot dead - yet another fatality of the indiscriminate police brutality, which shoots at protesters at close range as we have all seen from videos shared by netizens yesterday.
The world watched in horror as tweeps who attended the funeral broadcast their observations on Twitter. The first victim was shot in the back, with gun shot; If that was not enough, his family and friends were not allowed to rest his body in peace. Police attacked the mourners at the government hospital, where they had gone to collect the body, with tear gas, and tweeps report hearing gunshots. Soon enough reports emerge of another man shot dead - yet another fatality of the indiscriminate police brutality, which shoots at protesters at close range as we have all seen from videos shared by netizens yesterday.
Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011
The inhumane conditions of Bradley Manning's detention (Wikileaks alledged wistlle blower)
Reuters/Jonathon Burch/AP/Salon(updated below - Update II)
Bradley Manning, the 22-year-old U.S. Army Private accused of leaking classified documents to WikiLeaks, has never been convicted of that crime, nor of any other crime. Despite that, he has been detained at the U.S. Marine brig in Quantico, Virginia for five months -- and for two months before that in a military jail in Kuwait -- under conditions that constitute cruel and inhumane treatment and, by the standards of many nations, even torture. Interviews with several people directly familiar with the conditions of Manning's detention, ultimately including a Quantico brig official (Lt. Brian Villiard) who confirmed much of what they conveyed, establishes that the accused leaker is subjected to detention conditions likely to create long-term psychological injuries.
Since his arrest in May, Manning has been a model detainee, without any episodes of violence or disciplinary problems. He nonetheless was declared from the start to be a "Maximum Custody Detainee," the highest and most repressive level of military detention, which then became the basis for the series of inhumane measures imposed on him.
From the beginning of his detention, Manning has been held in intensive solitary confinement. For 23 out of 24 hours every day -- for seven straight months and counting -- he sits completely alone in his cell. Even inside his cell, his activities are heavily restricted; he's barred even from exercising and is under constant surveillance to enforce those restrictions. For reasons that appear completely punitive, he's being denied many of the most basic attributes of civilized imprisonment, including even a pillow or sheets for his bed (he is not and never has been on suicide watch). For the one hour per day when he is freed from this isolation, he is barred from accessing any news or current events programs. Lt. Villiard protested that the conditions are not "like jail movies where someone gets thrown into the hole," but confirmed that he is in solitary confinement, entirely alone in his cell except for the one hour per day he is taken out.
In sum, Manning has been subjected for many months without pause to inhumane, personality-erasing, soul-destroying, insanity-inducing conditions of isolation similar to those perfected at America's Supermax prison in Florence, Colorado: all without so much as having been convicted of anything. And as is true of many prisoners subjected to warped treatment of this sort, the brig's medical personnel now administer regular doses of anti-depressants to Manning to prevent his brain from snapping from the effects of this isolation.
Just by itself, the type of prolonged solitary confinement to which Manning has been subjected for many months is widely viewed around the world as highly injurious, inhumane, punitive, and arguably even a form of torture. In his widely praised March, 2009 New Yorker article -- entitled "Is Long-Term Solitary Confinement Torture?" -- the surgeon and journalist Atul Gawande assembled expert opinion and personal anecdotes to demonstrate that, as he put it, "all human beings experience isolation as torture." By itself, prolonged solitary confinement routinely destroys a person’s mind and drives them into insanity. A March, 2010 article in The Journal of the American Academy of Psychiatry and the Law explains that "solitary confinement is recognized as difficult to withstand; indeed, psychological stressors such as isolation can be as clinically distressing as physical torture."
For that reason, many Western nations -- and even some non-Western nations notorious for human rights abuses -- refuse to employ prolonged solitary confinement except in the most extreme cases of prisoner violence. "It’s an awful thing, solitary," John McCain wrote of his experience in isolated confinement in Vietnam. “It crushes your spirit." As Gawande documented: "A U.S. military study of almost a hundred and fifty naval aviators returned from imprisonment in Vietnam . . . reported that they found social isolation to be as torturous and agonizing as any physical abuse they suffered." Gawande explained that America’s application of this form of torture to its own citizens is what spawned the torture regime which President Obama vowed to end:
This past year, both the Republican and the Democratic Presidential candidates came out firmly for banning torture and closing the facility in Guantánamo Bay, where hundreds of prisoners have been held in years-long isolation. Neither Barack Obama nor John McCain, however, addressed the question of whether prolonged solitary confinement is torture. . . .
This is the dark side of American exceptionalism. . . . Our willingness to discard these standards for American prisoners made it easy to discard the Geneva Conventions prohibiting similar treatment of foreign prisoners of war, to the detriment of America’s moral stature in the world. In much the same way that a previous generation of Americans countenanced legalized segregation, ours has countenanced legalized torture. And there is no clearer manifestation of this than our routine use of solitary confinement . . . .
It's one thing to impose such punitive, barbaric measures on convicts who have proven to be violent when around other prisoners; at the Supermax in Florence, inmates convicted of the most heinous crimes and who pose a threat to prison order and the safety of others are subjected to worse treatment than what Manning experiences. But it's another thing entirely to impose such conditions on individuals, like Manning, who have been convicted of nothing and have never demonstrated an iota of physical threat or disorder.
In 2006, a bipartisan National Commission on America's Prisons was created and it called for the elimination of prolonged solitary confinement. Its Report documented that conditions whereby "prisoners end up locked in their cells 23 hours a day, every day. . . is so severe that people end up completely isolated, living in what can only be described as torturous conditions." The Report documented numerous psychiatric studies of individuals held in prolonged isolation which demonstrate "a constellation of symptoms that includes overwhelming anxiety, confusion and hallucination, and sudden violent and self-destructive outbursts." The above-referenced article from the Journal of the American Academy of Psychiatry and the Law states: "Psychological effects can include anxiety, depression, anger, cognitive disturbances, perceptual distortions, obsessive thoughts, paranoia, and psychosis."
When one exacerbates the harms of prolonged isolation with the other deprivations to which Manning is being subjected, long-term psychiatric and even physical impairment is likely. Gawande documents that "EEG studies going back to the nineteen-sixties have shown diffuse slowing of brain waves in prisoners after a week or more of solitary confinement." Medical tests conducted in 1992 on Yugoslavian prisoners subjected to an average of six months of isolation -- roughly the amount to which Manning has now been subjected -- "revealed brain abnormalities months afterward; the most severe were found in prisoners who had endured either head trauma sufficient to render them unconscious or, yes, solitary confinement. Without sustained social interaction, the human brain may become as impaired as one that has incurred a traumatic injury." Gawande's article is filled with horrifying stories of individuals subjected to isolation similar to or even less enduring than Manning's who have succumbed to extreme long-term psychological breakdown.
Manning is barred from communicating with any reporters, even indirectly, so nothing he has said can be quoted here. But David House, a 23-year-old MIT researcher who befriended Manning after his detention (and then had his laptops, camera and cellphone seized by Homeland Security when entering the U.S.) is one of the few people to have visited Manning several times at Quantico. He describes palpable changes in Manning's physical appearance and behavior just over the course of the several months that he's been visiting him. Like most individuals held in severe isolation, Manning sleeps much of the day, is particularly frustrated by the petty, vindictive denial of a pillow or sheets, and suffers from less and less outdoor time as part of his one-hour daily removal from his cage.
This is why the conditions under which Manning is being detained were once recognized in the U.S. -- and are still recognized in many Western nations -- as not only cruel and inhumane, but torture. More than a century ago, U.S. courts understood that solitary confinement was a barbaric punishment that severely harmed the mental and physical health of those subjected to it. The Supreme Court's 1890 decision in In re Medley noted that as a result of solitary confinement as practiced in the early days of the United States, many "prisoners fell, after even a short confinement, into a semi-fatuous condition . . . and others became violently insane; others still, committed suicide; while those who stood the ordeal better . . . [often] did not recover sufficient mental activity to be of any subsequent service to the community." And in its 1940 decision in Chambers v. Florida, the Court characterized prolonged solitary confinement as "torture" and compared it to "[t]he rack, the thumbscrew, [and] the wheel."
The inhumane treatment of Manning may have international implications as well. There are multiple proceedings now pending in the European Union Human Rights Court, brought by "War on Terror" detainees contesting their extradition to the U.S. on the ground that the conditions under which they likely will be held -- particularly prolonged solitary confinement -- violate the European Convention on Human Rights, which (along with the Convention Against Torture) bars EU states from extraditing anyone to any nation where there is a real risk of inhumane and degrading treatment. The European Court of Human Rights has in the past found detention conditions violative of those rights (in Bulgaria) where "the [detainee] spent 23 hours a day alone in his cell; had limited interaction with other prisoners; and was only allowed two visits per month." From the Journal article referenced above:
International treaty bodies and human rights experts, including the Human Rights Committee, the Committee against Torture, and the U.N. Special Rapporteur on Torture, have concluded that solitary confinement may amount to cruel, inhuman, or degrading treatment in violation of the International Covenant on Civil and Political Rights and the Convention against Torture and other Cruel, Inhuman, and Degrading Treatment or Punishment. They have specifically criticized supermax confinement in the United States because of the mental suffering it inflicts.
Subjecting a detainee like Manning to this level of prolonged cruel and inhumane detention can thus jeopardize the ability of the U.S. to secure extradition for other prisoners, as these conditions are viewed in much of the civilized world as barbaric. Moreover, because Manning holds dual American and U.K. citizenship (his mother is British), it is possible for British agencies and human rights organizations to assert his consular rights against these oppressive conditions. At least some preliminary efforts are underway in Britain to explore that mechanism as a means of securing more humane treatment for Manning. Whatever else is true, all of this illustrates what a profound departure from international norms is the treatment to which the U.S. Government is subjecting him.
The Fate of Bradley Manning TRAGEDY!
15.12.10
The Tragic Fate of Bradley Manning
from Hell. round 11:28 AM
Though he's been thouroughly overshadowed by Julian Assange in the coverage of the unfolding wikileaks debacle, it is important to remember that a young private named Bradley Manning is the guy who got the ball rolling on all of this, downloading confidential information under the guise of listening to Lady Gaga and then giving it to wikileaks. But while we know what Assange is up to (hello show trial, hello bail), have any of you heard about Bradley Manning lately? No? Well that may be because, like something out of a political horror film, Bradley Manning has been spirited away and is being held in solitary confinement by the government without a conviction or formal trial.
Glenn Greenwald has an excellent post over at Salon describing the Orwellian conditions that Manning is currently being held in:
From the beginning of his detention, Manning has been held in intensive solitary confinement. For 23 out of 24 hours every day -- for seven straight months and counting -- he sits completely alone in his cell. Even inside his cell, his activities are heavily restricted; he's barred even from exercising and is under constant surveillance to enforce those restrictions. For reasons that appear completely punitive, he's being denied many of the most basic attributes of civilized imprisonment, including even a pillow or sheets for his bed (he is not and never has been on suicide watch).
This is morally reprehensible. Despite whether or not you think Bradley Manning is a treasonous villain, the fact that our own Government is holding him, and American citizen, in conditions resembling something out of a dystopic melodrama is completely inexcusable. Even Jeffery Dahmer got his day in court, and he raped people then drilled holes in their skulls and poured acid inside.
Charge Bradley Manning with something or let him go. And at least take him out of excessively cruel solitary confinement and give him a pillow!
The Tragic Fate of Bradley Manning
from Hell. round 11:28 AM
Though he's been thouroughly overshadowed by Julian Assange in the coverage of the unfolding wikileaks debacle, it is important to remember that a young private named Bradley Manning is the guy who got the ball rolling on all of this, downloading confidential information under the guise of listening to Lady Gaga and then giving it to wikileaks. But while we know what Assange is up to (hello show trial, hello bail), have any of you heard about Bradley Manning lately? No? Well that may be because, like something out of a political horror film, Bradley Manning has been spirited away and is being held in solitary confinement by the government without a conviction or formal trial.
Glenn Greenwald has an excellent post over at Salon describing the Orwellian conditions that Manning is currently being held in:
From the beginning of his detention, Manning has been held in intensive solitary confinement. For 23 out of 24 hours every day -- for seven straight months and counting -- he sits completely alone in his cell. Even inside his cell, his activities are heavily restricted; he's barred even from exercising and is under constant surveillance to enforce those restrictions. For reasons that appear completely punitive, he's being denied many of the most basic attributes of civilized imprisonment, including even a pillow or sheets for his bed (he is not and never has been on suicide watch).
This is morally reprehensible. Despite whether or not you think Bradley Manning is a treasonous villain, the fact that our own Government is holding him, and American citizen, in conditions resembling something out of a dystopic melodrama is completely inexcusable. Even Jeffery Dahmer got his day in court, and he raped people then drilled holes in their skulls and poured acid inside.
Charge Bradley Manning with something or let him go. And at least take him out of excessively cruel solitary confinement and give him a pillow!
Ελλάδα όπως...Αργεντινή; .
Ελλάδα όπως...Αργεντινή; .
Δευτέρα, 14 Φεβρουάριος 2011 02:33 .Το αμύθητης αξίας χαρτοφυλάκιο ακινήτων της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου, που με βάση τις αντικειμενικές αξίες της εφορίας αποτιμάται σε 272 δις. ευρώ και αποτελεί δέλεαρ για τις μεγαλύτερες επενδυτικές τράπεζες στον πλανήτη, βρίσκεται στο επίκεντρο του θηριώδους προγράμματος αποκρατικοποιήσεων, που ανακοίνωσαν η τρόικα και το υπουργείο Οικονομικών την Παρασκευή, λίγες μόλις ημέρες μετά τη μυστηριώδη επίσκεψη στην Αθήνα του δεύτερου στην ιεραρχία τραπεζίτη της Goldman Sachs.
