Η Ελλάδα το 2020...
Υπάρχουν δυο παράμετροι που οδηγούν τις εξελίξεις. Η πρώτη είναι η χρεοκοπία και η δεύτερη η παγκοσμιοποίηση.
Έστω και αν δεν το έχουμε καταλάβει όλοι ακόμη, πολιτική ηγεσία και λαός, χρεοκοπία σημαίνει εξάρθρωση του πελατειακού κράτους. Τα περιθώρια σπατάλης δανεικών χρημάτων στο βωμό των πελατειακών σχέσεων του δημοσίου έχουν ημερομηνία λήξης πλέον...
Το 2013 λήγει το δάνειο των φίλων των 110 δισ. ευρώ. Για να ξαναβγεί στις αγορές το ελληνικό κράτος θα πρέπει να πείσει αγορές και εταίρους πως τα έσοδά του μπορούν να εξυπηρετούν τα έξοδα...
Η παρούσα κυβέρνηση διάλεξε ένα ήπιο δρόμο προσαρμογής, όχι γιατί διαθέτει κάποιο βιώσιμο ρεαλιστικό σχέδιο, αλλά γιατί προσπαθεί να πετύχει το ακατόρθωτο. Δηλαδή μια ομαλή διαδοχή από την δημοκρατία των συντεχνιών σε μια δημοκρατία με περισσότερο παραγωγικό μοντέλο.
Μακάρι να το πετύχει, αλλά πολύ φοβάμαι πως κάποια στιγμή στην επόμενη διετία θα απαιτηθεί θεραπεία σοκ για να πάρει εμπρός η ασθενούσα ελληνική οικονομία. Όπερ, συρρίκνωση και εκ μηδενός αναδόμηση του κράτους και δημιουργία κλίματος προσέλκυσης επενδύσεων στον ιδιωτικό τομέα είναι μονόδρομος.
Είναι ο μόνο τρόπος η ανεργία να μην φτάσει στο 80% και η κοινωνία στη διάλυση. Αν βρισκόμασταν πριν το ‘80 που υπήρχε το σοβιετικό μπλοκ και οι σοσιαλιστικές ιδέες δεν είχαν χάσει την αίγλη τους θα θεωρούσα πιθανό το σενάριο ενός αριστερού πραξικοπήματος ή ενός δεύτερου εμφυλίου. Σήμερα βλέπω απίθανο αυτό το σενάριο. Οι αριστεροί που υπάρχουν στη χώρα οφείλουν την πολιτική επιβίωσή τους στις θέσεις εργασίας και εξουσίας που εξασφαλίζει η κρατικοδίαιτη οικονομία και σε αυτό το χώρο, παρά την πειθώ των ιδεών που κυοφορούν. Μια ματιά στην ιστορία αρκεί να καταλάβει κάποιος πως η ελληνική αριστερά γεννήθηκε στείρα...
Αν βρισκόμασταν στην εποχή πριν το ’80 τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Το μοντέλο υψηλοί δασμοί, προστατευτισμός, επιδοτούμενη βιομηχανική ανάπτυξη με τα λεφτά των φορολογουμένων σε επιλεγμένους από την πολιτική εξουσία επιχειρηματίες, θα μπορούσε να διατηρήσει ένα βιώσιμο σύστημα...
Δεν βλέπω ανατροπή του κύματος της παγκοσμιοποίησης γιατί θεωρώ ότι είναι αποτέλεσμα της τεχνολογικής επανάστασης που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Σ’ αυτό προσαρμόζονται οι μεγάλες οικονομικές δυνάμεις πλέον έστω και αν προσωρινά δημιουργεί τριβές και ανισορροπίες, όπως η μαζική μετανάστευση θέσεων εργασίας στις αναπτυσσόμενες οικονομίες. Οι συντεχνίες πέντε κρατικών συνδικάτων και άλλων τόσο κλειστών επαγγελμάτων δεν έχουν την δυνατότητα να επιβάλουν την αλβανοποίηση της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας. Και να μπορούσαν, πάλι δεν θα εξασφάλιζαν τα προνόμια που έδρεψαν την εποχή της ευημερίας με δανεικά.