Τα γεγονότα αυτά φαίνονται εκ πρώτης όψεως ασύνδετα μεταξύ τους, αλλά πολλοί στην τραπεζική αγορά εκτιμούν ότι δεν είναι. Όπως επισημαίνουν τραπεζικά στελέχη, που παρακολουθούν στενά τη δραστηριότητα των μεγάλων διεθνών επενδυτικών τραπεζών στα ελληνικά πράγματα, η Goldman Sachs έχει την πατρότητα σχεδίου, που είχε παρουσιασθεί στην ελληνική κυβέρνηση από τις πρώτες ημέρες που ανέλαβε την εξουσία και μπήκε στη θύελλα της κρίσης, για την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, κυρίως ακίνητης, με σύγχρονες τεχνικές χρηματοοικονομικής μηχανικής και τελικό στόχο την απόσβεση μέρους του δημόσιου χρέους.
Τα σχέδια αυτά είχαν ξεχασθεί για αρκετό καιρό, ενώ η κυβέρνηση είχε υιοθετήσει τον περασμένο Ιούνιο ένα μάλλον μετριοπαθές πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων. Στο μεταξύ, από τις αρχές του 2010 η Goldman Sachs είχε κηρυχθεί… ανεπιθύμητη τράπεζα στην Αθήνα, με παρέμβαση και της Άνγκελα Μέρκελ, η οποία δημόσια είχε επικρίνει δριμύτατα την αμερικανική επενδυτική τράπεζα για τα χρηματοοικονομικά εργαλεία που είχε προσφέρει στο παρελθόν στις ελληνικές κυβερνήσεις, προκειμένου να αλλοιώνουν τα στοιχεία για το δημόσιο χρέος και το έλλειμμα. Από τότε η Goldman Sachs έμεινε αποκλεισμένη ακόμη και από τα κοινοπρακτικά δάνεια που είχε εκδώσει το Δημόσιο πριν τη «διάσωση» με τα 110 δις. ευρώ, παραμένοντας σταθερά σε δυσμένεια.
Στα τέλη Ιανουαρίου, ο δεύτερος στην ιεραρχία της Goldman, Γκάρι Κον, είχε επισκεφθεί την Αθήνα χωρίς πολλή δημοσιότητα και είχε συναντήσεις, όπως αναφέρουν τραπεζικά στελέχη, με κορυφαίους κυβερνητικούς παράγοντες από το οικονομικό επιτελείο. Οι επαφές αυτές δεν διευκρινίσθηκε αν πράγματι έγιναν, ή ποιο αντικείμενο είχαν, παρότι η κυβέρνηση έχει καθιερώσει κατά τα άλλα ένα καθεστώς διαφάνειας στις επαφές της με διεθνείς οικονομικούς παράγοντες.
Σε μια εξέλιξη που μόνο ως συμπτωματική δεν εκλαμβάνεται από τους παράγοντες της αγοράς, που τη συσχετίζουν ευθέως με όσα πιθανόν συζητήθηκαν πίσω από κλειστές πόρτες με τον κ. Κον, την Παρασκευή επανήλθαν στο προσκήνιο με… πάταγο ακριβώς τα ίδια σχέδια δυναμικών ιδιωτικοποιήσεων και αξιοποίησης περιουσίας, που συζητούσε η κυβέρνηση με την Goldman από το φθινόπωρο του 2009!
Η τρόικα ανακοίνωσε πρώτη το σχέδιο ιδιωτικοποιήσεων και αξιοποίησης δημόσιας περιουσίας, προκαλώντας και μια μίνι κρίση στις σχέσεις της με την κυβέρνηση το Σαββατοκύριακο, τοποθετώντας τον εισπρακτικό στόχο στο ύψος των 50 δις. ευρώ. Λίγα λεπτά μετά τη συνέντευξη τύπου των στελεχών της τρόικας, το υπουργείο Οικονομικών έδινε στους δημοσιογράφους τις δικές του εξηγήσεις για το σχέδιο. Τόσο αυτές οι εξηγήσεις, όσο και μια ανακοίνωση του κ. Παπακωνσταντίνου μέσα στο Σαββατοκύριακο, παραπέμπουν σε μια σύνθετη διαδικασία αξιοποίησης της ακίνητης, κυρίως, περιουσίας του Δημοσίου και όχι σε μια απλοϊκή εκποίηση που οι περισσότεροι φαντάζονται.
Αναφερόμενο στην «πολιτική αποκρατικοποιήσεων, αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας και αναδιαρθρώσεων», το υπουργείο Οικονομικών κάνει λόγο σε ενημερωτικό σημείωμα που διένειμε στους δημοσιογράφους για «ενίσχυση του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων και αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας για την περίοδο 2012-2015» και εξηγεί ότι προγραμματίζεται «ολοκλήρωση της καταγραφής και της δημιουργίας ενός χαρτοφυλακίου συμμετοχών και εμπορικά αξιοποιήσιμων ακινήτων ύψους τουλάχιστον 50 δισ. ευρώ. Στόχος είναι η συνολική είσπραξη εσόδων τουλάχιστον 50 δισ. ευρώ την περίοδο 2011-2015 εκ των οποίων τα 15 δισ. έως το 2012». Σε δήλωσή του, ο κ. Παπακωνσταντίνου σχηματοποίησε το σχέδιο ως εξής: «Αξιοποιούμε ακίνητη περιουσία του Δημοσίου, δεν εκποιούμε δημόσια γη».
Ουσιαστικά, πρόκειται για επαναφορά του σχεδίου που είχε προτείνει η Goldman Sachs, σύμφωνα με το οποίο θα δημιουργηθούν δύο μεγάλες εταιρείες συμμετοχών, μία για την κινητή και μία για την ακίνητη περιουσία του Δημοσίου. Η πρώτη θα δημιουργήσει «μπουκέτα» μετοχών κρατικών εταιρειών, με τη λογική των Exchange Traded Funds (ETF), δηλαδή των διαπραγματεύσιμων σε χρηματιστήρια αμοιβαίων κεφαλαίων. Η δεύτερη θα προχωρήσει σε ένα είδος τιτλοποίησης της κρατικής ακίνητης περιουσίας, εκδίδοντας καλυμμένα ομόλογα του Δημοσίου, τα οποία θα διασφαλίζονται με ακίνητα μεγαλύτερης αξίας. Μια εκδοχή για το επόμενο σκέλος αυτού του σχεδίου είναι οι επαναγορές ομολόγων του Δημοσίου με τα έσοδα από αυτές τις εκδόσεις, σε τιμές χαμηλότερες της ονομαστικής αξίας έκδοσης, ώστε με αυτό τον τρόπο να «κουρεύεται» έμμεσα το δημόσιο χρέος. Αυτονόητο είναι, ότι για αυτές τις σύνθετες χρηματοοικονομικές διαδικασίες θα χρειασθεί η συνδρομή αδρά αμειβόμενων επενδυτικών τραπεζών και μεγάλων γραφείων οικονομικών συμβούλων. Για το σκέλος που αφορά τα ακίνητα, πρώτη υποψήφια ανάδοχος θεωρείται ότι είναι η Goldman, που έκανε και την πρώτη σχετική πρόταση στην ελληνική κυβέρνηση.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι ο χρόνος εκδήλωσης όλων αυτών των πρωτοβουλιών δεν είναι καθόλου τυχαίος. Πρόσφατα, η Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου ολοκλήρωσε μια πρώτη συνολική καταγραφή της ακίνητης περιουσίας που κατέχει και διαχειρίζεται για λογαριασμό του κράτους, με αποτελέσματα εντυπωσιακά: τα 71.000 ακίνητα της ΚΕΔ εκτιμήθηκαν με βάση τις αντικειμενικές αξίες στα 272 δις. ευρώ. Σε αυτό το ποσό δεν υπολογίζεται το ένα δέκατο της συνολικής ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου, που κατέχεται από άλλες κρατικές εταιρείες. Πρέπει να σημειωθεί, μάλιστα, ότι αρκετά από τα ακίνητα, λόγω της ιδιαιτερότητάς τους (π.χ.: αιγιαλοί και παραλίες), φωτογραφήθηκαν και από δορυφόρους, ώστε να υπάρχει μια σημερινή καταγραφή της εικόνας τους και να διαπιστώνονται ενδεχόμενες καταπατήσεις, παράνομη δόμηση και άλλες νεοελληνικές αυθαιρεσίες.
Συνολικά υπολογίζεται ότι με τις αντικειμενικές τιμές, η αξία της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου υπερβαίνει τα 300 δις. ευρώ, ποσό στο οποίο έχει αναφερθεί δημόσια σε ανύποπτο χρόνο και ο υπουργός Οικονομικών. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που είναι ενήμερο για αυτές τις εκτιμήσεις, κατεβάζει με μια πιο συντηρητική προσέγγιση στα 100 δις. ευρώ τη συνολική αξία των ακινήτων. Σε κάθε περίπτωση, διεθνείς αναλυτές, όπως αυτοί του ινστιτούτου Bruegel, που δημοσιοποίησε σχετική έκθεση την περασμένη εβδομάδα, θεωρούν ότι η ακίνητη περιουσία του Δημοσίου θα έχει καίριο ρόλο σε όποιο σχήμα «ελάφρυνσης» της χώρας από το δημόσιο χρέος και αν επιλεγεί.
Από την οπτική των επενδυτικών τραπεζών του Λονδίνου, το project «swap χρέους με δημόσια περιουσία» έχει μεγάλο ενδιαφέρον, ενώ και η κυβέρνηση γνωρίζει, ότι με το ασφυκτικό χρονικό πλαίσιο που έχει, για να προχωρήσει σε αποκρατικοποιήσεις και αξιοποίηση ακινήτων, δεν μπορεί παρά να προσφύγει στα τεχνάσματα των «μάγων» του Σίτι, καθώς οποιαδήποτε άλλη «ορθόδοξη» διαδικασία θα έπαιρνε χρόνια, αν όχι δεκαετίες, και στο μεταξύ θα ήταν πολύ πιθανό να πέσει σε τέλμα, λόγω πολιτικών και κοινωνικών αντιδράσεων. «Μόνο ένα σχέδιο-αστραπή μπορεί να οδηγήσει σε αποκρατικοποιήσεις μέσα στο χρονικό ορίζοντα που δίνεται και με το στόχο εσόδων που έχει τεθεί», τονίζουν τραπεζικά στελέχη.
Όλα αυτά, βέβαια, θυμίζουν σε πολλούς παράγοντες της αγοράς και τις ουκ ολίγες σκοτεινές περιπτώσεις αντίστοιχων σχεδίων ελάφρυνσης χρεών κρατών που «διασώζονται» από το ΔΝΤ, με ευρύτατα προγράμματα αξιοποίησης-εκποίησης περιουσίας. Ποιος ξεχνά, άλλωστε, ότι το αντίστοιχο πρόγραμμα που εφαρμόσθηκε τη δεκαετία ’89-’99 στην Αργεντινή, με κεντρικό σύνθημα «τίποτα στο κράτος», αποψίλωσε μια από τις πλουσιότερες χώρες της Λ. Αμερικής από τα περιουσιακά της στοιχεία, αλλά τελικά η χώρα κατέληξε στη χρεοκοπία;
Δευτέρα, 14 Φεβρουάριος 2011 02:33 .Το αμύθητης αξίας χαρτοφυλάκιο ακινήτων της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου, που με βάση τις αντικειμενικές αξίες της εφορίας αποτιμάται σε 272 δις. ευρώ και αποτελεί δέλεαρ για τις μεγαλύτερες επενδυτικές τράπεζες στον πλανήτη, βρίσκεται στο επίκεντρο του θηριώδους προγράμματος αποκρατικοποιήσεων, που ανακοίνωσαν η τρόικα και το υπουργείο Οικονομικών την Παρασκευή, λίγες μόλις ημέρες μετά τη μυστηριώδη επίσκεψη στην Αθήνα του δεύτερου στην ιεραρχία τραπεζίτη της Goldman Sachs.
Τα γεγονότα αυτά φαίνονται εκ πρώτης όψεως ασύνδετα μεταξύ τους, αλλά πολλοί στην τραπεζική αγορά εκτιμούν ότι δεν είναι. Όπως επισημαίνουν τραπεζικά στελέχη, που παρακολουθούν στενά τη δραστηριότητα των μεγάλων διεθνών επενδυτικών τραπεζών στα ελληνικά πράγματα, η Goldman Sachs έχει την πατρότητα σχεδίου, που είχε παρουσιασθεί στην ελληνική κυβέρνηση από τις πρώτες ημέρες που ανέλαβε την εξουσία και μπήκε στη θύελλα της κρίσης, για την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, κυρίως ακίνητης, με σύγχρονες τεχνικές χρηματοοικονομικής μηχανικής και τελικό στόχο την απόσβεση μέρους του δημόσιου χρέους.
Τα σχέδια αυτά είχαν ξεχασθεί για αρκετό καιρό, ενώ η κυβέρνηση είχε υιοθετήσει τον περασμένο Ιούνιο ένα μάλλον μετριοπαθές πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων. Στο μεταξύ, από τις αρχές του 2010 η Goldman Sachs είχε κηρυχθεί… ανεπιθύμητη τράπεζα στην Αθήνα, με παρέμβαση και της Άνγκελα Μέρκελ, η οποία δημόσια είχε επικρίνει δριμύτατα την αμερικανική επενδυτική τράπεζα για τα χρηματοοικονομικά εργαλεία που είχε προσφέρει στο παρελθόν στις ελληνικές κυβερνήσεις, προκειμένου να αλλοιώνουν τα στοιχεία για το δημόσιο χρέος και το έλλειμμα. Από τότε η Goldman Sachs έμεινε αποκλεισμένη ακόμη και από τα κοινοπρακτικά δάνεια που είχε εκδώσει το Δημόσιο πριν τη «διάσωση» με τα 110 δις. ευρώ, παραμένοντας σταθερά σε δυσμένεια.
Στα τέλη Ιανουαρίου, ο δεύτερος στην ιεραρχία της Goldman, Γκάρι Κον, είχε επισκεφθεί την Αθήνα χωρίς πολλή δημοσιότητα και είχε συναντήσεις, όπως αναφέρουν τραπεζικά στελέχη, με κορυφαίους κυβερνητικούς παράγοντες από το οικονομικό επιτελείο. Οι επαφές αυτές δεν διευκρινίσθηκε αν πράγματι έγιναν, ή ποιο αντικείμενο είχαν, παρότι η κυβέρνηση έχει καθιερώσει κατά τα άλλα ένα καθεστώς διαφάνειας στις επαφές της με διεθνείς οικονομικούς παράγοντες.
Σε μια εξέλιξη που μόνο ως συμπτωματική δεν εκλαμβάνεται από τους παράγοντες της αγοράς, που τη συσχετίζουν ευθέως με όσα πιθανόν συζητήθηκαν πίσω από κλειστές πόρτες με τον κ. Κον, την Παρασκευή επανήλθαν στο προσκήνιο με… πάταγο ακριβώς τα ίδια σχέδια δυναμικών ιδιωτικοποιήσεων και αξιοποίησης περιουσίας, που συζητούσε η κυβέρνηση με την Goldman από το φθινόπωρο του 2009!
Η τρόικα ανακοίνωσε πρώτη το σχέδιο ιδιωτικοποιήσεων και αξιοποίησης δημόσιας περιουσίας, προκαλώντας και μια μίνι κρίση στις σχέσεις της με την κυβέρνηση το Σαββατοκύριακο, τοποθετώντας τον εισπρακτικό στόχο στο ύψος των 50 δις. ευρώ. Λίγα λεπτά μετά τη συνέντευξη τύπου των στελεχών της τρόικας, το υπουργείο Οικονομικών έδινε στους δημοσιογράφους τις δικές του εξηγήσεις για το σχέδιο. Τόσο αυτές οι εξηγήσεις, όσο και μια ανακοίνωση του κ. Παπακωνσταντίνου μέσα στο Σαββατοκύριακο, παραπέμπουν σε μια σύνθετη διαδικασία αξιοποίησης της ακίνητης, κυρίως, περιουσίας του Δημοσίου και όχι σε μια απλοϊκή εκποίηση που οι περισσότεροι φαντάζονται.
Αναφερόμενο στην «πολιτική αποκρατικοποιήσεων, αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας και αναδιαρθρώσεων», το υπουργείο Οικονομικών κάνει λόγο σε ενημερωτικό σημείωμα που διένειμε στους δημοσιογράφους για «ενίσχυση του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων και αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας για την περίοδο 2012-2015» και εξηγεί ότι προγραμματίζεται «ολοκλήρωση της καταγραφής και της δημιουργίας ενός χαρτοφυλακίου συμμετοχών και εμπορικά αξιοποιήσιμων ακινήτων ύψους τουλάχιστον 50 δισ. ευρώ. Στόχος είναι η συνολική είσπραξη εσόδων τουλάχιστον 50 δισ. ευρώ την περίοδο 2011-2015 εκ των οποίων τα 15 δισ. έως το 2012». Σε δήλωσή του, ο κ. Παπακωνσταντίνου σχηματοποίησε το σχέδιο ως εξής: «Αξιοποιούμε ακίνητη περιουσία του Δημοσίου, δεν εκποιούμε δημόσια γη».
Ουσιαστικά, πρόκειται για επαναφορά του σχεδίου που είχε προτείνει η Goldman Sachs, σύμφωνα με το οποίο θα δημιουργηθούν δύο μεγάλες εταιρείες συμμετοχών, μία για την κινητή και μία για την ακίνητη περιουσία του Δημοσίου. Η πρώτη θα δημιουργήσει «μπουκέτα» μετοχών κρατικών εταιρειών, με τη λογική των Exchange Traded Funds (ETF), δηλαδή των διαπραγματεύσιμων σε χρηματιστήρια αμοιβαίων κεφαλαίων. Η δεύτερη θα προχωρήσει σε ένα είδος τιτλοποίησης της κρατικής ακίνητης περιουσίας, εκδίδοντας καλυμμένα ομόλογα του Δημοσίου, τα οποία θα διασφαλίζονται με ακίνητα μεγαλύτερης αξίας. Μια εκδοχή για το επόμενο σκέλος αυτού του σχεδίου είναι οι επαναγορές ομολόγων του Δημοσίου με τα έσοδα από αυτές τις εκδόσεις, σε τιμές χαμηλότερες της ονομαστικής αξίας έκδοσης, ώστε με αυτό τον τρόπο να «κουρεύεται» έμμεσα το δημόσιο χρέος. Αυτονόητο είναι, ότι για αυτές τις σύνθετες χρηματοοικονομικές διαδικασίες θα χρειασθεί η συνδρομή αδρά αμειβόμενων επενδυτικών τραπεζών και μεγάλων γραφείων οικονομικών συμβούλων. Για το σκέλος που αφορά τα ακίνητα, πρώτη υποψήφια ανάδοχος θεωρείται ότι είναι η Goldman, που έκανε και την πρώτη σχετική πρόταση στην ελληνική κυβέρνηση.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι ο χρόνος εκδήλωσης όλων αυτών των πρωτοβουλιών δεν είναι καθόλου τυχαίος. Πρόσφατα, η Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου ολοκλήρωσε μια πρώτη συνολική καταγραφή της ακίνητης περιουσίας που κατέχει και διαχειρίζεται για λογαριασμό του κράτους, με αποτελέσματα εντυπωσιακά: τα 71.000 ακίνητα της ΚΕΔ εκτιμήθηκαν με βάση τις αντικειμενικές αξίες στα 272 δις. ευρώ. Σε αυτό το ποσό δεν υπολογίζεται το ένα δέκατο της συνολικής ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου, που κατέχεται από άλλες κρατικές εταιρείες. Πρέπει να σημειωθεί, μάλιστα, ότι αρκετά από τα ακίνητα, λόγω της ιδιαιτερότητάς τους (π.χ.: αιγιαλοί και παραλίες), φωτογραφήθηκαν και από δορυφόρους, ώστε να υπάρχει μια σημερινή καταγραφή της εικόνας τους και να διαπιστώνονται ενδεχόμενες καταπατήσεις, παράνομη δόμηση και άλλες νεοελληνικές αυθαιρεσίες.
Συνολικά υπολογίζεται ότι με τις αντικειμενικές τιμές, η αξία της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου υπερβαίνει τα 300 δις. ευρώ, ποσό στο οποίο έχει αναφερθεί δημόσια σε ανύποπτο χρόνο και ο υπουργός Οικονομικών. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που είναι ενήμερο για αυτές τις εκτιμήσεις, κατεβάζει με μια πιο συντηρητική προσέγγιση στα 100 δις. ευρώ τη συνολική αξία των ακινήτων. Σε κάθε περίπτωση, διεθνείς αναλυτές, όπως αυτοί του ινστιτούτου Bruegel, που δημοσιοποίησε σχετική έκθεση την περασμένη εβδομάδα, θεωρούν ότι η ακίνητη περιουσία του Δημοσίου θα έχει καίριο ρόλο σε όποιο σχήμα «ελάφρυνσης» της χώρας από το δημόσιο χρέος και αν επιλεγεί.
Από την οπτική των επενδυτικών τραπεζών του Λονδίνου, το project «swap χρέους με δημόσια περιουσία» έχει μεγάλο ενδιαφέρον, ενώ και η κυβέρνηση γνωρίζει, ότι με το ασφυκτικό χρονικό πλαίσιο που έχει, για να προχωρήσει σε αποκρατικοποιήσεις και αξιοποίηση ακινήτων, δεν μπορεί παρά να προσφύγει στα τεχνάσματα των «μάγων» του Σίτι, καθώς οποιαδήποτε άλλη «ορθόδοξη» διαδικασία θα έπαιρνε χρόνια, αν όχι δεκαετίες, και στο μεταξύ θα ήταν πολύ πιθανό να πέσει σε τέλμα, λόγω πολιτικών και κοινωνικών αντιδράσεων. «Μόνο ένα σχέδιο-αστραπή μπορεί να οδηγήσει σε αποκρατικοποιήσεις μέσα στο χρονικό ορίζοντα που δίνεται και με το στόχο εσόδων που έχει τεθεί», τονίζουν τραπεζικά στελέχη.
Όλα αυτά, βέβαια, θυμίζουν σε πολλούς παράγοντες της αγοράς και τις ουκ ολίγες σκοτεινές περιπτώσεις αντίστοιχων σχεδίων ελάφρυνσης χρεών κρατών που «διασώζονται» από το ΔΝΤ, με ευρύτατα προγράμματα αξιοποίησης-εκποίησης περιουσίας. Ποιος ξεχνά, άλλωστε, ότι το αντίστοιχο πρόγραμμα που εφαρμόσθηκε τη δεκαετία ’89-’99 στην Αργεντινή, με κεντρικό σύνθημα «τίποτα στο κράτος», αποψίλωσε μια από τις πλουσιότερες χώρες της Λ. Αμερικής από τα περιουσιακά της στοιχεία, αλλά τελικά η χώρα κατέληξε στη χρεοκοπία;
Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2011
Egypt Trades Torture Supervisor for ‘Mubarak’s Poodle’ Egypt's New Ruler Cited in Cables for 'Incompetence and Blind Loyalty to Mubarak
by Jason Ditz, February 11, 2011
Email This | Print This | Share This | Antiwar Forum
The surprise ouster of long-time Egyptian dictator Hosni Mubarak today came with an additional shock, that Vice President Omar Suleiman, the unsavory torturemaster of the Mubarak regime who Western officials appeared to have hand-picked as his successor, got brushed aside.
While the details of exactly how it happened are unclear, Mubarak’s ouster led to all power being turned over to the military, making 75 year old Field Marshall Mohamed Hussein Tantawi the new de facto head of state.
Tantawi, clearly, is less menacing than Suleiman, but with 20 years as the nation’s Defense Minister and a 55 year military career, his long-standing loyalty to Mubarak has led many to wonder if he is a less than ideal replacement as well.
It wasn’t long before the WikiLeaks cables, always a source of great information about such things, were consulted, and the official US data on Tantawi came out. The short of it is that he is mocked throughout the documents for his “incompetence and blind loyalty to Mubarak,” and that he had earned the nickname amongst local analysts as “Mubarak’s poodle,” which probably sounds way more fearsome in Arabic than it does in the US.
Egypt’s military, of course, though not as rife with torture as the police, has a shady reputation itself, and its dominance over the entire nation’s economy hardly makes it an ideal instrument of reform. Still, locals seem quite hopeful at the moment, and so long as he isn’t Mubarak or Suleiman, there seems to be almost universal consensus that he will be an improvement
Email This | Print This | Share This | Antiwar Forum
The surprise ouster of long-time Egyptian dictator Hosni Mubarak today came with an additional shock, that Vice President Omar Suleiman, the unsavory torturemaster of the Mubarak regime who Western officials appeared to have hand-picked as his successor, got brushed aside.
While the details of exactly how it happened are unclear, Mubarak’s ouster led to all power being turned over to the military, making 75 year old Field Marshall Mohamed Hussein Tantawi the new de facto head of state.
Tantawi, clearly, is less menacing than Suleiman, but with 20 years as the nation’s Defense Minister and a 55 year military career, his long-standing loyalty to Mubarak has led many to wonder if he is a less than ideal replacement as well.
It wasn’t long before the WikiLeaks cables, always a source of great information about such things, were consulted, and the official US data on Tantawi came out. The short of it is that he is mocked throughout the documents for his “incompetence and blind loyalty to Mubarak,” and that he had earned the nickname amongst local analysts as “Mubarak’s poodle,” which probably sounds way more fearsome in Arabic than it does in the US.
Egypt’s military, of course, though not as rife with torture as the police, has a shady reputation itself, and its dominance over the entire nation’s economy hardly makes it an ideal instrument of reform. Still, locals seem quite hopeful at the moment, and so long as he isn’t Mubarak or Suleiman, there seems to be almost universal consensus that he will be an improvement
Why the U.S. shouldn't try Julian Assange (Washington Post)
By Jack Goldsmith
Friday, February 11, 2011
The Obama administration is under pressure to respond to WikiLeaks' massive disclosures of State Department cables. It cannot stop the continued publication of the cables, which several news organizations around the world possess. It is reportedly leaning toward using criminal law to make an example of WikiLeaks founder Julian Assange in order to deter future Assanges. The government is conducting "an active, ongoing criminal investigation," says Attorney General Eric Holder.
The government should fully investigate how this major breach of national security occurred. But prosecuting Assange would be a mistake.
The first problem with going after Assange is that the effort is likely to fail. Extraditing Assange from England (where he is now) or Sweden (where he may go to face charges of sexual assault) would not be easy, especially since Assange's actions might be deemed a "political offense," for which exceptions are made to extradition obligations.
Even if the U.S. government surmounts this hurdle, a criminal conviction is not assured. The most relevant law, the Espionage Act, is famously overbroad and thus an uncertain basis for prosecution. This is one reason the government has never successfully prosecuted a member of the media for soliciting or publishing classified information. Nor has the government ever successfully prosecuted a non-media organization for solicitation or receipt of classified information.
A failed attempt to prosecute Assange would be worse than not prosecuting him. It would make the United States look even more ineffectual than it does as a result of the leaks.
A successful prosecution, on the other hand, would not achieve the desired deterrent effect. WikiLeaks copycats are quickly proliferating around the globe, beyond the U.S. government's effective reach. A conviction would make a martyr of Assange, embolden copycat efforts and illustrate the limits of American law to stop them.
A conviction would also cause collateral damage to American media freedoms. It is difficult to distinguish Assange or WikiLeaks from The Washington Post. National security reporters for The Post solicit and receive classified information regularly. And The Post regularly publishes it. The Obama administration has suggested it can prosecute Assange without impinging on press freedoms by charging him not with publishing classified information but with conspiring with Bradley Manning, the alleged government leaker, to steal and share the information. News reports suggest that this theory is falling apart because the government cannot find evidence that Assange induced Bradley to leak. Even if it could, such evidence would not distinguish the many American journalists who actively aid leakers of classified information.
One reason journalists have never been prosecuted for soliciting and publishing classified information is that the First Amendment, to an uncertain degree never settled by courts, protects these activities. Convicting Assange would require courts to resolve this uncertainty in a way that narrows First Amendment protections. It would imply that the First Amendment does not prevent prosecution of American journalists who seek and publish classified information. At the very least it would render the First Amendment a less certain shield. This would - in contrast to WikiLeaks copycats outside our borders - chill the American press in its national security reporting.
Many would cheer this result because media publication of classified information has caused significant harm to national security. The press has indeed published many very damaging leaks, especially in the past decade. But stopping journalists from seeking and publishing classified information would cause a different type of damage. Publication of classified information sometimes reveals illegal or imprudent government behavior. More important, fear of leaks causes national security officials to think twice about what they are doing in secret with little direct oversight. Diminishing this fear will diminish a vital form of accountability where it is needed most.
Prosecuting Assange would also raise uncomfortable issues for the government. It is well known that government officials, including senior ones, sometimes disclose classified information to journalists. Attorneys for a State Department contractor who is being prosecuted for leaking classified information have been calling attention to this double standard. Prosecuting Assange would shine a much brighter light on this embarrassing practice. It would also highlight the tension, if not hypocrisy, in the State Department's Internet freedom initiatives as well as its support for broad press freedoms in the current Middle East upheavals.
The government's most prudent course is to ignore Assange and focus instead on tightening the lax security safeguards that allowed the leaks to happen. In the current political environment this is easier said than done, and it will take courage on the part of the attorney general.
Jack Goldsmith teaches at Harvard Law School and served as an assistant attorney general in the Bush administration. He is a member of the Hoover Institution's Task Force on National Security and Law and blogs at www.lawfareblog.com.
Friday, February 11, 2011
The Obama administration is under pressure to respond to WikiLeaks' massive disclosures of State Department cables. It cannot stop the continued publication of the cables, which several news organizations around the world possess. It is reportedly leaning toward using criminal law to make an example of WikiLeaks founder Julian Assange in order to deter future Assanges. The government is conducting "an active, ongoing criminal investigation," says Attorney General Eric Holder.
The government should fully investigate how this major breach of national security occurred. But prosecuting Assange would be a mistake.
The first problem with going after Assange is that the effort is likely to fail. Extraditing Assange from England (where he is now) or Sweden (where he may go to face charges of sexual assault) would not be easy, especially since Assange's actions might be deemed a "political offense," for which exceptions are made to extradition obligations.
Even if the U.S. government surmounts this hurdle, a criminal conviction is not assured. The most relevant law, the Espionage Act, is famously overbroad and thus an uncertain basis for prosecution. This is one reason the government has never successfully prosecuted a member of the media for soliciting or publishing classified information. Nor has the government ever successfully prosecuted a non-media organization for solicitation or receipt of classified information.
A failed attempt to prosecute Assange would be worse than not prosecuting him. It would make the United States look even more ineffectual than it does as a result of the leaks.
A successful prosecution, on the other hand, would not achieve the desired deterrent effect. WikiLeaks copycats are quickly proliferating around the globe, beyond the U.S. government's effective reach. A conviction would make a martyr of Assange, embolden copycat efforts and illustrate the limits of American law to stop them.
A conviction would also cause collateral damage to American media freedoms. It is difficult to distinguish Assange or WikiLeaks from The Washington Post. National security reporters for The Post solicit and receive classified information regularly. And The Post regularly publishes it. The Obama administration has suggested it can prosecute Assange without impinging on press freedoms by charging him not with publishing classified information but with conspiring with Bradley Manning, the alleged government leaker, to steal and share the information. News reports suggest that this theory is falling apart because the government cannot find evidence that Assange induced Bradley to leak. Even if it could, such evidence would not distinguish the many American journalists who actively aid leakers of classified information.
One reason journalists have never been prosecuted for soliciting and publishing classified information is that the First Amendment, to an uncertain degree never settled by courts, protects these activities. Convicting Assange would require courts to resolve this uncertainty in a way that narrows First Amendment protections. It would imply that the First Amendment does not prevent prosecution of American journalists who seek and publish classified information. At the very least it would render the First Amendment a less certain shield. This would - in contrast to WikiLeaks copycats outside our borders - chill the American press in its national security reporting.
Many would cheer this result because media publication of classified information has caused significant harm to national security. The press has indeed published many very damaging leaks, especially in the past decade. But stopping journalists from seeking and publishing classified information would cause a different type of damage. Publication of classified information sometimes reveals illegal or imprudent government behavior. More important, fear of leaks causes national security officials to think twice about what they are doing in secret with little direct oversight. Diminishing this fear will diminish a vital form of accountability where it is needed most.
Prosecuting Assange would also raise uncomfortable issues for the government. It is well known that government officials, including senior ones, sometimes disclose classified information to journalists. Attorneys for a State Department contractor who is being prosecuted for leaking classified information have been calling attention to this double standard. Prosecuting Assange would shine a much brighter light on this embarrassing practice. It would also highlight the tension, if not hypocrisy, in the State Department's Internet freedom initiatives as well as its support for broad press freedoms in the current Middle East upheavals.
The government's most prudent course is to ignore Assange and focus instead on tightening the lax security safeguards that allowed the leaks to happen. In the current political environment this is easier said than done, and it will take courage on the part of the attorney general.
Jack Goldsmith teaches at Harvard Law School and served as an assistant attorney general in the Bush administration. He is a member of the Hoover Institution's Task Force on National Security and Law and blogs at www.lawfareblog.com.
Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2011
Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2011
ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΥΠΟΒΡΥΧΙΑ - ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ
Ντοκουμέντα που αποδεικνύουν ότι η Ferrostaal που χρησιμοποιήθηκε ως πλατφόρμα διαφθοράς των Ελλήνων αξιωματούχων στο σκάνδαλο των υποβρυχίων Type 214, είχε εκ των πραγμάτων ενεργό συμμετοχή και στη νέα σύμβαση-τροποποίηση του 2010, έρχονται στην επιφάνεια. Σύμφωνα με αυτά τα έγγραφα η Ferrostaal είναι αυτή που κατήγγειλε (!) το 2009 τις δύο συμβάσεις «Aρχιμήδης» και «Neptune II» με το ελληνικό δημόσιο και οδήγησε στη νέα σύμβαση, ενώ η ThyssenKrupp Marine Systems σε επιστολή της τον περασμένο Απρίλιο προς το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, υποστήριζε ότι "από το 2005 η ThyssenKrupp δεν έχει καμία σχέση με την Ferrostaal"!
Ταυτόχρονα βρίσκεται εκτεθειμένος και ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Ευάγγελος Βενιζέλος ο οποίος υποστήριξε και στην Βουλή και με ανακοινώσεις τους ότι «Η Ferrostaal είναι εκτός της νέας συμφωνίας των υποβρυχίων»!
Πως είναι δυνατόν να είναι εκτός η εταιρεία που κατήγγειλε την σύμβαση και προκάλεσε την τροποποίηση της συμφωνίας; Υπάρχει έστω ένα έγγραφο που να αποδεικνύει ότι η πλατφόρμα διαφθορά της Ferrostaal που σύμφωνα με τα στοιχεία των γερμανικών ανακριτικών αρχών που δημοσίευσε το Spiegel πλήρωσε με 55 εκατ. Ευρώ του Έλληνες, είναι εκτός της νέας σύμβασης-τροποποίησης που υπέγραψε ο Ε.Βενιζέλος;
Τα έγγραφα που δημοσιεύουμε στάλθηκαν από τις δύο εταιρείες, Ferrostaal και την HDW στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας στις 21 Σεπτεμβρίου, όπου αφ’ενός μεν διακρίνεται το λογότυπο, της MAN Ferrostaal, αφ’ετέρου υπογράφεται και στο τέλος «For and for behalf FS”! Eπίσης αποκαλύπτεται και μία «προειδοποιητική» επιστολή των HDW- Ferrostaal προς το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, πάλι, με ημερομηνία 17 Αυγούστου, με τις ίδιες υπογραφές.
Και όλα αυτά ενώ δύο μήνες ενωρίτερα στις 22 Ιουλίου 2009, ο εκτελεστικός διευθυντής της TKMS H.C.Atzpodien σε επιστολή του προς τον τότε υπουργό Οικονομικών Γιάννη Παπαθανασίου, που δημοσιεύει η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ που κυκλοφορεί, με παρακλητικό τρόπο ζητούσε από το υπουργείο να δεχθεί δύο δωρεάν υποβρύχια!
Για να καλυφθεί ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Ευάγγελος Βενιζέλος όταν ξέσπασε το σκάνδαλο στην Γερμανία με την Ferrostaal και ενώ επρόκειτο να υπογραφεί η τελική συμφωνία με την τροποποίηση των συμβάσεων «Aρχιμήδης» και «Neptune II», για την αγορά των δύο νέων Type 214 και την πώληση των ΕΝΑΕ στον μυστηριώδη Λιβανέζο, Ισκαντάρ Σάφα ζήτησε από την TKMS και τον εκτελεστικό πρόεδρο της TKMS H.C.Atzpodien να τους διαβεβαιώσει ότι η Ferrostaal δεν έχει καμία εμπλοκή στη νέα σύμβαση.
Και ο Αtzopodien του έστειλε απαντητική γράφοντάς του ότι «από το 2005 δεν μετέχει πλέον η Ferrostaal» όπως ο ίδιος ο Ε,Βενιζέλος είπε σε συνέδριο της επιτροπής Διεθνούς Διαφάνειας!
Και βάσει αυτού και επαφιόμενος στην διαβεβαίωση Atzpodien, ισχυρίστηκε ο Ε.Βενιζέλος, προχώρησε στην υπογραφή της νέας συμφωνίας. Ιδού λοιπόν πως τα έγγραφα που φέρουν την υπογραφή της Ferrostaal, αποδεικνύουν το ψέμα της μητρικής εταιρείας και το ερώτημα είναι αυτό το γνώριζε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας και παρ’όλα αυτά προχώρησε στην υπογραφή της νέας συμφωνίας. Από την άλλη ποιες είναι οι πιθανότητες να μην γνώριζε ποίου την υπογραφή έφεραν την έγγραφα της καταγγελίας των συμβάσεων επτά μήνες πριν;
Τι αποδεικνύουν όλα αυτά:
-Η TKMS ψεύδεται συνειδητά απέναντι στο υπουργείο και κατ’επέκταση απέναντι στο ελληνικό δημόσιο όταν υποστηρίζει ότι «Από το 2005 δεν μετέχει στην κοινοπραξία η Ferrostaal». Η Ferrostaal, η εταιρεία στελέχη της οποίας ομολόγησαν στην Γερμανία ότι «λάδωσαν» Έλληνες κρατικούς αξιωματούχους το 2000 και το 2002, είναι πάντα ΕΔΩ.
-Η Ferrostaal είναι πρακτικώς και νομικώς αδύνατον να μην έχει εμπλοκή και στη νυν σύμβαση, έστω και παρασκηνιακά. Για να αποσυρθεί η καταγγελία σε βάρος του ελληνικού δημοσίου και να προχωρήσει η νέα σύμβαση, χρειάζεται η υπογραφή της Ferrostaal.
-Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Ευάγγελος Βενιζέλος ελέγχεται ως προς την διαβεβαίωσή του ότι η Ferrostaal είναι εκτός της νέας σύμβασης και ως προς την αποδοχή της διαβεβαίωσης των Γερμανών. Έπρεπε να ζητήσει τα έγγραφα αυτά που να αποδεικνύουν ότι η Ferrostaal είναι εκτός της νέας σύμβασης και όχι να αρκεστεί σε μία απλή διαβεβαίωση των Γερμανών των οποίων η αξιοπιστία εν προκειμένω, έχει τόση αξία όση "ένα σκατό κολλημένο στο παπούτσι". Αλλά και να τα ζητούσε ξέρει πολύ καλά ότι δεν θα υπήρχαν. Άρα είναι υπόλογος…
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Ταυτόχρονα βρίσκεται εκτεθειμένος και ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Ευάγγελος Βενιζέλος ο οποίος υποστήριξε και στην Βουλή και με ανακοινώσεις τους ότι «Η Ferrostaal είναι εκτός της νέας συμφωνίας των υποβρυχίων»!
Πως είναι δυνατόν να είναι εκτός η εταιρεία που κατήγγειλε την σύμβαση και προκάλεσε την τροποποίηση της συμφωνίας; Υπάρχει έστω ένα έγγραφο που να αποδεικνύει ότι η πλατφόρμα διαφθορά της Ferrostaal που σύμφωνα με τα στοιχεία των γερμανικών ανακριτικών αρχών που δημοσίευσε το Spiegel πλήρωσε με 55 εκατ. Ευρώ του Έλληνες, είναι εκτός της νέας σύμβασης-τροποποίησης που υπέγραψε ο Ε.Βενιζέλος;
Τα έγγραφα που δημοσιεύουμε στάλθηκαν από τις δύο εταιρείες, Ferrostaal και την HDW στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας στις 21 Σεπτεμβρίου, όπου αφ’ενός μεν διακρίνεται το λογότυπο, της MAN Ferrostaal, αφ’ετέρου υπογράφεται και στο τέλος «For and for behalf FS”! Eπίσης αποκαλύπτεται και μία «προειδοποιητική» επιστολή των HDW- Ferrostaal προς το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, πάλι, με ημερομηνία 17 Αυγούστου, με τις ίδιες υπογραφές.
Και όλα αυτά ενώ δύο μήνες ενωρίτερα στις 22 Ιουλίου 2009, ο εκτελεστικός διευθυντής της TKMS H.C.Atzpodien σε επιστολή του προς τον τότε υπουργό Οικονομικών Γιάννη Παπαθανασίου, που δημοσιεύει η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ που κυκλοφορεί, με παρακλητικό τρόπο ζητούσε από το υπουργείο να δεχθεί δύο δωρεάν υποβρύχια!
Για να καλυφθεί ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Ευάγγελος Βενιζέλος όταν ξέσπασε το σκάνδαλο στην Γερμανία με την Ferrostaal και ενώ επρόκειτο να υπογραφεί η τελική συμφωνία με την τροποποίηση των συμβάσεων «Aρχιμήδης» και «Neptune II», για την αγορά των δύο νέων Type 214 και την πώληση των ΕΝΑΕ στον μυστηριώδη Λιβανέζο, Ισκαντάρ Σάφα ζήτησε από την TKMS και τον εκτελεστικό πρόεδρο της TKMS H.C.Atzpodien να τους διαβεβαιώσει ότι η Ferrostaal δεν έχει καμία εμπλοκή στη νέα σύμβαση.
Και ο Αtzopodien του έστειλε απαντητική γράφοντάς του ότι «από το 2005 δεν μετέχει πλέον η Ferrostaal» όπως ο ίδιος ο Ε,Βενιζέλος είπε σε συνέδριο της επιτροπής Διεθνούς Διαφάνειας!
Και βάσει αυτού και επαφιόμενος στην διαβεβαίωση Atzpodien, ισχυρίστηκε ο Ε.Βενιζέλος, προχώρησε στην υπογραφή της νέας συμφωνίας. Ιδού λοιπόν πως τα έγγραφα που φέρουν την υπογραφή της Ferrostaal, αποδεικνύουν το ψέμα της μητρικής εταιρείας και το ερώτημα είναι αυτό το γνώριζε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας και παρ’όλα αυτά προχώρησε στην υπογραφή της νέας συμφωνίας. Από την άλλη ποιες είναι οι πιθανότητες να μην γνώριζε ποίου την υπογραφή έφεραν την έγγραφα της καταγγελίας των συμβάσεων επτά μήνες πριν;
Τι αποδεικνύουν όλα αυτά:
-Η TKMS ψεύδεται συνειδητά απέναντι στο υπουργείο και κατ’επέκταση απέναντι στο ελληνικό δημόσιο όταν υποστηρίζει ότι «Από το 2005 δεν μετέχει στην κοινοπραξία η Ferrostaal». Η Ferrostaal, η εταιρεία στελέχη της οποίας ομολόγησαν στην Γερμανία ότι «λάδωσαν» Έλληνες κρατικούς αξιωματούχους το 2000 και το 2002, είναι πάντα ΕΔΩ.
-Η Ferrostaal είναι πρακτικώς και νομικώς αδύνατον να μην έχει εμπλοκή και στη νυν σύμβαση, έστω και παρασκηνιακά. Για να αποσυρθεί η καταγγελία σε βάρος του ελληνικού δημοσίου και να προχωρήσει η νέα σύμβαση, χρειάζεται η υπογραφή της Ferrostaal.
-Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Ευάγγελος Βενιζέλος ελέγχεται ως προς την διαβεβαίωσή του ότι η Ferrostaal είναι εκτός της νέας σύμβασης και ως προς την αποδοχή της διαβεβαίωσης των Γερμανών. Έπρεπε να ζητήσει τα έγγραφα αυτά που να αποδεικνύουν ότι η Ferrostaal είναι εκτός της νέας σύμβασης και όχι να αρκεστεί σε μία απλή διαβεβαίωση των Γερμανών των οποίων η αξιοπιστία εν προκειμένω, έχει τόση αξία όση "ένα σκατό κολλημένο στο παπούτσι". Αλλά και να τα ζητούσε ξέρει πολύ καλά ότι δεν θα υπήρχαν. Άρα είναι υπόλογος…
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011
Τρίτη 8 Φεβρουαρίου 2011
GREECE PARHENON TROUGH TIME!
«Η Κατάρα της Αθηνάς»
Μα στερνός, στο σαστισμένο πλήθος, κάπου σε μιαν άκρη,
Ενας που ήσυχα κοιτάζει βουρκωμένος απ' το δάκρυ,
Μ' άλαλο θυμό και πόνο μια αυτά πούκλεψαν θαμάζει,
Μια σιχένεται τον κλέφτη σύψυχα κι ανατριχιάζει
Ω! που ζώντας και που σκόνη, δίχως σχώριο να γροικήση,
Ν' ακλουθιέται η αχορτασιά του η ιερόσυλη με μίση,
Και η εκδίκηση ως τον τάφο και πιο πέρα, το όνομά του
Να το κυνηγά, στο πλάγι του μωρόδοξου Ηροστράτου,
Και σε φύλλα λεκιασμένα και γραμμές που καίνε ας γίνη
Ατελείωτα να στράφτουν εμπρηστές ναών κι Ελγίνοι,
Καταδικασμένοι αιώνια στο ίδιο ανάθεμα κι οι δυο τους,
Που ίσως στο στερνό θε νάβρης και τον πιο χειρότερό τους,
Ετσι ας στέκουν, να τους βλέπουν τα μελλούμενα τα χρόνια,
Αγαλμα άσειστο, με βάση μοναχή, την καταφρόνια.
(μετάφραση Στέφανου Μύρτα)
Κλαίει η Αθηνά , παραπονιέται στον Βύρωνα...
«…Απ’του Τούρκου τη μανία γλύτωσα και του Βανδάλου,
μα η χώρα σου έναν κλέφτη μούχει στείλει πιο μεγάλο, Κοίτα , άδειος ο ναός μου, κατοικία ρημαγμένη,και στοχάσου τι αθλιότης είναι γύρω απλωμένη….»
(στοίχοι 97-100, Λόρδου Βύρωνα «Η Κατάρα της Αθηνάς», Η Αθηνά και τα λόγια της, Κουτσούκαλη , Ιωλκός, 1992, σ.40)
Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου 2011
ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ, ΑΣ ΛΟΓΙΚΕΥΘΟΥΜΕ
Η εκτίμησή μου είναι πως η Ελλάδα πολύ δύσκολα θα αποφύγει τελικά την κατάρρευση. Όχι τόσο επειδή τα νούμερα είναι απογοητευτικά και η λογική λέει πως αφού δε μπορούμε να δημιουργήσουμε πλεόνασμα θα ξανακυλίσουμε και πάλι σε μια ζωή με δανεικά - αν υπάρχουν βέβαια εκείνοι που θα μας δανείζουν. Κυρίως όμως το πρόβλημα βρίσκεται στα μυαλά που κουβαλάμε. Με επιμονή και μεθοδικότητα η κοινή γνώμη πληροφορείται πως η χώρα μας είναι και πάλι θύμα σκοτεινών συνωμοτικών μεθοδεύσεων της πλουτοκρατίας και του εξωτερικού. Κάθε μέτρο λοιπόν που παίρνεται είναι «απάνθρωπο» αλλά κι έντονα «αντεθνικό». Τα ξένα κέντρα έχουν αποφασίσει πως η τρομερή Ελλάδα δεν πρέπει να σηκώσει κεφάλι. Με κάθε τρόπο η εξόντωσή της πρέπει να μεθοδευθεί.
Όταν αυτά πιστεύει ο μέσος έλληνας είναι μάλλον αναπόφευκτο η χώρα τελικά να πιάσει πάτο. Με περρίσιο θράσος άνθρωποι και μηχανισμοί επιμένουν στην ανθρωπιστική λειτουργία του δημόσιου τομέα ισχυριζόμενοι πως εξυπηρετεί τον κόσμο και βοηθά στην προστασία και φροντίδα των πολιτών. Και πως αντίθετα είναι οι πολιτικοί της χώρας που προκάλεσαν την καταστροφή εθίζοντας τους πολίτες στην φαυλότητα κι’ εθελοτυφλούντες μπροστά στις ανάγκες του κράτους για σωστή διαχείριση , διαφάνεια κι εξορθολογισμό. Οι πολιτικοί φταίνε λοιπόν για όλα ενώ συνδικαλιστές και εργαζόμενοι υπήρξαν και πάλι θύματα οργανωμένων συμφερόντων και σκοτεινών κύκλων του ντόπιου και του διεθνούς κεφαλαίου.
Στην περίεργη εποχή που ζούμε κάποιοι αντί να κρύβονται σε σπηλιές έχουν το θράσος να γίνονται τιμητές των πάντων και να εγκαλούν όλο σχεδόν τον κόσμο αποσιωπώντας τον καταστροφικό διαχρονικά δικό τους ρόλο. Αρχισυνδικαλιστής της ΔΕΗ λοιπόν, κάνοντας διάγγελμα ουσιαστικά σε τηλεοπτική εκπομπή, στην οποία μετείχα κι' εγώ αλλά προτίμησα να παραμείνω σιωπηλός για να διασώσω την σοβαρότητά μου, τα έβαλε με όλους, Κατηγόρησε τους πολιτικούς πως ρουσφετολογώντας χρεοκόπησαν με διορισμούς πολλές δημόσιες επιχειρήσεις. Πως η κρίση προήλθε από την διαφθορά και τις κλεψιές πολιτικών και ιδιωτών επιχειρηματιών και πως με το Μνημόνιο θα καταστραφεί η ελληνική κοινωνία.
Ρουσφέτια πράγματι έκαναν οι πολιτικοί. Το επέβαλε όμως ο εκλογικός νόμος (σταυρός προτίμησης) και η νοοτροπία του έλληνα εκλογέα. Οσοι πολιτικοί προσπάθησαν να αντισταθούν βρέθηκαν στο σπίτι τους αναλύοντας από μακριά την επικαιρότητα. Και τώρα που η πολιτική, λόγω οικονομικών συνθηκών, δεν μπορεί να ρουσφετολογήσει διαπιστώνουμε λαική δυσαρέσκεια με το πολιτικό σύστημα και μεγάλα νούμερα εκλογικής αποχής. Αν άρχιζαν άξαφνα οι διορισμοί και η ρουσφετολογία θα βλέπαμε τότε, δίχως αμφιβολία, και εντυπωσιακή μείωση της αποχής. Δεν θυμάμαι εξ άλλου την Ομοσπονδία των εργαζομένων στη ΔΕΗ να είχε ποτέ κινητοποιηθεί για να αποτρέψει διορισμούς στην επιχείρηση η να ζήτησε ποτέ απολύσεις υπεραρίθμων. Καλό θα ήταν πάντως να γινόταν κάποια στιγμή απογραφή μελών της ίδιας οικογένειας που βρίσκονται διορισμένοι στις ίδιες κρατικές επιχειρήσεις. Σε όλες τις ΔΕΚΟ. Και πόσοι απ’ αυτούς έχουν υπάρξει και συνδικαλιστές. Πως ακριβώς έγινε αυτό; Τους αναζήτησαν και τους διόρισαν οι πολιτικοί;
Οσον αφορά την διαφθορά πολιτικών προσώπων που προκάλεσε δήθεν την κρίση, τα νούμερα ομιλούν από μόνα τους. Με στοιχεία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου το 70% των κρατικών δαπανών πηγαίνει σε μισθούς του δημοσίου τομέα και σε συντάξεις. Το 20% σε εξυπηρέτηση του εξωτερικού χρέους της χώρας (τόκοι, χρεωλύσια κλπ) Και μόλις το 10% για δραστηριότητες του κράτους (δαπάνες υπουργείων, εργολαβίες, έργα, φαρμακευτικές δαπάνες, προμήθειες οπλικών συστημάτων κλπ). Από το 10% αυτό έγιναν και έργα βέβαια (δρόμοι, τραίνα, Αττική Οδός, στάδια, Προαστιακός, επιδοτήσεις αγροτών και χρηματοδοτήσεις ΔΕΚΟ κλπ). Κι από εκεί έγιναν, όπου έγιναν, κλεψιές και λοβητούρες. Αρα, η διαφθορά είναι ένα μικρό ποσοστό αυτού του 10%. Αυτό το ποσοστό λοιπόν έχει ευθύνη για την οικονομική κατάρρευση, κι όχι το 70% των μισθών και των συντάξεων; Που δόθηκαν βέβαια με γενναιοδωρία (αυξήσεις το 1981-1982 του Α. Παπανδρέου, «Τσοβόλα δώστα όλα» λίγο αργότερα) για εξασφάλιση εκλογικής εύνοιας κι’ από χρήματα που η ελληνική οικονομία ουδέποτε είχε κερδίσει.
Οσο για το Μημόνιο και την καταστροφή της κοινωνίας οφείλουμε όλοι να συνειδητοποιήσουμε πως τα χρήματα της τρόικας είναι που μας κρατούν ακόμη πάνω από την επιφάνεια του νερού. Γιατί ακόμη και σήμερα ξοδεύουμε πολύ περισσότερα από όσα παράγουμε. Δημιουργούμε ακόμη ελλείμματα αντί να έχουμε πλεόνασμα. Και τα καλύπτει το δάνειο της τρόικας. Δίχως τα χρήματα αυτα θα είχαμε ήδη καταρρεύσει. Και μας δανείζουν με επιτόκιο (3 και 5 %) πολύ κάτω από αυτό που διεθνώς εκτιμάται πως αξίζει η ελληνική οικονομία (12-13%). Ουσιαστικά δηλ μας δίνουν χρήματα που πιθανολογούν πως θα χάσουν. Και υπάρχουν και στις χώρες αυτές φορολογούμενοι που δυσανασχετούν. Δίχως το Μνημόνιο, ο ελληνικός λαός λοιπόν δεν θα μπορούσε να εξασφαλίσει σήμερα τα απόλυτα αναγκαία για την επιβίωσή του...
Το μέλλον όμως δυστυχώς δεν είναι ρόδινο. Καταντήσαμε πλέον να στοχεύουμε όχι στην παλινόρθωση της οικονομίας μας αλλά στην δυνατότητά μας και πάλι να δανειζόμαστε. Σαν τον ναρκομανή που αντί να πασχίζει να θεραπευθεί στοχεύει στην εύκολη εξασφάλιση των μελλοντικών του δόσεων. Με τέτοια νοοτροπία δεν πρόκειται να βγούμε από την υπανάπτυξη και την διεθνή επιτήρηση. Θα είμαστε πάντα μιά χώρα εξαρτημένη από τις παθογένειές της κι’ από τις διαθέσεις των κατά καιρούς δανειστών της. Τώρα χρειαζόμαστε την τέταρτη δόση του δανείου, σαν γραμμή ζωής ώστε να μείνουμε όρθιοι σε ένα ελεγχόμενο σχετικά οικονομικό περιβάλλον. Δίχως ριζικές όμως κι επίπονες μεταρρυθμίσεις αυτό δεν πετυχαίνεται. Οφείλουμε να μειώσουμε δραματικά τις δημόσιες δαπάνες. Εχουμε περισσότερους δημόσιους υπάλληλους από την Ρωσία των 138 εκατ. ανθρώπων αλλά κι’ απο τις περισσότερες ευρωπαικές χώρες. Κάποιοι που ισχυρίζονται το αντίθετο μετράνε και τους στρατιώτες (επαγγελματίες σε κάποιες χώρες) ανάμεσα στους μισθοδοτούμενους από το κράτος(!) Είναι ανάγκη επίσης να μειώσουμε τους φορολογικούς συντελεστές και τις γενικές φορολογικές επιβαρύνσεις. Με την αγορά νεκρή, ανάπτυξη δεν πρόκειται να υπάρξει. Και είναι απαραίτητη η κατάργηση. γραφειοκρατικών διαδικασιών. Με τους κυκεώνες των υπογραφών, εγκρίσεων, πιστοποιητικών, αδειών και λογής άλλων ρυθμίσεων μόνο παράφρονες θα αποφάσιζαν να επενδύσουν στην Ελλάδα.
Κάποιοι από εμάς τα ζητούσαν αυτά από χρόνια. Το πολιτικό όμως σύστημα και η κοινωνία στο σύνολό της αδιαφορούσαν. Αν γίνουν τώρα, υπάρχει ακόμα διέξοδος και μέλλον. Διαφορετικά….
Α.ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όταν αυτά πιστεύει ο μέσος έλληνας είναι μάλλον αναπόφευκτο η χώρα τελικά να πιάσει πάτο. Με περρίσιο θράσος άνθρωποι και μηχανισμοί επιμένουν στην ανθρωπιστική λειτουργία του δημόσιου τομέα ισχυριζόμενοι πως εξυπηρετεί τον κόσμο και βοηθά στην προστασία και φροντίδα των πολιτών. Και πως αντίθετα είναι οι πολιτικοί της χώρας που προκάλεσαν την καταστροφή εθίζοντας τους πολίτες στην φαυλότητα κι’ εθελοτυφλούντες μπροστά στις ανάγκες του κράτους για σωστή διαχείριση , διαφάνεια κι εξορθολογισμό. Οι πολιτικοί φταίνε λοιπόν για όλα ενώ συνδικαλιστές και εργαζόμενοι υπήρξαν και πάλι θύματα οργανωμένων συμφερόντων και σκοτεινών κύκλων του ντόπιου και του διεθνούς κεφαλαίου.
Στην περίεργη εποχή που ζούμε κάποιοι αντί να κρύβονται σε σπηλιές έχουν το θράσος να γίνονται τιμητές των πάντων και να εγκαλούν όλο σχεδόν τον κόσμο αποσιωπώντας τον καταστροφικό διαχρονικά δικό τους ρόλο. Αρχισυνδικαλιστής της ΔΕΗ λοιπόν, κάνοντας διάγγελμα ουσιαστικά σε τηλεοπτική εκπομπή, στην οποία μετείχα κι' εγώ αλλά προτίμησα να παραμείνω σιωπηλός για να διασώσω την σοβαρότητά μου, τα έβαλε με όλους, Κατηγόρησε τους πολιτικούς πως ρουσφετολογώντας χρεοκόπησαν με διορισμούς πολλές δημόσιες επιχειρήσεις. Πως η κρίση προήλθε από την διαφθορά και τις κλεψιές πολιτικών και ιδιωτών επιχειρηματιών και πως με το Μνημόνιο θα καταστραφεί η ελληνική κοινωνία.
Ρουσφέτια πράγματι έκαναν οι πολιτικοί. Το επέβαλε όμως ο εκλογικός νόμος (σταυρός προτίμησης) και η νοοτροπία του έλληνα εκλογέα. Οσοι πολιτικοί προσπάθησαν να αντισταθούν βρέθηκαν στο σπίτι τους αναλύοντας από μακριά την επικαιρότητα. Και τώρα που η πολιτική, λόγω οικονομικών συνθηκών, δεν μπορεί να ρουσφετολογήσει διαπιστώνουμε λαική δυσαρέσκεια με το πολιτικό σύστημα και μεγάλα νούμερα εκλογικής αποχής. Αν άρχιζαν άξαφνα οι διορισμοί και η ρουσφετολογία θα βλέπαμε τότε, δίχως αμφιβολία, και εντυπωσιακή μείωση της αποχής. Δεν θυμάμαι εξ άλλου την Ομοσπονδία των εργαζομένων στη ΔΕΗ να είχε ποτέ κινητοποιηθεί για να αποτρέψει διορισμούς στην επιχείρηση η να ζήτησε ποτέ απολύσεις υπεραρίθμων. Καλό θα ήταν πάντως να γινόταν κάποια στιγμή απογραφή μελών της ίδιας οικογένειας που βρίσκονται διορισμένοι στις ίδιες κρατικές επιχειρήσεις. Σε όλες τις ΔΕΚΟ. Και πόσοι απ’ αυτούς έχουν υπάρξει και συνδικαλιστές. Πως ακριβώς έγινε αυτό; Τους αναζήτησαν και τους διόρισαν οι πολιτικοί;
Οσον αφορά την διαφθορά πολιτικών προσώπων που προκάλεσε δήθεν την κρίση, τα νούμερα ομιλούν από μόνα τους. Με στοιχεία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου το 70% των κρατικών δαπανών πηγαίνει σε μισθούς του δημοσίου τομέα και σε συντάξεις. Το 20% σε εξυπηρέτηση του εξωτερικού χρέους της χώρας (τόκοι, χρεωλύσια κλπ) Και μόλις το 10% για δραστηριότητες του κράτους (δαπάνες υπουργείων, εργολαβίες, έργα, φαρμακευτικές δαπάνες, προμήθειες οπλικών συστημάτων κλπ). Από το 10% αυτό έγιναν και έργα βέβαια (δρόμοι, τραίνα, Αττική Οδός, στάδια, Προαστιακός, επιδοτήσεις αγροτών και χρηματοδοτήσεις ΔΕΚΟ κλπ). Κι από εκεί έγιναν, όπου έγιναν, κλεψιές και λοβητούρες. Αρα, η διαφθορά είναι ένα μικρό ποσοστό αυτού του 10%. Αυτό το ποσοστό λοιπόν έχει ευθύνη για την οικονομική κατάρρευση, κι όχι το 70% των μισθών και των συντάξεων; Που δόθηκαν βέβαια με γενναιοδωρία (αυξήσεις το 1981-1982 του Α. Παπανδρέου, «Τσοβόλα δώστα όλα» λίγο αργότερα) για εξασφάλιση εκλογικής εύνοιας κι’ από χρήματα που η ελληνική οικονομία ουδέποτε είχε κερδίσει.
Οσο για το Μημόνιο και την καταστροφή της κοινωνίας οφείλουμε όλοι να συνειδητοποιήσουμε πως τα χρήματα της τρόικας είναι που μας κρατούν ακόμη πάνω από την επιφάνεια του νερού. Γιατί ακόμη και σήμερα ξοδεύουμε πολύ περισσότερα από όσα παράγουμε. Δημιουργούμε ακόμη ελλείμματα αντί να έχουμε πλεόνασμα. Και τα καλύπτει το δάνειο της τρόικας. Δίχως τα χρήματα αυτα θα είχαμε ήδη καταρρεύσει. Και μας δανείζουν με επιτόκιο (3 και 5 %) πολύ κάτω από αυτό που διεθνώς εκτιμάται πως αξίζει η ελληνική οικονομία (12-13%). Ουσιαστικά δηλ μας δίνουν χρήματα που πιθανολογούν πως θα χάσουν. Και υπάρχουν και στις χώρες αυτές φορολογούμενοι που δυσανασχετούν. Δίχως το Μνημόνιο, ο ελληνικός λαός λοιπόν δεν θα μπορούσε να εξασφαλίσει σήμερα τα απόλυτα αναγκαία για την επιβίωσή του...
Το μέλλον όμως δυστυχώς δεν είναι ρόδινο. Καταντήσαμε πλέον να στοχεύουμε όχι στην παλινόρθωση της οικονομίας μας αλλά στην δυνατότητά μας και πάλι να δανειζόμαστε. Σαν τον ναρκομανή που αντί να πασχίζει να θεραπευθεί στοχεύει στην εύκολη εξασφάλιση των μελλοντικών του δόσεων. Με τέτοια νοοτροπία δεν πρόκειται να βγούμε από την υπανάπτυξη και την διεθνή επιτήρηση. Θα είμαστε πάντα μιά χώρα εξαρτημένη από τις παθογένειές της κι’ από τις διαθέσεις των κατά καιρούς δανειστών της. Τώρα χρειαζόμαστε την τέταρτη δόση του δανείου, σαν γραμμή ζωής ώστε να μείνουμε όρθιοι σε ένα ελεγχόμενο σχετικά οικονομικό περιβάλλον. Δίχως ριζικές όμως κι επίπονες μεταρρυθμίσεις αυτό δεν πετυχαίνεται. Οφείλουμε να μειώσουμε δραματικά τις δημόσιες δαπάνες. Εχουμε περισσότερους δημόσιους υπάλληλους από την Ρωσία των 138 εκατ. ανθρώπων αλλά κι’ απο τις περισσότερες ευρωπαικές χώρες. Κάποιοι που ισχυρίζονται το αντίθετο μετράνε και τους στρατιώτες (επαγγελματίες σε κάποιες χώρες) ανάμεσα στους μισθοδοτούμενους από το κράτος(!) Είναι ανάγκη επίσης να μειώσουμε τους φορολογικούς συντελεστές και τις γενικές φορολογικές επιβαρύνσεις. Με την αγορά νεκρή, ανάπτυξη δεν πρόκειται να υπάρξει. Και είναι απαραίτητη η κατάργηση. γραφειοκρατικών διαδικασιών. Με τους κυκεώνες των υπογραφών, εγκρίσεων, πιστοποιητικών, αδειών και λογής άλλων ρυθμίσεων μόνο παράφρονες θα αποφάσιζαν να επενδύσουν στην Ελλάδα.
Κάποιοι από εμάς τα ζητούσαν αυτά από χρόνια. Το πολιτικό όμως σύστημα και η κοινωνία στο σύνολό της αδιαφορούσαν. Αν γίνουν τώρα, υπάρχει ακόμα διέξοδος και μέλλον. Διαφορετικά….
Α.ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2011
ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ --- ΠΩΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΘΗΚΕ ΤΟ ΠΑΣΟΚ.(ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ)
CLICK ICON TO ENLARGE - ΚΛΙΚ EIKONA ΓΙΑ ΜΕΓΕΝΘΥΣΗ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
1. Απομάκρυνση από τις επιλεγμένες θέσεις θα αποφασίζονται μόνο από την κυβέρνηση των ΗΠΑ. από την Πλευρά του Ανδρέα Παπανδρέου επιτρέπονται μόνο φραστικές παρεκκλίσεις.
2. Προς ικανοποίηση των Ριζοσπαστών (αριστερών) ψηφοφόρων θα επιτραπεί η αναθεώρηση της αμυντικής συμφωνίας μεταξύ Ελλάδος και ΗΠΑ
3. Ελαχιστοποίηση της δύναμης του κομμουνιστικού κόμματος Ελλάδος. Η μείωση αυτή δεν θα πρέπει να υπερβεί το όριο που συμφωνήθηκε με τους συναδέλφους της KGB.
4. Επιτρέπονται φραστικές "συγκρούσεις" με το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ, όχι όμως ανοικτός πόλεμος.
5. Ο σύνδεσμος μεταξύ ΗΠΑ και Ελληνικής κυβέρνησης θα αναλάβει να καθησυχάζει τους αξιωματούχους του ΝΑΤΟ.
6. (Έχει διαγραφεί με μαρκαδόρο)
7. Αν και όταν το επιθυμεί η ομάδα(?) τα πυρηνικά όπλα που βρίσκονται εναποθηκευμένα στην Ελλάδα θα αντικατασταθούν ή ανταλλαχθούν με νέα.
8. Όταν η CIA και DIA χρειάζονται όπλα για συγκαλυμμένες επιχειρήσεις τους στο εξωτερικό, η κυβέρνηση του Παπανδρέου θα προβαίνει σε πωλήσεις και μεταφορές όπλων με τις τιμές που θα ισχύουν τότε. Θα ειδοποιείται σχετικά από την υπηρεσία Διοικητικής Μέριμνας (των ενόπλων δυνάμεων) των ΗΠΑ
9. Η Κυβέρνηση Παπανδρέου δεν θα ανακινήσει το θέμα Κύπρου με αντίδωρο την μη ύπαρξη προβλημάτων με την Τουρκία.
10. Η ανοχή απέναντι στην τρομοκρατία (το υπόλοιπο σβησμένο με μαρκαδόρο)
11. Το οικονομικό θέμα θα ρυθμιστεί από τον Brian Crosier. Οι εταιρείες που υποστηρίζουν το κίνημα Παπανδρέου στην Ελλάδα, θα καταθέσουν 100.000.000 δολλάρια για την δημιουργία του νέου κόμματος. (έχουν διαγράψει 3 λέξεις) ARAMKO (επίσης διαγραφή 2 λέξεων με μαρκαδόρο) της Wall Street είναι (διαγραφή 1 λέξης). Οι τράπεζες: Chase Manhattan Bank (διαγραφή 4 λέξεων)
Υπογραφή
Ανδρέας Γ. Παπανδρέου
WIKILEAKS, REVOLUTION,ANS THE LOST COJONES OF AMERICAN JOURNALISM. by Naomy Wolf
Now that the WikiLeaks releases about Tunisian corruption have directly sparked a peoples' uprising in Tunisia; now that Egypt is in the throes of pro-democracy protest driven in large measure by WikiLeaks' revelation in the Palestine Papers about US manipulation of Palestine, surely one would expect key U.S. news organizations and journalists to rally prominently to the defense of the right to publish that that site represents. One would expect lead editorials supporting Assange's right to publish from the New York Times, the Wall Street Journal and USAToday, not to mention every major TV outlet. But instead, what we have heard is the deafening sounds of what middle-schoolers call 'crickets' -- that is, an awkward silence. As Nancy Youssef in the McClatchy papers reported recently, most U.S. journalists -- and, even more shamefully, journalists' organizations -- decided, regarding supporting Wikileaks' freedom to publish, to "take a pass."
How on earth could this be? This cravenness represents one of American journalism's darkest hours -- as dark as the depth of the McCarthy era. In terms of the question of the legalities of publishing classified information, most American journalists understand full well that Assange is not the one who committed the crime of illegally obtaining classified material -- that was Bradley Manning, or whomever released the material to the site. So Assange is not the 'hacker' of secrets, as People magazine has mis-identified him; he is of course the publisher, just as any traditional news organization is. He is not Daniel Ellsberg, in the most comparable analogy, the illegal releaser of the classified Pentagon Papers; rather, Assange is analogous to the New York Times, which made the brave and correct decision to publish the Pentagon Papers in the public's interest.
U.S. journalists also know perfectly well that they too traffic in classified material continually -- and many of our most prominent reporters have built lucrative careers doing exactly what Assange is being charged with. Any sophisticated dinner party in media circles in New York or Washington has journalists jauntily showing prospective employers their goods, or trading favors with each other, by disclosing classified information. For we all, in this profession, know that seeking out and handling classified information is what serious journalists DO: their job is to find out the government's secrets in spite of officials who don't want these secrets revealed. American journalists also know that the U.S. government classifies information mostly out of embarrassment, or for expediency, rather than because of true national security concerns (an example is the classification of suspicious deaths in Guantanamo and other US-held jails). The New York Times garnered kudos -- as they should have -- in 2005 with the publication of the SWIFT banking story -- based on leaked classified documents, which makes Bill Kellers' recent essay trying to put distance between his newspaper and WikiLeaks all the more indefensible.
Here is what readers are not being told: We have ALL handled classified information if we are serious American journalists. I am waiting for more than a handful of other American reporters, editors and news organizations to have the courage -- courage that is in abundance in Tahrir Square and on the pages of Al Jazeera, now that we no longer see it on the editorial page of the New York Times or the Wall Street Journal -- to stand up and confirm the obvious. For the assault on Assange to be credible, they would have to come arrest us all. Many of Bob Woodward's bestselling books, which have made him America's highest-paid reporter, are based on classified information -- that's why he gets the big bucks. Where are the calls for Woodward's arrest? Indeed Dick Cheney and other highest-level officials in the Bush administration committed the same act as Bradley Manning in this case, when they illegally revealed the classified identity of CIA operative Valerie Plame.
So why do all these American reporters, who know quite well that they get praise and money for doing what Assange has done, stand in a silence that can only be called cowardly, while a fellow publisher faces threats of extradition, banning, prosecution for spying -- which can incur the death penalty -- and calls for his assassination?
One could say that the reason for the silence has to do with the sexual misconduct charges in Sweden. But any serious journalist in America knows perfectly well that the two issues must not be conflated. The First Amendment applies to rogues and scoundrels. You don't lose your First Amendment rights because of a sleazy personality, or even for having committed a crime. Felons in jail are protected by the First Amendment. Indeed the most famous First Amendment cases, the ones that are supposed to showcase America's strength and moral power, involve the protection of speech most decent people hate.
So again: why have U.S. journalists and editor, as Youssef reported, "shunned" Assange? Youssef reports an almost unbelievably craven American press scenario: The "freedom of the press committee" -- yes, you read that correctly -- of the Overseas Press Club of America in New York City declared him "not one of us." The Associated Press itself won't issue comment about him. And even the National Press Club in Washington made the decision not to speak publicly about the possibility that Assange may be charged with a crime. She notes that it is foreign press organizations that have had to defend him.
One answer for this silence has to do with what happens to the press in a closing society. I warned in 2006 and often since that you don't need a coup to close down America's open society -- you need to simply accomplish a few key goals. One critical task -- number seven -- is to intimidate journalists; this is done, as in any closing society, by creating a situation in which a high-profile reporter is accused of "treason" or of endangering national security through their reporting, and threatened with torture or with a show trial and indefinite detention. History shows that when that happens, you don't need to arrest or threaten any other reporters -- because they immediately start to police and censor themselves, and fall all over themselves attacking the "traitor" as well. That way safety lies, whether the knowledge is conscious or not.
Another motive is revealed in the comment that Assange is "not one of us." U.S. journalism's business model is collapsing; the people who should be out in front defending Assange are facing cut salaries or unemployment because of the medium that Assange represents. These journalists are not willing to concede that Assange is, of course, a publisher, rather than some sort of hybrid terrorist blogger, because of their self-interested prejudices against a medium in which they are not the gatekeepers.
In this, paradoxically, they have become just like the outraged U.S. government officials who are threatening Assange: the American government too is in the position, because of the Internet, of no longer being able to control its secrets, and is lashing out at Assange as it faces a future in which there are no traditional gatekeepers, and all institutions live in glass houses.
It is for this reason that the prosecution of Assange -- and his betrayal by his fellow journalists and publishers in America -- is so almost absurdly futile. Even if they lock Assange up forever, the world of the future is a WikiLeaks world. Trying to extradite and to convict Assange is like trying to convict the first person who dared to install a telephone. The WikiLeaks necessity -- for citizens who are upset at government or private sector abuses of power -- to release documents, is not going away, ever. Egypt is showing us that conclusively: they turn off the news and people create the news on their cellphones. The technology of leaking government secrets globally is not going away either. In five years one can expect that every major institution will have its own version of WikiLeaks -- so shareholders, members of university communities, citizens of governments all over the world, and so on, can read the secrets that are in the public interest that the traditional gatekeepers wish to keep under wraps.
History shows that journalists only protect themselves, when bullied like this, by fighting back -- as a group. And history shows that when a technology and its social change are inevitable, it is better to integrate the way the future will work, into an open society -- rather than trying pointlessly to punish it, in this case by seeking to ship the inevitable future off to Guantanamo Bay.WIKILEAKS
How on earth could this be? This cravenness represents one of American journalism's darkest hours -- as dark as the depth of the McCarthy era. In terms of the question of the legalities of publishing classified information, most American journalists understand full well that Assange is not the one who committed the crime of illegally obtaining classified material -- that was Bradley Manning, or whomever released the material to the site. So Assange is not the 'hacker' of secrets, as People magazine has mis-identified him; he is of course the publisher, just as any traditional news organization is. He is not Daniel Ellsberg, in the most comparable analogy, the illegal releaser of the classified Pentagon Papers; rather, Assange is analogous to the New York Times, which made the brave and correct decision to publish the Pentagon Papers in the public's interest.
U.S. journalists also know perfectly well that they too traffic in classified material continually -- and many of our most prominent reporters have built lucrative careers doing exactly what Assange is being charged with. Any sophisticated dinner party in media circles in New York or Washington has journalists jauntily showing prospective employers their goods, or trading favors with each other, by disclosing classified information. For we all, in this profession, know that seeking out and handling classified information is what serious journalists DO: their job is to find out the government's secrets in spite of officials who don't want these secrets revealed. American journalists also know that the U.S. government classifies information mostly out of embarrassment, or for expediency, rather than because of true national security concerns (an example is the classification of suspicious deaths in Guantanamo and other US-held jails). The New York Times garnered kudos -- as they should have -- in 2005 with the publication of the SWIFT banking story -- based on leaked classified documents, which makes Bill Kellers' recent essay trying to put distance between his newspaper and WikiLeaks all the more indefensible.
Here is what readers are not being told: We have ALL handled classified information if we are serious American journalists. I am waiting for more than a handful of other American reporters, editors and news organizations to have the courage -- courage that is in abundance in Tahrir Square and on the pages of Al Jazeera, now that we no longer see it on the editorial page of the New York Times or the Wall Street Journal -- to stand up and confirm the obvious. For the assault on Assange to be credible, they would have to come arrest us all. Many of Bob Woodward's bestselling books, which have made him America's highest-paid reporter, are based on classified information -- that's why he gets the big bucks. Where are the calls for Woodward's arrest? Indeed Dick Cheney and other highest-level officials in the Bush administration committed the same act as Bradley Manning in this case, when they illegally revealed the classified identity of CIA operative Valerie Plame.
So why do all these American reporters, who know quite well that they get praise and money for doing what Assange has done, stand in a silence that can only be called cowardly, while a fellow publisher faces threats of extradition, banning, prosecution for spying -- which can incur the death penalty -- and calls for his assassination?
One could say that the reason for the silence has to do with the sexual misconduct charges in Sweden. But any serious journalist in America knows perfectly well that the two issues must not be conflated. The First Amendment applies to rogues and scoundrels. You don't lose your First Amendment rights because of a sleazy personality, or even for having committed a crime. Felons in jail are protected by the First Amendment. Indeed the most famous First Amendment cases, the ones that are supposed to showcase America's strength and moral power, involve the protection of speech most decent people hate.
So again: why have U.S. journalists and editor, as Youssef reported, "shunned" Assange? Youssef reports an almost unbelievably craven American press scenario: The "freedom of the press committee" -- yes, you read that correctly -- of the Overseas Press Club of America in New York City declared him "not one of us." The Associated Press itself won't issue comment about him. And even the National Press Club in Washington made the decision not to speak publicly about the possibility that Assange may be charged with a crime. She notes that it is foreign press organizations that have had to defend him.
One answer for this silence has to do with what happens to the press in a closing society. I warned in 2006 and often since that you don't need a coup to close down America's open society -- you need to simply accomplish a few key goals. One critical task -- number seven -- is to intimidate journalists; this is done, as in any closing society, by creating a situation in which a high-profile reporter is accused of "treason" or of endangering national security through their reporting, and threatened with torture or with a show trial and indefinite detention. History shows that when that happens, you don't need to arrest or threaten any other reporters -- because they immediately start to police and censor themselves, and fall all over themselves attacking the "traitor" as well. That way safety lies, whether the knowledge is conscious or not.
Another motive is revealed in the comment that Assange is "not one of us." U.S. journalism's business model is collapsing; the people who should be out in front defending Assange are facing cut salaries or unemployment because of the medium that Assange represents. These journalists are not willing to concede that Assange is, of course, a publisher, rather than some sort of hybrid terrorist blogger, because of their self-interested prejudices against a medium in which they are not the gatekeepers.
In this, paradoxically, they have become just like the outraged U.S. government officials who are threatening Assange: the American government too is in the position, because of the Internet, of no longer being able to control its secrets, and is lashing out at Assange as it faces a future in which there are no traditional gatekeepers, and all institutions live in glass houses.
It is for this reason that the prosecution of Assange -- and his betrayal by his fellow journalists and publishers in America -- is so almost absurdly futile. Even if they lock Assange up forever, the world of the future is a WikiLeaks world. Trying to extradite and to convict Assange is like trying to convict the first person who dared to install a telephone. The WikiLeaks necessity -- for citizens who are upset at government or private sector abuses of power -- to release documents, is not going away, ever. Egypt is showing us that conclusively: they turn off the news and people create the news on their cellphones. The technology of leaking government secrets globally is not going away either. In five years one can expect that every major institution will have its own version of WikiLeaks -- so shareholders, members of university communities, citizens of governments all over the world, and so on, can read the secrets that are in the public interest that the traditional gatekeepers wish to keep under wraps.
History shows that journalists only protect themselves, when bullied like this, by fighting back -- as a group. And history shows that when a technology and its social change are inevitable, it is better to integrate the way the future will work, into an open society -- rather than trying pointlessly to punish it, in this case by seeking to ship the inevitable future off to Guantanamo Bay.WIKILEAKS
Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2011
ΣΤΑΔΙΑΚΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ- (ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ)
Ένα «μείγμα» διάφορων σεναρίων περιλαμβάνει η εκτίμηση της UBS σχετικά με το ποια θα είναι η κατάληξη για την «ελληνική υπόθεση».
Σε σημερινή της ανάλυση η UBS σχολιάζει ότι το καλύτερο σενάριο περιλαμβάνει ότι ξεκινάει εκ νέου η συζήτηση για την επαναδιαπραγμάτευση του ελληνικού χρέους, ακολουθεί η επέκταση του σχεδίου μετά από τρία χρόνια.
Ακολουθεί μια συμφωνία τύπου Paris Club με μια πιο επιθετική αναδιάρθρωση του χρέους, πιθανότατα και με haircuts, ώστε η Ελλάδα να μπει ξανά σε ένα βιώσιμο μονοπάτι.
Ωστόσο, δεν αποκλείει μια πλήρη χρεοκοπία με τη συμμετοχή και ιδιωτικών επενδυτών. «Όλα αυτά τα σενάρια θα μπορούσαν να συμβούν χωρίς η Ελλάδα να βγει από το ευρώ».
Όπως εκτιμά, βραχυπρόθεσμα η Ελλάδα αναμένεται φέτος να κάνει άλλο ένα βήμα προς τη σταθεροποίηση των δημόσιων οικονομικών της.
Η ανοδική αναθεώρηση των αριθμών του χρέους και των ελλειμμάτων, έχουν αλλάξει λίγο το τοπίο, αλλά η ελληνική κυβέρνηση έχει αποφασίσει να κρατήσει το στόχο, που είναι η μείωση του ελλείμματος στο 7,4% φέτος.
«Αναμένουμε ότι αυτός ο στόχος θα επιτευχθεί εξαιτίας του carry-over των μέτρων του περασμένου έτους, αλλά και των νέων μέτρων που υλοποιούνται φέτος», επισημαίνει η UBS.
Μεσοπρόθεσμα, εκτιμά ότι το βασικό ζήτημα θα παραμείνει η μείωση του ελλείμματος, το οποίο εκτιμάται ότι το 2014 θα είναι κάτω του 3% και το πρωτογενές πλεόνασμα στο 6%.
Όπως τονίζει, μια χρεοκοπία «είναι μια μακρά και επίπονη διαδικασία». Κοινώς, μεταξύ της ανακοίνωσης μιας χρεοκοπίας ή μιας αναδιάρθρωσης και του «κλεισίματος» της συμφωνίας, θα πρέπει να περιμένει κανείς έξι μήνες, και σημαντικό αριθμό εμποδίων που θα πρέπει να ξεπεραστούν, καθώς πιθανότατα θα προκαλέσουν μεταβλητότητα στην αγορά.
Πηγή:www.capital.gr
Σε σημερινή της ανάλυση η UBS σχολιάζει ότι το καλύτερο σενάριο περιλαμβάνει ότι ξεκινάει εκ νέου η συζήτηση για την επαναδιαπραγμάτευση του ελληνικού χρέους, ακολουθεί η επέκταση του σχεδίου μετά από τρία χρόνια.
Ακολουθεί μια συμφωνία τύπου Paris Club με μια πιο επιθετική αναδιάρθρωση του χρέους, πιθανότατα και με haircuts, ώστε η Ελλάδα να μπει ξανά σε ένα βιώσιμο μονοπάτι.
Ωστόσο, δεν αποκλείει μια πλήρη χρεοκοπία με τη συμμετοχή και ιδιωτικών επενδυτών. «Όλα αυτά τα σενάρια θα μπορούσαν να συμβούν χωρίς η Ελλάδα να βγει από το ευρώ».
Όπως εκτιμά, βραχυπρόθεσμα η Ελλάδα αναμένεται φέτος να κάνει άλλο ένα βήμα προς τη σταθεροποίηση των δημόσιων οικονομικών της.
Η ανοδική αναθεώρηση των αριθμών του χρέους και των ελλειμμάτων, έχουν αλλάξει λίγο το τοπίο, αλλά η ελληνική κυβέρνηση έχει αποφασίσει να κρατήσει το στόχο, που είναι η μείωση του ελλείμματος στο 7,4% φέτος.
«Αναμένουμε ότι αυτός ο στόχος θα επιτευχθεί εξαιτίας του carry-over των μέτρων του περασμένου έτους, αλλά και των νέων μέτρων που υλοποιούνται φέτος», επισημαίνει η UBS.
Μεσοπρόθεσμα, εκτιμά ότι το βασικό ζήτημα θα παραμείνει η μείωση του ελλείμματος, το οποίο εκτιμάται ότι το 2014 θα είναι κάτω του 3% και το πρωτογενές πλεόνασμα στο 6%.
Όπως τονίζει, μια χρεοκοπία «είναι μια μακρά και επίπονη διαδικασία». Κοινώς, μεταξύ της ανακοίνωσης μιας χρεοκοπίας ή μιας αναδιάρθρωσης και του «κλεισίματος» της συμφωνίας, θα πρέπει να περιμένει κανείς έξι μήνες, και σημαντικό αριθμό εμποδίων που θα πρέπει να ξεπεραστούν, καθώς πιθανότατα θα προκαλέσουν μεταβλητότητα στην αγορά.
Πηγή:www.capital.gr
Πόσο κοστίζει ένας αυτοκινητόδρομος χωρίς διόδια; Πηγή:www.capital.gr
Πολλή μελάνη έχει χυθεί εσχάτως σχετικά με το εάν τα διόδια στους εθνικούς ή περιφερειακούς αυτοκινητοδρόμους αποτελούν «ζυγό» δυσβάστακτο για τον Έλληνα φορολογούμενο, όπως και εάν το "μοντέλο" της χρήσης των δρόμων έναντι καταβολής τιμήματος είναι επιτυχές. Στο ερώτημα αυτό επιχειρεί σήμερα να απαντήσει το Capital.gr, εξετάζοντας την περίπτωση του μοναδικού ευρωπαϊκών προδιαγραφών αυτοκινητοδρόμου της χώρας, ο οποίος παραμένει εδώ και πολλά χρόνια χωρίς τέλη διέλευσης.
Η Εγνατία Οδός μήκους 670 χιλιομέτρων παραδόθηκε στην κυκλοφορία τον Ιούνιο του 2009, κόστισε έξι δισεκατομμύρια ευρώ (χωρίς ΦΠΑ). Τα μισά από τα χρήματα αυτά προήλθαν από το ελληνικό δημόσιο, ενώ τα υπόλοιπα από τα ταμεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων.
Δανεικά και... αγύριστα
Πρόκειται δηλαδή για τρία δισεκατομμύρια ευρώ που η Ε.Ε. μας δάνεισε υπό την (εύλογη) προϋπόθεση ότι θα τα επιστρέψουμε. Και βέβαια η αποπληρωμή των δανείων αυτών στηρίζεται στην εξασφάλιση εσόδων μέσω της χρέωσης των διελεύσεων οχημάτων από την Εγνατία Οδό. Εξάλλου, η τοποθέτηση διοδίων –έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί από το 2007.
Ωστόσο, (για πολλοστή φορά) η ελληνική πολιτεία αθέτησε την υπόσχεσή της και βρίσκεται έκθετη στην Κομισιόν, η οποία πολλαπλώς έχει ζητήσει να εισπράξει τα δάνειά της. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα έσοδα του μοναδικού σταθμού διοδίων στον Πολύμυλο Κοζάνης καταλήγουν «απευθείας» στα ταμεία των Ευρωπαίων δανειστών του έργου.
"Κοινοκτημοσύνη"...
Και βέβαια όλοι οι Έλληνες φορολογούμενοι -χρήστες και μη- του άξονα πληρώνουν τα έξοδα λειτουργίας και συντήρησης του αυτοκινητοδρόμου που συνδέει την Ηγουμενίτσα με τους Κήπους του Έβρου. Με άλλα λόγια, όχι μόνο το κόστος λειτουργίας-συντήρησης του δρόμου συμβάλλει στην αύξηση του κρατικού ελλείμματος, αλλά βαρύνει και όσους δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσουν ποτέ τον συγκεκριμένο δρόμο!
Όσο ο δρόμος φθείρεται τόσο το κόστος συντήρησής του αυξάνεται. Σήμερα η Εγνατία Οδός έχει ετήσιες λειτουργικές δαπάνες 45 εκατ. ευρώ, ποσό που εκτιμάται ότι σε λίγα χρόνια θα αγγίξει τα 70 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με την Εγνατία Οδό Α.Ε.
Η απουσία σταθερών εσόδων λειτουργεί αλυσιδωτά. Η εταιρεία δεν μπορεί να καλύψει τα δάνειά της, το συνολικό ύψος των οποίων διαμορφώνεται στα 950 εκατ. ευρώ, κατά τα επίσημα στοιχεία, γεγονός που δημιουργεί πρόβλημα βιωσιμότητας.
Σε τρεις μήνες
Έστω και καθυστερημένα, έχει ξεκινήσει ο διεθνής διαγωνισμός για την τοποθέτηση ηλεκτρονικού συστήματος διοδίων, με ορίζοντα ολοκλήρωσης περίπου μίας διετίας. Γι’ αυτό σχεδιάζεται η εγκατάσταση «συμβατικών» σταθμών διοδίων, οι οποίοι -βάσει του προβλεπόμενου χρονοδιαγράμματος- αναμένεται να κάνουν την εμφάνισή τους μέσα σε τρεις-τέσσερις μήνες.
Πηγή:www.capital.gr
Η Εγνατία Οδός μήκους 670 χιλιομέτρων παραδόθηκε στην κυκλοφορία τον Ιούνιο του 2009, κόστισε έξι δισεκατομμύρια ευρώ (χωρίς ΦΠΑ). Τα μισά από τα χρήματα αυτά προήλθαν από το ελληνικό δημόσιο, ενώ τα υπόλοιπα από τα ταμεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων.
Δανεικά και... αγύριστα
Πρόκειται δηλαδή για τρία δισεκατομμύρια ευρώ που η Ε.Ε. μας δάνεισε υπό την (εύλογη) προϋπόθεση ότι θα τα επιστρέψουμε. Και βέβαια η αποπληρωμή των δανείων αυτών στηρίζεται στην εξασφάλιση εσόδων μέσω της χρέωσης των διελεύσεων οχημάτων από την Εγνατία Οδό. Εξάλλου, η τοποθέτηση διοδίων –έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί από το 2007.
Ωστόσο, (για πολλοστή φορά) η ελληνική πολιτεία αθέτησε την υπόσχεσή της και βρίσκεται έκθετη στην Κομισιόν, η οποία πολλαπλώς έχει ζητήσει να εισπράξει τα δάνειά της. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα έσοδα του μοναδικού σταθμού διοδίων στον Πολύμυλο Κοζάνης καταλήγουν «απευθείας» στα ταμεία των Ευρωπαίων δανειστών του έργου.
"Κοινοκτημοσύνη"...
Και βέβαια όλοι οι Έλληνες φορολογούμενοι -χρήστες και μη- του άξονα πληρώνουν τα έξοδα λειτουργίας και συντήρησης του αυτοκινητοδρόμου που συνδέει την Ηγουμενίτσα με τους Κήπους του Έβρου. Με άλλα λόγια, όχι μόνο το κόστος λειτουργίας-συντήρησης του δρόμου συμβάλλει στην αύξηση του κρατικού ελλείμματος, αλλά βαρύνει και όσους δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσουν ποτέ τον συγκεκριμένο δρόμο!
Όσο ο δρόμος φθείρεται τόσο το κόστος συντήρησής του αυξάνεται. Σήμερα η Εγνατία Οδός έχει ετήσιες λειτουργικές δαπάνες 45 εκατ. ευρώ, ποσό που εκτιμάται ότι σε λίγα χρόνια θα αγγίξει τα 70 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με την Εγνατία Οδό Α.Ε.
Η απουσία σταθερών εσόδων λειτουργεί αλυσιδωτά. Η εταιρεία δεν μπορεί να καλύψει τα δάνειά της, το συνολικό ύψος των οποίων διαμορφώνεται στα 950 εκατ. ευρώ, κατά τα επίσημα στοιχεία, γεγονός που δημιουργεί πρόβλημα βιωσιμότητας.
Σε τρεις μήνες
Έστω και καθυστερημένα, έχει ξεκινήσει ο διεθνής διαγωνισμός για την τοποθέτηση ηλεκτρονικού συστήματος διοδίων, με ορίζοντα ολοκλήρωσης περίπου μίας διετίας. Γι’ αυτό σχεδιάζεται η εγκατάσταση «συμβατικών» σταθμών διοδίων, οι οποίοι -βάσει του προβλεπόμενου χρονοδιαγράμματος- αναμένεται να κάνουν την εμφάνισή τους μέσα σε τρεις-τέσσερις μήνες.
Πηγή:www.capital.gr
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)