Οικονομίες όπως αυτή των ΗΠΑ, της Κίνας και της Γερμανίας προσπαθούν να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα. Στην Ελλάδα με βάση τα μεγέθη είναι αστείο να πιστεύουμε πως της πέφτει λόγος...
Φυσικά όλα αυτά σημαίνουν κάποια χρόνια τριβών και εντάσεων. Ήδη, αν δεν βρισκόμαστε στην κορύφωση αυτών των εντάσεων βρισκόμαστε κοντά σε αυτήν. Δεν νομίζω πως πέντε συνδικάτα αργόσχολων καλά δικτυωμένα από πελατειακή άποψη με ισχυρή πρόσβαση στο πολιτικό σύστημα και τις κυβερνήσεις μπορούν να ανατρέψουν αυτή την πορεία. Να την καθυστερήσουν για ένα δυο χρόνια ίσως, να την ανατρέψουν όχι... Ακόμη και εκτός ευρώ να βρεθεί η χώρα μας τα περιθώρια να ακολουθήσει μια διαφορετική πορεία είναι μηδαμινά, αρκεί να κοιτάξει κάποιος την Τουρκία και τα Βαλκάνια...
Από την άλλη μια διεθνής οικονομική κρίση θα επιτάχυνε αυτές τις αλλαγές...
Αυτοί είναι σε γενικές γραμμές κάποιοι από τους λόγους που μακροπρόθεσμα θεωρώ το ανοδικό σενάριο για τις μετοχές των εταιρειών που δεν βάλουν λουκέτο πιο πιθανό.
2) Συσσώρευση και αναμονή...
Ανάλογα με το πώς βγαίνουν τα νέα σε ό,τι αφορά το σχέδιο της λύσης ριζικής αντιμετώπισης του χρέους στην ευρωζώνη κινούνται οι αγορές...
Τα σπρεντς δείχνουν αναζωπύρωση της ανησυχίας με επίκεντρο αυτή τη φορά την Πορτογαλία τα επιτόκια της οποίας γράφουν ιστορικά υψηλά.
Τα δικά μας ακολουθούν αλλά υπολείπονται των υψηλών που έγραψαν το τελευταίο δωδεκάμηνο.
Η αγορά μας παρουσιάζει τις τελευταίες δυο εβδομάδες μια αυτονόμηση από τα σπρεντς, καθώς δεν έχει αντιδράσει πτωτικά στην τελευταία άνοδο, αλλά συσσωρεύει στα επίπεδα που κατέκτησε μετά το ράλι του Ιανουαρίου...
Διεθνώς δεν βλέπω γιατί θα πρέπει να ανατραπεί το κλίμα που υπάρχει. Τα ενδεχόμενα προβλήματα από την άνοδο των τιμών των πρώτων υλών και των τροφίμων χρήζουν προσοχής, αλλά μάλλον μετά τον πρώτο εξάμηνο θα πρέπει να μετρήσουμε τον παράγοντα αστάθεια που εισάγουν στο σύστημα...
3) Κρατικόχαρτα
Παρά τις οιμωγές πολιτικών και συνδικαλιστών για τα ενδεχόμενα δεινά που θα βρουν τον ελληνικό λαό από τις αποκρατικοποιήσεις, οι μετοχές των εταιρειών που συμμετέχει το κράτος συνεχίζουν να μαγνητίζουν το ενδιαφέρον των επενδυτών...
Δεν νομίζω πως υπάρχει δυνατότητα να καθυστερήσει η πώληση των περισσότερων από αυτές τις εταιρείες πέραν του 2012, οπότε θα πρέπει να έχουν πιάσει και καλύτερες από τις σημερινές τιμές...
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου