P 131914Z DEC 89
FM AMEMBASSY PANAMA
TO SECSTATE WASHDC PRIORITY 7213
INFO SECDEF WASHDC
DIA WASHDC
USIA WASHDC 8090
USCINCSO QUARRY HTS PM
PANCANAL COMM
USLO CARIBBEAN
AMEMBASSY BOGOTA
AMEMBASSY CARACAS
AMEMBASSY SAN JOSE
AMEMBASSY MANAGUA
AMEMBASSY PARIS
AMEMBASSY ROME
AMEMBASSY MADRID
AMEMBASSY BONNS E C R E T SECTION 01 OF 05 PANAMA 08545
E.O.12356: DECL:OADR
TAGS: PGOV PREL PM US
SUBJECT: PANAMANIANS HOPE FOR A SUCCESSFUL COUP
-- NORIEGA PLANS FOR A NEW YEAR IN POWER
¶1. SECRET - ENTIRE TEXT.
--------------------------------
SUMMARY
--------------------------------
¶2. THROUGHOUT 1989, RAPIDLY UNFOLDING POLITICAL
DEVELOPMENTS HELD OUT HOPE TO MANY PANAMANIANS FOR
A RESOLUTION TO PANAMA’S POLITICAL AND ECONOMIC
CRISIS: THE ELECTION OF MAY 7, THE SUBSEQUENT OAS
NEGOTIATIONS, THE CONSTITUTIONAL DEADLINE OF
SEPTEMBER 1, THE COUP ATTEMPT OF OCTOBER 3, AND
THE TREATY DEADLINE OF JANUARY 1, 1990.
PROJECTING INTO THE FIRST HALF OF 1990, NO SUCH
HOPEFUL EVENTS AND DATES ARE READILY APPARENT.
THE OPPOSITION’S MAIN OBJECTIVE WILL BE TO SURVIVE
POLITICALLY, ECONOMICALLY, AND LITERALLY UNTIL THE
NEXT COUP. NORIEGA WILL HAVE TO TRY AND
CONSOLIDATE HIS CONTROL OVER THE PANAMA DEFENSE
FORCES (FDP) AND AVOID ANOTHER UPRISING.
¶3. PRESSURES ON NORIEGA HAVE INCREASED ACROSS THE
BOARD, BUT HE SEEMS TO HAVE DETERMINED THAT HE CAN
MANAGE THEM. DESPITE NEW U.S. ECONOMIC SANCTIONS,
THE MOST PRECIPITOUS ECONOMIC DROP IS OVER FOR
NOW, FOLLOWING A TWO-YEAR, 25 PERCENT DROP IN
GDP. INTERNATIONAL ISOLATION REMAINS AN IRRITANT
TO THE REGIME, BUT IT IS NOT A SERIOUS PROBLEM FOR
NORIEGA’S STABILITY. U.S. ACTIONS, FROM THE
APPOINTMENT OF AN ACTING CANAL ADMINISTRATOR TO
RUMORED COVERT PLANS AGAINST NORIEGA AS WELL AS
NEW ECONOMIC SANCTIONS, ALLOW NORIEGA TO BEAT THE
NATIONALISTIC DRUM AND MAKE IT APPEAR AS IF
DOMESTIC SUPPORT FOR HIM IS GROWING.
¶4. NORIEGA’S WEAKEST POINT REMAINS HIS OWN
INSTITUTION. WHISPERS THAT “THE OCTOBER 3 COUP IS
NOT OVER” CONTINUE AND NORIEGA CONTINUES TO HOLD
ON MAINLY BY BRUTAL REPRESSION OF ANY POTENTIAL
NEW INSIDE OPPONENTS. WHEN ANOTHER ACTION TO
REMOVE NORIEGA WILL TAKE PLACE IS UNCERTAIN, BUT
WAITING FOR THAT POSSIBILITY IS THE MAIN PROSPECT
FOR PANAMA IN 1990. END SUMMARY.
---------------------------------------
THE CRISIS GRINDS ON
---------------------------------------
¶5. THE PANAMA CRISIS CONTINUES TO GRIND ON WITH
NO CLEAR END IN SIGHT. NORIEGA TENACIOUSLY HOLDS
ON TO POWER, INTIMIDATING HIS OPPONENTS AND FIRING
UP HIS SUPPORTERS WITH SLOGANS CALLING FOR
RETRIBUTION AGAINST “PANAMANIAN TRAITORS AND THEIR
U.S. MASTERS,” SHOULD ANYTHING HAPPEN TO HIM.
NORIEGA IS WEAKER THAN HE WAS AT THIS TIME LAST
YEAR, BUT THE IMPACT OF THE CURRENT SET OF
PRESSURES HAVE SO FAR FAILED TO EJECT HIM FROM
OFFICE.
¶6. NEVERTHELESS, RECENT PRESS REPORTS OF AN
ALLEGED U.S. COVERT ACTION PLAN AGAINST NORIEGA
HAVE ONCE AGAIN RAISED HOPES OF SOME PANAMANIANS
THAT THIS MAY BE THE BEGINNING OF HIS END.
NORIEGA HIMSELF IS APPARENTLY ATTACHING SOME
CREDIBILITY TO THE PRESS REPORTS. HE HAS REACTED
NERVOUSLY BY STEPPING UP HARASSMENT OF THE
OPPOSITION AND INCREASING THE SIZE, TRAINING,
ACTIVITY, AND ARMAMENT OF HIS “DIGNITY
BATTALIONS.” THE OPPOSITION LEADERSHIP IS
CONCERNED OVER THE NEW “EYE FOR AN EYE”
PARA-MILITARY CAMPAIGN, WHICH NORIEGA HAS USED TO
REMIND THE OPPOSITION OF ITS VULNERABILITY.
---------------------------------------
REGIME POLITICAL ACTIVITY
---------------------------------------
¶7. THE RODRIGUEZ ADMINISTRATION, UNSURPRISINGLY,
REMAINS INEFFECTUAL, BUT CONTINUES TO LIMP ALONG.
REGIME SOURCES INDICATE WITH SOME DEGREE OF
CERTITUDE THAT NORIEGA IS UNHAPPY WITH HIS
CIVILIAN PUPPETS, THAT HE MAY EVEN FIRE RODRIGUEZ,
AND PLANS TO TAKE OVER THE FORMAL REIGNS OF
GOVERNMENT SOON. THE ASSEMBLY OF 510 LOCAL
DISTRICT REPRESENTATIVES (ANRC) CONFIRMED HIM AS
”NATIONAL COORDINATOR” ON NOVEMBER 22. THIS
BRINGS HIM ONE STEP CLOSER TO BEING NAMED “HEAD OF
GOVERNMENT”, WHICH HE AND OTHERS AROUND HIM HAVE
HINTED AT FOR SOME TIME.
¶8. MANY VIEW THIS NORIEGA MOVE AS THE FINAL STEP
TOWARD A TOTALITARIAN REGIME AND FURTHER SEVERE
REPRESSION. SOME SEE THIS AS A PENDING NORIEGA
MISTAKE. AS “HEAD OF GOVERNMENT”, HE WOULD HAVE
TO BEAR FULL OFFICIAL RESPONSIBILITY FOR REGIME
ACTIONS. AT THE SAME TIME, BY INTRODUCING A NEW
ELEMENT -- HIS GOVERNMENTAL ROLE -- INTO THE STALE
POLITICAL SITUATION, NORIEGA MAY BE ABLE TO USE
HIS USUAL MIXTURE OF OBFUSCATION AND INTIMIDATION
TO BUY HIMSELF MORE TIME AND POLITICAL BREATHING
SPACE.
------------------------------------------
THE OPPOSITION
------------------------------------------
¶9. NORIEGA’S MOST RECENT PARA-MILITARY SHOW OF
FORCE FURTHER CONVINCED THE OPPOSITION THAT
POLITICAL ACTION WILL RESULT ONLY IN GREATER
REGIME BRUTALITY AGAINST THEM, NOT NORIEGA’S
DEPARTURE. THE OPPOSITION LEADERSHIP QUIETLY
HOPES THAT CLANDESTINE (AND OTHER) U.S. ACTION,
POSSIBLY COUPLED WITH ANOTHER COUP WILL REMOVE
NORIEGA. THE LEADERS SEE THEMSELVES PLAYING A
ROLE IN THE NEXT COUP ATTEMPT AND THEIR CURRENT
PREPARATIONS ARE FOCUSED ON BEING ABLE TO MOVE IN
TO FILL THE GOVERNMENT VACUUM IF THE NEXT EFFORT
SHOULD SUCCEED. THE CIVILIAN OPPOSITION
RECOGNIZES THE POLITICAL REALITY THAT THE MILITARY
IS THE MAIN POLITICAL FORCE IN PANAMA.
¶10. AS THE MEMORY -- AND TO SOME EXTENT THE
LEGITIMACY -- OF THE MAY ELECTION RECEDES, THE
PRESSURE ON THE LEADERSHIP FROM WITHIN THE
OPPOSITION RANKS “TO DO SOMETHING” TO MAINTAIN
POLITICAL LEGITIMACY IS GROWING, HOWEVER.
OPPOSITION ABILITY TO CULTIVATE POLITICAL SUPPORT
AND TRUST IN THE ADOC LEADERSHIP ARE HAMPERED BY
EFFECTIVE NORIEGA INTIMIDATION AT THE GRASS ROOTS
LEVEL. MEANWHILE, U.S. ECONOMIC SANCTIONS ARE
CONTINUING TO HURT AND NEW MEASURES ARE
UNPOPULAR. THE OPPOSITION LEADERSHIP FEARS THAT
MANY PANAMANIANS -- INCLUDING THEIR FOLLOWERS --
WILL INCREASINGLY DEMAND THAT THE AMERICANS GET
OFF THEIR BACKS, IF NORIEGA WON’T.
¶11. PANAMA’S OPPOSITION AND PANAMANIANS IN
GENERAL RAN UP MANY SHORT TERM HILLS IN 1989 -
WITH THE END ALWAYS JUST OVER THE HORIZON. MAY
ELECTIONS, THE OAS NEGOTIATIONS, SEPTEMBER 1,
OCTOBER 3, AND NOW JANUARY 1, 1990 HAVE ALL TOO
EASILY BEEN ACCEPTED AS TARGETS FOR WHEN THE
PANAMA CRISIS WOULD “HAVE TO” BE SOLVED. ALREADY
ADOC LEADER GUILLERMO “BILLY” FORD IS TALKING OF
FEBRUARY 25 (NICARAGUAN ELECTION DAY) AS A DATE
BEFORE WHICH NORIEGA MUST FALL IF THE U.S. DOES
NOT WISH TO HAVE THE PRECEDENT OF AN ANNULLED
ELECTION REPEATED IN NICARAGUA . OVERALL,
HOWEVER, THE OPPOSITION HAS LITTLE ENERGY LEFT TO
CHARGE UP ANOTHER HILL UNLESS CONVINCED IT IS THE
LAST ONE. ONLY ANOTHER COUP HOLDS OUT SUCH A
PROMISE, BUT THE OPPOSITION IS NOT ABLE TO
INFLUENCE THAT TO ANY SIGNIFICANT DEGREE.
---------------------------------------
THE NEXT COUP ATTEMPT
---------------------------------------
¶12. THE MOST (AND MAYBE ONLY) HOPEFUL SIGN FOR
NORIEGA’S OPPONENTS IN 1990 IS THAT TROUBLES
INSIDE THE FDP ARE WORSE THAN THEY HAVE EVER
BEEN. REASSIGNMENTS AND PROMOTIONS FLOWING FROM
THE POST-COUP PURGE ARE JUST NOW BEING MADE --
MORE THAN TWO MONTHS AFTER THE EVENT. MANY OF THE
MORE “PROFESSIONAL” FDP OFFICERS AND NCO’S WERE
KILLED, TORTURED, OR DISMISSED AFTER OCTOBER 3.
THE SUCCESSOR CROP OF TRUE BELIEVERS HAS NEITHER
THE EXPERIENCE, TRAINING OR INTELLIGENCE TO FILL
THE SHOES OF THEIR PREDECESSORS. NORIEGA HAS HAD
TO RELY MAINLY ON HIMSELF OR THE SUPPORT OF THIS
SMALL CLIQUE OF LOYALISTS SINCE THE COUP ATTEMPT.
HIS INCREASED USE OF DIGNITY BATTALIONS IS ALSO
WEARING ON THE CAREER SOLDIERS. WHAT LITTLE
MILITARY PRIDE THEY HAVE LEFT HAS BEEN INJURED BY
THE ACTIVITIES OF THIS PARA-MILITARY RABBLE WHICH
THEY FEAR WILL GET OUT OF CONTROL AND ULTIMATELY
HURT THE INSTITUTION. WITH THE DIGNITY BATTALIONS
AND OTHER IRREGULARS OVER 2000 IN NUMBER THE IMAGE
OF A COMPETING PARA-MILITARY FORCE IS BEGINNING TO
ARISE.
¶13. DISCONTENT AND FEELINGS OF REVENGE CONTINUE
TO FESTER INSIDE THE FDP AND THERE ARE NUMEROUS
REPORTS THAT THERE ARE “INDIVIDUALS” WHO ARE
PREPARED TO ACT ON THESE EMOTIONS. ONE REGIME
INSIDER RECENTLY CLAIMED THAT NORIEGA’S NOMINAL
NUMBER 2, COLONEL MARCO JUSTINES, IS HIMSELF
LOOKING FOR WAYS TO INCH OUT HIS BOSS. MEANWHILE,
NOTORIOUS CIVILIAN SUPPORTERS OF NORIEGA, SUCH AS
XXXXXXXXXXXXXX(STRICTLY PROTECT),
ARE ALREADY LOOKING BEYOND NORIEGA’S DEPARTURE IN
ADVOCATING WITH EMBOFFS AN OPPOSITION DECLARATION
OF AMNESTY FOR REGIME SUPPORTERS. SOURCES NOW
INDICATE THAT NORIEGA SUSPECTS ANOTHER ATTEMPT TO
UNSEAT HIM AS EARLY AS DECEMBER 15.
------------------------------------------
THE STATUS OF “UNRELENTING PRESSURES”
------------------------------------------
INTERNATIONAL
-------------
¶14. THE RECENT RESOLUTION OF THE OASGA CONFIRMED
NORIEGA’S ISOLATION IN THE HEMISPHERE, BUT WAS MET
WITH ONLY FLEETING INTEREST IN PANAMA. THE FDP’S
DISINVITATION TO THE RECENT CONFERENCE OF THE
AMERICAN ARMIES IN GUATEMALA WAS POTENTIALLY A
MORE SERIOUS BLOW TO FDP MORALE, BUT THIS COLD
SHOULDER FROM THEIR LATIN COLLEAGUES PASSED
LARGELY UNNOTICED BECAUSE OF NORIEGA’S ABSOLUTE
CONTROL OF INFORMATION INSIDE AND OUTSIDE HIS
INSTITUTION.
¶15. AMBASSADORS OF MOST NATIONS REMAIN OUTSIDE
PANAMA, EITHER ON VACATION OR CONSULTATIONS, BUT
LOCAL DIPLOMATIC ISOLATION MAY BE IN DANGER. THE
FRENCH AMBASSADOR RECENTLY RETURNED FROM HIS
”VACATION” TO REJOIN HIS ITALIAN AND SPANISH
COLLEAGUES WHO NEVER LEFT. SEVERAL AMBASSADORS
AND MILITARY ATTACHES (E.G. MEXICO) MAY VISIT
THEIR FAMILIES WHICH ARE RESIDING HERE AT
CHRISTMAS. NORIEGA IS MAKING ALL HE CAN OUT OF
CONTACTS WITH THE USSR, THE PRC, LIBYA, CUBA,
NICARAGUA, AND EVEN U.S. ANTI-ESTABLISHMENT
GROUPS. HE WILL ALSO SEEK TO CONJURE UP SOME
LIMITED LEGITIMACY IN HIS PLEA FOR LATIN
SOLIDARITY OVER THE CANAL ADMINISTRATOR ISSUE.
ECONOMIC
--------
¶16. THE REGIME CONTINUES TO HAVE CASH FLOW
PROBLEMS, BUT THE ECONOMIC DOWNWARD SPIRAL HAS
LEVELED OFF FOR NOW. NORIEGA IS ABLE TO COMBAT
THE WORST DISRUPTIONS BY SALARY ADJUSTMENTS AND
CONTINUED GOVERNMENT EMPLOYMENT OF LOYALISTS.
UNEMPLOYMENT OVERALL IS ON THE RISE, BUT ONE OF
THE “PILLARS” OF THE PANAMANIAN SERVICE ECONOMY --
THE COLON FREE ZONE -- IS HAVING RECORD SALES AND
PROVIDES SOMEWHAT INCREASING EMPLOYMENT IN THE
POLITICALLY VOLATILE COLON AREA.
¶17. MEANWHILE, PARA-MILITARY DIGNITY BATTALIONS
ARE ENLISTING OR SCARING THE UNEMPLOYED.
BUSINESSMEN, HURT BY NORIEGA AND U.S. SANCTIONS,
ARE INCREASINGLY MORE LIKELY TO MOVE TOWARD
ACCOMMODATION WITH NORIEGA. MANY FEEL THEY HAVE
TO GIVE PRIORITY TO BEING ABLE TO STAY IN BUSINESS.
U.S. PRESSURES
--------------
¶18. FURTHER U.S. ECONOMIC SANCTIONS HEIGHTEN THE
SENSE OF CRISIS IN PANAMA, CREATING THE PARADOX OF
REGIME-OPPOSITION-CHURCH AGREEMENT IN OPPOSING
THEM. THE ANNOUNCEMENT OF THE U.S. PORT BAN FOR
PANAMANIAN FLAGGED VESSELS AND THE APPOINTMENT OF
A TEMPORARY CANAL ADMINISTRATOR CREATE NEW
PROBLEMS AND OPPORTUNITIES FOR NORIEGA. BANNING
PANAMANIAN FLAGGED VESSELS FROM THE U.S. WILL ROB
NORIEGA AND HIS CRONIES OF A CONSIDERABLE AMOUNT
OF INCOME. SOME OF THE LATTER MAY EVEN JUMP SHIP
AND TURN ON HIM. BUT IN THE END RESULT, MANY MORE
MAY REALIZE THAT IT WAS THEY WHO DEPENDED ON HIM,
NOT HE ON THEM.
¶19. THE CANAL ADMINISTRATOR APPOINTMENT OFFERS
NORIEGA SOME ADDITIONAL NATIONALISTIC PEGS TO
SUPPORT HIS SEARCH FOR DOMESTIC AND INTERNATIONAL
SUPPORT. BLOWING THE TREATY VIOLATION AND
NATIONAL SOVEREIGNTY WHISTLE MAY WELL GAIN HIM
SOME SUPPORT. PLAYED WELL, HE MAY AGAIN BE ABLE
TO DO WHAT HE DOES BEST: BUY TIME.
---------------------------------------------
THE FUTURE OF THE PANAMA CRISIS
---------------------------------------------
¶20. DOMESTIC AND FOREIGN OPPOSITION TO NORIEGA IS
SHOWING SIGNS OF FATIGUE. FOREIGN ATTENTION IN
PARTICULAR IS DISTRACTED BY MUCH HIGHER PROFILE
REGIONAL AND INTERNATIONAL EVENTS, FROM EL
SALVADOR TO BERLIN. OF COURSE, NORIEGA TOO IS
TIRING, EXEMPLIFIED IN HIS SLOWNESS IN SETTLING
THE TURMOIL INSIDE HIS OWN INSTITUTION. BUT HE IS
A MASTER OF SURVIVAL AND ABLE TO BUILD ON THE
FATIGUE OF OTHERS. RENEWED NOISES IN RECENT
REGIME PRONOUNCEMENTS OF A WILLINGNESS TO “TALK”
ARE A CLASSIC MANIFESTATION OF TRIED AND TRUE
NORIEGA TIME-BUYING TACTICS.
¶21. THE POLITICAL TENSION IN PANAMA, INCREASED BY
RECENT PRESS REVELATIONS AND U.S. SANCTIONS
ANNOUNCEMENTS, WILL LIKELY EBB IN EARLY 1990,
ABSENT SOME MAJOR EVENT. NORIEGA IS SHOWING NO
SIGNS THAT HE HAS ANY INTENTION OF LEAVING
VOLUNTARILY. GIVEN BROAD POLITICAL REALITIES IN
THIS COUNTRY, THE ONLY HOPE FOR A FIRST STEP IN
CRISIS RESOLUTION IS ANOTHER COUP. WAITING FOR
THAT TO HAPPEN IS THE MAIN POLITICAL PROSPECT FOR
PANAMA IN 1990.
BUSHNELL
Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010
Wikileaks -- SPANISH COURT FREES TALIBAN HELD IN GUANDANAMO- SUFFERING IN GUANDANAMO...
VZCZCXRO3816
PP RUEHAG
DE RUEHMD #1914/01 2091105
ZNY SSSSS ZZH
P 281105Z JUL 06
FM AMEMBASSY MADRID
TO RUEHC/SECSTATE WASHDC PRIORITY 0384
INFO RUCNMEM/EU MEMBER STATES COLLECTIVE PRIORITY
RUEHLA/AMCONSUL BARCELONA PRIORITY 1994
RUCNFB/FBI WASHDC PRIORITY
RUEKJCS/SECDEF WASHDC PRIORITY
RUEAWJA/DEPT OF JUSTICE WASHDC PRIORITY
RUEAIIA/CIA WASHDC PRIORITYS E C R E T SECTION 01 OF 03 MADRID 001914
SIPDIS
SIPDIS
E.O. 12958: DECL: 07/25/2016
TAGS: PTER PGOV PREL SP
SUBJECT: COURT FREES "SPANISH TALIBAN"
REF: A. 2005 MADRID 3528
¶B. TD-314/09169-05
MADRID 00001914 001.2 OF 003
Classified By: A/DCM Kathleen Fitzpatrick; reasons 1.4 (B) and (D)
¶1. (C) Summary. The Spanish Supreme Court announced July 24
that it had annulled the six-year prison sentence handed down
in September by Spain's National Court against accused
terrorist Hamed Abderrahaman Ahmed, known in the media as the
"Spanish Taliban." Abderrahaman, a Spanish national captured
in Afghanistan by U.S. forces and held at Guantanamo until
being turned over to Spanish authorities in February 2004,
was immediately released from prison. The Supreme Court
found that Spanish prosecutors could not use any evidence
collected during their interview with Abderrahaman while he
was being held at Guantanamo under conditions the Court
termed "impossible to explain, much less justify." The Court
threw out other evidence collected against Abderrahaman prior
to his capture in Afghanistan and determined that prosecutors
had skewed Abderrahaman's testimony to incriminate him. This
finding had an immediate effect on the case of Lahcen
Ikassrien, a Moroccan national and former Guantanamo detainee
tranferred to Spanish custody in July 2005. Prosecutors
announced their recommendation to release Ikassrien on bail
while awaiting trial on terrorism charges, while
Abderrahaman's attorney said he would sue the U.S. Government
for suffering allegedly suffered by Abderrahaman during his
incarceration in Guantanamo. Spanish officials involved in
the Abderrahaman case expressed disappointment in his
release, but also said that he was not particularly dangerous
and dismissed him as a threat. This ruling does not indicate
a reduction in counter-terrorism cooperation by Spanish law
enforcement officials, but the Supreme Court's decisions will
clearly have to be taken into account as we pursue improved
judicial cooperation with Spain. The Spanish judicial branch
carefully guards its hard-won indepence, meaning it will not
shy away from rulings that cut across Spanish Government (or
USG) objectives. End Summary.
//BACKGROUND//
¶2. (S) According to sentencing documents, Abderrahaman
established contacts with al-Qa'ida elements in the Spanish
enclave of Ceuta and, in August 2001, traveled to Afghanistan
for religious and military training in Kandahar. When the
U.S. invaded Afghanistan in the wake of the September 11
attacks, Abderrahaman fled to Pakistan, where he was
reportedly captured by the Pakistani military, who turned him
over to U.S. forces. Abderrahaman was transferred to
Guantanamo, where he was held until he was turned over to
Spanish authorities in February 2004 in response to a request
by magistrate Baltasar Garzon, who wanted to investigate
Abderrahaman in connection with the trial of al-Qa'ida cell
leader Imad Eddin Barakat Yarkas. Under the terms of that
transfer, Spanish authorities agreed to:
-- Be prepared to detain, investigate, and prosecute
Abderrahaman, while treating him humanely;
-- Share with USG authorities any information developed
during the investigation;
-- Provide reasonable notice of any decision to release or
transfer Abderrahaman;
-- Conduct surveillance of Abderrahaman following his
release, and share any relevant information with the U.S.;
and,
-- Provide U.S. officials access to Abderrahaman if necessary.
¶3. (S) Garzon released Abderrahaman on bail in July 2004,
finding that Spanish National Police interrogations of
Abderrahaman while he was being held in Guantanamo could not
be used as evidence. However, the National Police had
previous wiretap evidence linking Abderrahaman to Barakat
Yarkas as well as what they viewed as incriminating
statements by Abderrahaman to police investigators following
his release from Guantanamo. In early 2005, a confidential
police assessment shared with USG officials concluded that
Abderrahaman had the "mental maturity of a 12-year-old," was
"naive and foolish," and did not seem to comprehend the
gravity of his detention in Guantanamo. But the report also
noted Abderrahaman's consistent statements to Spanish police
that he wanted to "go fight with the Chechens and kill
Russians." (REF B). Police provided this information to
prosecutors and to the National Court, which found
MADRID 00001914 002.2 OF 003
Abderrahaman guilty in September 2005 of "membership in a
terrorist organization." The case was then automatically
transferred to the Supreme Court to either overturn or
confirm the sentence.
//SUPREME COURT THROWS OUT CONVICTION//
¶4. (U) The Supreme Court overturned Abderrahaman's conviction
on the basis that the National Court had allowed prosecutors
to use inadmissible evidence to establish Abderrahaman's
guilt and that prosecutors had improperly translated
Abderrahaman's incriminating testimony. Specifically, the
Supreme Court found that testimony obtained by Spanish police
investigators during the course of interviews of Abderrahaman
in Guantanamo could not be used in court because the
"interrogations, euphemistically called "interviews," took
place under unequal circumstances because (the defendant) was
in detention" at the time of the interrogations. Further,
the Supreme Court finding stated that "although it is not for
(this Court) to issue a pronouncement regarding the situation
of those held in indefinite detention, we must state that, as
Ahmed was held in detention under the authority of the U.S.
military since he was turned over (to the U.S.) on an
undetermined date, all information obtained under such
conditions must be declared totally null and nonexistent."
The Court did go on to pronounce its position on Guantanamo,
criticizing the detention of "hundreds of people, among them
Ahmed, without charges, without rights, without controls, and
without limits," a situation the Court termed "impossible to
explain, much less justify."
¶5. (U) Just as damaging to the prosecution's case was the
Court's decision to throw out telephone intercepts
incriminating Abderrahaman obtained during the course of the
Barakat Yarkas investigation and long before Abderrahaman's
detention in Afghanistan. The judges found that the
intercepts had been obtained improperly (NOTE: the Supreme
Court had already ruled against allowing the intercepts
during its review of the convictions of Barakat Yarkas cell
members). The Supreme Court also determined that prosecutors
had improperly translated Abderrahaman's statements and had
omitted exculpatory evidence, such as Abderrahaman's
declaration that he did not belong to al-Qa'ida and had not
received military training. The Court criticized prosecutors
for omitting a document "signed in Guantanamo by Abderrahaman
before being turned over to Spanish authorities," a document
in which U.S. authorities allegedly acknowledged that
Abderrahaman was not a member of al-Qa'ida. On this basis,
the Supreme Court found that the case against Abderrahaman
failed to meet the minimum standards established by the
European Court of Human Rights for a finding of "guilty
beyond a reasonable doubt."
¶6. (C) Legat contacted Eduardo Fungairino, currently the head
of an anti-terrorism office assigned to the Supreme Court and
formerly the chief of the National Prosecutor's office, on
July 25 for his insights into the Abderrahaman decision.
Fungairino (strictly protect) dismissed the Supreme Court
decision as "facile and populist." He said that while he
acknowledged errors on the part of National Court prosecutors
in the case (and the legal problems generated by the
circumstances at Guantanamo), in his view the Supreme Court
ignored evidence of Abderrahaman's terrorist training in
Pakistan and Afghanistan, activities that are clearly
criminal under Spanish law. Fungairino indicated that one
consolation, in his view, was that Abderrahaman did not
represent a serious threat, echoing police assessments that
Abderrahaman was a pawn in events beyond his understanding
(see para 3).
//ABDERRAHAMAN PLANS TO SUE USG//
¶7. (U) In a July 25 press conference organized by
Abderrahaman attorney Marcos Garcia Montes, Abderrahaman told
reporters that he hoped to gain employment as a truck driver
and claimed that his vision had degraded so much during his
detention in Guantanamo that he was unfit for other
employment. Garcia Montes said that he planned to file a
"multimillion dollar suit" against the U.S. Government for
damages, including post-traumatic stress and vision loss on
the part of his client. The attorney told reporters that
Abderrahaman's suffering had been such that he could no
longer recall specific elements of his detention in
Guantanamo, nor of his time in Pakistan and Afghanistan.
Abderrahaman roundly denied ever having been a terrorist and
insisted that his prior references to himself as a "martyr"
referred to his treatment in detention. Prompted by his
MADRID 00001914 003.2 OF 003
attorney, Abderrahaman related his alleged mistreatment in
U.S. detention, including the presence of a powerful
lightbulb in his cell that impeded sleep and threats that he
would never see his family again. Abderrahaman said he
planned to write a book about his experiences.
//IKASSRIEN ALSO TO BE RELEASED//
¶8. (U) Following the Supreme Court decision in the
Abderrahaman case, National Court prosecutors announced that
they would support the release on bail of Moroccan national
Lahcen Ikassrien, who was transferred to Spain from
Guantanamo in July 2005 and held in preventive detention
since his arrival. This comes less than a month after
prosecutors filed formal charges against Ikassrien, seeking
an eight-year prison term on charges of membership in a
terrorist organization. The case against Ikassrien is based
on three police interviews with him when he was being held at
Guantanamo (by the same investigators who interviewed
Abderrahaman) and on telephone intercepts developed in the
course of the Barakat Yarkas investigation, the same evidence
thrown out in the Abderrahaman case. (NOTE: According to
press reports, the Spanish police intercepts place Ikassrien
in Istanbul, Turkey in November 2000 along with suspected
terrorists Amer Azizi and Said Berraj. In a separate
intercept, Ikassrien requested assistance with documentation
from al-Qa'ida cell leader Barakat Yarkas). Prosecutors have
maintained that Ikassrien's own testimony since his transfer
from Guantanamo incriminates him since he has acknowledged
traveling to Afghanistan to "collaborate with the Islamist
regime." That is disputed by court observers who say that
Ikassrien's statements to the National Court have been
substantially less incriminating than those of Abderrahaman
¶9. (U) Ikassrien's attorney has already homed in on
Guantanamo as key to his client's defense, focusing on
Ikassrien's alleged mistreatment while in US custody. The
attorney's request claims that "while Ikassrien was in
Guantanamo, he was gassed, beaten, mistreated, and insulted,
and subject to repeated inspections, during which the
military officials undertaking the inspections would damage
or destroy (Ikassrien's) books, especially the Koran."
Ikassrien's attorney also alleges that his client was
forcibly injected with a substance that led to severe itching
that continues to affect him.
//COMMENT//
¶10. (C) Spanish counter-terrorism legislation was designed
over three decades to combat ETA, a group with a defined
structure, doctrine, and modus operandi. Police,
prosecutors, and magistrates working on investigations of the
far more amorphous cells of Islamist extremist have struggled
to develop evidence sufficient to meet the high threshhold
set by the Spanish Supreme Court. This was reflected in an
earlier decision by the Supreme Court to reverse the
convictions of several Barakat Yarkas cell members and to
reduce Barakat Yarkas' sentence on the basis that prosecutors
had not proved his connection to the September 11 attacks in
the U.S. (USG observers of the trial noted that the evidence
on the September 11 connection was indeed weak). Clearly, in
the Abderrahaman case the Supreme Court was also eager to use
this case as a platform to criticize U.S. detainee policies
in Guantanamo. While this sentiment has not influenced
Spanish police to reduce their close collaboration with the
U.S. in fighting terrorism, we must take it into account as
we pursue increased judicial cooperation with Spain in
terrorism cases. The Spanish judiciary carefully guards its
independence (a major achievement of the post-Franco era) and
has not shied from taking decisions that cut across the
obectives of the Spanish Government.
AGUIRRE
PP RUEHAG
DE RUEHMD #1914/01 2091105
ZNY SSSSS ZZH
P 281105Z JUL 06
FM AMEMBASSY MADRID
TO RUEHC/SECSTATE WASHDC PRIORITY 0384
INFO RUCNMEM/EU MEMBER STATES COLLECTIVE PRIORITY
RUEHLA/AMCONSUL BARCELONA PRIORITY 1994
RUCNFB/FBI WASHDC PRIORITY
RUEKJCS/SECDEF WASHDC PRIORITY
RUEAWJA/DEPT OF JUSTICE WASHDC PRIORITY
RUEAIIA/CIA WASHDC PRIORITYS E C R E T SECTION 01 OF 03 MADRID 001914
SIPDIS
SIPDIS
E.O. 12958: DECL: 07/25/2016
TAGS: PTER PGOV PREL SP
SUBJECT: COURT FREES "SPANISH TALIBAN"
REF: A. 2005 MADRID 3528
¶B. TD-314/09169-05
MADRID 00001914 001.2 OF 003
Classified By: A/DCM Kathleen Fitzpatrick; reasons 1.4 (B) and (D)
¶1. (C) Summary. The Spanish Supreme Court announced July 24
that it had annulled the six-year prison sentence handed down
in September by Spain's National Court against accused
terrorist Hamed Abderrahaman Ahmed, known in the media as the
"Spanish Taliban." Abderrahaman, a Spanish national captured
in Afghanistan by U.S. forces and held at Guantanamo until
being turned over to Spanish authorities in February 2004,
was immediately released from prison. The Supreme Court
found that Spanish prosecutors could not use any evidence
collected during their interview with Abderrahaman while he
was being held at Guantanamo under conditions the Court
termed "impossible to explain, much less justify." The Court
threw out other evidence collected against Abderrahaman prior
to his capture in Afghanistan and determined that prosecutors
had skewed Abderrahaman's testimony to incriminate him. This
finding had an immediate effect on the case of Lahcen
Ikassrien, a Moroccan national and former Guantanamo detainee
tranferred to Spanish custody in July 2005. Prosecutors
announced their recommendation to release Ikassrien on bail
while awaiting trial on terrorism charges, while
Abderrahaman's attorney said he would sue the U.S. Government
for suffering allegedly suffered by Abderrahaman during his
incarceration in Guantanamo. Spanish officials involved in
the Abderrahaman case expressed disappointment in his
release, but also said that he was not particularly dangerous
and dismissed him as a threat. This ruling does not indicate
a reduction in counter-terrorism cooperation by Spanish law
enforcement officials, but the Supreme Court's decisions will
clearly have to be taken into account as we pursue improved
judicial cooperation with Spain. The Spanish judicial branch
carefully guards its hard-won indepence, meaning it will not
shy away from rulings that cut across Spanish Government (or
USG) objectives. End Summary.
//BACKGROUND//
¶2. (S) According to sentencing documents, Abderrahaman
established contacts with al-Qa'ida elements in the Spanish
enclave of Ceuta and, in August 2001, traveled to Afghanistan
for religious and military training in Kandahar. When the
U.S. invaded Afghanistan in the wake of the September 11
attacks, Abderrahaman fled to Pakistan, where he was
reportedly captured by the Pakistani military, who turned him
over to U.S. forces. Abderrahaman was transferred to
Guantanamo, where he was held until he was turned over to
Spanish authorities in February 2004 in response to a request
by magistrate Baltasar Garzon, who wanted to investigate
Abderrahaman in connection with the trial of al-Qa'ida cell
leader Imad Eddin Barakat Yarkas. Under the terms of that
transfer, Spanish authorities agreed to:
-- Be prepared to detain, investigate, and prosecute
Abderrahaman, while treating him humanely;
-- Share with USG authorities any information developed
during the investigation;
-- Provide reasonable notice of any decision to release or
transfer Abderrahaman;
-- Conduct surveillance of Abderrahaman following his
release, and share any relevant information with the U.S.;
and,
-- Provide U.S. officials access to Abderrahaman if necessary.
¶3. (S) Garzon released Abderrahaman on bail in July 2004,
finding that Spanish National Police interrogations of
Abderrahaman while he was being held in Guantanamo could not
be used as evidence. However, the National Police had
previous wiretap evidence linking Abderrahaman to Barakat
Yarkas as well as what they viewed as incriminating
statements by Abderrahaman to police investigators following
his release from Guantanamo. In early 2005, a confidential
police assessment shared with USG officials concluded that
Abderrahaman had the "mental maturity of a 12-year-old," was
"naive and foolish," and did not seem to comprehend the
gravity of his detention in Guantanamo. But the report also
noted Abderrahaman's consistent statements to Spanish police
that he wanted to "go fight with the Chechens and kill
Russians." (REF B). Police provided this information to
prosecutors and to the National Court, which found
MADRID 00001914 002.2 OF 003
Abderrahaman guilty in September 2005 of "membership in a
terrorist organization." The case was then automatically
transferred to the Supreme Court to either overturn or
confirm the sentence.
//SUPREME COURT THROWS OUT CONVICTION//
¶4. (U) The Supreme Court overturned Abderrahaman's conviction
on the basis that the National Court had allowed prosecutors
to use inadmissible evidence to establish Abderrahaman's
guilt and that prosecutors had improperly translated
Abderrahaman's incriminating testimony. Specifically, the
Supreme Court found that testimony obtained by Spanish police
investigators during the course of interviews of Abderrahaman
in Guantanamo could not be used in court because the
"interrogations, euphemistically called "interviews," took
place under unequal circumstances because (the defendant) was
in detention" at the time of the interrogations. Further,
the Supreme Court finding stated that "although it is not for
(this Court) to issue a pronouncement regarding the situation
of those held in indefinite detention, we must state that, as
Ahmed was held in detention under the authority of the U.S.
military since he was turned over (to the U.S.) on an
undetermined date, all information obtained under such
conditions must be declared totally null and nonexistent."
The Court did go on to pronounce its position on Guantanamo,
criticizing the detention of "hundreds of people, among them
Ahmed, without charges, without rights, without controls, and
without limits," a situation the Court termed "impossible to
explain, much less justify."
¶5. (U) Just as damaging to the prosecution's case was the
Court's decision to throw out telephone intercepts
incriminating Abderrahaman obtained during the course of the
Barakat Yarkas investigation and long before Abderrahaman's
detention in Afghanistan. The judges found that the
intercepts had been obtained improperly (NOTE: the Supreme
Court had already ruled against allowing the intercepts
during its review of the convictions of Barakat Yarkas cell
members). The Supreme Court also determined that prosecutors
had improperly translated Abderrahaman's statements and had
omitted exculpatory evidence, such as Abderrahaman's
declaration that he did not belong to al-Qa'ida and had not
received military training. The Court criticized prosecutors
for omitting a document "signed in Guantanamo by Abderrahaman
before being turned over to Spanish authorities," a document
in which U.S. authorities allegedly acknowledged that
Abderrahaman was not a member of al-Qa'ida. On this basis,
the Supreme Court found that the case against Abderrahaman
failed to meet the minimum standards established by the
European Court of Human Rights for a finding of "guilty
beyond a reasonable doubt."
¶6. (C) Legat contacted Eduardo Fungairino, currently the head
of an anti-terrorism office assigned to the Supreme Court and
formerly the chief of the National Prosecutor's office, on
July 25 for his insights into the Abderrahaman decision.
Fungairino (strictly protect) dismissed the Supreme Court
decision as "facile and populist." He said that while he
acknowledged errors on the part of National Court prosecutors
in the case (and the legal problems generated by the
circumstances at Guantanamo), in his view the Supreme Court
ignored evidence of Abderrahaman's terrorist training in
Pakistan and Afghanistan, activities that are clearly
criminal under Spanish law. Fungairino indicated that one
consolation, in his view, was that Abderrahaman did not
represent a serious threat, echoing police assessments that
Abderrahaman was a pawn in events beyond his understanding
(see para 3).
//ABDERRAHAMAN PLANS TO SUE USG//
¶7. (U) In a July 25 press conference organized by
Abderrahaman attorney Marcos Garcia Montes, Abderrahaman told
reporters that he hoped to gain employment as a truck driver
and claimed that his vision had degraded so much during his
detention in Guantanamo that he was unfit for other
employment. Garcia Montes said that he planned to file a
"multimillion dollar suit" against the U.S. Government for
damages, including post-traumatic stress and vision loss on
the part of his client. The attorney told reporters that
Abderrahaman's suffering had been such that he could no
longer recall specific elements of his detention in
Guantanamo, nor of his time in Pakistan and Afghanistan.
Abderrahaman roundly denied ever having been a terrorist and
insisted that his prior references to himself as a "martyr"
referred to his treatment in detention. Prompted by his
MADRID 00001914 003.2 OF 003
attorney, Abderrahaman related his alleged mistreatment in
U.S. detention, including the presence of a powerful
lightbulb in his cell that impeded sleep and threats that he
would never see his family again. Abderrahaman said he
planned to write a book about his experiences.
//IKASSRIEN ALSO TO BE RELEASED//
¶8. (U) Following the Supreme Court decision in the
Abderrahaman case, National Court prosecutors announced that
they would support the release on bail of Moroccan national
Lahcen Ikassrien, who was transferred to Spain from
Guantanamo in July 2005 and held in preventive detention
since his arrival. This comes less than a month after
prosecutors filed formal charges against Ikassrien, seeking
an eight-year prison term on charges of membership in a
terrorist organization. The case against Ikassrien is based
on three police interviews with him when he was being held at
Guantanamo (by the same investigators who interviewed
Abderrahaman) and on telephone intercepts developed in the
course of the Barakat Yarkas investigation, the same evidence
thrown out in the Abderrahaman case. (NOTE: According to
press reports, the Spanish police intercepts place Ikassrien
in Istanbul, Turkey in November 2000 along with suspected
terrorists Amer Azizi and Said Berraj. In a separate
intercept, Ikassrien requested assistance with documentation
from al-Qa'ida cell leader Barakat Yarkas). Prosecutors have
maintained that Ikassrien's own testimony since his transfer
from Guantanamo incriminates him since he has acknowledged
traveling to Afghanistan to "collaborate with the Islamist
regime." That is disputed by court observers who say that
Ikassrien's statements to the National Court have been
substantially less incriminating than those of Abderrahaman
¶9. (U) Ikassrien's attorney has already homed in on
Guantanamo as key to his client's defense, focusing on
Ikassrien's alleged mistreatment while in US custody. The
attorney's request claims that "while Ikassrien was in
Guantanamo, he was gassed, beaten, mistreated, and insulted,
and subject to repeated inspections, during which the
military officials undertaking the inspections would damage
or destroy (Ikassrien's) books, especially the Koran."
Ikassrien's attorney also alleges that his client was
forcibly injected with a substance that led to severe itching
that continues to affect him.
//COMMENT//
¶10. (C) Spanish counter-terrorism legislation was designed
over three decades to combat ETA, a group with a defined
structure, doctrine, and modus operandi. Police,
prosecutors, and magistrates working on investigations of the
far more amorphous cells of Islamist extremist have struggled
to develop evidence sufficient to meet the high threshhold
set by the Spanish Supreme Court. This was reflected in an
earlier decision by the Supreme Court to reverse the
convictions of several Barakat Yarkas cell members and to
reduce Barakat Yarkas' sentence on the basis that prosecutors
had not proved his connection to the September 11 attacks in
the U.S. (USG observers of the trial noted that the evidence
on the September 11 connection was indeed weak). Clearly, in
the Abderrahaman case the Supreme Court was also eager to use
this case as a platform to criticize U.S. detainee policies
in Guantanamo. While this sentiment has not influenced
Spanish police to reduce their close collaboration with the
U.S. in fighting terrorism, we must take it into account as
we pursue increased judicial cooperation with Spain in
terrorism cases. The Spanish judiciary carefully guards its
independence (a major achievement of the post-Franco era) and
has not shied from taking decisions that cut across the
obectives of the Spanish Government.
AGUIRRE
Wikileaks -- ENGLISH POLICY...
VZCZCXYZ0000
OO RUEHWEB
DE RUEHLO #2303/01 2791646
ZNY SSSSS ZZH
O 061646Z OCT 09
FM AMEMBASSY LONDON
TO RUEHC/SECSTATE WASHDC IMMEDIATE 3675
INFO RUEHZL/EUROPEAN POLITICAL COLLECTIVE PRIORITYS E C R E T LONDON 002303
NOFORN
SIPDIS
EO 12958 DECL: 10/06/2019
TAGS PREL, PGOV, ECON, UK, KNNP, MOPS, IR, PK, AF
SUBJECT: SCENESETTER FOR THE SECRETARY’S OCTOBER 10-11
VISIT TO LONDON
Classified By: Ambassador Louis B. Susman for reasons 1.4 (b/d).
¶1. (C//NF) Summary. The Secretary’s visit to London comes on the heels of the Labour, Conservative, and Liberal Democrat political party conferences -- their last before the UK elections which must be held by June 2010. The domestic political situation remains in flux, but with the Conservatives enjoying a consistent lead in the polls. A Conservative victory is not assured, however; the Conservatives have done a better job of criticizing Labour policies than of selling Conservative solutions. The cumulative contraction of the UK economy by 5.7 percent over the last five quarters has focused electoral discussions on economic issues. The major foreign policy issues for the election are the UK’s involvement in Afghanistan, which all parties continue to back for now in spite of eroding public support and a lively debate in the media, and the UK’s role in the EU, which Labour has been using as an example of the Conservatives’ “isolationist” tendencies on economic and foreign policy. Politically, PM Brown and Foreign Secretary David Miliband will want the Secretary’s visit to demonstrate the strength of their relationship with the U.S. administration in order to counter domestic press speculation about a perceived decline in the “special relationship” following Megrahi’s release and President Obama’s reported “snubbing” of PM Brown’s requests for one-on-one meetings at the G-20 and UNGA. Some of the key issues of import to the UK Government are Afghanistan, Iran, Pakistan, Northern Ireland, and non-proliferation. End summary.
The UK on Key Issues
--------------------
¶2. (S//NF) The Secretary’s meetings with PM Gordon Brown and Foreign Secretary David Miliband likely will focus on the following key issues:
-- Afghanistan - As the second largest force contributor in Afghanistan, the UK has lost 219 soldiers since operations began in 2001. The up-tick in British casualties in July and August 2009 has contributed to renewed public debate on the UK’s engagement there. Public support for the war effort is tepid. Rather than questioning the reasons for the UK’s presence in Afghanistan, many critics instead have asserted that Brown has provided insufficient troops and equipment (including helicopters) to get the job done. In his September 25 discussion with the President, Brown said Afghan forces must shoulder a greater portion of the burden and take more responsibility for their own affairs and asserted the UK would not be “cutting out” of Afghanistan, though it lacks the capacity to commit additional troops. Brown and Miliband made similar statements to General McChrystal on October 1 and Admiral Mullen and Admiral Stavridis October 2, and the PM’s Foreign Policy Advisor Simon McDonald has asked the USG to show “understanding of the political pressures that the PM is under.” However, UK military officials claim that 1,000 - 2,000 additional troops are available for deployment. Brown, Miliband, and British military leaders would like other NATO allies to assume a greater share of combat operations, stressing that the U.S., UK and a few other allies have borne the brunt of the fighting. The PM very much wants to see strong U.S. leadership and is anxious to see the Administration’s policy review completed soon.
-- Iran - The UK has privately shared with us that it is ready to proceed with designations of the Islamic Republic of Iran Shipping Lines (IRISL) and Bank Mellat under their Counter Terrorism Act powers, an action that requires parliamentary approval. In the wake of the October 1 P5 1 meeting in Geneva, however, UK officials are likely to want to consult with the U.S. on the best timing for announcing the designation. UK officials may also raise the issue of Nosratollah Tajik, former Iranian ambassador to Jordan, currently under arrest in the UK and awaiting extradition to the U.S. on charges of procuring restricted military items (night-vision goggles) for the Iranian government. Tajik has exhausted all judicial appeals in the UK and all that stands in the way of the extradition is approval by the Home Secretary. Before approving the extradition, the UK wants to be sure the timing is right and will not interfere with our joint efforts through the P5 1 to engage with Iran.
-- Pakistan - Because of immigration and economic ties, Pakistan has an important domestic dimension for the UK and will feature in public debates in the run-up to the UK’s 2010 elections. Following the Friends of Pakistan meeting on September 25, the UK announced it will provide an extra GBP 50 million (USD 80 million) to improve infrastructure and security in Pakistan’s border areas. However, UK officials later confirmed that these are not new funds and will instead
come from the current GBP 655 million (USD 1 billion) already designated for Pakistan aid. British leaders view a secure Pakistan as key to regional stability. They recognize Pakistan’s now more effective response to the Taliban and other extremists, but say more is needed.
-- Northern Ireland - Prime Minister Brown and Northern Ireland Secretary Shaun Woodward will probably ask the Secretary to urge Northern Ireland First Minister Peter Robinson and Deputy First Minister Martin McGuinness to accept the “Westminster Package,” regarding the devolution of justice and policing powers, which was recently presented by Prime Minister Brown. HMG would like to reach an agreement with the parties this week, before the Secretary’s arrival. HMG argues that the proposal is a good deal for Northern Ireland. If the agreement is not completed by the weekend, there is potential that some of the parties could seek to draw in the Secretary. The best approach is to urge all parties to work together patiently to reach agreement. An agreement would be a strong, positive signal to potential investors.
-- Nuclear Non-proliferation - Both PM Brown and FS Miliband welcome U.S. leadership on the global nuclear non-proliferation agenda, including the April 2010 Nuclear Security Summit in Washington. The UK firmly agrees with us on the importance of close P5 and P3 cooperation in the lead up to next year’s Nuclear Nonproliferation Treaty (NPT) review conference. At UNGA, Brown emphasized that the onus is on non-nuclear states to prove they are not developing nuclear weapons. He also pledged the UK’s support for sponsoring a uranium bank and offering civil nuclear power to non-nuclear states that fulfill their responsibilities. He also announced that, subject to the sustained ability to maintain continuous deterrence, the UK will consider reducing its fleet of Trident nuclear-armed submarines from four to three. The move also is regarded as a cost-cutting measure for a government facing significant fiscal challenges in the coming years.
-- Defense Trade Treaty - The PM and FS Miliband may ask about the status of the Defense Trade Treaty and when the Senate will ratify it. U/S Tauscher told UK officials on September 30 that her goal is to have the Senate act on the treaty by year’s end. U/S Tauscher and A/S Shapiro are working to counter the SFRC staff’s belief that implementing legislation is necessary to enforce the treaty and to address their concerns about Congressional consultations and notifications.
-- Arms Trade Treaty - Miliband frequently raises with senior U.S. interlocutors the possibility of negotiating an ATT. We continue to have doubts about the possibility of negotiating an effective treaty, but are willing to move forward on the condition that it will proceed on the consensus basis traditional for multilateral arms control and nonproliferation negotiations.
-- Gary McKinnon Extradition Case - The PM will likely raise with the Secretary (as he has with the Ambassador) the extradition case of Gary McKinnon. McKinnon is a 43-year old computer hacker with Asperger’s Syndrome who is wanted for prosecution in the U.S.; he is accused of hacking into U.S. government systems in 2001 and 2002. McKinnon has gained enormous popular sympathy in his appeal against extradition; the UK’s final decision is pending. The case has also caused public criticism of the U.S.-UK extradition treaty. In August, PM Brown, in a one-on-one meeting with the Ambassador, proposed a deal: that McKinnon plead guilty, make a statement of contrition, but serve any sentence of incarceration in the UK. Brown cited deep public concern that McKinnon, with his medical condition, would commit suicide or suffer injury in imprisoned in a U.S. facility. The Ambassador has raised this proposal with AG Holder and would be happy to brief the Secretary in more detail.
Domestic Politics in Flux in Run-up to Elections
--------------------------------------------- ---
¶3. (C//NF) The annual political party conferences currently underway have thrust the UK into electoral campaigning mode, with the Labour, Conservative, and Liberal Democrat parties all positioning themselves for the general elections, which must occur before June 2010. The recent conferences have given each party in turn an up-tick in the polls, though with the Tories consistently enjoying a significant overall lead. PM Brown is unchallenged as leader of the Labour Party, but remains embattled by the UK media. Many in his party question if Labour can win the next elections with him at the helm despite his strong showing at the Labour conference. Honing its campaign message, the Labour Party plans to make
the elections about class divisions, highlighting Labour’s strong public services record and its economic vision for Britain. At present, the major foreign policy issues shaping the electoral debate are the UK’s involvement in Afghanistan, which all parties continue to back for now in spite of eroding public support and a lively debate in the media, and the UK’s role in the European Union, which Labour has been using as an example of Conservative economic and foreign policy “isolationist” tendencies.
¶4. (C//NF) Conservative leader David Cameron’s headline message to the media as the Tory conference began October 5 was about the UK’s “twin crises” of debt and unemployment and the Tory’s to-be-unveiled “big, bold, and radical” scheme to “get Britain working.” The Tories’ platform during the June European and local elections was based on keeping in focus bedrock issues such as the economy, job creation, and health and education reform; casting Labour as profligate and irresponsible; and portraying the Conservatives as the party of thrift, responsible spending and transparency. Ireland’s “yes” vote on the Lisbon Treaty has highlighted internal Conservative party divisions on the EU as the conference gets underway. PM Brown and FS Miliband may ask the Secretary to emphasize U.S. support for a “strong Europe” as a way to highlight Conservative schisms.
¶5. (C//NF) In response to the summer 2009 parliamentary expenses scandal, which has alienated some voters from the political class and the mainstream parties, Cameron has been credited with reacting more decisively than Brown - a performance that some political commentators have said demonstrated impressive leadership, especially compared to Brown (who throughout his prime ministership has had to fight accusations of indecisiveness). Keeping the public focused on the economy, Cameron has said the Conservatives would be judged by their response to the UK’s debt crisis and has called for an “age of austerity.” While spending cuts are expected to be a large part of the future Conservative program, neither Cameron nor Shadow Chancellor of the Exchequer Osborne has offered details on where government spending should be cut, beyond just saying there will be a ten percent cross-the-board cut with only education and the National Health Services remaining untouched. Many in the UK public remain skeptical of the Tories’ unspecified plans for major cuts.
¶6. (C//NF) The UK’s relationship with the U.S. has also become a campaign issue. During the fever pitch of UK media reporting on the release of convicted Pan Am 103 bomber Abdel Basset al-Megrahi, the Conservatives blamed Labour for damaging the “special relationship.” The UK media has refused to let the issue die, continuing its mischievous reporting of recent alleged USG snubs of senior UK officials, particularly during UNGA.
Overview of UK Economy
----------------------
¶7. (U) The UK officially entered recession in the third quarter of 2008 and has suffered a cumulative contraction of 5.7 percent over the last five quarters. In July, the IMF forecast a further contraction of 4.2 percent in 2009 and growth of 0.2 percent in 2010. HM Treasury expects a contraction of 3.5 percent in 2009 and growth of 1.25 percent in 2010. Unemployment stands at 7.8 percent, its highest since 1995, and is expected to climb to more than 10 percent in early 2010. Unemployment is particularly acute among 18-to-24 year olds at 17 percent. The economic downturn is taking a heavy toll on trade. According to U.S Commerce Department and U.S. International Trade Commission monthly trade statistics, U.S. goods exports to the UK declined by 21.7 percent from January to June 2009, compared to the same period in 2008, and UK exports to the U.S. declined by 25.6 percent. Concerns about employment figures remain high, with unemployment rates near eight percent and expected to peak just in advance of the parliamentary elections.
¶8. (U) Public debt stands at GBP 800 billion (56.8 percent of GDP), its highest level since records began in 1974, and up from 56.6 percent last month. However, UK debt as a percentage of GDP is still lower than in the other G7 countries. How to manage and finance the UK’s debt burden is a key issue dividing the two parties, and is expected to emerge as one of the top economic issues during the political campaign.
Visit London’s Classified Website: http://www.intelink.sgov.gov/wiki/Portal:Unit ed_Kingdom
SUSMAN
OO RUEHWEB
DE RUEHLO #2303/01 2791646
ZNY SSSSS ZZH
O 061646Z OCT 09
FM AMEMBASSY LONDON
TO RUEHC/SECSTATE WASHDC IMMEDIATE 3675
INFO RUEHZL/EUROPEAN POLITICAL COLLECTIVE PRIORITYS E C R E T LONDON 002303
NOFORN
SIPDIS
EO 12958 DECL: 10/06/2019
TAGS PREL, PGOV, ECON, UK, KNNP, MOPS, IR, PK, AF
SUBJECT: SCENESETTER FOR THE SECRETARY’S OCTOBER 10-11
VISIT TO LONDON
Classified By: Ambassador Louis B. Susman for reasons 1.4 (b/d).
¶1. (C//NF) Summary. The Secretary’s visit to London comes on the heels of the Labour, Conservative, and Liberal Democrat political party conferences -- their last before the UK elections which must be held by June 2010. The domestic political situation remains in flux, but with the Conservatives enjoying a consistent lead in the polls. A Conservative victory is not assured, however; the Conservatives have done a better job of criticizing Labour policies than of selling Conservative solutions. The cumulative contraction of the UK economy by 5.7 percent over the last five quarters has focused electoral discussions on economic issues. The major foreign policy issues for the election are the UK’s involvement in Afghanistan, which all parties continue to back for now in spite of eroding public support and a lively debate in the media, and the UK’s role in the EU, which Labour has been using as an example of the Conservatives’ “isolationist” tendencies on economic and foreign policy. Politically, PM Brown and Foreign Secretary David Miliband will want the Secretary’s visit to demonstrate the strength of their relationship with the U.S. administration in order to counter domestic press speculation about a perceived decline in the “special relationship” following Megrahi’s release and President Obama’s reported “snubbing” of PM Brown’s requests for one-on-one meetings at the G-20 and UNGA. Some of the key issues of import to the UK Government are Afghanistan, Iran, Pakistan, Northern Ireland, and non-proliferation. End summary.
The UK on Key Issues
--------------------
¶2. (S//NF) The Secretary’s meetings with PM Gordon Brown and Foreign Secretary David Miliband likely will focus on the following key issues:
-- Afghanistan - As the second largest force contributor in Afghanistan, the UK has lost 219 soldiers since operations began in 2001. The up-tick in British casualties in July and August 2009 has contributed to renewed public debate on the UK’s engagement there. Public support for the war effort is tepid. Rather than questioning the reasons for the UK’s presence in Afghanistan, many critics instead have asserted that Brown has provided insufficient troops and equipment (including helicopters) to get the job done. In his September 25 discussion with the President, Brown said Afghan forces must shoulder a greater portion of the burden and take more responsibility for their own affairs and asserted the UK would not be “cutting out” of Afghanistan, though it lacks the capacity to commit additional troops. Brown and Miliband made similar statements to General McChrystal on October 1 and Admiral Mullen and Admiral Stavridis October 2, and the PM’s Foreign Policy Advisor Simon McDonald has asked the USG to show “understanding of the political pressures that the PM is under.” However, UK military officials claim that 1,000 - 2,000 additional troops are available for deployment. Brown, Miliband, and British military leaders would like other NATO allies to assume a greater share of combat operations, stressing that the U.S., UK and a few other allies have borne the brunt of the fighting. The PM very much wants to see strong U.S. leadership and is anxious to see the Administration’s policy review completed soon.
-- Iran - The UK has privately shared with us that it is ready to proceed with designations of the Islamic Republic of Iran Shipping Lines (IRISL) and Bank Mellat under their Counter Terrorism Act powers, an action that requires parliamentary approval. In the wake of the October 1 P5 1 meeting in Geneva, however, UK officials are likely to want to consult with the U.S. on the best timing for announcing the designation. UK officials may also raise the issue of Nosratollah Tajik, former Iranian ambassador to Jordan, currently under arrest in the UK and awaiting extradition to the U.S. on charges of procuring restricted military items (night-vision goggles) for the Iranian government. Tajik has exhausted all judicial appeals in the UK and all that stands in the way of the extradition is approval by the Home Secretary. Before approving the extradition, the UK wants to be sure the timing is right and will not interfere with our joint efforts through the P5 1 to engage with Iran.
-- Pakistan - Because of immigration and economic ties, Pakistan has an important domestic dimension for the UK and will feature in public debates in the run-up to the UK’s 2010 elections. Following the Friends of Pakistan meeting on September 25, the UK announced it will provide an extra GBP 50 million (USD 80 million) to improve infrastructure and security in Pakistan’s border areas. However, UK officials later confirmed that these are not new funds and will instead
come from the current GBP 655 million (USD 1 billion) already designated for Pakistan aid. British leaders view a secure Pakistan as key to regional stability. They recognize Pakistan’s now more effective response to the Taliban and other extremists, but say more is needed.
-- Northern Ireland - Prime Minister Brown and Northern Ireland Secretary Shaun Woodward will probably ask the Secretary to urge Northern Ireland First Minister Peter Robinson and Deputy First Minister Martin McGuinness to accept the “Westminster Package,” regarding the devolution of justice and policing powers, which was recently presented by Prime Minister Brown. HMG would like to reach an agreement with the parties this week, before the Secretary’s arrival. HMG argues that the proposal is a good deal for Northern Ireland. If the agreement is not completed by the weekend, there is potential that some of the parties could seek to draw in the Secretary. The best approach is to urge all parties to work together patiently to reach agreement. An agreement would be a strong, positive signal to potential investors.
-- Nuclear Non-proliferation - Both PM Brown and FS Miliband welcome U.S. leadership on the global nuclear non-proliferation agenda, including the April 2010 Nuclear Security Summit in Washington. The UK firmly agrees with us on the importance of close P5 and P3 cooperation in the lead up to next year’s Nuclear Nonproliferation Treaty (NPT) review conference. At UNGA, Brown emphasized that the onus is on non-nuclear states to prove they are not developing nuclear weapons. He also pledged the UK’s support for sponsoring a uranium bank and offering civil nuclear power to non-nuclear states that fulfill their responsibilities. He also announced that, subject to the sustained ability to maintain continuous deterrence, the UK will consider reducing its fleet of Trident nuclear-armed submarines from four to three. The move also is regarded as a cost-cutting measure for a government facing significant fiscal challenges in the coming years.
-- Defense Trade Treaty - The PM and FS Miliband may ask about the status of the Defense Trade Treaty and when the Senate will ratify it. U/S Tauscher told UK officials on September 30 that her goal is to have the Senate act on the treaty by year’s end. U/S Tauscher and A/S Shapiro are working to counter the SFRC staff’s belief that implementing legislation is necessary to enforce the treaty and to address their concerns about Congressional consultations and notifications.
-- Arms Trade Treaty - Miliband frequently raises with senior U.S. interlocutors the possibility of negotiating an ATT. We continue to have doubts about the possibility of negotiating an effective treaty, but are willing to move forward on the condition that it will proceed on the consensus basis traditional for multilateral arms control and nonproliferation negotiations.
-- Gary McKinnon Extradition Case - The PM will likely raise with the Secretary (as he has with the Ambassador) the extradition case of Gary McKinnon. McKinnon is a 43-year old computer hacker with Asperger’s Syndrome who is wanted for prosecution in the U.S.; he is accused of hacking into U.S. government systems in 2001 and 2002. McKinnon has gained enormous popular sympathy in his appeal against extradition; the UK’s final decision is pending. The case has also caused public criticism of the U.S.-UK extradition treaty. In August, PM Brown, in a one-on-one meeting with the Ambassador, proposed a deal: that McKinnon plead guilty, make a statement of contrition, but serve any sentence of incarceration in the UK. Brown cited deep public concern that McKinnon, with his medical condition, would commit suicide or suffer injury in imprisoned in a U.S. facility. The Ambassador has raised this proposal with AG Holder and would be happy to brief the Secretary in more detail.
Domestic Politics in Flux in Run-up to Elections
--------------------------------------------- ---
¶3. (C//NF) The annual political party conferences currently underway have thrust the UK into electoral campaigning mode, with the Labour, Conservative, and Liberal Democrat parties all positioning themselves for the general elections, which must occur before June 2010. The recent conferences have given each party in turn an up-tick in the polls, though with the Tories consistently enjoying a significant overall lead. PM Brown is unchallenged as leader of the Labour Party, but remains embattled by the UK media. Many in his party question if Labour can win the next elections with him at the helm despite his strong showing at the Labour conference. Honing its campaign message, the Labour Party plans to make
the elections about class divisions, highlighting Labour’s strong public services record and its economic vision for Britain. At present, the major foreign policy issues shaping the electoral debate are the UK’s involvement in Afghanistan, which all parties continue to back for now in spite of eroding public support and a lively debate in the media, and the UK’s role in the European Union, which Labour has been using as an example of Conservative economic and foreign policy “isolationist” tendencies.
¶4. (C//NF) Conservative leader David Cameron’s headline message to the media as the Tory conference began October 5 was about the UK’s “twin crises” of debt and unemployment and the Tory’s to-be-unveiled “big, bold, and radical” scheme to “get Britain working.” The Tories’ platform during the June European and local elections was based on keeping in focus bedrock issues such as the economy, job creation, and health and education reform; casting Labour as profligate and irresponsible; and portraying the Conservatives as the party of thrift, responsible spending and transparency. Ireland’s “yes” vote on the Lisbon Treaty has highlighted internal Conservative party divisions on the EU as the conference gets underway. PM Brown and FS Miliband may ask the Secretary to emphasize U.S. support for a “strong Europe” as a way to highlight Conservative schisms.
¶5. (C//NF) In response to the summer 2009 parliamentary expenses scandal, which has alienated some voters from the political class and the mainstream parties, Cameron has been credited with reacting more decisively than Brown - a performance that some political commentators have said demonstrated impressive leadership, especially compared to Brown (who throughout his prime ministership has had to fight accusations of indecisiveness). Keeping the public focused on the economy, Cameron has said the Conservatives would be judged by their response to the UK’s debt crisis and has called for an “age of austerity.” While spending cuts are expected to be a large part of the future Conservative program, neither Cameron nor Shadow Chancellor of the Exchequer Osborne has offered details on where government spending should be cut, beyond just saying there will be a ten percent cross-the-board cut with only education and the National Health Services remaining untouched. Many in the UK public remain skeptical of the Tories’ unspecified plans for major cuts.
¶6. (C//NF) The UK’s relationship with the U.S. has also become a campaign issue. During the fever pitch of UK media reporting on the release of convicted Pan Am 103 bomber Abdel Basset al-Megrahi, the Conservatives blamed Labour for damaging the “special relationship.” The UK media has refused to let the issue die, continuing its mischievous reporting of recent alleged USG snubs of senior UK officials, particularly during UNGA.
Overview of UK Economy
----------------------
¶7. (U) The UK officially entered recession in the third quarter of 2008 and has suffered a cumulative contraction of 5.7 percent over the last five quarters. In July, the IMF forecast a further contraction of 4.2 percent in 2009 and growth of 0.2 percent in 2010. HM Treasury expects a contraction of 3.5 percent in 2009 and growth of 1.25 percent in 2010. Unemployment stands at 7.8 percent, its highest since 1995, and is expected to climb to more than 10 percent in early 2010. Unemployment is particularly acute among 18-to-24 year olds at 17 percent. The economic downturn is taking a heavy toll on trade. According to U.S Commerce Department and U.S. International Trade Commission monthly trade statistics, U.S. goods exports to the UK declined by 21.7 percent from January to June 2009, compared to the same period in 2008, and UK exports to the U.S. declined by 25.6 percent. Concerns about employment figures remain high, with unemployment rates near eight percent and expected to peak just in advance of the parliamentary elections.
¶8. (U) Public debt stands at GBP 800 billion (56.8 percent of GDP), its highest level since records began in 1974, and up from 56.6 percent last month. However, UK debt as a percentage of GDP is still lower than in the other G7 countries. How to manage and finance the UK’s debt burden is a key issue dividing the two parties, and is expected to emerge as one of the top economic issues during the political campaign.
Visit London’s Classified Website: http://www.intelink.sgov.gov/wiki/Portal:Unit ed_Kingdom
SUSMAN
Wikileaks -- TALES OF A PRINCE--- JOYFULL EVENT...
VZCZCXYZ0016
PP RUEHWEB
DE RUEHJI #0700/01 3121437
ZNY SSSSS ZZH
P 081437Z NOV 06
FM AMCONSUL JEDDAH
TO RUEHC/SECSTATE WASHDC PRIORITY 9630
INFO RUEHRH/AMEMBASSY RIYADH PRIORITY 6936
RHEHAAA/NSC WASHDC PRIORITY
RUEKJCS/DIA WASHDC PRIORITY
RUEAIIA/CIA WASHDC PRIORITYS E C R E T JEDDAH 000700
SIPDIS
SIPDIS
EO 12958 DECL: 11/08/2016
TAGS PGOV, PINR, SCUL
SUBJECT: TALES OF A PRINCE: CG MEETS WITH GOVERNOR OF
ASIR’S FIXER
Classified By: Consul General Tatiana Gfoeller,for reasons 1.4 (b) and (d).
¶1. (S) On November 7 the CG met with a prominent Western businessman who is close to the Governor of Asir, Prince Khalid bin Faisal. The businessman is known as a “fixer” for Prince Khalid. During their conversation, he recounted to the CG a number of his interactions with the Prince.
¶2. (S) Their first encounter was at the prince’s majlis in Abha, the capital of Asir Province. The businessman described the majlis to the CG and spoke of its largesse, its lavish decor, and its eclectic makeup of people: tribesmen, mutawa, and others. During the proceedings, a waiter approached with coffee and tea. XXXXXXXXXXXX the businessman recalled, he knew that he and Prince Khalid would get along well.
¶3. (S) The businessman’s second encounter with the prince was not actually with the prince. He had been invited to the prince’s home to meet with his family. He recalled how surprised he had been at such a gesture. XXXXXXXXXXXX
¶4. (S) The businessman’s third encounter with Prince Khalid coincided with the visit of Prince Charles of the United Kingdom. He informed the CG that Prince Khalid and Prince Charles share a love of painting. Khalid opened a “painters village” in Abha, the capital of Asir, called Al Muftah. People, including faces, as well as objects are painted by Al Muftah artists, just as Khalid does in his own works of art. (Note: This is very interesting since painting is frowned upon by many conservative Saudis, and painting people and faces is forbidden according to the Wahabi interpretation of Islam. End note.) The businessman told the CG about a call that he received from a nervous Prince Khalid because of the party that he had offered to host for Prince Charles. During that time Prince Khalid, who has since built a new palace, was living in his father, the deceased King Faisal’s old palace. His mother, Queen Effet, lived upstairs on the second floor of the palace, but the first floor needed attention. The palace was described as aged and in dire need of renovation. The businessman recounted how he was called and asked by the Prince, to take care of renovating the ground floor of the palace for a party that would take place in three weeks from the time of the phone call. The businessman asked whether he had a choice, and when told an emphatic “no,” then agreed to do it.
¶5. (S) According to the businessman, the first thing that he did was cut off all electricity so that no one would be able to turn on the lights and see what was taking place. Secondly, he inserted styrofoam into the holes in the walls. Thirdly, he set up projectors to project colors and designs onto the walls. On the evening of the party candles were the only source of lighting throughout the house. The plan was successful as the Prince of Wales commented on how luxurious and beautiful the palace was, despite the fact that it was not. Prince Khalid was very happy and the relationship between the businessman and the prince was cemented. (Note: The prince’s old palace has since become a university. End note.)
¶6. (S) The next day Prince Khalid phoned this businessman and invited him to meet the Prince of Wales. What the prince did not know was that while the businessman had sacrificed three weeks to renovate the palace, his sister had been visiting from out of the country and he had other obligations, which he disregarded. The businessman ultimately declined the invitation to meet with the two princes. When he received a phone call and a summons, the next day, from Prince Khalid, he was frightened. He did not know what to expect and he feared the worst.
¶6. (S) When the businessman arrived to meet Prince Khalid he was pleasantly surprised to receive a painting by each of the princes, as gifts. He was also shocked to receive, what Prince Khalid called, a “tip,” in the amount of SR50,000 ($13,333). He confided to the CG that Prince Khalid is “known for being extremely cheap.” The businessman concluded by reiterating how close his relationship is to Prince Khalid and sharing more fond memories of the “phony dinner” at the prince’s palace.
GFOELLER
PP RUEHWEB
DE RUEHJI #0700/01 3121437
ZNY SSSSS ZZH
P 081437Z NOV 06
FM AMCONSUL JEDDAH
TO RUEHC/SECSTATE WASHDC PRIORITY 9630
INFO RUEHRH/AMEMBASSY RIYADH PRIORITY 6936
RHEHAAA/NSC WASHDC PRIORITY
RUEKJCS/DIA WASHDC PRIORITY
RUEAIIA/CIA WASHDC PRIORITYS E C R E T JEDDAH 000700
SIPDIS
SIPDIS
EO 12958 DECL: 11/08/2016
TAGS PGOV, PINR, SCUL
SUBJECT: TALES OF A PRINCE: CG MEETS WITH GOVERNOR OF
ASIR’S FIXER
Classified By: Consul General Tatiana Gfoeller,for reasons 1.4 (b) and (d).
¶1. (S) On November 7 the CG met with a prominent Western businessman who is close to the Governor of Asir, Prince Khalid bin Faisal. The businessman is known as a “fixer” for Prince Khalid. During their conversation, he recounted to the CG a number of his interactions with the Prince.
¶2. (S) Their first encounter was at the prince’s majlis in Abha, the capital of Asir Province. The businessman described the majlis to the CG and spoke of its largesse, its lavish decor, and its eclectic makeup of people: tribesmen, mutawa, and others. During the proceedings, a waiter approached with coffee and tea. XXXXXXXXXXXX the businessman recalled, he knew that he and Prince Khalid would get along well.
¶3. (S) The businessman’s second encounter with the prince was not actually with the prince. He had been invited to the prince’s home to meet with his family. He recalled how surprised he had been at such a gesture. XXXXXXXXXXXX
¶4. (S) The businessman’s third encounter with Prince Khalid coincided with the visit of Prince Charles of the United Kingdom. He informed the CG that Prince Khalid and Prince Charles share a love of painting. Khalid opened a “painters village” in Abha, the capital of Asir, called Al Muftah. People, including faces, as well as objects are painted by Al Muftah artists, just as Khalid does in his own works of art. (Note: This is very interesting since painting is frowned upon by many conservative Saudis, and painting people and faces is forbidden according to the Wahabi interpretation of Islam. End note.) The businessman told the CG about a call that he received from a nervous Prince Khalid because of the party that he had offered to host for Prince Charles. During that time Prince Khalid, who has since built a new palace, was living in his father, the deceased King Faisal’s old palace. His mother, Queen Effet, lived upstairs on the second floor of the palace, but the first floor needed attention. The palace was described as aged and in dire need of renovation. The businessman recounted how he was called and asked by the Prince, to take care of renovating the ground floor of the palace for a party that would take place in three weeks from the time of the phone call. The businessman asked whether he had a choice, and when told an emphatic “no,” then agreed to do it.
¶5. (S) According to the businessman, the first thing that he did was cut off all electricity so that no one would be able to turn on the lights and see what was taking place. Secondly, he inserted styrofoam into the holes in the walls. Thirdly, he set up projectors to project colors and designs onto the walls. On the evening of the party candles were the only source of lighting throughout the house. The plan was successful as the Prince of Wales commented on how luxurious and beautiful the palace was, despite the fact that it was not. Prince Khalid was very happy and the relationship between the businessman and the prince was cemented. (Note: The prince’s old palace has since become a university. End note.)
¶6. (S) The next day Prince Khalid phoned this businessman and invited him to meet the Prince of Wales. What the prince did not know was that while the businessman had sacrificed three weeks to renovate the palace, his sister had been visiting from out of the country and he had other obligations, which he disregarded. The businessman ultimately declined the invitation to meet with the two princes. When he received a phone call and a summons, the next day, from Prince Khalid, he was frightened. He did not know what to expect and he feared the worst.
¶6. (S) When the businessman arrived to meet Prince Khalid he was pleasantly surprised to receive a painting by each of the princes, as gifts. He was also shocked to receive, what Prince Khalid called, a “tip,” in the amount of SR50,000 ($13,333). He confided to the CG that Prince Khalid is “known for being extremely cheap.” The businessman concluded by reiterating how close his relationship is to Prince Khalid and sharing more fond memories of the “phony dinner” at the prince’s palace.
GFOELLER
Wikileaks -- Turkish military...
S E C R E T ANKARA 001258
SIPDIS
SIPDIS
E.O. 12958: DECL: 05/18/2022
TAGS: PGOV PREL TU
SUBJECT: TURKEY'S MILITARY AND DEMOCRACY
Classified By: DCM Nancy McEldowney for reasons 1.4 (b) and (d).
¶1. (S) The Turkish military's April 27 memorandum that
fueled the political crisis here was followed by a virtual
black-out with the military refusing to speak with either
domestic or foreign contacts. The silence was broken
recently when D/CHOD Saygun volunteered an explanation of the
military's motives and current thinking. We used the
exchange to reiterate the need for pragmatism and compromise
-- by all players -- in support of Turkish democracy and the
constitutional process.
¶2. (S) In a recent meeting with DCM, Saygun raised the
subject of Turkish domestic politics and said it was
important we understand why the military felt compelled to
make its April 27 statement. He said the military spoke out
solely to ensure the protection of Turkey's secular system.
This is the principle responsibility of the Turkish military,
which they are both obligated and determined to fulfill. He
asserted that Turkey's constitution empowered the military to
protect the secular state -- that was what they had done and
what they would continue to do.
¶3. (S) DCM responded by emphasizing the most precious
quality of contemporary Turkey is that it is both secular and
democratic -- and both must be preserved. She noted the
growing tensions and polarization throughout the country and
urged that the military exercise caution and pragmatism.
Avoiding confrontation and instability and ensuring that the
political process proceeds in a way that is fully consistent
with the constitution is in the best interest of Turkey and
of all Turks regardless of their partisan affiliation.
¶4. (S) Saygun said that the military did not want
confrontation and would not seek it out. He claimed they
easily could have sent tanks rolling in the streets if they
had wanted to, but they did not. He also argued that the
military was far more concerned with stability -- political,
economic, and social -- than the AKP which had made no effort
to compromise.
¶5. (S) DCM underscored the importance of having the
on-going parliamentary election proceed calmly and that all
accept the results of the popular vote. Saygun agreed
enthusiastically and claimed the TGS had "no problems" with
AKP in parliament or in government -- their only difficulty
was with radical policies that threaten stability.
¶6. (S) Comment: There is rampant speculation here about
TGS' next move in the on-going political drama. Overheated
rumors include efforts to shut down the AKP, discredit the
party leadership by releasing incriminating dossiers, and the
manufacture of crises. More prudent observers have suggested
that a tacit -- if still tense -- understanding has been
reached whereby the TGS has clarified its red lines on the
presidency and Islamist policies and the AKP has agreed not
to cross them. Rumors notwithstanding, it is clear that
maneuvering will intensify in the lead up to the July 22
elections, and USG support for democracy, compromise, and the
constitutional process will remain critical.
Visit Ankara's Classified Web Site at
http://www.state.sgov.gov/p/eur/ankara/
WILSON
SIPDIS
SIPDIS
E.O. 12958: DECL: 05/18/2022
TAGS: PGOV PREL TU
SUBJECT: TURKEY'S MILITARY AND DEMOCRACY
Classified By: DCM Nancy McEldowney for reasons 1.4 (b) and (d).
¶1. (S) The Turkish military's April 27 memorandum that
fueled the political crisis here was followed by a virtual
black-out with the military refusing to speak with either
domestic or foreign contacts. The silence was broken
recently when D/CHOD Saygun volunteered an explanation of the
military's motives and current thinking. We used the
exchange to reiterate the need for pragmatism and compromise
-- by all players -- in support of Turkish democracy and the
constitutional process.
¶2. (S) In a recent meeting with DCM, Saygun raised the
subject of Turkish domestic politics and said it was
important we understand why the military felt compelled to
make its April 27 statement. He said the military spoke out
solely to ensure the protection of Turkey's secular system.
This is the principle responsibility of the Turkish military,
which they are both obligated and determined to fulfill. He
asserted that Turkey's constitution empowered the military to
protect the secular state -- that was what they had done and
what they would continue to do.
¶3. (S) DCM responded by emphasizing the most precious
quality of contemporary Turkey is that it is both secular and
democratic -- and both must be preserved. She noted the
growing tensions and polarization throughout the country and
urged that the military exercise caution and pragmatism.
Avoiding confrontation and instability and ensuring that the
political process proceeds in a way that is fully consistent
with the constitution is in the best interest of Turkey and
of all Turks regardless of their partisan affiliation.
¶4. (S) Saygun said that the military did not want
confrontation and would not seek it out. He claimed they
easily could have sent tanks rolling in the streets if they
had wanted to, but they did not. He also argued that the
military was far more concerned with stability -- political,
economic, and social -- than the AKP which had made no effort
to compromise.
¶5. (S) DCM underscored the importance of having the
on-going parliamentary election proceed calmly and that all
accept the results of the popular vote. Saygun agreed
enthusiastically and claimed the TGS had "no problems" with
AKP in parliament or in government -- their only difficulty
was with radical policies that threaten stability.
¶6. (S) Comment: There is rampant speculation here about
TGS' next move in the on-going political drama. Overheated
rumors include efforts to shut down the AKP, discredit the
party leadership by releasing incriminating dossiers, and the
manufacture of crises. More prudent observers have suggested
that a tacit -- if still tense -- understanding has been
reached whereby the TGS has clarified its red lines on the
presidency and Islamist policies and the AKP has agreed not
to cross them. Rumors notwithstanding, it is clear that
maneuvering will intensify in the lead up to the July 22
elections, and USG support for democracy, compromise, and the
constitutional process will remain critical.
Visit Ankara's Classified Web Site at
http://www.state.sgov.gov/p/eur/ankara/
WILSON
Wikileaks -- Erdogan in power...
S E C R E T SECTION 01 OF 05 ANKARA 007211
SIPDIS
E.O. 12958: DECL: 12/14/2029
TAGS: PREL PGOV PINS ECON TU
SUBJECT: ERDOGAN AND AK PARTY AFTER TWO YEARS IN POWER:
TRYING TO GET A GRIP ON THEMSELVES, ON TURKEY, ON EUROPE
(U) Classified by Ambassador Eric Edelman; reasons: E.O.
12958 1.4 (a,b,c,d).
¶1. (C) Summary: PM Erdogan and his ruling AK Party seem to
have a firm grip on power -- if for no other reasons that
there is currently no viable alternative and inertia weighs
heavily in politics. Nevertheless, Erdogan and his party
face enormous challenges if they are successfully to embrace
core principles of open society, carry out EU harmonization,
and develop and implement foreign policies in harmony with
core U.S. interests. End summary.
¶2. (C) As PM Erdogan strode through the EU corridors of power
Dec. 16-17 with his semi-pro soccer player's swagger and
phalanx of sycophantic advisors, he may have seemed a strong
candidate for European leader of the year. A regional leader
to be reckoned with for a decade to come. The man who won
Turkey the beginning of accession negotiations with the EU.
Who broke loose three decades of frozen Turkish policy on
Cyprus. Who drove major human rights reforms through
parliament and through constitutional amendments. Whose
rhetorical skill, while etched with populist victimhood, is
redolent with traditional and religious allusions that
resonate deeply in the heartland, deeply in the anonymous
exurban sprawls. Who remains the highly popular tribune of
the people, without a viable or discernible political
rival...outside his own ruling AKP.
¶3. (C) In short, Erdogan looks unbeatable. But is he? And
is he willing to give relations with the U.S. the leadership
and momentum they need from the Turkish side?
¶4. (C) Erdogan has a two-thirds majority in parliament. Main
opposition left-of-center CHP amounts to no more than a bunch
of elitist ankle-biters. There is currently no serious,
broad-based political alternative, owing to Erdogan's
rhetorical dominance and control of the debate on social
questions close to the hearts of the center-right majority in
Turkey; other party leaders' political bankruptcy; and the
stultifying effect of current party and election laws on
entry for younger, untainted political aspirants. AKP argues
that the economy, at least from the perspective of macro
indicators and continued willingness of emerging-market
portfolio investors to buy the expectations and sell the
facts, appears to have stabilized. Moreover, the authority
of AKP's nationwide party machine is blurring with the
Turkish State's executive power at the provincial and
district level and with municipal functions to an extent not
seen since the days of the one-party state. These factors
seem set to continue for the foreseeable future.
¶5. (C) Yet Erdogan and AKP face politically fateful
challenges in three areas: foreign policy (EU, Iraq, Cyprus);
quality and sustainability of leadership and governance; and
resolution of questions fundamental to creation of an open,
prosperous society integrated with the broader world (place
of religion; identity and history; rule of law).
EU
--
¶6. (U) Erdogan indexed his political survival to getting a
negotiation date from the EU. He achieved that goal. The
Wall Street Journal and other Western and Turkish media have
opined that the EU owes Turkey a fair negotiating process
leading to accession, with the Journal even putting the onus
on the EU by asserting that while Turkey is ready the
question is whether Europeans are ready for Turkey.
¶7. (C) But there's always a Monday morning and the debate on
the ground here is not so neat. With euphoria at getting a
date having faded in 48 hours, Erdogan's political survival
and the difficulty of the tasks before him have become
substantially clearer. Nationalists on right and left have
resumed accusations that Erdogan sold out Turkish national
interests (Cyprus) and Turkish traditions. Core institutions
of the Turkish state, which remain at best wary of AKP, have
once again begun to probe for weaknesses and to feed
insinuations into the press in parallel with the
nationalists' assertions. In the face of this Euro-aversion,
neither Erdogan nor his government has taken even minimal
steps to prepare the bureaucracy or public opinion to begin
tackling the fundamental -- some Turks would say insidious --
legal, social, intellectual and spiritual changes that must
occur to turn harmonization on paper into true reform. The
road ahead will surely be hard.
¶8. (U) High-profile naysayers like main opposition CHP
chairman Baykal, former Ambassador Gunduz Aktan, and
political scientist Hasan Unal continue to castigate Erdogan.
But theirs is a routine whine. More significant for us is
that many of our contacts cloak their lack of self-confidence
at Turkey's ability to join in expressions of skepticism that
the EU will let Turkey in. And there is parallel widespread
skepticism that the EU will be around in attractive form in
ten years.
¶9. (C) The mood in AKP is no brighter, with one of FonMin
Gul's MFA advisors having described to UK polcounselor how
bruised Turkey feels at the EU's inconsistency during the
final negotiations leading to Dec. 17 (EU diplomats in Ankara
have given us the other side of the story). Gul was
noticeably harder-line than Erdogan in public comments in the
lead-up to the Summit, and was harder-line in pre-Summit
negotiations in Brussels, according to UK polcounselor.
There was noticeable tension between Erdogan and Gul in
Brussels according to "Aksam" Ankara bureau chief Nuray
Basaran. She also noted to us that when negotiations seemed
to have frozen up on Dec. 17, Erdogan's advisors got phone
calls from Putin advisors urging Turkey to walk. Basaran
says that at least some of Erdogan's advisors urged him to do
so.
¶10. (C) AKP's lack of cohesion as a party and lack of
openness as a government is reflected in the range of murky,
muddled motives for wanting to join the EU we have
encountered among those AKPers who say they favor pursuing
membership...or at least the process. Some see the process
as the way to marginalize the Turkish military and what
remains of the arid "secularism" of Kemalism. We have also
run into the rarely openly-spoken, but widespread belief
among adherents of the Turk-Islam synthesis that Turkey's
role is to spread Islam in Europe, "to take back Andalusia
and avenge the defeat at the siege of Vienna in 1683" as one
participant in a recent meeting at AKP's main think tank put
it. This thinking parallels the logic behind the approach of
FonMin Gul ally and chief foreign policy advisor in the Prime
Ministry Ahmet Davutoglu, whose muddy opinion piece in the
Dec. 13 International Herald Tribune is in essence a call for
one-way multi-cultural tolerance, i.e., on the part of the EU.
¶11. (C) Those from the more overtly religious side of AKP
whinge that the EU is a Christian club. While some assert
that it is only through Turkish membership and spread of
Turkish values that the world can avoid the clash of
civilizations they allege the West is fomenting, others
express concern that harmonization and membership will water
down Islam and associated traditions in Turkey. Indeed, as
AKP whip Sadullah Ergin confided to us recently, "If the EU
says yes, everything will look rosy for a short while. Then
the real difficulties will start for AKP. If the EU says no,
it will be initially difficult, but much easier over the long
run."
¶12. (C) AKP also faces the nuts-and-bolts issue of how to
prepare for harmonization. In choosing a chief negotiator
Erdogan will need to decide whether the risks that the man he
taps will successfully steal his political limelight outweigh
the political challenge his choice will face since it will be
the Turkish chief negotiator's responsibility to sell the EU
position to a recalcitrant Turkish cabinet. It is because
the chief negotiator is likely to be ground down between EU
demands and a prickly domestic environment that some
observers speculate Erdogan might give the job to his chief
internal rival Gul.
¶13. (C) At the same time the government must reportedly hire
a couple thousand people skilled in English or other major EU
languages and up to the bureaucratic demands of interfacing
with the Eurocrats who descend on ministries as harmonization
starts. If the government continues to hire on the basis of
"one of us", i.e., from the Sunni brotherhood and lodge
milieu that has been serving as the pool for AKP's civil
service hiring, lack of competence will be a problem. If the
government hires on the base of competence, its new hires
will be frustrated by the incompetence of AKP's previous
hires at all levels.
Questions About AKP Leadership and Governance
---------------------------------------------
¶14. (C) Several factors will continue to degrade Erdogan's
and AKP's ability to effect fair and lasting reforms or to
take timely, positive decisions on issues of importance to
the U.S.
¶15. (C) First is Erdogan's character.
¶16. (C) In our contacts in Anatolia we have not yet detected
that Erdogan's hunger for absolute power and for the material
benefits of power have begun to erode his grassroots
popularity. Others disagree. Pollster and political analyst
Ismail Yildiz has asserted in three lengthy expositions to us
late in Dec. that the erosion has started. We note that (1)
Yildiz expressed frustration to us that the AKP leadership
did not respond to his offer to provide political strategy
services; (2) he is currently connected to mainstream
opposition figures; and (3) he also runs a conspiracy-theory
web site. So we treat his view cautiously. However, judging
by his references and past experience in the Turkish State,
he appears to have maintained conncetions with the State
apparatus and to have a network of observers and data
collectors in all 81 provinces.
¶17. (C) Inside the party, Erdogan's hunger for power reveals
itself in a sharp authoritarian style and deep distrust of
others: as a former spiritual advisor to Erdogan and his wife
Emine put it, "Tayyip Bey believes in God...but doesn't trust
him." In surrounding himself with an iron ring of
sycophantic (but contemptuous) advisors, Erdogan has isolated
himself from a flow of reliable information, which partially
explains his failure to understand the context -- or real
facts -- of the U.S. operations in Tel Afar, Fallujah, and
elsewhere and his susceptibility to Islamist theories. With
regard to Islamist influences on Erdogan, DefMin Gonul, who
is a conservative but worldly Muslim, recently described Gul
associate Davutoglu to us as "exceptionally dangerous."
Erdogan's other foreign policy advisors (Cuneyd Zapsu, Egemen
Bagis, Omer Celik, along with Mucahit Arslan and chef de
cabinet Hikmet Bulduk) are despised as inadequate, out of
touch and corrupt by all our AKP contacts from ministers to
MPs and party intellectuals.
¶18. (C) Erdogan's pragmatism serves him well but he lacks
vision. He and his principal AKP advisors, as well as FonMin
Gul and other ranking AKP officials, also lack analytic
depth. He relies on poor-quality intel and on media
disinformation. With the narrow world-view and wariness that
lingers from his Sunni brotherhood and lodge background, he
ducks his public relations responsibilities. He (and those
around him, including FonMin Gul) indulge in pronounced
pro-Sunni prejudices and in emotional reactions that prevent
the development of coherent, practical domestic or foreign
policies.
¶19. (C) Erdogan has compounded his isolation by constantly
traveling abroad -- reportedly 75 foreign trips in the past
two years -- with a new series of trips planned for 2005 to
Russia, "Eurasia", the Middle East and Africa. Indeed, his
staff says 2005 is the "year of Africa", but they provide no
coherent reason why. This grueling cycle of travel has
exhausted him and his staff and disrupted his ability to keep
his hand on the tiller of party, parliamentary group, and
government. He has alienated many in the AKP parliamentary
group by his habit of harshly chewing out MPs. Moreover, we
understand that MUSIAD, an Anatolia-wide group of businessmen
influential in Islamist circles who gave Erdogan key
financial support as AKP campaigned prior to the 2002
elections, is disaffected by Erdogan's unapproachability.
Judging by comments to us of insiders in the influential
Islamist lodge of Fethullah Gulen such as publicist
Abdurrahman Celik, the lodge, which has made some inroads
into AKP (Minister of Justice Cicek, Minister of Culture and
Tourism Mumcu; perhaps 60-80 of 368 MPs; some appointments to
the bureaucracy), has resumed the ambivalent attitude it
initially had toward Erdogan and AKP.
¶20. (C) Second is the coalition nature of AKP, the limited
number of ministers whom Erdogan trusts, and the efforts of
some -- principally FonMin Gul but from time to time Cicek --
to undermine Erdogan. No one else in AKP comes close to
Erdogan in grassroots popularity. However, Gul's readiness
to deprecate Erdogan within AKP and even to foreign visitors
(e.g., Israeli deputy PM Olmert) and his efforts to reduce
Erdogan's maneuvering room with hard-line criticisms of U.S.
policy in Iraq or EU policy on Cyprus have forced Erdogan
constantly to look over his shoulder and in turn to prove his
credentials by making statements inimical to good
U.S.-Turkish relations. We expect Erdogan to carry out a
partial cabinet reshuffle early in 2005, but he will be
unable to remove the influence of Gul.
¶21. (S) Third is corruption. AKP swept to power by promising
to root out corruption. However, in increasing numbers
AKPers from ministers on down, and people close to the party,
are telling us of conflicts of interest or serious corruption
in the party at the national, provincial and local level and
among close family members of ministers. We have heard from
two contacts that Erdogan has eight accounts in Swiss banks;
his explanations that his wealth comes from the wedding
presents guests gave his son and that a Turkish businessman
is paying the educational expenses of all four Erdogan
children in the U.S. purely altruistically are lame.
¶22. (S) Among the many figures mentioned to us as prominently
involved in corruption are Minister of Interior Aksu,
Minister of Foreign Trade Tuzmen, and AKP Istanbul provincial
chairman Muezzinoglu. As we understand it from a contact in
the intel directorate of Turkish National Police, a
continuing investigation into Muezzinoglu's extortion racket
and other activities has already produced evidence
incriminating Erdogan. In our contacts across Anatolia we
have detected no willingness yet at the grassroots level to
look closely at Erdogan or the party in this regard, but the
trend is a time bomb.
¶23. (S) Fourth is the poor quality of Erdogan's and AKP's
appointments to the Turkish bureaucracy, at party
headquarters, and as party mayoral candidates. A broad range
of senior career civil servants, including DefMin Gonul,
former Undersecretary of Customs Nevzat Saygilioglu, former
Forestry DirGen Abdurrahman Sagkaya, and many others, has
expressed shock and dismay to us at the incompetence,
prejudices and ignorance of appointees such as Omer Dincer,
an Islamist academic whom Erdogan appointed Undersecretary of
the Prime Ministry, THE key position in the government/state
bureaucracy. Dincer is despised by the TGS. Many
interlocutors also point to the weakness of Erdogan's deputy
party chairmen. The result is that, unlike former leaders
such as Turgut Ozal or Suleyman Demirel, both of whom
appointed skilled figures who could speak authoritatively for
their bosses as their party general secretary and as
Undersecretary of the Prime Ministry, Erdogan has left
himself without people who can relieve him of the burden of
day-to-day management or who can ensure effective, productive
channels to the heart of the party and the heart of the
Turkish state.
Two Big Questions
-----------------
¶24. (C) Turkey's EU bid has brought forth reams of
pronouncements and articles -- Mustafa Akyol's
Gulenist-tinged "Thanksgiving for Turkey" in Dec. 27 Weekly
Standard is one of the latest -- attempting to portray Islam
in Turkey as distinctively moderate and tolerant with a
strong mystical (Sufi) underpinning. Certainly, one can see
in Turkey's theology faculties some attempts to wrestle with
the problems of critical thinking, free will, and precedent
(ictihad), attempts which, compared to what goes on in
theology faculties in the Arab world, may appear relatively
progressive.
¶25. (C) However, the broad, rubber-meets-the-road reality is
that Islam in Turkey is caught in a vise of (1) 100 years of
"secular" pressure to hide itself from public view, (2)
pressure and competition from brotherhoods and lodges to
follow their narrow, occult "true way", and (3) the faction-
and positivism-ridden aridity of the Religious Affairs
Directorate (Diyanet). As a result, Islam as it is lived in
Turkey is stultified, riddled with hypocrisy, ignorant and
intolerant of other religions' presence in Turkey, and unable
to eject those who would politicize it in a radical,
anti-Western way. Imams are for the most part poorly
educated and all too ready to insinuate anti-Western,
anti-Christian or anti-Jewish sentiments into their sermons.
Exceptionally few Muslims in Turkey have the courage to
challenge conventional Sunni thinking about jihad or, e.g.,
verses in the Repentance shura of the Koran which have for so
long been used to justify violence against "infidels".
¶26. (C) The problem is compounded by the willingness of
politicians such as Gul to play elusively with politicized
Islam. Until Turkey ensures that the humanist strain in
Islam prevails here, Islam in Turkey will remain a troubled,
defensive force, hypocritical to an extreme degree and
unwilling to adapt to the challenges of open society.
¶27. (C) A second question is the relation of Turkey and its
citizens to history -- the history of this land and citizens'
individual history. Subject to rigid taboos, denial, fears,
and mandatory gross distortions, the study of history and
practice of historiography in the Republic of Turkey remind
one of an old Soviet academic joke: the faculty party chief
assembles his party cadres and, warning against various
ideological threats, proclaims, "The future is certain. It's
only that damned past that keeps changing."
¶28. (C) Until Turkey can reconcile itself to its past,
including the troubling aspects of its Ottoman past, in free
and open debate, how will Turkey reconcile itself to the
concept and practice of reconciliation in the EU? How will
it have the self confidence to take decisions and formulate
policies responsive to U.S. interests? Some in AKP are
joining what is still only a handful of others to take
tentative, but nonetheless inspiring, steps in this regard.
However, the road ahead will require a massive overhaul of
education, the introduction and acceptance of rule of law,
and a fundamental redefinition of the relation between
citizen and state. In the words of the great (Alevi)
Anatolian bard Asik Veysel, this is a "long and delicate
road."
¶29. (U) Baghdad minimize considered.
EDELMAN
SIPDIS
E.O. 12958: DECL: 12/14/2029
TAGS: PREL PGOV PINS ECON TU
SUBJECT: ERDOGAN AND AK PARTY AFTER TWO YEARS IN POWER:
TRYING TO GET A GRIP ON THEMSELVES, ON TURKEY, ON EUROPE
(U) Classified by Ambassador Eric Edelman; reasons: E.O.
12958 1.4 (a,b,c,d).
¶1. (C) Summary: PM Erdogan and his ruling AK Party seem to
have a firm grip on power -- if for no other reasons that
there is currently no viable alternative and inertia weighs
heavily in politics. Nevertheless, Erdogan and his party
face enormous challenges if they are successfully to embrace
core principles of open society, carry out EU harmonization,
and develop and implement foreign policies in harmony with
core U.S. interests. End summary.
¶2. (C) As PM Erdogan strode through the EU corridors of power
Dec. 16-17 with his semi-pro soccer player's swagger and
phalanx of sycophantic advisors, he may have seemed a strong
candidate for European leader of the year. A regional leader
to be reckoned with for a decade to come. The man who won
Turkey the beginning of accession negotiations with the EU.
Who broke loose three decades of frozen Turkish policy on
Cyprus. Who drove major human rights reforms through
parliament and through constitutional amendments. Whose
rhetorical skill, while etched with populist victimhood, is
redolent with traditional and religious allusions that
resonate deeply in the heartland, deeply in the anonymous
exurban sprawls. Who remains the highly popular tribune of
the people, without a viable or discernible political
rival...outside his own ruling AKP.
¶3. (C) In short, Erdogan looks unbeatable. But is he? And
is he willing to give relations with the U.S. the leadership
and momentum they need from the Turkish side?
¶4. (C) Erdogan has a two-thirds majority in parliament. Main
opposition left-of-center CHP amounts to no more than a bunch
of elitist ankle-biters. There is currently no serious,
broad-based political alternative, owing to Erdogan's
rhetorical dominance and control of the debate on social
questions close to the hearts of the center-right majority in
Turkey; other party leaders' political bankruptcy; and the
stultifying effect of current party and election laws on
entry for younger, untainted political aspirants. AKP argues
that the economy, at least from the perspective of macro
indicators and continued willingness of emerging-market
portfolio investors to buy the expectations and sell the
facts, appears to have stabilized. Moreover, the authority
of AKP's nationwide party machine is blurring with the
Turkish State's executive power at the provincial and
district level and with municipal functions to an extent not
seen since the days of the one-party state. These factors
seem set to continue for the foreseeable future.
¶5. (C) Yet Erdogan and AKP face politically fateful
challenges in three areas: foreign policy (EU, Iraq, Cyprus);
quality and sustainability of leadership and governance; and
resolution of questions fundamental to creation of an open,
prosperous society integrated with the broader world (place
of religion; identity and history; rule of law).
EU
--
¶6. (U) Erdogan indexed his political survival to getting a
negotiation date from the EU. He achieved that goal. The
Wall Street Journal and other Western and Turkish media have
opined that the EU owes Turkey a fair negotiating process
leading to accession, with the Journal even putting the onus
on the EU by asserting that while Turkey is ready the
question is whether Europeans are ready for Turkey.
¶7. (C) But there's always a Monday morning and the debate on
the ground here is not so neat. With euphoria at getting a
date having faded in 48 hours, Erdogan's political survival
and the difficulty of the tasks before him have become
substantially clearer. Nationalists on right and left have
resumed accusations that Erdogan sold out Turkish national
interests (Cyprus) and Turkish traditions. Core institutions
of the Turkish state, which remain at best wary of AKP, have
once again begun to probe for weaknesses and to feed
insinuations into the press in parallel with the
nationalists' assertions. In the face of this Euro-aversion,
neither Erdogan nor his government has taken even minimal
steps to prepare the bureaucracy or public opinion to begin
tackling the fundamental -- some Turks would say insidious --
legal, social, intellectual and spiritual changes that must
occur to turn harmonization on paper into true reform. The
road ahead will surely be hard.
¶8. (U) High-profile naysayers like main opposition CHP
chairman Baykal, former Ambassador Gunduz Aktan, and
political scientist Hasan Unal continue to castigate Erdogan.
But theirs is a routine whine. More significant for us is
that many of our contacts cloak their lack of self-confidence
at Turkey's ability to join in expressions of skepticism that
the EU will let Turkey in. And there is parallel widespread
skepticism that the EU will be around in attractive form in
ten years.
¶9. (C) The mood in AKP is no brighter, with one of FonMin
Gul's MFA advisors having described to UK polcounselor how
bruised Turkey feels at the EU's inconsistency during the
final negotiations leading to Dec. 17 (EU diplomats in Ankara
have given us the other side of the story). Gul was
noticeably harder-line than Erdogan in public comments in the
lead-up to the Summit, and was harder-line in pre-Summit
negotiations in Brussels, according to UK polcounselor.
There was noticeable tension between Erdogan and Gul in
Brussels according to "Aksam" Ankara bureau chief Nuray
Basaran. She also noted to us that when negotiations seemed
to have frozen up on Dec. 17, Erdogan's advisors got phone
calls from Putin advisors urging Turkey to walk. Basaran
says that at least some of Erdogan's advisors urged him to do
so.
¶10. (C) AKP's lack of cohesion as a party and lack of
openness as a government is reflected in the range of murky,
muddled motives for wanting to join the EU we have
encountered among those AKPers who say they favor pursuing
membership...or at least the process. Some see the process
as the way to marginalize the Turkish military and what
remains of the arid "secularism" of Kemalism. We have also
run into the rarely openly-spoken, but widespread belief
among adherents of the Turk-Islam synthesis that Turkey's
role is to spread Islam in Europe, "to take back Andalusia
and avenge the defeat at the siege of Vienna in 1683" as one
participant in a recent meeting at AKP's main think tank put
it. This thinking parallels the logic behind the approach of
FonMin Gul ally and chief foreign policy advisor in the Prime
Ministry Ahmet Davutoglu, whose muddy opinion piece in the
Dec. 13 International Herald Tribune is in essence a call for
one-way multi-cultural tolerance, i.e., on the part of the EU.
¶11. (C) Those from the more overtly religious side of AKP
whinge that the EU is a Christian club. While some assert
that it is only through Turkish membership and spread of
Turkish values that the world can avoid the clash of
civilizations they allege the West is fomenting, others
express concern that harmonization and membership will water
down Islam and associated traditions in Turkey. Indeed, as
AKP whip Sadullah Ergin confided to us recently, "If the EU
says yes, everything will look rosy for a short while. Then
the real difficulties will start for AKP. If the EU says no,
it will be initially difficult, but much easier over the long
run."
¶12. (C) AKP also faces the nuts-and-bolts issue of how to
prepare for harmonization. In choosing a chief negotiator
Erdogan will need to decide whether the risks that the man he
taps will successfully steal his political limelight outweigh
the political challenge his choice will face since it will be
the Turkish chief negotiator's responsibility to sell the EU
position to a recalcitrant Turkish cabinet. It is because
the chief negotiator is likely to be ground down between EU
demands and a prickly domestic environment that some
observers speculate Erdogan might give the job to his chief
internal rival Gul.
¶13. (C) At the same time the government must reportedly hire
a couple thousand people skilled in English or other major EU
languages and up to the bureaucratic demands of interfacing
with the Eurocrats who descend on ministries as harmonization
starts. If the government continues to hire on the basis of
"one of us", i.e., from the Sunni brotherhood and lodge
milieu that has been serving as the pool for AKP's civil
service hiring, lack of competence will be a problem. If the
government hires on the base of competence, its new hires
will be frustrated by the incompetence of AKP's previous
hires at all levels.
Questions About AKP Leadership and Governance
---------------------------------------------
¶14. (C) Several factors will continue to degrade Erdogan's
and AKP's ability to effect fair and lasting reforms or to
take timely, positive decisions on issues of importance to
the U.S.
¶15. (C) First is Erdogan's character.
¶16. (C) In our contacts in Anatolia we have not yet detected
that Erdogan's hunger for absolute power and for the material
benefits of power have begun to erode his grassroots
popularity. Others disagree. Pollster and political analyst
Ismail Yildiz has asserted in three lengthy expositions to us
late in Dec. that the erosion has started. We note that (1)
Yildiz expressed frustration to us that the AKP leadership
did not respond to his offer to provide political strategy
services; (2) he is currently connected to mainstream
opposition figures; and (3) he also runs a conspiracy-theory
web site. So we treat his view cautiously. However, judging
by his references and past experience in the Turkish State,
he appears to have maintained conncetions with the State
apparatus and to have a network of observers and data
collectors in all 81 provinces.
¶17. (C) Inside the party, Erdogan's hunger for power reveals
itself in a sharp authoritarian style and deep distrust of
others: as a former spiritual advisor to Erdogan and his wife
Emine put it, "Tayyip Bey believes in God...but doesn't trust
him." In surrounding himself with an iron ring of
sycophantic (but contemptuous) advisors, Erdogan has isolated
himself from a flow of reliable information, which partially
explains his failure to understand the context -- or real
facts -- of the U.S. operations in Tel Afar, Fallujah, and
elsewhere and his susceptibility to Islamist theories. With
regard to Islamist influences on Erdogan, DefMin Gonul, who
is a conservative but worldly Muslim, recently described Gul
associate Davutoglu to us as "exceptionally dangerous."
Erdogan's other foreign policy advisors (Cuneyd Zapsu, Egemen
Bagis, Omer Celik, along with Mucahit Arslan and chef de
cabinet Hikmet Bulduk) are despised as inadequate, out of
touch and corrupt by all our AKP contacts from ministers to
MPs and party intellectuals.
¶18. (C) Erdogan's pragmatism serves him well but he lacks
vision. He and his principal AKP advisors, as well as FonMin
Gul and other ranking AKP officials, also lack analytic
depth. He relies on poor-quality intel and on media
disinformation. With the narrow world-view and wariness that
lingers from his Sunni brotherhood and lodge background, he
ducks his public relations responsibilities. He (and those
around him, including FonMin Gul) indulge in pronounced
pro-Sunni prejudices and in emotional reactions that prevent
the development of coherent, practical domestic or foreign
policies.
¶19. (C) Erdogan has compounded his isolation by constantly
traveling abroad -- reportedly 75 foreign trips in the past
two years -- with a new series of trips planned for 2005 to
Russia, "Eurasia", the Middle East and Africa. Indeed, his
staff says 2005 is the "year of Africa", but they provide no
coherent reason why. This grueling cycle of travel has
exhausted him and his staff and disrupted his ability to keep
his hand on the tiller of party, parliamentary group, and
government. He has alienated many in the AKP parliamentary
group by his habit of harshly chewing out MPs. Moreover, we
understand that MUSIAD, an Anatolia-wide group of businessmen
influential in Islamist circles who gave Erdogan key
financial support as AKP campaigned prior to the 2002
elections, is disaffected by Erdogan's unapproachability.
Judging by comments to us of insiders in the influential
Islamist lodge of Fethullah Gulen such as publicist
Abdurrahman Celik, the lodge, which has made some inroads
into AKP (Minister of Justice Cicek, Minister of Culture and
Tourism Mumcu; perhaps 60-80 of 368 MPs; some appointments to
the bureaucracy), has resumed the ambivalent attitude it
initially had toward Erdogan and AKP.
¶20. (C) Second is the coalition nature of AKP, the limited
number of ministers whom Erdogan trusts, and the efforts of
some -- principally FonMin Gul but from time to time Cicek --
to undermine Erdogan. No one else in AKP comes close to
Erdogan in grassroots popularity. However, Gul's readiness
to deprecate Erdogan within AKP and even to foreign visitors
(e.g., Israeli deputy PM Olmert) and his efforts to reduce
Erdogan's maneuvering room with hard-line criticisms of U.S.
policy in Iraq or EU policy on Cyprus have forced Erdogan
constantly to look over his shoulder and in turn to prove his
credentials by making statements inimical to good
U.S.-Turkish relations. We expect Erdogan to carry out a
partial cabinet reshuffle early in 2005, but he will be
unable to remove the influence of Gul.
¶21. (S) Third is corruption. AKP swept to power by promising
to root out corruption. However, in increasing numbers
AKPers from ministers on down, and people close to the party,
are telling us of conflicts of interest or serious corruption
in the party at the national, provincial and local level and
among close family members of ministers. We have heard from
two contacts that Erdogan has eight accounts in Swiss banks;
his explanations that his wealth comes from the wedding
presents guests gave his son and that a Turkish businessman
is paying the educational expenses of all four Erdogan
children in the U.S. purely altruistically are lame.
¶22. (S) Among the many figures mentioned to us as prominently
involved in corruption are Minister of Interior Aksu,
Minister of Foreign Trade Tuzmen, and AKP Istanbul provincial
chairman Muezzinoglu. As we understand it from a contact in
the intel directorate of Turkish National Police, a
continuing investigation into Muezzinoglu's extortion racket
and other activities has already produced evidence
incriminating Erdogan. In our contacts across Anatolia we
have detected no willingness yet at the grassroots level to
look closely at Erdogan or the party in this regard, but the
trend is a time bomb.
¶23. (S) Fourth is the poor quality of Erdogan's and AKP's
appointments to the Turkish bureaucracy, at party
headquarters, and as party mayoral candidates. A broad range
of senior career civil servants, including DefMin Gonul,
former Undersecretary of Customs Nevzat Saygilioglu, former
Forestry DirGen Abdurrahman Sagkaya, and many others, has
expressed shock and dismay to us at the incompetence,
prejudices and ignorance of appointees such as Omer Dincer,
an Islamist academic whom Erdogan appointed Undersecretary of
the Prime Ministry, THE key position in the government/state
bureaucracy. Dincer is despised by the TGS. Many
interlocutors also point to the weakness of Erdogan's deputy
party chairmen. The result is that, unlike former leaders
such as Turgut Ozal or Suleyman Demirel, both of whom
appointed skilled figures who could speak authoritatively for
their bosses as their party general secretary and as
Undersecretary of the Prime Ministry, Erdogan has left
himself without people who can relieve him of the burden of
day-to-day management or who can ensure effective, productive
channels to the heart of the party and the heart of the
Turkish state.
Two Big Questions
-----------------
¶24. (C) Turkey's EU bid has brought forth reams of
pronouncements and articles -- Mustafa Akyol's
Gulenist-tinged "Thanksgiving for Turkey" in Dec. 27 Weekly
Standard is one of the latest -- attempting to portray Islam
in Turkey as distinctively moderate and tolerant with a
strong mystical (Sufi) underpinning. Certainly, one can see
in Turkey's theology faculties some attempts to wrestle with
the problems of critical thinking, free will, and precedent
(ictihad), attempts which, compared to what goes on in
theology faculties in the Arab world, may appear relatively
progressive.
¶25. (C) However, the broad, rubber-meets-the-road reality is
that Islam in Turkey is caught in a vise of (1) 100 years of
"secular" pressure to hide itself from public view, (2)
pressure and competition from brotherhoods and lodges to
follow their narrow, occult "true way", and (3) the faction-
and positivism-ridden aridity of the Religious Affairs
Directorate (Diyanet). As a result, Islam as it is lived in
Turkey is stultified, riddled with hypocrisy, ignorant and
intolerant of other religions' presence in Turkey, and unable
to eject those who would politicize it in a radical,
anti-Western way. Imams are for the most part poorly
educated and all too ready to insinuate anti-Western,
anti-Christian or anti-Jewish sentiments into their sermons.
Exceptionally few Muslims in Turkey have the courage to
challenge conventional Sunni thinking about jihad or, e.g.,
verses in the Repentance shura of the Koran which have for so
long been used to justify violence against "infidels".
¶26. (C) The problem is compounded by the willingness of
politicians such as Gul to play elusively with politicized
Islam. Until Turkey ensures that the humanist strain in
Islam prevails here, Islam in Turkey will remain a troubled,
defensive force, hypocritical to an extreme degree and
unwilling to adapt to the challenges of open society.
¶27. (C) A second question is the relation of Turkey and its
citizens to history -- the history of this land and citizens'
individual history. Subject to rigid taboos, denial, fears,
and mandatory gross distortions, the study of history and
practice of historiography in the Republic of Turkey remind
one of an old Soviet academic joke: the faculty party chief
assembles his party cadres and, warning against various
ideological threats, proclaims, "The future is certain. It's
only that damned past that keeps changing."
¶28. (C) Until Turkey can reconcile itself to its past,
including the troubling aspects of its Ottoman past, in free
and open debate, how will Turkey reconcile itself to the
concept and practice of reconciliation in the EU? How will
it have the self confidence to take decisions and formulate
policies responsive to U.S. interests? Some in AKP are
joining what is still only a handful of others to take
tentative, but nonetheless inspiring, steps in this regard.
However, the road ahead will require a massive overhaul of
education, the introduction and acceptance of rule of law,
and a fundamental redefinition of the relation between
citizen and state. In the words of the great (Alevi)
Anatolian bard Asik Veysel, this is a "long and delicate
road."
¶29. (U) Baghdad minimize considered.
EDELMAN
ΠΩΣ ΝΑ ΑΚΥΡΩΣΕΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΤΑΓΕΣ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ (χρήσιμο!!)
Τράπεζες: Έγκλημα κατά του Ελληνικού Λαού ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ
Του Θανάση Αλαμπάση
Στο Όνομα του Ελληνικού Λαού εκδόθηκαν (και εξακολουθούν να εκδίδονται) εκατομμύρια Διαταγές Πληρωμής των τραπεζών κατά των ελλήνων πολιτών. Στο Όνομα του Ελληνικού Λαού οι τράπεζες έβγαλαν και εξακολουθούν να βγάζουν στο σφυρί εκατομμύρια ιδιοκτησίες… Στο όνομα του......
Ελληνικού Λαού χάθηκαν εκατομμύρια ιδιοκτησίες ελλήνων πολιτών… Και όλα αυτά κατόπιν εκτέλεσης Διαταγών Πληρωμής που εκδόθηκαν από άκυρες συμβάσεις με προδιατυπωμενους από τις τράπεζες όρους!!! Με την πλήρη σύμπραξη -άμεση συνέργεια με όρους ποινικού δικαίου- μίας διεφθαρμένης πολιτείας… Ενός διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος που σε πλήρη σύμπραξη με μια μαφιόζικου τύπου “τραπεζική επιχειρηματικότητα”, επί δυο τουλάχιστον δεκαετίες επέβαλε στον ελληνικό λαό επιτόκια ληστρικά, που σε ορισμένες περιπτώσεις υπερβαίνουν ακόμα και αυτά των τοκογλύφων… Η δικαιοσύνη δυστυχώς -αν και σε μικρότερο βαθμό σε σχέση με το σάπιο σύστημα της κομματοκρατιας-, δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων…
Οι συμβάσεις καταναλωτικών δανείων και καρτών που συνάπτουν οι τράπεζες με τους καταναλωτές είναι ΑΚΥΡΕΣ. ΑΡΚΕΙ ΕΝΑ ΚΑΛΟ ΔΙΚΟΓΡΑΦΟ ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΥΡΩΘΟΥΝ ΚΑΙ ΔΙΚΑΣΤΙΚΑ. Με έξι απλές ερωτήσεις – απαντήσεις, θα δείξω πως μπορείτε να ανακόψετε τις διαταγές πληρωμής που οι τράπεζες βγάζουν, ή απειλούν να βγάλουν εναντίον σας.
1. Η τράπεζα είναι όπως ο Σαμψών
Όπως η δύναμη του Σαμψών ήταν τα μαλλιά του έτσι και στις τράπεζες η δύναμη τους είναι η Διαταγή Πληρωμής. Όπως αν στο Σαμψών κατάφερνες να του κόψεις τα μαλλιά έχανε όλη του τη δύναμη, έτσι και στην τράπεζα αν καταφέρεις να της (ανα)κόψεις τη Διαταγή Πληρωμής χάνει αμέσως τη δύναμη της και οδηγείται σε βέβαιο θάνατο (κατάρρευση).
Θέτω εδώ στη διάθεση σας το δικόγραφο της Ανακοπής κατά απαιτήσεων από πιστωτικές κάρτες και καταναλωτικά δάνεια. Η Ανακοπή αυτή περιλαμβάνει ισχυρισμούς που ακυρώνουν τους σημαντικότερους όρους των συμβάσεων που οι τράπεζες συνάπτουν με τους καταναλωτές , όπως αυτά κρίθηκαν με σειρά δικαστικών αποφάσεων… Αποτελεί μια καλή μελέτη και προκειμένου να συνταχθεί απαιτήθηκαν πολλές δεκάδες ώρες δουλειάς .
2. Τι είναι η Διαταγή Πληρωμής?
Η Διαταγή Πληρωμής είναι κάτι σαν δικαστική απόφαση. Εκδίδεται βάσει του αντιγράφου της σύμβασης δανείου που έχεις υπογράψει με την τράπεζα και την κίνηση του λογαριασμού του δανείου. Το βασικότερο πλεονέκτημά της είναι ότι εκδίδεται ΑΜΕΣΩΣ και ότι είναι τίτλος εκτελεστός (δηλαδή η τράπεζα μπορεί αμέσως να προχωρήσει σε κατάσχεση των περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη). Στην Αθήνα και τα άλλα μεγάλα αστικά κέντρα εκδίδεται σε 1-2 μήνες , ενώ στην περιφέρεια (στα ειρηνοδικεία ιδίως της επαρχίας), σε μια εβδομάδα το πολύ.
Σημαντικότατο επίσης πλεονέκτημά της είναι ότι εκδίδεται ερήμην σου. Δεν προηγείται καμία απολύτως γνωστοποίηση ότι η τράπεζα έχει καταθέσει αίτηση για έκδοση εναντίον σου Διαταγής Πληρωμής. Ο δικαστής εκδίδει τη Διαταγή Πληρωμής χωρίς να γίνει ακροαματική διαδικασία. Δεν παρίστασαι δηλαδή με δικηγόρο και δεν αναπτύσσεις τις θέσεις σου.
Μόλις ο δικαστής εκδώσει τη Διαταγή Πληρωμής, η τράπεζα σου την κοινοποιεί αμέσως με δικαστικό επιμελητή. Η τράπεζα βιάζεται να σε βρει και να σου κοινοποιήσει τη διαταγή πληρωμής, γιατί αν δε σου την κοινοποιήσει εντός διμήνου από την έκδοσή της, χάνει την ισχύ της και πρέπει να εκδοθεί εκ νέου (πρέπει δηλαδή η τράπεζα πληρώσει ξανά όλα τα έξοδα – αν το ποσό είναι μεγάλο, η τράπεζα «μπήκε για τα καλά μέσα» γιατί πρέπει εκ νέου να πληρώσει ένα σωρό λεφτά σε έξοδα).
Αν λοιπόν η Διαταγή Πληρωμής σου κοινοποιηθεί εγκαίρως (εντός διμήνου από την έκδοσή της), σε έχει φέρει προ τετελεσμένων. Με το που σου κοινοποιείται, έχεις αυτομάτως μπει στο Τειρεσία, με μια διαδικασία που δεν ενδιαφέρει να αναλύσω. Μόλις περάσουν 3 ημέρες από την κοινοποίηση, η τράπεζα μπορεί να προχωρήσει σε κατάσχεση της περιουσίας σου. Για να «τη γλιτώσεις», θα πρέπει η τράπεζα να μη μπορεί να σε βρει για να σου κοινοποιήσει τη Διαταγή (πρέπει να είναι άγνωστη η διαμονή σου ή να λείπεις στο εξωτερικό). Άπαξ και σου κοινοποιήσει τελείωσες.
Αν έχεις περιουσία η τράπεζα θα εκτελέσει (θα κάνει κατάσχεση), για να πάρει «τα λεφτά της». Και περιουσία όμως να μην έχεις και η τράπεζα δεν καταφέρει τελικά να πάρει «τα λεφτά της» (ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος) , σε έχει για τα καλά στο χέρι… Γιατί πολύ απλά, με την έκδοση της Διαταγής Πληρωμής και την κοινοποίησή της σε έχει μαυρίσει στον Τειρεσία (όλες οι διαταγές πληρωμής ποσού από 1000 ευρώ και πάνω, περνάνε στις λίστες του Τειρεσία).
3. Πως μπορείς να ανακόψεις τη Διαταγή Πληρωμής?
Επιγραμματικά, η Διαταγή Πληρωμής μπορεί να ακυρωθεί εν όλω ή εν μέρει με ανακοπή η οποία πρέπει να ασκηθεί εντός 15 εργάσιμων ημερών από την κοινοποίηση της Διαταγής Πληρωμής. Οπότε μόλις σου κοινοποιηθεί η Διαταγή Πληρωμής τρέχεις και δε φτάνεις… Μοναδικός τρόπος για να ακυρώσεις τη Διαταγή Πληρωμής είναι να αποδείξεις ότι αυτή εκδόθηκε βάσει άκυρης σύμβασης (εδώ ακυρότητα της σύμβασης υπάρχει , αν αποδείξεις ότι είναι άκυρος έστω και ένας όρος της σύμβασης δανείου που υπέγραψες με την τράπεζα).
4. Πως βγαίνω από τον Τειρεσία αν η τράπεζα μου βγάλει Διαταγή Πληρωμής?
Από τον Τειρεσία βγαίνεις με δυο τρόπους : Στο περίπου βγαίνεις αν πληρώσεις την τράπεζα. Και κανονικά βγαίνεις, αν ασκήσεις Ανακοπή κατά της Διαταγής Πληρωμής και αυτή γίνει από το δικαστήριο δεκτή (ακυρώσει δηλαδή τη Διαταγή Πληρωμής στο σύνολό της). ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΕΧΕΙ ΠΑΘΕΙ “ΜΕΓΑΛΗ ΖΗΜΙΑ”. ΈΧΕΙ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΧΑΣΕΙ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΤΗΣ!
5. Γιατί λες ότι έχει χάσει τα λεφτά της? Αν ακυρωθεί η Διαταγή Πληρωμής δεν μπορεί η τράπεζα με άλλο τρόπο να πάρει τα λεφτά της ?
Αν ακυρωθεί η Διαταγή Πληρωμής (επειδή το δικαστήριο που δίκασε την ανακοπή έκρινε ως άκυρους και καταχρηστικούς κάποιους από τους όρους της σύμβασης του δανείου), η τράπεζα μπορεί να επανέλθει με νέα Διαταγή Πληρωμής με αιτούμενο όμως ποσό, πολύ μικρότερο από αυτό που αρχικά αξίωνε, αφού το νέο ποσό θα υπολογιστεί δίχως τους όρους που το δικαστήριο έκρινε προηγουμένως ως άκυρους και καταχρηστικούς. Πρακτικά όμως οι τράπεζες ποτέ δεν ακολουθούν αυτή την οδό, γιατί πολύ απλά με το τρόπο αυτό θα συνομολογούσαν την ακυρότητα όλων των συμβάσεων τους! Οπότε η μόνη νομική οδός που της απομένει προκειμένου να αξιώσει την απαίτηση που θεωρεί ότι έχει (την απαίτηση δηλαδή που προκύπτει και από τους άκυρους όρους), είναι η οδός της άσκησης τακτικής αγωγής. Επειδή όμως η διαδικασία αυτή μπορεί να διαρκέσει μέχρι και 10 χρόνια, οι τράπεζες συνήθως έρχονται σε συμβιβασμό…
Άρα λοιπόν, αν καταφέρεις και ανακόψεις τη διαταγή πληρωμής, η τράπεζα αναγκαστικά θα πρέπει να συρθεί είτε στη δικαστική επιδίωξη της «απαίτησης» μέσω της άσκησης τακτικής αγωγής, είτε να συμβιβαστεί χωρίς δικαστήρια. Σχεδόν πάντα επιλέγει το δεύτερο, για τους λόγους που αναλύω παρακάτω:
6. Ποια τα μειονεκτήματα της δικαστικής απόφασης που εκδίδεται κατόπιν άσκησης τακτικής αγωγής σε σχέση με την έκδοση διαταγής πληρωμής? Γιατί η έκδοση διαταγής πληρωμής είναι για τις τράπεζες η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥΣ? Γιατί αν ακυρωθεί η διαταγή πληρωμής η άσκηση αγωγής αποτελεί για την τράπεζα ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ?
Εφόσον η αγωγή της τράπεζας κερδισθεί τα αποτελέσματα που η δικαστική απόφαση παράγει είναι τα ίδια με αυτά της Διαταγής Πληρωμής. Με μια όμως διάφορα:
Από την άσκηση της αγωγής μέχρι εκδόσεως τελεσίδικης απόφασης μπορεί να μεσολαβήσουν μέχρι και 10 χρόνια!!! Περαιτέρω η επιδίωξη της απαίτησης της τράπεζας με άσκηση εναντίον σου αγωγής δεν σε βάζει στα κατάστιχα του Τειρεσία (όπως συμβαίνει με την έκδοση Διαταγής Πληρωμής). Σημαντική διαφορά επίσης είναι ότι η αγωγή σου κοινοποιείται με δικαστικό επιμελητή οπότε λαμβάνεις γνώση της δικασίμου καθώς και του περιεχομένου της (των ισχυρισμών δηλαδή της τράπεζας). Οπότε πας σε δικηγόρο, ώστε να προετοιμάσεις την άμυνα σου και κατά την ημερομηνία της εκδίκασης να είσαι προετοιμασμένος να αντιπαρατεθείς με την τράπεζα.
Για να εκδοθεί δηλαδή απόφαση κατόπιν άσκησης αγωγής προηγείται πάντοτε ακροαματική διαδικασία στην οποία οι διάδικοι παρίστανται με δικηγόρο και αναπτύσσουν τις θέσεις τους. Επιπρόσθετα , η αγωγή έχει για την τράπεζα το μειονέκτημα ότι ακόμα και αν στον πρώτο βαθμό κερδίσει, το δικαστήριο, κατά τη συνήθη δικαστηριακή πρακτική, σπάνια θα διατάξει την εκτέλεση της απόφασης για το σύνολο της επιδικασθείσας απαίτησης ( αν πχ η τράπεζα κερδίσει και το δικαστήριο της επιδικάσει 10.000 ευρώ θα διατάξει «κατάσχεση», για τα μισά ή και λιγότερα).
Εν συνεχεία, ανάλογα με το σκεπτικό και το διατακτικό της απόφασης του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, ακολουθεί συνήθως η άσκηση εφέσεως από τον έναν, τον άλλο ή και τους δυο διαδίκους (μπορείς δηλαδή εσύ, η τράπεζα ή και οι δυο να προσβάλετε την απόφαση με έφεση στο μέτρο και στο βαθμό που κάθε ένας θεωρεί ότι το πρωτοβάθμιο δικαστήριο έσφαλε). Να σημειωθεί εδώ ότι με δεδομένο ότι το πρωτοβάθμιο δικαστήριο σε υποχρεώνει να πληρώσεις μέρος της απαίτησης που επιδίκασε στην τράπεζα και όχι το σύνολο, πολλές εφέσεις γίνονται και με σκοπό να κερδηθεί χρόνος ώστε αν τελικά χάσεις στο «εφετείο», να πας την πληρωμή όσο πιο πίσω γίνεται…
Οπότε η υπόθεση εκδικάζεται σε δεύτερο βαθμό από το δευτεροβάθμιο δικαστήριο («εφετείο») και εκδίδεται η τελεσίδικη απόφαση. Αν χάσεις υποχρεούσαι να πληρώσεις.
Η όλη όμως διαδικασία διαρκεί πολλά χρόνια και οποίος ακολουθεί αυτή τη νομική οδό, πρακτικά αν όχι έχει χάσει τα λεφτά του πάντως έχει χάσει μεγάλο μέρος τους. Αν πχ μια τράπεζα μπει σε αυτή τη διαδικασία πρέπει να πληρώσει δικηγόρους για πολλά δικαστήρια, για τις αναβολές, να κάνει ασφαλιστικά μέτρα για να εξασφαλίσει την απαίτηση, να πληρώσει πραγματογνώμονες στην περίπτωση που το δικαστήριο διατάξει πραγματογνωμοσύνη, δικαστικούς επιμελητές για σειρά επιδόσεων και κατασχέσεων κλπ. Και με όλα αυτά, ακόμη και αν μετά από 10 χρόνια κερδίσει, μέχρι τότε ποιος ζει και ποιος πεθαίνει…
Γίνεται από αυτά αντιληπτό ότι αν οι τράπεζες υποχρεωθούν να μπουν μαζικά στη διαδικασία της επιδίωξης του δανείου μέσω της οδού της άσκησης αγωγής, το τραπεζικό σύστημα θα καταρρεύσει εν μία νυκτί…
5. Τι πρέπει να κάνω αν δε μπορώ να πληρώσω το δάνειο?
Όταν πάψεις να πληρώνεις το δάνειο ακολουθεί η καταγγελία της σύμβασης του δανείου. Η καταγγελία σου κοινοποιείται με δικαστικό επιμελητή και την υπογράφει δικηγόρος. Οι συστημένες ή απλές επιστολές δεν παράγουν έννομες συνέπειες για αυτό και τις πετάτε κατευθείαν στα σκουπίδια (ακόμη και αν τις υπογράφει δικηγόρος). Τις στέλνουν με απλό ταχυδρομείο (με στόχο να σας φοβίσουν) , για να μην πληρώσουν δικαστικό επιμελητή! Μετά την καταγγελία της σύμβασης (που σου κοινοποιείται πάντοτε με δικαστικό επιμελητή), ξεκινά η αντίστροφη μέτρηση για την έκδοση διαταγής πληρωμής.
Αμέσως λοιπόν μόλις πάψεις να πληρώνεις το δάνειο ή την κάρτα άλλως αμέσως μόλις σου κοινοποιηθεί η καταγγελία της σύμβασης, στέλνεις στην τράπεζα αυτό το εξώδικο open – download . Το εξώδικο αυτό στοχεύει στο να χρησιμοποιηθεί αργότερα στη δίκη της ανακοπής (τη δίκη για την ακύρωση της διαταγής πληρωμής), ώστε η διαταγή πληρωμής να ακυρωθεί στο σύνολο της και όχι εν μέρει (είναι σημαντικό η διαταγή να ακυρωθεί στο σύνολο της γιατί διαφορετικά αφενός υποχρεούσαι να πληρώσεις αφετέρου δε βγαίνεις από το Τειρεσία)…Με απλά λόγια, με αυτό το εξώδικο συνομολογείς την οφειλή σου αλλά αρνείσαι το ύψος της με τον ισχυρισμό ότι η οφειλή διαμορφώθηκε σε αυτό το ύψος , λόγω των άκυρων και καταχρηστικών όρων της σύμβασης. Με άλλα λόγια τους λες : ” Κύριοι χρωστάω αλλά δε χρωστάω αυτά που μου ζητάτε. Πριν βγάλετε διαταγή πληρωμής , ελάτε να τα βρούμε. Αν νομίζετε ότι δε μπορούμε να τα βρούμε ας διορίσουμε πραγματογνώμονα. Αν παρ όλα αυτά με αγνοήσετε και βγάλετε διαταγή πληρωμής, θα την ανακόψω χρησιμοποιώντας εναντίον σας αυτό το εξώδικο, με τον ισχυρισμό ότι η έκδοση διαταγής πληρωμής συνιστά καταχρηστική άσκηση δικαιώματος, που αποτελεί βάσιμο λόγο ανακοπής“…
Να σημειώσω εδώ ότι σε τρεις περιπτώσεις που έστειλα αυτό το εξώδικο, οι τράπεζες δεν προχώρησαν σε έκδοση Διαταγής Πληρωμής. Η μια μάλιστα περίπτωση αφορά προσωπική μου υπόθεση για δυο πιστωτικές κάρτες μου, με εκδότρια τράπεζα την Eurobank τις οποίες έπαψα να πληρώνω τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, με το σκεπτικό ότι «τους έχω δώσει τόσα λεφτά για αυτές τις κάρτες, που η Eurobank είναι αυτή που μου οφείλει και όχι εγώ στη Eurobank». Η τράπεζα έδωσε το φάκελό μου σε κάτι εισπράκτορες που με απειλούσαν νύχτα μέρα ότι αν δε τους πληρώσω θα μου βγάλουν λέει Διαταγή Πληρωμής! Η ενόχλησή μου ήταν τόσο μεγάλη, που το εξώδικο εδώ στρέφεται κατά της Eurobank και κατά κάθε δικηγόρου που τυχόν υπογράψει και καταθέσει αίτηση για έκδοση εναντίον μου διαταγής πληρωμής (το εξώδικο αυτό δεν το δημοσιεύω).
Ακόλουθα κατεβάζεις αυτό το δικόγραφο open – download που είναι η ανακοπή κατά της διαταγής πληρωμής, και πας σφαίρα στο δικηγόρο σου.
6. Τι ακριβώς προσπαθώ να πετύχω με το δικόγραφο της ανακοπής που μου δίνεις?
Πέραν της νομολογίας που αφορά στους άκυρους και καταχρηστικούς όρους των συμβάσεων των τραπεζών , επιχειρείς τα ακόλουθα:
Α) Σύμφωνα με την πάγια θέση της νομολογίας αν ένας όρος μιας σύμβασης είναι άκυρος αυτό δε συνεπάγεται ότι είναι άκυρη όλη η σύμβαση. Με το δικόγραφο αυτό διατυπώνεις τον ισχυρισμό ότι αν ένας όρος στη σύμβαση με την τράπεζα είναι άκυρος τότε ολόκληρη η σύμβαση είναι άκυρη και επομένως το δικαστήριο πρέπει να ακυρώσει τη διαταγή πληρωμής στο σύνολό της.
Β) Γίνεται στο δικόγραφο μνεία της προηγούμενης κοινοποίησης προς την τράπεζα, του εξωδίκου με το οποίο ο δανειολήπτης αποδέχεται μεν ότι οφείλει αλλά αρνείται το ύψος της οφειλής. Βάζει λοιπόν τον ισχυρισμό ότι αν το δικαστήριο δεχθεί ότι υπάρχει ακυρότητα ορισμένων όρων της σύμβασης, αυτό ο δανειολήπτης το είχε επισημάνει έγκαιρα (πριν την έκδοση Διαταγής Πληρωμής) και επομένως η έκδοση διαταγής πληρωμής συνιστά καταχρηστική άσκηση δικαιώματος γεγονός που αποτελεί βάσιμο λόγο ανακοπής για να ακυρωθεί η Διαταγή στο σύνολό της.
Γ) Ισχυροποιεί τη θέση του δανειολήπτη σε σχέση με ένα από τα δυσκολότερα νομικά ζητήματα. Σύμφωνα με όλες τις συμβάσεις των τραπεζών αν εντός της προθεσμίας των 20-30 ημερών δεν αμφισβητήσεις την οφειλή όπως αυτή διαμορφώνεται στο μηνιαίο λογαριασμό , αυτό συνιστά αναγνώριση της οφειλής και ακυρώνει το δικαίωμα να αμφισβητήσεις δικαστικά την οφειλή αργότερα. Πρακτικά δηλαδή , ο όρος αυτός σημαίνει ότι αν σου έρθει ο μηνιαίος λογαριασμός σήμερα και εσύ εντός 30 ημερών δεν αμφισβητήσεις την οφειλή, αυτό συνεπάγεται ότι δεν μπορείς ένα χρόνο μετά να ασκήσεις ανακοπή κατά της διαταγής πληρωμής ισχυριζόμενος ότι η πραγματική οφειλή δεν είναι αυτή που η τράπεζα αξιώνει…
Στο δικόγραφο διατυπώνεται η άποψη ότι αυτό δεν ισχύει στις περιπτώσεις των αισχροκερδών συμβάσεων όπως είναι οι συμβάσεις που οι ελληνικές τράπεζες συνάπτουν με τους δανειολήπτες.
Δ) με αυτό το δικόγραφο διατυπώνεται ο ισχυρισμός ότι είναι άκυρες όλες οι Διαταγές Πληρωμής από το 2001 και μετά. Αν ο ισχυρισμός αυτός γίνει δεκτός από τα δικαστήρια, τότε ανοίγει χορός μαζικών αγωγών κατά των τραπεζών και του ελληνικού δημοσίου, για όλα τα ακίνητα που από το 2001 και μετά, βγήκαν στο σφυρί …
Εν ευθέτω χρόνω, θα δημοσιεύσω αίτηση για έκδοση Διαταγής Πληρωμής των δανειοληπτών κατά των τραπεζών, με αίτημα να υποχρεωθεί η τράπεζα να καταβάλει στο δανειολήπτη, ότι αυτός αχρεωστήτως κατέβαλε στην τράπεζα από την εφαρμογή των άκυρων Γ.Ο.Σ των συμβάσεων που οι τράπεζες συνάπτουν με τους καταναλωτές.
στις 11:35 π.μ.
ΕΞΩΔΙΚΟ ΚΑΤΑ ΤΡΑΠΕΖΑΣ:
http://alampasis.blogspot.com
ΕΝΩΠΙΟΝ ΠΑΝΤΟΣ ΑΡΜΟΔΙΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΑΡΧΗΣ
ΕΞΩΔΙΚΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ – ΔΗΛΩΣΗ ΜΕ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
ΣΥΝΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΟΦΕΙΛΗΣ
ΜΕ ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΥΨΟΥΣ ΑΥΤΗΣ
Του……………………… κατοίκου Αθηνών (οδός………………. αρ. ….)
ΚΑΤΑ
1. Της ανώνυμης τραπεζικής εταιρίας
με την επωνυμία
«…………………………………» που εδρεύει στην Αθήνα Λεωφόρος……………… που
εκπροσωπείται νόμιμα.
------------------------------------------------------------------------------------
Ήμουν κάτοχος των υπ’ αριθ. 4792-………………. κάρτας VISA καθώς και της υπ’ αριθ. 5458………………………… κάρτας MASTERCARD , αμφότερες ιδιοκτησίας της τράπεζας. Σήμερα δεν έχω στην κατοχή μου τα σώματά των καρτών, γεγονός που σημαίνει ότι δεν κάνω χρήση των υπηρεσιών που απορρέουν από την κατοχή τους. Σύμφωνα λοιπόν με τα ανωτέρω , τα τελευταία έτη , περιορίζομαι απλά στο να καταβάλλω περιοδικά μέρος της οφειλής ήτοι του χρεωστικού υπολοίπου όπως αυτό διαμορφώνεται κάθε μήνα.
Το χρεωστικό υπόλοιπο , ανέρχεται σε ποσό περί τα…………… ευρώ, λόγος για τον οποίο η ελάχιστη μηνιαία καταβολή την οποία υποτίθεται ότι όφειλα να πληρώνω ανέρχεται στο ποσό των ……. περίπου ευρώ (και για τις δυο κάρτες)…
Λόγω της επανειλημμένης - πολύμηνης μη τήρησης από μέρους μου του συμβατικού όρου που προβλέπει την καταβολή της ελάχιστης μηνιαίας δόσης , οχλούμαι τηλεφωνικά από εισπράκτορες που μου τηλεφωνούν δήθεν «από την τράπεζα……………..» , γνωστοποιώντας μου ότι αν εμμείνω στην απόφασή μου να μην πληρώνω, θα εκδοθεί σε βάρος μου Διαταγή Πληρωμής!!!
Προς επίρρωση δε του νόμιμου , ληξιπρόθεσμου και απαιτητού της αξίωσή σας, επικαλείστε τους όρους των μεταξύ μας αυτών συμβάσεων οι οποίοι κατά τους ισχυρισμούς σας, έγιναν δήθεν «ανεπιφύλακτα αποδεκτοί»… Η πραγματικότητα όμως είναι ότι οι εν λόγω δυο συμβάσεις περιέχουν ΑΚΥΡΟΥΣ Γενικούς προδιατυπωμένους Όρους Συναλλαγών (Γ.Ο.Σ), το περιεχόμενο των οποίων δεν επιδέχονταν διαπραγμάτευσης…
Σύμφωνα με την πάγια στάση του Ακυρωτικού το γεγονός ότι έχεις υπογράψει άλλως «αποδεχθεί» ένα Γ.Ο.Σ (Γενικό προδιατυπωμένο Όρο Συναλλαγών) αυτό δε συνεπάγεται ότι ο όρος αυτός είναι ισχυρός , άλλως δε συνεπάγεται ότι δε δύνασαι να ζητήσεις δικαστική προστασία για τη διάγνωση τυχόν ακυρότητάς του. Τέτοιου είδους Γ.Ο.Σ επιβλήθηκαν και στην περίπτωσή μου, ως προδιατυπωμένοι όροι και δίχως το περιεχόμενο τους να επιδέχεται διαπραγμάτευσης. Το κύρος όμως των εν λόγω Γ.Ο.Σ ελέγχεται δικαστικά και κατ’ ακολουθία είναι δυνατό –εφ’ όσον αυτοί ή κάποιοι από αυτούς είναι άκυροι- η ακυρότητα τους να διαπιστωθεί δικαστικά.
Περαιτέρω, σας γνωστοποιώ ότι έχει κριθεί από το Ακυρωτικό η καταχρηστικοτητα και ακυρότητα των Γ.Ο.Σ που αφορούν σε προμήθεια από συναλλαγές, στο ύψος του επιτοκίου, στο ποσοστό του τόκου υπερημερίας κλπ. Όλως ενδεικτικά, θέτω υπόψη σας ότι αναφορικά με την προμήθεια επί ανάληψης μετρητών έχει νομολογηθεί ότι από τα επιτρεπόμενα έξοδα, τέλη, φόροι και προμήθειες κοινοπρακτικών δανείων (που μόνο κατ` εξαίρεση επιτρέπεται η είσπραξη)", πρέπει να περιλαμβάνονται στην ανάλυση του μηνιαίου λογαριασμού που αποστέλλουν οι πιστωτικοί φορείς στους κατόχους πιστωτικών καρτών και όχι ότι επιτρέπεται ελεύθερα η είσπραξη προμήθειας για κάθε ανάληψη μετρητών όπως αβάσιμα υποστήριζε η εκεί εκκαλούσα τράπεζα.
Αναφορικά με το νόμιμο επιτόκιο έχει από το Ακυρωτικό νομολογηθεί (1219/2001) ότι τα τραπεζικά επιτόκια είναι σήμερα κατά κανόνα ελευθέρως διαπραγματεύσιμα και το ισχύον γι` αυτά καθεστώς δεν συνοδεύεται από τη θέσπιση ανωτάτων ορίων. Η επέμβαση του νομοθέτη περιορίζεται στη ρύθμιση των εξωτραπεζικών μόνο επιτοκίων. Εξάλλου τα εξωτραπεζικά επιτόκια παρά τον περιορισμό τους στις εξωτραπεζικές συναλλαγές δεν παύουν να έχουν γενικότερη κοινωνικοοικονομική σημασία και ν` αφορούν και τις τραπεζικές συμβατικές σχέσεις. Ο κοινωνικός και οικονομικός σκοπός του δικαιώματος στην ελεύθερη διαμόρφωση των τραπεζικών επιτοκίων είναι η συμπίεσή τους κάτω από τα όρια των εξωτραπεζικών. Έτσι η συμφωνία για επιτόκια που υπερβαίνουν τα ανώτατα αυτά όρια δεν παύει να απαγορεύεται από το νόμο (ΑΚ 281).
Σύμφωνα με τα ανωτέρω, τα τελευταία έτη υποχρεώθηκα καταχρηστικώς να καταβάλλω ποσά που προέκυψαν από τους άκυρους Γ.Ο.Σ των μεταξύ μας συμβάσεων. Τα αχρεοστήτως καταβληθέντα αφορούν ιδίως σε προμήθειες επί ανάληψης μετρητών και επιβαλλόμενους τόκους με ποσοστό επιτοκίου όχι απλώς πάνω, αλλά εξοντωτικά υπέρμετρο των εξωτραπεζικών επιτοκίων (ως αυτά ισχύουν ανά χρονική περίοδο και κρίθηκαν με την 1219/2001 ΑΠ) .
Προς επίρρωση δε των ανωτέρω και προκειμένου να καταδείξω εγκαίρως τυχόν ευθύνη της τράπεζας εφόσον προχωρήσει σε διαδικασίες για την έκδοση σε βάρος μου Διαταγής Πληρωμής, θέτω υπόψη σας τις αποφάσεις υπ’ αριθ. 430/05 και 1219/01 του Αρείου Πάγου, τις 5253/03, και 6291/00 του Εφετείου Αθηνών καθώς και τις 1119/02 και 1208/98 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, οι οποίες έχουν καταστεί αμετάκλητες, καθώς και την απόφαση υπ΄ αριθ. 961/07 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, στο μέρος που έχει καταστεί αμετάκλητη , υπογραμμίζοντας ότι οι συνέπειες του δεδικασμένου των ανωτέρω αποφάσεων έχουν ευρύτερο δημόσιο ενδιαφέρον για την εύρυθμη λειτουργία της αγοράς και την προστασία των καταναλωτών αφού ρυθμίζουν μείζονος σημασίας ζητήματα όπως η Εισφορά ν. 128/1975 , η Προμήθεια επί ανάληψης μετρητών , τα Κριτήρια μεταβολής του επιτοκίου ( βλ. και 961/2007 ΠΠΡ ΑΘ) , το Ανώτατο ύψος συμβατικού τόκου – καθορισμός από το νόμο του ανωτάτου επιτοκίου των συμβάσεων τραπεζικής πίστωσης.
Περαιτέρω, σας κοινοποιώ με την παρούσα υπόδειγμα της ανακοπής που θα ασκήσω εφόσον εκδοθεί Διαταγή σε βάρος μου Πληρωμής. Τούτο το κάνω προληπτικά, προνοώντας ώστε να περιέλθει εγκαίρως σε γνώση σας, το σύνολο των δικαστικών αποφάσεων καθώς και των νομικών ισχυρισμών που από αυτές απορρέουν, προκειμένου να αποτρέψω τυχόν έκδοση σε βάρος μου Διαταγής Πληρωμής, που θα αποτελέσει την απαρχή πολυμέτωπης δικαστικής μεταξύ μας διένεξης, στην περίπτωση που οι ισχυρισμοί μου αυτοί γίνουν μεταγενέστερα δεκτοί από το δικαστήριο που θα δικάσει την ανακοπή…
Κρίνω εξάλλου σκόπιμο, να υπογραμμίσω την επέκταση της ισχύος του δεδικασμένου, παραπέμποντας στο αριθ. 10 παρ. 16 περ. δ του Ν 3587/2007 περί Προστασίας Καταναλωτών από το οποίο προβλέπεται ότι «Οι έννομες συνέπειες που προκύπτουν από την απόφαση αυτή ισχύουν έναντι πάντων, και αν δεν ήταν διάδικοι. Το δεδικασμένο απόφασης που δέχεται εν όλο ή εν μέρει αγωγή της περίπτωσης δ` της παραγράφου 16 ισχύει και υπέρ των ζημιωθέντων καταναλωτών, έστω και αν αυτοί δεν είχαν συμμετάσχει στη σχετική δίκη. Εφόσον καταστεί αμετάκλητη η δικαστική απόφαση επί συλλογικής αγωγής της περίπτωσης δε της παραγράφου 16, ο ζημιωθείς καταναλωτής μπορεί, με βάση την απόφαση αυτή, να γνωστοποιήσει εγγράφως στον προμηθευτή, κατά του οποίου εκδόθηκε η εν λόγω απόφαση, την απαίτηση του, αναφέροντας τα στοιχεία που την προσδιορίζουν. Μετά την άπρακτη παρέλευση τριάντα (30) ημερών από την έγγραφη γνωστοποίηση, ο καταναλωτής, εφόσον δεν ικανοποιηθεί, μπορεί να ζητήσει την έκδοση διαταγής πληρωμής για την απαίτηση του από το δικαστήριο, εφόσον αυτή είναι εκκαθαρισμένη ή μπορεί ευχερώς να εκκαθαριστεί».
Τούτο πανηγυρικά διατυπώνεται και στο σκεπτικό της ΕΑ 5253/2003 στην οποία ενάγουσα ήταν η Ένωση καταναλωτών ΕΚΠΟΙΖΩ και εναγομένη η τραπεζική εταιρία με την επωνυμία «ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ της ΕΛΛΑΔΟΣ». Παραπονούμενη η δεύτερη κατά της πρωτοβάθμιας απόφασης που έκανε δεκτή την αγωγή , προέβαλε στην ενώπιον του εφετείου δίκη τον ισχυρισμό , ότι καταχρηστικώς «η ενάγουσα δεν στράφηκε και εναντίον άλλων τραπεζών που χρησιμοποιούν τους ίδιους όρους γενικών συναλλαγών» αλλά στράφηκε μόνον κατά αυτής….
Επ’ αυτού του ισχυρισμού το εφετείο απεφάνθη ότι «άλλωστε, κατά το άρθρο 10 αρ. 12 του ν. 2251/94, η απόφαση παράγει τα αποτελέσματά της έναντι πάντων και αν δεν ήταν διάδικοι και επομένως όσα αυτή καθορίζει ισχύουν και για τις άλλες τράπεζες».
Στην προκειμένη περίπτωση προκύπτει ότι η τράπεζα έχει ευθύνη για παραβάσεις που τελεί με τη σύνταξη αίτησης για έκδοση σε βάρος μου Διαταγής Πληρωμής, αφού αν και η ενέργειά της αυτή εμφανίζεται ότι βρίσκεται μέσα στα πλαίσια των νομίμων δικαιωμάτων αυτής, η παράθεση ωστόσο των γεγονότων που εκθέτει στην αίτηση για την έκδοση Διαταγής Πληρωμής, δεν αφορά σε γεγονότα την αναλήθειά των οποίων δεν γνωρίζει ούτε σε γεγονότα που ήσαν αναγκαία με την παραπάνω έννοια για την υπεράσπιση του εντολέα. Η παράθεση των γεγονότων που εκθέτει η τράπεζα στην αίτηση για την έκδοση Διαταγής Πληρωμής δεν αφορά σε "γεγονός" με την έννοια που ο όρος αυτός έχει στις διατάξεις των άρθρ. 362-363 ΠΚ που νοείται κάθε συγκεκριμένο περιστατικό του εξωτερικού κόσμου που ανάγεται στο παρελθόν ή το παρόν, το οποίο υποπίπτει στις αισθήσεις και είναι δεκτικό αποδείξεως καθώς και κάθε συγκεκριμένη σχέση ή συμπεριφορά αναφερόμενη στο παρόν ή το παρελθόν που υποπίπτει στις αισθήσεις και αντίκειται στην ηθική ή στην ευπρέπεια, αλλά αφορά αποκλειστικά σε «γεγονότα» που τέθηκαν υπό δικαστική διερεύνηση ως αμφισβητούμενα νομικά -και όχι πραγματικά- ζητήματα, για τα οποία τα δικαστήρια έχουν αποφανθεί με αμετάκλητες αποφάσεις… Προκύπτει επομένως ότι η τράπεζα γνωρίζει την αναλήθεια των γεγονότων των οποίων εκθέτει ή αποσιωπεί (παράνομα επιτόκια , παράνομες προμήθειες , «έξοδα» για την ανάληψη μετρητών κ.α) , καθώς επίσης γνωρίζει, ότι τα όσα εκθέτει δεν ήσαν αναγκαία με την παραπάνω έννοια για την επιδίωξη της είσπραξης της «απαίτησης».
Εξάλλου στην προκειμένη περίπτωση η τράπεζα γνωρίζει ότι οι ενέργειες για έκδοση σε βάρος μου Διαταγής Πληρωμής δεν συνιστά νόμιμο καθήκον που πηγάζει από τον νόμο και παρέχει δικαίωμα στον φορέα να ενεργήσει, αφού στην προκειμένη περίπτωση η τράπεζα ενεργεί ΕΚΤΟΣ των προδιαγεγραμμένων νομίμων ορίων σε αντίθεση δηλαδή με όσα κρίθηκαν με τις αποφάσεις υπ’ αριθ. 430/05 και 1219/01 του Αρείου Πάγου, 5253/03, και 6291/00 του Εφετείου Αθηνών καθώς και 1119/02 και 1208/98 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, οι οποίες έχουν καταστεί αμετάκλητες, καθώς και την απόφαση υπ΄ αριθ. 961/07 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, στο μέρος που έχει καταστεί αμετάκλητη, που έκριναν τα ζητήματα της Εισφοράς ν. 128/1975 , της Προμήθειας επί ανάληψης μετρητών , τα Κριτήρια μεταβολής του επιτοκίου ( βλ. και 961/2007 ΠΠΡ ΑΘ) , το Ανώτατο ύψος συμβατικού τόκου κλπ.
Δεδομένων των ανωτέρω , η υποβολή αίτησης για έκδοση σε βάρος μου Διαταγής Πληρωμής ενεργούμενη ως δήθεν πράξη άσκησης νομίμου δικαιώματος , συνιστά κατάφορη παραβίαση της νομιμότητας αφού πρόκειται για καταφανώς παράνομη και προφανώς άδικη υπόθεση…
Περαιτέρω η αποσιώπηση από το δικαστήριο ότι στο αιτούμενο ποσό περιλαμβάνονται κονδύλια από άκυρη σύμβαση που καλύπτει μη νόμιμη αιτία από παράνομες χρεώσεις όπως η Εισφορά ν. 128/1975, η Προμήθεια επί ανάληψης μετρητών, αδιαφανή κριτήρια μεταβολής του επιτοκίου, ανώτατο ύψος συμβατικού τόκου που υπερβαίνει κατά πολύ το ύψος που η 1219/2001 ΑΠ όρισε, μπορεί να παραπλανήσει το δικαστήριο στην έκδοση δυσμενούς για εμένα αποφάσεως η οποία θα προξενήσει σ` εμένα περιουσιακή βλάβη που θα αποφεύγονταν αν η τράπεζα, τηρώντας τις προαναφερθείσες υποχρεώσεις της, ανακοίνωνε στο δικαστήριο τα ανωτέρω σημαντικά για την όλη υπόθεση περιστατικά. Η αποσιώπηση δε ενός τέτοιου πραγματικού περιστατικού, μπορεί να στηρίξει σε βάρος σας κατηγορία για εξαπάτηση του δικαστηρίου, όταν συντρέχουν κατά τα λοιπά οι αντικειμενικές και υποκειμενικές προϋποθέσεις του εγκλήματος αυτού, όπως αναφέρονται ανωτέρω, δηλαδή όταν η αποσιώπηση έγινε την τράπεζα με σκοπό να αποκομίσει ο ίδια παράνομο περιουσιακό όφελος με αντίστοιχη βλάβη της δικής μου περιουσίας, που θα επέλθει ακριβώς ένεκα της ηθελημένης παραπλανήσεως του δικαστηρίου με την αποσιώπηση των κρισίμων για την όλη υπόθεση περιστατικών. Έχει εξάλλου κριθεί ότι απάτη ενώπιον Δικαστηρίου μπορεί να διαπραχθεί και με παραπλάνηση του Δικαστή, όταν προβάλλονται σε αυτόν ψευδείς ισχυρισμοί, υποστηριζόμενοι από γνήσια αλλά ψευδή κατά περιεχόμενο έγγραφα, όπως είναι η συναλλαγματική που καλύπτει μη νόμιμη αιτία
(π.χ. τοκογλυφικούς τόκους). Η απάτη στοιχειοθετείται αν ο δικαστής παραπλανήθηκε και εξέδωσε διαταγή πληρωμής που αποτελεί εκτελεστό τίτλο που συνεπάγεται βλάβη στην περιουσία του αντιδίκου.
Επειδή η έκδοση σε βάρος μου Διαταγής Πληρωμής συνιστά μεγίστη βλάβη των οικονομικών συμφερόντων μου αφού τα στοιχεία μου θα καταχωρηθούν ΓΙΑ ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟ ΕΠΤΑ ΕΤΩΝ στη βάση δεδομένων του Ν.Π με την επωνυμία «ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΤΡΑΠΕΖΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ Α.Ε»
Επειδή δεν αρνούμαι την οφειλή αλλά το ύψος αυτής. Επειδή το «χρεωστικό υπόλοιπο» είναι -συγκριτικά με τα ποσά που έχω καταβάλει δυνάμει των άκυρων ΓΟΣ- αμελητέο και επομένως ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΣΑΣ ΟΦΕΙΛΩ ΑΛΛΑ ΜΟΥ ΟΦΕΙΛΕΤΕ ΕΣΕΙΣ, Επειδή δέον όπως κατόπιν μεταξύ μας συνεννοήσεως προσδιοριστεί το ακριβές ύψος της «οφειλής μου» αφού προηγουμένως αφαιρεθεί κάθε ποσό που προέκυψε από τους άκυρους Γ.Ο.Σ όπως αυτοί έχουν κριθεί με αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις και έχει επί του κύρους τους νομολογήσει το Ακυρωτικό, Επειδή στην περίπτωση που δεν καταστεί εφικτός ο μεταξύ μας συναινετικός προσδιορισμός της νόμιμης οφειλής μου , η Τράπεζα δύναται να αξιώσει αυτή δια της έγερσης τακτικής αγωγής όπου το δικαστήριο επί της ουσίας θα κρίνει, ποια ποσά προέκυψαν από τους άκυρους ΓΟΣ, Επειδή εν προκειμένω το νόμιμο μέσο για την ορθή επιδίωξη της ΝΟΜΙΖΟΜΕΝΗΣ απαίτησής σας είναι η άσκηση τακτικής αγωγής ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΕΚΔΟΣΗ ΔΙΑΤΑΓΗΣ ΠΛΗΡΩΜΗΣ αφού Η ΑΣΚΗΣΗ ΤΑΚΤΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΔΙΑΤΑΓΗΣ ΠΛΗΡΩΜΗΣ αφενός δεν θέτει εν κίνδυνο την απαίτηση σας, αφετέρου ΔΕΝ ΠΑΡΑΓΕΙ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ ΤΙΣ ΔΥΣΜΕΝΕΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΠΟΥ Η ΔΙΑΤΑΓΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΠΑΡΑΓΕΙ , ιδίως με την καταχώρηση των στοιχείων της ταυτότητάς μου στο Σύστημα Οικονομικής Συμπεριφοράς (Σ.Ο.Σ) της ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ.
Επειδή στην περίπτωση που προβείτε σε ενέργειες καταγγελίας της Σύμβασης και έκδοσης σε βάρος μου Διαταγής Πληρωμής, θα στραφώ δικαστικά εναντίον της τράπεζας αιτούμενος την αποκατάσταση κάθε θετικής και αποθετικής μου ζημίας καθώς και την ικανοποίηση της ηθικής μου βλάβης από την έκδοση Διαταγής Πληρωμής βάσει άκυρης σύμβασης, Επειδή αν κατόπιν της απεύθυνσης αυτής της Δήλωσης με Πρόσκληση, παρ όλα αυτά προβείτε σε ενέργειες για την έκδοση σε βάρος μου Διαταγής Πληρωμής, τότε ΠΕΡΑΝ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ, η ενέργειά σας αυτή θα συνιστά Κατάχρηση Δικαιώματος (ΑΚ 281) και έναν (από τους πολλούς) νόμιμους λόγους ανακοπής
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
και με τη ρητή επιφύλαξή μου για κάθε νόμιμο δικαίωμά μου
ΣΑΣ ΚΑΛΩ
1.Όπως απέχετε από κάθε ενέργεια καταγγελίας της σύμβασης και έκδοσης σε βάρος μου Διαταγής Πληρωμής.
2. Όπως από κοινού προσδιορίσουμε τη νόμιμη «οφειλή μου» αφού προηγουμένως αφαιρεθεί κάθε ποσό που προέκυψε από τους άκυρους Γ.Ο.Σ των μεταξύ μας συμβάσεων. Προς τούτο, ΣΑΣ ΚΑΛΩ όπως από κοινού προβούμε στην ανάθεση του συνόλου των στοιχείων της οφειλής μου (καταβληθέντα ποσά και οφειλόμενο σήμερα χρεωστικό υπόλοιπο) σε εξειδικευμένο επιστήμονα , ο οποίος αφού ανάγει τα ανωτέρω στοιχεία στους νόμιμους εκάστοτε ισχύοντες συντελεστές (λ.χ νόμιμο ποσοστό του εκάστοτε ισχύοντος συμβατικού επιτοκίου , τόκου υπερημερίας κλπ) , θα προσδιορίσει επ’ ακριβώς το ύψος της οφειλής μου. Τούτο αιτούμαι ΣΗΜΕΡΑ ΕΓΚΑΙΡΩΣ , διότι στην περίπτωση που κατά την εκδίκαση της ανακοπής μου, αιτηθώ το διορισμό πραγματογνώμονα (ή αυτεπαγγέλτως οριστεί από το δικαστήριο) ώστε να προσδιοριστεί το ακριβές ύψος της νόμιμης οφειλής μου, δεδομένου ότι ακυρότητα μέρους της σύμβασης δεν επιφέρει το δίχως άλλο ακυρότητα του συνόλου αυτής , γίνεται από αυτά αντιληπτό ότι ακόμη και η μείωση της οφειλής μου (μετά τη διενέργεια της πραγματογνωμοσύνης), θα συνιστά «ωφέλημα» άνευ ουσίας αφού η Διαταγή Πληρωμής θα έχει ήδη καταχωρηθεί στη βάση δεδομένων της ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ.
Γίνεται από αυτά αντιληπτό ότι -σε αυτή την περίπτωση- η άσκηση ανακοπής με αίτημα διενέργειας πραγματογνωμοσύνης για τη μείωση της οφειλής μου , θα συνιστά μέσο αλυσιτελές και απρόσφορο , περίπτωση στην οποία θα αιτηθώ την ακύρωση του συνόλου των πληττόμενων με την ανακοπή κονδυλίων.
3.Στην περίπτωση δε που καταχρηστικώς προβείτε σε ενέργειες έκδοσης Διαταγής Πληρωμής, ΣΑΣ ΚΑΛΩ όπως προ της αίτησης για έκδοση αυτής και εν πάση περιπτώσει εντός δέκα ημερών από την κοινοποίηση της παρούσης , μου αποστείλετε (είτε με δικαστικό επιμελητή , είτε με ταχυδρομική αποστολή με συστημένη επιστολή ) , αντίγραφα των δυο συμβάσεων που καταρτίσθηκαν μεταξύ μας για την χορήγηση των υπ’ αριθ. 4792 κάρτας VISA καθώς και της υπ’ αριθ. 5458 κάρτας MASTERCARD, καθώς και όλα τα αντίγραφα των μηνιαίων λογαριασμών από την ημερομηνία σύναψης των συμβάσεων μέχρι και σήμερα. Σε περίπτωση δε που οι μηνιαίοι αυτοί λογαριασμοί (με τις χρεώσεις και καταβολές) αποσταλούν ως συγκεντρωτικό έγγραφο ΑΙΤΟΥΜΑΙ να προκύπτουν τα εκάστοτε επιβαλλόμενα επιτόκια για την κάθε χρονική περίοδο της λειτουργίας της μεταξύ μας σύμβασης , οι χρεώσεις που αφορούν σε συμβατικούς τόκους και τόκους υπερημερίας , το ποσοστό του εκάστοτε συμβατικού τόκου και του εκάστοτε τόκου υπερημερίας , το ποσοστό της προμήθειας άλλως οι επιβαρύνσεις για τα «έξοδα» ανάληψης μετρητών για κάθε ποσό ανάληψης ξεχωριστά , καθώς και η λεπτομερής παράθεση των χρεώσεων και των καταβολών.
Εφ όσον δε κρίνετε ή προβλέπεται από τον τιμοκατάλογο της τράπεζας η επιβολή χρέωσης «ως έξοδα» εξέτασης του αυτού αιτήματος (έκδοσης βεβαίωσης οφειλών) ,αιτούμαι όπως με έγγραφη απάντηση σας, μου υποδείξετε λογαριασμό ή υποκατάστημα που θα καταβάλλω τα «έξοδα» λαμβανομένου βεβαίως υπόψη , ότι κάθε σχετικός όρος που επιβάλλει χρέωση ποσού ως έξοδα εξέτασης αιτήματος έκδοσης βεβαίωσης οφειλών έχει -με την υπ’ αριθ. 961/2007 απόφαση του ΠΠΑ- κριθεί ως άκυρος και καταχρηστικός… Πληρεξούσιο και αντίκλητο μου διορίζω το δικηγόρο Αθηνών Αλαμπάση Αθανάσιο, κάτοικο Αθηνών, οδός Αιόλου, αριθμός 100, τηλ. 210.3215732, 693.2326916.
Αρμόδιος Δικαστικός Επιμελητής να επιδώσει νόμιμα την παρούσα στην ανώνυμη τραπεζική εταιρία με την επωνυμία «………………………» που εδρεύει στην Αθήνα Λεωφόρος…………….. όπως νόμιμα εκπροσωπείται, προς γνώσιν της και για τις νόμιμες συνέπειες αντιγράφοντας ολόκληρη στην έκθεση επίδοσης του.
Επικολλήθηκε Τ.Ν 1,15
Αθήνα, …….-…..-2010
Ο πληρεξούσιος δικηγόρος
Του Θανάση Αλαμπάση
Στο Όνομα του Ελληνικού Λαού εκδόθηκαν (και εξακολουθούν να εκδίδονται) εκατομμύρια Διαταγές Πληρωμής των τραπεζών κατά των ελλήνων πολιτών. Στο Όνομα του Ελληνικού Λαού οι τράπεζες έβγαλαν και εξακολουθούν να βγάζουν στο σφυρί εκατομμύρια ιδιοκτησίες… Στο όνομα του......
Ελληνικού Λαού χάθηκαν εκατομμύρια ιδιοκτησίες ελλήνων πολιτών… Και όλα αυτά κατόπιν εκτέλεσης Διαταγών Πληρωμής που εκδόθηκαν από άκυρες συμβάσεις με προδιατυπωμενους από τις τράπεζες όρους!!! Με την πλήρη σύμπραξη -άμεση συνέργεια με όρους ποινικού δικαίου- μίας διεφθαρμένης πολιτείας… Ενός διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος που σε πλήρη σύμπραξη με μια μαφιόζικου τύπου “τραπεζική επιχειρηματικότητα”, επί δυο τουλάχιστον δεκαετίες επέβαλε στον ελληνικό λαό επιτόκια ληστρικά, που σε ορισμένες περιπτώσεις υπερβαίνουν ακόμα και αυτά των τοκογλύφων… Η δικαιοσύνη δυστυχώς -αν και σε μικρότερο βαθμό σε σχέση με το σάπιο σύστημα της κομματοκρατιας-, δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων…
Οι συμβάσεις καταναλωτικών δανείων και καρτών που συνάπτουν οι τράπεζες με τους καταναλωτές είναι ΑΚΥΡΕΣ. ΑΡΚΕΙ ΕΝΑ ΚΑΛΟ ΔΙΚΟΓΡΑΦΟ ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΥΡΩΘΟΥΝ ΚΑΙ ΔΙΚΑΣΤΙΚΑ. Με έξι απλές ερωτήσεις – απαντήσεις, θα δείξω πως μπορείτε να ανακόψετε τις διαταγές πληρωμής που οι τράπεζες βγάζουν, ή απειλούν να βγάλουν εναντίον σας.
1. Η τράπεζα είναι όπως ο Σαμψών
Όπως η δύναμη του Σαμψών ήταν τα μαλλιά του έτσι και στις τράπεζες η δύναμη τους είναι η Διαταγή Πληρωμής. Όπως αν στο Σαμψών κατάφερνες να του κόψεις τα μαλλιά έχανε όλη του τη δύναμη, έτσι και στην τράπεζα αν καταφέρεις να της (ανα)κόψεις τη Διαταγή Πληρωμής χάνει αμέσως τη δύναμη της και οδηγείται σε βέβαιο θάνατο (κατάρρευση).
Θέτω εδώ στη διάθεση σας το δικόγραφο της Ανακοπής κατά απαιτήσεων από πιστωτικές κάρτες και καταναλωτικά δάνεια. Η Ανακοπή αυτή περιλαμβάνει ισχυρισμούς που ακυρώνουν τους σημαντικότερους όρους των συμβάσεων που οι τράπεζες συνάπτουν με τους καταναλωτές , όπως αυτά κρίθηκαν με σειρά δικαστικών αποφάσεων… Αποτελεί μια καλή μελέτη και προκειμένου να συνταχθεί απαιτήθηκαν πολλές δεκάδες ώρες δουλειάς .
2. Τι είναι η Διαταγή Πληρωμής?
Η Διαταγή Πληρωμής είναι κάτι σαν δικαστική απόφαση. Εκδίδεται βάσει του αντιγράφου της σύμβασης δανείου που έχεις υπογράψει με την τράπεζα και την κίνηση του λογαριασμού του δανείου. Το βασικότερο πλεονέκτημά της είναι ότι εκδίδεται ΑΜΕΣΩΣ και ότι είναι τίτλος εκτελεστός (δηλαδή η τράπεζα μπορεί αμέσως να προχωρήσει σε κατάσχεση των περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη). Στην Αθήνα και τα άλλα μεγάλα αστικά κέντρα εκδίδεται σε 1-2 μήνες , ενώ στην περιφέρεια (στα ειρηνοδικεία ιδίως της επαρχίας), σε μια εβδομάδα το πολύ.
Σημαντικότατο επίσης πλεονέκτημά της είναι ότι εκδίδεται ερήμην σου. Δεν προηγείται καμία απολύτως γνωστοποίηση ότι η τράπεζα έχει καταθέσει αίτηση για έκδοση εναντίον σου Διαταγής Πληρωμής. Ο δικαστής εκδίδει τη Διαταγή Πληρωμής χωρίς να γίνει ακροαματική διαδικασία. Δεν παρίστασαι δηλαδή με δικηγόρο και δεν αναπτύσσεις τις θέσεις σου.
Μόλις ο δικαστής εκδώσει τη Διαταγή Πληρωμής, η τράπεζα σου την κοινοποιεί αμέσως με δικαστικό επιμελητή. Η τράπεζα βιάζεται να σε βρει και να σου κοινοποιήσει τη διαταγή πληρωμής, γιατί αν δε σου την κοινοποιήσει εντός διμήνου από την έκδοσή της, χάνει την ισχύ της και πρέπει να εκδοθεί εκ νέου (πρέπει δηλαδή η τράπεζα πληρώσει ξανά όλα τα έξοδα – αν το ποσό είναι μεγάλο, η τράπεζα «μπήκε για τα καλά μέσα» γιατί πρέπει εκ νέου να πληρώσει ένα σωρό λεφτά σε έξοδα).
Αν λοιπόν η Διαταγή Πληρωμής σου κοινοποιηθεί εγκαίρως (εντός διμήνου από την έκδοσή της), σε έχει φέρει προ τετελεσμένων. Με το που σου κοινοποιείται, έχεις αυτομάτως μπει στο Τειρεσία, με μια διαδικασία που δεν ενδιαφέρει να αναλύσω. Μόλις περάσουν 3 ημέρες από την κοινοποίηση, η τράπεζα μπορεί να προχωρήσει σε κατάσχεση της περιουσίας σου. Για να «τη γλιτώσεις», θα πρέπει η τράπεζα να μη μπορεί να σε βρει για να σου κοινοποιήσει τη Διαταγή (πρέπει να είναι άγνωστη η διαμονή σου ή να λείπεις στο εξωτερικό). Άπαξ και σου κοινοποιήσει τελείωσες.
Αν έχεις περιουσία η τράπεζα θα εκτελέσει (θα κάνει κατάσχεση), για να πάρει «τα λεφτά της». Και περιουσία όμως να μην έχεις και η τράπεζα δεν καταφέρει τελικά να πάρει «τα λεφτά της» (ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος) , σε έχει για τα καλά στο χέρι… Γιατί πολύ απλά, με την έκδοση της Διαταγής Πληρωμής και την κοινοποίησή της σε έχει μαυρίσει στον Τειρεσία (όλες οι διαταγές πληρωμής ποσού από 1000 ευρώ και πάνω, περνάνε στις λίστες του Τειρεσία).
3. Πως μπορείς να ανακόψεις τη Διαταγή Πληρωμής?
Επιγραμματικά, η Διαταγή Πληρωμής μπορεί να ακυρωθεί εν όλω ή εν μέρει με ανακοπή η οποία πρέπει να ασκηθεί εντός 15 εργάσιμων ημερών από την κοινοποίηση της Διαταγής Πληρωμής. Οπότε μόλις σου κοινοποιηθεί η Διαταγή Πληρωμής τρέχεις και δε φτάνεις… Μοναδικός τρόπος για να ακυρώσεις τη Διαταγή Πληρωμής είναι να αποδείξεις ότι αυτή εκδόθηκε βάσει άκυρης σύμβασης (εδώ ακυρότητα της σύμβασης υπάρχει , αν αποδείξεις ότι είναι άκυρος έστω και ένας όρος της σύμβασης δανείου που υπέγραψες με την τράπεζα).
4. Πως βγαίνω από τον Τειρεσία αν η τράπεζα μου βγάλει Διαταγή Πληρωμής?
Από τον Τειρεσία βγαίνεις με δυο τρόπους : Στο περίπου βγαίνεις αν πληρώσεις την τράπεζα. Και κανονικά βγαίνεις, αν ασκήσεις Ανακοπή κατά της Διαταγής Πληρωμής και αυτή γίνει από το δικαστήριο δεκτή (ακυρώσει δηλαδή τη Διαταγή Πληρωμής στο σύνολό της). ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΕΧΕΙ ΠΑΘΕΙ “ΜΕΓΑΛΗ ΖΗΜΙΑ”. ΈΧΕΙ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΧΑΣΕΙ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΤΗΣ!
5. Γιατί λες ότι έχει χάσει τα λεφτά της? Αν ακυρωθεί η Διαταγή Πληρωμής δεν μπορεί η τράπεζα με άλλο τρόπο να πάρει τα λεφτά της ?
Αν ακυρωθεί η Διαταγή Πληρωμής (επειδή το δικαστήριο που δίκασε την ανακοπή έκρινε ως άκυρους και καταχρηστικούς κάποιους από τους όρους της σύμβασης του δανείου), η τράπεζα μπορεί να επανέλθει με νέα Διαταγή Πληρωμής με αιτούμενο όμως ποσό, πολύ μικρότερο από αυτό που αρχικά αξίωνε, αφού το νέο ποσό θα υπολογιστεί δίχως τους όρους που το δικαστήριο έκρινε προηγουμένως ως άκυρους και καταχρηστικούς. Πρακτικά όμως οι τράπεζες ποτέ δεν ακολουθούν αυτή την οδό, γιατί πολύ απλά με το τρόπο αυτό θα συνομολογούσαν την ακυρότητα όλων των συμβάσεων τους! Οπότε η μόνη νομική οδός που της απομένει προκειμένου να αξιώσει την απαίτηση που θεωρεί ότι έχει (την απαίτηση δηλαδή που προκύπτει και από τους άκυρους όρους), είναι η οδός της άσκησης τακτικής αγωγής. Επειδή όμως η διαδικασία αυτή μπορεί να διαρκέσει μέχρι και 10 χρόνια, οι τράπεζες συνήθως έρχονται σε συμβιβασμό…
Άρα λοιπόν, αν καταφέρεις και ανακόψεις τη διαταγή πληρωμής, η τράπεζα αναγκαστικά θα πρέπει να συρθεί είτε στη δικαστική επιδίωξη της «απαίτησης» μέσω της άσκησης τακτικής αγωγής, είτε να συμβιβαστεί χωρίς δικαστήρια. Σχεδόν πάντα επιλέγει το δεύτερο, για τους λόγους που αναλύω παρακάτω:
6. Ποια τα μειονεκτήματα της δικαστικής απόφασης που εκδίδεται κατόπιν άσκησης τακτικής αγωγής σε σχέση με την έκδοση διαταγής πληρωμής? Γιατί η έκδοση διαταγής πληρωμής είναι για τις τράπεζες η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥΣ? Γιατί αν ακυρωθεί η διαταγή πληρωμής η άσκηση αγωγής αποτελεί για την τράπεζα ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ?
Εφόσον η αγωγή της τράπεζας κερδισθεί τα αποτελέσματα που η δικαστική απόφαση παράγει είναι τα ίδια με αυτά της Διαταγής Πληρωμής. Με μια όμως διάφορα:
Από την άσκηση της αγωγής μέχρι εκδόσεως τελεσίδικης απόφασης μπορεί να μεσολαβήσουν μέχρι και 10 χρόνια!!! Περαιτέρω η επιδίωξη της απαίτησης της τράπεζας με άσκηση εναντίον σου αγωγής δεν σε βάζει στα κατάστιχα του Τειρεσία (όπως συμβαίνει με την έκδοση Διαταγής Πληρωμής). Σημαντική διαφορά επίσης είναι ότι η αγωγή σου κοινοποιείται με δικαστικό επιμελητή οπότε λαμβάνεις γνώση της δικασίμου καθώς και του περιεχομένου της (των ισχυρισμών δηλαδή της τράπεζας). Οπότε πας σε δικηγόρο, ώστε να προετοιμάσεις την άμυνα σου και κατά την ημερομηνία της εκδίκασης να είσαι προετοιμασμένος να αντιπαρατεθείς με την τράπεζα.
Για να εκδοθεί δηλαδή απόφαση κατόπιν άσκησης αγωγής προηγείται πάντοτε ακροαματική διαδικασία στην οποία οι διάδικοι παρίστανται με δικηγόρο και αναπτύσσουν τις θέσεις τους. Επιπρόσθετα , η αγωγή έχει για την τράπεζα το μειονέκτημα ότι ακόμα και αν στον πρώτο βαθμό κερδίσει, το δικαστήριο, κατά τη συνήθη δικαστηριακή πρακτική, σπάνια θα διατάξει την εκτέλεση της απόφασης για το σύνολο της επιδικασθείσας απαίτησης ( αν πχ η τράπεζα κερδίσει και το δικαστήριο της επιδικάσει 10.000 ευρώ θα διατάξει «κατάσχεση», για τα μισά ή και λιγότερα).
Εν συνεχεία, ανάλογα με το σκεπτικό και το διατακτικό της απόφασης του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, ακολουθεί συνήθως η άσκηση εφέσεως από τον έναν, τον άλλο ή και τους δυο διαδίκους (μπορείς δηλαδή εσύ, η τράπεζα ή και οι δυο να προσβάλετε την απόφαση με έφεση στο μέτρο και στο βαθμό που κάθε ένας θεωρεί ότι το πρωτοβάθμιο δικαστήριο έσφαλε). Να σημειωθεί εδώ ότι με δεδομένο ότι το πρωτοβάθμιο δικαστήριο σε υποχρεώνει να πληρώσεις μέρος της απαίτησης που επιδίκασε στην τράπεζα και όχι το σύνολο, πολλές εφέσεις γίνονται και με σκοπό να κερδηθεί χρόνος ώστε αν τελικά χάσεις στο «εφετείο», να πας την πληρωμή όσο πιο πίσω γίνεται…
Οπότε η υπόθεση εκδικάζεται σε δεύτερο βαθμό από το δευτεροβάθμιο δικαστήριο («εφετείο») και εκδίδεται η τελεσίδικη απόφαση. Αν χάσεις υποχρεούσαι να πληρώσεις.
Η όλη όμως διαδικασία διαρκεί πολλά χρόνια και οποίος ακολουθεί αυτή τη νομική οδό, πρακτικά αν όχι έχει χάσει τα λεφτά του πάντως έχει χάσει μεγάλο μέρος τους. Αν πχ μια τράπεζα μπει σε αυτή τη διαδικασία πρέπει να πληρώσει δικηγόρους για πολλά δικαστήρια, για τις αναβολές, να κάνει ασφαλιστικά μέτρα για να εξασφαλίσει την απαίτηση, να πληρώσει πραγματογνώμονες στην περίπτωση που το δικαστήριο διατάξει πραγματογνωμοσύνη, δικαστικούς επιμελητές για σειρά επιδόσεων και κατασχέσεων κλπ. Και με όλα αυτά, ακόμη και αν μετά από 10 χρόνια κερδίσει, μέχρι τότε ποιος ζει και ποιος πεθαίνει…
Γίνεται από αυτά αντιληπτό ότι αν οι τράπεζες υποχρεωθούν να μπουν μαζικά στη διαδικασία της επιδίωξης του δανείου μέσω της οδού της άσκησης αγωγής, το τραπεζικό σύστημα θα καταρρεύσει εν μία νυκτί…
5. Τι πρέπει να κάνω αν δε μπορώ να πληρώσω το δάνειο?
Όταν πάψεις να πληρώνεις το δάνειο ακολουθεί η καταγγελία της σύμβασης του δανείου. Η καταγγελία σου κοινοποιείται με δικαστικό επιμελητή και την υπογράφει δικηγόρος. Οι συστημένες ή απλές επιστολές δεν παράγουν έννομες συνέπειες για αυτό και τις πετάτε κατευθείαν στα σκουπίδια (ακόμη και αν τις υπογράφει δικηγόρος). Τις στέλνουν με απλό ταχυδρομείο (με στόχο να σας φοβίσουν) , για να μην πληρώσουν δικαστικό επιμελητή! Μετά την καταγγελία της σύμβασης (που σου κοινοποιείται πάντοτε με δικαστικό επιμελητή), ξεκινά η αντίστροφη μέτρηση για την έκδοση διαταγής πληρωμής.
Αμέσως λοιπόν μόλις πάψεις να πληρώνεις το δάνειο ή την κάρτα άλλως αμέσως μόλις σου κοινοποιηθεί η καταγγελία της σύμβασης, στέλνεις στην τράπεζα αυτό το εξώδικο open – download . Το εξώδικο αυτό στοχεύει στο να χρησιμοποιηθεί αργότερα στη δίκη της ανακοπής (τη δίκη για την ακύρωση της διαταγής πληρωμής), ώστε η διαταγή πληρωμής να ακυρωθεί στο σύνολο της και όχι εν μέρει (είναι σημαντικό η διαταγή να ακυρωθεί στο σύνολο της γιατί διαφορετικά αφενός υποχρεούσαι να πληρώσεις αφετέρου δε βγαίνεις από το Τειρεσία)…Με απλά λόγια, με αυτό το εξώδικο συνομολογείς την οφειλή σου αλλά αρνείσαι το ύψος της με τον ισχυρισμό ότι η οφειλή διαμορφώθηκε σε αυτό το ύψος , λόγω των άκυρων και καταχρηστικών όρων της σύμβασης. Με άλλα λόγια τους λες : ” Κύριοι χρωστάω αλλά δε χρωστάω αυτά που μου ζητάτε. Πριν βγάλετε διαταγή πληρωμής , ελάτε να τα βρούμε. Αν νομίζετε ότι δε μπορούμε να τα βρούμε ας διορίσουμε πραγματογνώμονα. Αν παρ όλα αυτά με αγνοήσετε και βγάλετε διαταγή πληρωμής, θα την ανακόψω χρησιμοποιώντας εναντίον σας αυτό το εξώδικο, με τον ισχυρισμό ότι η έκδοση διαταγής πληρωμής συνιστά καταχρηστική άσκηση δικαιώματος, που αποτελεί βάσιμο λόγο ανακοπής“…
Να σημειώσω εδώ ότι σε τρεις περιπτώσεις που έστειλα αυτό το εξώδικο, οι τράπεζες δεν προχώρησαν σε έκδοση Διαταγής Πληρωμής. Η μια μάλιστα περίπτωση αφορά προσωπική μου υπόθεση για δυο πιστωτικές κάρτες μου, με εκδότρια τράπεζα την Eurobank τις οποίες έπαψα να πληρώνω τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, με το σκεπτικό ότι «τους έχω δώσει τόσα λεφτά για αυτές τις κάρτες, που η Eurobank είναι αυτή που μου οφείλει και όχι εγώ στη Eurobank». Η τράπεζα έδωσε το φάκελό μου σε κάτι εισπράκτορες που με απειλούσαν νύχτα μέρα ότι αν δε τους πληρώσω θα μου βγάλουν λέει Διαταγή Πληρωμής! Η ενόχλησή μου ήταν τόσο μεγάλη, που το εξώδικο εδώ στρέφεται κατά της Eurobank και κατά κάθε δικηγόρου που τυχόν υπογράψει και καταθέσει αίτηση για έκδοση εναντίον μου διαταγής πληρωμής (το εξώδικο αυτό δεν το δημοσιεύω).
Ακόλουθα κατεβάζεις αυτό το δικόγραφο open – download που είναι η ανακοπή κατά της διαταγής πληρωμής, και πας σφαίρα στο δικηγόρο σου.
6. Τι ακριβώς προσπαθώ να πετύχω με το δικόγραφο της ανακοπής που μου δίνεις?
Πέραν της νομολογίας που αφορά στους άκυρους και καταχρηστικούς όρους των συμβάσεων των τραπεζών , επιχειρείς τα ακόλουθα:
Α) Σύμφωνα με την πάγια θέση της νομολογίας αν ένας όρος μιας σύμβασης είναι άκυρος αυτό δε συνεπάγεται ότι είναι άκυρη όλη η σύμβαση. Με το δικόγραφο αυτό διατυπώνεις τον ισχυρισμό ότι αν ένας όρος στη σύμβαση με την τράπεζα είναι άκυρος τότε ολόκληρη η σύμβαση είναι άκυρη και επομένως το δικαστήριο πρέπει να ακυρώσει τη διαταγή πληρωμής στο σύνολό της.
Β) Γίνεται στο δικόγραφο μνεία της προηγούμενης κοινοποίησης προς την τράπεζα, του εξωδίκου με το οποίο ο δανειολήπτης αποδέχεται μεν ότι οφείλει αλλά αρνείται το ύψος της οφειλής. Βάζει λοιπόν τον ισχυρισμό ότι αν το δικαστήριο δεχθεί ότι υπάρχει ακυρότητα ορισμένων όρων της σύμβασης, αυτό ο δανειολήπτης το είχε επισημάνει έγκαιρα (πριν την έκδοση Διαταγής Πληρωμής) και επομένως η έκδοση διαταγής πληρωμής συνιστά καταχρηστική άσκηση δικαιώματος γεγονός που αποτελεί βάσιμο λόγο ανακοπής για να ακυρωθεί η Διαταγή στο σύνολό της.
Γ) Ισχυροποιεί τη θέση του δανειολήπτη σε σχέση με ένα από τα δυσκολότερα νομικά ζητήματα. Σύμφωνα με όλες τις συμβάσεις των τραπεζών αν εντός της προθεσμίας των 20-30 ημερών δεν αμφισβητήσεις την οφειλή όπως αυτή διαμορφώνεται στο μηνιαίο λογαριασμό , αυτό συνιστά αναγνώριση της οφειλής και ακυρώνει το δικαίωμα να αμφισβητήσεις δικαστικά την οφειλή αργότερα. Πρακτικά δηλαδή , ο όρος αυτός σημαίνει ότι αν σου έρθει ο μηνιαίος λογαριασμός σήμερα και εσύ εντός 30 ημερών δεν αμφισβητήσεις την οφειλή, αυτό συνεπάγεται ότι δεν μπορείς ένα χρόνο μετά να ασκήσεις ανακοπή κατά της διαταγής πληρωμής ισχυριζόμενος ότι η πραγματική οφειλή δεν είναι αυτή που η τράπεζα αξιώνει…
Στο δικόγραφο διατυπώνεται η άποψη ότι αυτό δεν ισχύει στις περιπτώσεις των αισχροκερδών συμβάσεων όπως είναι οι συμβάσεις που οι ελληνικές τράπεζες συνάπτουν με τους δανειολήπτες.
Δ) με αυτό το δικόγραφο διατυπώνεται ο ισχυρισμός ότι είναι άκυρες όλες οι Διαταγές Πληρωμής από το 2001 και μετά. Αν ο ισχυρισμός αυτός γίνει δεκτός από τα δικαστήρια, τότε ανοίγει χορός μαζικών αγωγών κατά των τραπεζών και του ελληνικού δημοσίου, για όλα τα ακίνητα που από το 2001 και μετά, βγήκαν στο σφυρί …
Εν ευθέτω χρόνω, θα δημοσιεύσω αίτηση για έκδοση Διαταγής Πληρωμής των δανειοληπτών κατά των τραπεζών, με αίτημα να υποχρεωθεί η τράπεζα να καταβάλει στο δανειολήπτη, ότι αυτός αχρεωστήτως κατέβαλε στην τράπεζα από την εφαρμογή των άκυρων Γ.Ο.Σ των συμβάσεων που οι τράπεζες συνάπτουν με τους καταναλωτές.
στις 11:35 π.μ.
ΕΞΩΔΙΚΟ ΚΑΤΑ ΤΡΑΠΕΖΑΣ:
http://alampasis.blogspot.com
ΕΝΩΠΙΟΝ ΠΑΝΤΟΣ ΑΡΜΟΔΙΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΑΡΧΗΣ
ΕΞΩΔΙΚΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ – ΔΗΛΩΣΗ ΜΕ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
ΣΥΝΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΟΦΕΙΛΗΣ
ΜΕ ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΥΨΟΥΣ ΑΥΤΗΣ
Του……………………… κατοίκου Αθηνών (οδός………………. αρ. ….)
ΚΑΤΑ
1. Της ανώνυμης τραπεζικής εταιρίας
με την επωνυμία
«…………………………………» που εδρεύει στην Αθήνα Λεωφόρος……………… που
εκπροσωπείται νόμιμα.
------------------------------------------------------------------------------------
Ήμουν κάτοχος των υπ’ αριθ. 4792-………………. κάρτας VISA καθώς και της υπ’ αριθ. 5458………………………… κάρτας MASTERCARD , αμφότερες ιδιοκτησίας της τράπεζας. Σήμερα δεν έχω στην κατοχή μου τα σώματά των καρτών, γεγονός που σημαίνει ότι δεν κάνω χρήση των υπηρεσιών που απορρέουν από την κατοχή τους. Σύμφωνα λοιπόν με τα ανωτέρω , τα τελευταία έτη , περιορίζομαι απλά στο να καταβάλλω περιοδικά μέρος της οφειλής ήτοι του χρεωστικού υπολοίπου όπως αυτό διαμορφώνεται κάθε μήνα.
Το χρεωστικό υπόλοιπο , ανέρχεται σε ποσό περί τα…………… ευρώ, λόγος για τον οποίο η ελάχιστη μηνιαία καταβολή την οποία υποτίθεται ότι όφειλα να πληρώνω ανέρχεται στο ποσό των ……. περίπου ευρώ (και για τις δυο κάρτες)…
Λόγω της επανειλημμένης - πολύμηνης μη τήρησης από μέρους μου του συμβατικού όρου που προβλέπει την καταβολή της ελάχιστης μηνιαίας δόσης , οχλούμαι τηλεφωνικά από εισπράκτορες που μου τηλεφωνούν δήθεν «από την τράπεζα……………..» , γνωστοποιώντας μου ότι αν εμμείνω στην απόφασή μου να μην πληρώνω, θα εκδοθεί σε βάρος μου Διαταγή Πληρωμής!!!
Προς επίρρωση δε του νόμιμου , ληξιπρόθεσμου και απαιτητού της αξίωσή σας, επικαλείστε τους όρους των μεταξύ μας αυτών συμβάσεων οι οποίοι κατά τους ισχυρισμούς σας, έγιναν δήθεν «ανεπιφύλακτα αποδεκτοί»… Η πραγματικότητα όμως είναι ότι οι εν λόγω δυο συμβάσεις περιέχουν ΑΚΥΡΟΥΣ Γενικούς προδιατυπωμένους Όρους Συναλλαγών (Γ.Ο.Σ), το περιεχόμενο των οποίων δεν επιδέχονταν διαπραγμάτευσης…
Σύμφωνα με την πάγια στάση του Ακυρωτικού το γεγονός ότι έχεις υπογράψει άλλως «αποδεχθεί» ένα Γ.Ο.Σ (Γενικό προδιατυπωμένο Όρο Συναλλαγών) αυτό δε συνεπάγεται ότι ο όρος αυτός είναι ισχυρός , άλλως δε συνεπάγεται ότι δε δύνασαι να ζητήσεις δικαστική προστασία για τη διάγνωση τυχόν ακυρότητάς του. Τέτοιου είδους Γ.Ο.Σ επιβλήθηκαν και στην περίπτωσή μου, ως προδιατυπωμένοι όροι και δίχως το περιεχόμενο τους να επιδέχεται διαπραγμάτευσης. Το κύρος όμως των εν λόγω Γ.Ο.Σ ελέγχεται δικαστικά και κατ’ ακολουθία είναι δυνατό –εφ’ όσον αυτοί ή κάποιοι από αυτούς είναι άκυροι- η ακυρότητα τους να διαπιστωθεί δικαστικά.
Περαιτέρω, σας γνωστοποιώ ότι έχει κριθεί από το Ακυρωτικό η καταχρηστικοτητα και ακυρότητα των Γ.Ο.Σ που αφορούν σε προμήθεια από συναλλαγές, στο ύψος του επιτοκίου, στο ποσοστό του τόκου υπερημερίας κλπ. Όλως ενδεικτικά, θέτω υπόψη σας ότι αναφορικά με την προμήθεια επί ανάληψης μετρητών έχει νομολογηθεί ότι από τα επιτρεπόμενα έξοδα, τέλη, φόροι και προμήθειες κοινοπρακτικών δανείων (που μόνο κατ` εξαίρεση επιτρέπεται η είσπραξη)", πρέπει να περιλαμβάνονται στην ανάλυση του μηνιαίου λογαριασμού που αποστέλλουν οι πιστωτικοί φορείς στους κατόχους πιστωτικών καρτών και όχι ότι επιτρέπεται ελεύθερα η είσπραξη προμήθειας για κάθε ανάληψη μετρητών όπως αβάσιμα υποστήριζε η εκεί εκκαλούσα τράπεζα.
Αναφορικά με το νόμιμο επιτόκιο έχει από το Ακυρωτικό νομολογηθεί (1219/2001) ότι τα τραπεζικά επιτόκια είναι σήμερα κατά κανόνα ελευθέρως διαπραγματεύσιμα και το ισχύον γι` αυτά καθεστώς δεν συνοδεύεται από τη θέσπιση ανωτάτων ορίων. Η επέμβαση του νομοθέτη περιορίζεται στη ρύθμιση των εξωτραπεζικών μόνο επιτοκίων. Εξάλλου τα εξωτραπεζικά επιτόκια παρά τον περιορισμό τους στις εξωτραπεζικές συναλλαγές δεν παύουν να έχουν γενικότερη κοινωνικοοικονομική σημασία και ν` αφορούν και τις τραπεζικές συμβατικές σχέσεις. Ο κοινωνικός και οικονομικός σκοπός του δικαιώματος στην ελεύθερη διαμόρφωση των τραπεζικών επιτοκίων είναι η συμπίεσή τους κάτω από τα όρια των εξωτραπεζικών. Έτσι η συμφωνία για επιτόκια που υπερβαίνουν τα ανώτατα αυτά όρια δεν παύει να απαγορεύεται από το νόμο (ΑΚ 281).
Σύμφωνα με τα ανωτέρω, τα τελευταία έτη υποχρεώθηκα καταχρηστικώς να καταβάλλω ποσά που προέκυψαν από τους άκυρους Γ.Ο.Σ των μεταξύ μας συμβάσεων. Τα αχρεοστήτως καταβληθέντα αφορούν ιδίως σε προμήθειες επί ανάληψης μετρητών και επιβαλλόμενους τόκους με ποσοστό επιτοκίου όχι απλώς πάνω, αλλά εξοντωτικά υπέρμετρο των εξωτραπεζικών επιτοκίων (ως αυτά ισχύουν ανά χρονική περίοδο και κρίθηκαν με την 1219/2001 ΑΠ) .
Προς επίρρωση δε των ανωτέρω και προκειμένου να καταδείξω εγκαίρως τυχόν ευθύνη της τράπεζας εφόσον προχωρήσει σε διαδικασίες για την έκδοση σε βάρος μου Διαταγής Πληρωμής, θέτω υπόψη σας τις αποφάσεις υπ’ αριθ. 430/05 και 1219/01 του Αρείου Πάγου, τις 5253/03, και 6291/00 του Εφετείου Αθηνών καθώς και τις 1119/02 και 1208/98 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, οι οποίες έχουν καταστεί αμετάκλητες, καθώς και την απόφαση υπ΄ αριθ. 961/07 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, στο μέρος που έχει καταστεί αμετάκλητη , υπογραμμίζοντας ότι οι συνέπειες του δεδικασμένου των ανωτέρω αποφάσεων έχουν ευρύτερο δημόσιο ενδιαφέρον για την εύρυθμη λειτουργία της αγοράς και την προστασία των καταναλωτών αφού ρυθμίζουν μείζονος σημασίας ζητήματα όπως η Εισφορά ν. 128/1975 , η Προμήθεια επί ανάληψης μετρητών , τα Κριτήρια μεταβολής του επιτοκίου ( βλ. και 961/2007 ΠΠΡ ΑΘ) , το Ανώτατο ύψος συμβατικού τόκου – καθορισμός από το νόμο του ανωτάτου επιτοκίου των συμβάσεων τραπεζικής πίστωσης.
Περαιτέρω, σας κοινοποιώ με την παρούσα υπόδειγμα της ανακοπής που θα ασκήσω εφόσον εκδοθεί Διαταγή σε βάρος μου Πληρωμής. Τούτο το κάνω προληπτικά, προνοώντας ώστε να περιέλθει εγκαίρως σε γνώση σας, το σύνολο των δικαστικών αποφάσεων καθώς και των νομικών ισχυρισμών που από αυτές απορρέουν, προκειμένου να αποτρέψω τυχόν έκδοση σε βάρος μου Διαταγής Πληρωμής, που θα αποτελέσει την απαρχή πολυμέτωπης δικαστικής μεταξύ μας διένεξης, στην περίπτωση που οι ισχυρισμοί μου αυτοί γίνουν μεταγενέστερα δεκτοί από το δικαστήριο που θα δικάσει την ανακοπή…
Κρίνω εξάλλου σκόπιμο, να υπογραμμίσω την επέκταση της ισχύος του δεδικασμένου, παραπέμποντας στο αριθ. 10 παρ. 16 περ. δ του Ν 3587/2007 περί Προστασίας Καταναλωτών από το οποίο προβλέπεται ότι «Οι έννομες συνέπειες που προκύπτουν από την απόφαση αυτή ισχύουν έναντι πάντων, και αν δεν ήταν διάδικοι. Το δεδικασμένο απόφασης που δέχεται εν όλο ή εν μέρει αγωγή της περίπτωσης δ` της παραγράφου 16 ισχύει και υπέρ των ζημιωθέντων καταναλωτών, έστω και αν αυτοί δεν είχαν συμμετάσχει στη σχετική δίκη. Εφόσον καταστεί αμετάκλητη η δικαστική απόφαση επί συλλογικής αγωγής της περίπτωσης δε της παραγράφου 16, ο ζημιωθείς καταναλωτής μπορεί, με βάση την απόφαση αυτή, να γνωστοποιήσει εγγράφως στον προμηθευτή, κατά του οποίου εκδόθηκε η εν λόγω απόφαση, την απαίτηση του, αναφέροντας τα στοιχεία που την προσδιορίζουν. Μετά την άπρακτη παρέλευση τριάντα (30) ημερών από την έγγραφη γνωστοποίηση, ο καταναλωτής, εφόσον δεν ικανοποιηθεί, μπορεί να ζητήσει την έκδοση διαταγής πληρωμής για την απαίτηση του από το δικαστήριο, εφόσον αυτή είναι εκκαθαρισμένη ή μπορεί ευχερώς να εκκαθαριστεί».
Τούτο πανηγυρικά διατυπώνεται και στο σκεπτικό της ΕΑ 5253/2003 στην οποία ενάγουσα ήταν η Ένωση καταναλωτών ΕΚΠΟΙΖΩ και εναγομένη η τραπεζική εταιρία με την επωνυμία «ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ της ΕΛΛΑΔΟΣ». Παραπονούμενη η δεύτερη κατά της πρωτοβάθμιας απόφασης που έκανε δεκτή την αγωγή , προέβαλε στην ενώπιον του εφετείου δίκη τον ισχυρισμό , ότι καταχρηστικώς «η ενάγουσα δεν στράφηκε και εναντίον άλλων τραπεζών που χρησιμοποιούν τους ίδιους όρους γενικών συναλλαγών» αλλά στράφηκε μόνον κατά αυτής….
Επ’ αυτού του ισχυρισμού το εφετείο απεφάνθη ότι «άλλωστε, κατά το άρθρο 10 αρ. 12 του ν. 2251/94, η απόφαση παράγει τα αποτελέσματά της έναντι πάντων και αν δεν ήταν διάδικοι και επομένως όσα αυτή καθορίζει ισχύουν και για τις άλλες τράπεζες».
Στην προκειμένη περίπτωση προκύπτει ότι η τράπεζα έχει ευθύνη για παραβάσεις που τελεί με τη σύνταξη αίτησης για έκδοση σε βάρος μου Διαταγής Πληρωμής, αφού αν και η ενέργειά της αυτή εμφανίζεται ότι βρίσκεται μέσα στα πλαίσια των νομίμων δικαιωμάτων αυτής, η παράθεση ωστόσο των γεγονότων που εκθέτει στην αίτηση για την έκδοση Διαταγής Πληρωμής, δεν αφορά σε γεγονότα την αναλήθειά των οποίων δεν γνωρίζει ούτε σε γεγονότα που ήσαν αναγκαία με την παραπάνω έννοια για την υπεράσπιση του εντολέα. Η παράθεση των γεγονότων που εκθέτει η τράπεζα στην αίτηση για την έκδοση Διαταγής Πληρωμής δεν αφορά σε "γεγονός" με την έννοια που ο όρος αυτός έχει στις διατάξεις των άρθρ. 362-363 ΠΚ που νοείται κάθε συγκεκριμένο περιστατικό του εξωτερικού κόσμου που ανάγεται στο παρελθόν ή το παρόν, το οποίο υποπίπτει στις αισθήσεις και είναι δεκτικό αποδείξεως καθώς και κάθε συγκεκριμένη σχέση ή συμπεριφορά αναφερόμενη στο παρόν ή το παρελθόν που υποπίπτει στις αισθήσεις και αντίκειται στην ηθική ή στην ευπρέπεια, αλλά αφορά αποκλειστικά σε «γεγονότα» που τέθηκαν υπό δικαστική διερεύνηση ως αμφισβητούμενα νομικά -και όχι πραγματικά- ζητήματα, για τα οποία τα δικαστήρια έχουν αποφανθεί με αμετάκλητες αποφάσεις… Προκύπτει επομένως ότι η τράπεζα γνωρίζει την αναλήθεια των γεγονότων των οποίων εκθέτει ή αποσιωπεί (παράνομα επιτόκια , παράνομες προμήθειες , «έξοδα» για την ανάληψη μετρητών κ.α) , καθώς επίσης γνωρίζει, ότι τα όσα εκθέτει δεν ήσαν αναγκαία με την παραπάνω έννοια για την επιδίωξη της είσπραξης της «απαίτησης».
Εξάλλου στην προκειμένη περίπτωση η τράπεζα γνωρίζει ότι οι ενέργειες για έκδοση σε βάρος μου Διαταγής Πληρωμής δεν συνιστά νόμιμο καθήκον που πηγάζει από τον νόμο και παρέχει δικαίωμα στον φορέα να ενεργήσει, αφού στην προκειμένη περίπτωση η τράπεζα ενεργεί ΕΚΤΟΣ των προδιαγεγραμμένων νομίμων ορίων σε αντίθεση δηλαδή με όσα κρίθηκαν με τις αποφάσεις υπ’ αριθ. 430/05 και 1219/01 του Αρείου Πάγου, 5253/03, και 6291/00 του Εφετείου Αθηνών καθώς και 1119/02 και 1208/98 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, οι οποίες έχουν καταστεί αμετάκλητες, καθώς και την απόφαση υπ΄ αριθ. 961/07 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, στο μέρος που έχει καταστεί αμετάκλητη, που έκριναν τα ζητήματα της Εισφοράς ν. 128/1975 , της Προμήθειας επί ανάληψης μετρητών , τα Κριτήρια μεταβολής του επιτοκίου ( βλ. και 961/2007 ΠΠΡ ΑΘ) , το Ανώτατο ύψος συμβατικού τόκου κλπ.
Δεδομένων των ανωτέρω , η υποβολή αίτησης για έκδοση σε βάρος μου Διαταγής Πληρωμής ενεργούμενη ως δήθεν πράξη άσκησης νομίμου δικαιώματος , συνιστά κατάφορη παραβίαση της νομιμότητας αφού πρόκειται για καταφανώς παράνομη και προφανώς άδικη υπόθεση…
Περαιτέρω η αποσιώπηση από το δικαστήριο ότι στο αιτούμενο ποσό περιλαμβάνονται κονδύλια από άκυρη σύμβαση που καλύπτει μη νόμιμη αιτία από παράνομες χρεώσεις όπως η Εισφορά ν. 128/1975, η Προμήθεια επί ανάληψης μετρητών, αδιαφανή κριτήρια μεταβολής του επιτοκίου, ανώτατο ύψος συμβατικού τόκου που υπερβαίνει κατά πολύ το ύψος που η 1219/2001 ΑΠ όρισε, μπορεί να παραπλανήσει το δικαστήριο στην έκδοση δυσμενούς για εμένα αποφάσεως η οποία θα προξενήσει σ` εμένα περιουσιακή βλάβη που θα αποφεύγονταν αν η τράπεζα, τηρώντας τις προαναφερθείσες υποχρεώσεις της, ανακοίνωνε στο δικαστήριο τα ανωτέρω σημαντικά για την όλη υπόθεση περιστατικά. Η αποσιώπηση δε ενός τέτοιου πραγματικού περιστατικού, μπορεί να στηρίξει σε βάρος σας κατηγορία για εξαπάτηση του δικαστηρίου, όταν συντρέχουν κατά τα λοιπά οι αντικειμενικές και υποκειμενικές προϋποθέσεις του εγκλήματος αυτού, όπως αναφέρονται ανωτέρω, δηλαδή όταν η αποσιώπηση έγινε την τράπεζα με σκοπό να αποκομίσει ο ίδια παράνομο περιουσιακό όφελος με αντίστοιχη βλάβη της δικής μου περιουσίας, που θα επέλθει ακριβώς ένεκα της ηθελημένης παραπλανήσεως του δικαστηρίου με την αποσιώπηση των κρισίμων για την όλη υπόθεση περιστατικών. Έχει εξάλλου κριθεί ότι απάτη ενώπιον Δικαστηρίου μπορεί να διαπραχθεί και με παραπλάνηση του Δικαστή, όταν προβάλλονται σε αυτόν ψευδείς ισχυρισμοί, υποστηριζόμενοι από γνήσια αλλά ψευδή κατά περιεχόμενο έγγραφα, όπως είναι η συναλλαγματική που καλύπτει μη νόμιμη αιτία
(π.χ. τοκογλυφικούς τόκους). Η απάτη στοιχειοθετείται αν ο δικαστής παραπλανήθηκε και εξέδωσε διαταγή πληρωμής που αποτελεί εκτελεστό τίτλο που συνεπάγεται βλάβη στην περιουσία του αντιδίκου.
Επειδή η έκδοση σε βάρος μου Διαταγής Πληρωμής συνιστά μεγίστη βλάβη των οικονομικών συμφερόντων μου αφού τα στοιχεία μου θα καταχωρηθούν ΓΙΑ ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟ ΕΠΤΑ ΕΤΩΝ στη βάση δεδομένων του Ν.Π με την επωνυμία «ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΤΡΑΠΕΖΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ Α.Ε»
Επειδή δεν αρνούμαι την οφειλή αλλά το ύψος αυτής. Επειδή το «χρεωστικό υπόλοιπο» είναι -συγκριτικά με τα ποσά που έχω καταβάλει δυνάμει των άκυρων ΓΟΣ- αμελητέο και επομένως ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΣΑΣ ΟΦΕΙΛΩ ΑΛΛΑ ΜΟΥ ΟΦΕΙΛΕΤΕ ΕΣΕΙΣ, Επειδή δέον όπως κατόπιν μεταξύ μας συνεννοήσεως προσδιοριστεί το ακριβές ύψος της «οφειλής μου» αφού προηγουμένως αφαιρεθεί κάθε ποσό που προέκυψε από τους άκυρους Γ.Ο.Σ όπως αυτοί έχουν κριθεί με αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις και έχει επί του κύρους τους νομολογήσει το Ακυρωτικό, Επειδή στην περίπτωση που δεν καταστεί εφικτός ο μεταξύ μας συναινετικός προσδιορισμός της νόμιμης οφειλής μου , η Τράπεζα δύναται να αξιώσει αυτή δια της έγερσης τακτικής αγωγής όπου το δικαστήριο επί της ουσίας θα κρίνει, ποια ποσά προέκυψαν από τους άκυρους ΓΟΣ, Επειδή εν προκειμένω το νόμιμο μέσο για την ορθή επιδίωξη της ΝΟΜΙΖΟΜΕΝΗΣ απαίτησής σας είναι η άσκηση τακτικής αγωγής ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΕΚΔΟΣΗ ΔΙΑΤΑΓΗΣ ΠΛΗΡΩΜΗΣ αφού Η ΑΣΚΗΣΗ ΤΑΚΤΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΔΙΑΤΑΓΗΣ ΠΛΗΡΩΜΗΣ αφενός δεν θέτει εν κίνδυνο την απαίτηση σας, αφετέρου ΔΕΝ ΠΑΡΑΓΕΙ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ ΤΙΣ ΔΥΣΜΕΝΕΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΠΟΥ Η ΔΙΑΤΑΓΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΠΑΡΑΓΕΙ , ιδίως με την καταχώρηση των στοιχείων της ταυτότητάς μου στο Σύστημα Οικονομικής Συμπεριφοράς (Σ.Ο.Σ) της ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ.
Επειδή στην περίπτωση που προβείτε σε ενέργειες καταγγελίας της Σύμβασης και έκδοσης σε βάρος μου Διαταγής Πληρωμής, θα στραφώ δικαστικά εναντίον της τράπεζας αιτούμενος την αποκατάσταση κάθε θετικής και αποθετικής μου ζημίας καθώς και την ικανοποίηση της ηθικής μου βλάβης από την έκδοση Διαταγής Πληρωμής βάσει άκυρης σύμβασης, Επειδή αν κατόπιν της απεύθυνσης αυτής της Δήλωσης με Πρόσκληση, παρ όλα αυτά προβείτε σε ενέργειες για την έκδοση σε βάρος μου Διαταγής Πληρωμής, τότε ΠΕΡΑΝ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ, η ενέργειά σας αυτή θα συνιστά Κατάχρηση Δικαιώματος (ΑΚ 281) και έναν (από τους πολλούς) νόμιμους λόγους ανακοπής
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
και με τη ρητή επιφύλαξή μου για κάθε νόμιμο δικαίωμά μου
ΣΑΣ ΚΑΛΩ
1.Όπως απέχετε από κάθε ενέργεια καταγγελίας της σύμβασης και έκδοσης σε βάρος μου Διαταγής Πληρωμής.
2. Όπως από κοινού προσδιορίσουμε τη νόμιμη «οφειλή μου» αφού προηγουμένως αφαιρεθεί κάθε ποσό που προέκυψε από τους άκυρους Γ.Ο.Σ των μεταξύ μας συμβάσεων. Προς τούτο, ΣΑΣ ΚΑΛΩ όπως από κοινού προβούμε στην ανάθεση του συνόλου των στοιχείων της οφειλής μου (καταβληθέντα ποσά και οφειλόμενο σήμερα χρεωστικό υπόλοιπο) σε εξειδικευμένο επιστήμονα , ο οποίος αφού ανάγει τα ανωτέρω στοιχεία στους νόμιμους εκάστοτε ισχύοντες συντελεστές (λ.χ νόμιμο ποσοστό του εκάστοτε ισχύοντος συμβατικού επιτοκίου , τόκου υπερημερίας κλπ) , θα προσδιορίσει επ’ ακριβώς το ύψος της οφειλής μου. Τούτο αιτούμαι ΣΗΜΕΡΑ ΕΓΚΑΙΡΩΣ , διότι στην περίπτωση που κατά την εκδίκαση της ανακοπής μου, αιτηθώ το διορισμό πραγματογνώμονα (ή αυτεπαγγέλτως οριστεί από το δικαστήριο) ώστε να προσδιοριστεί το ακριβές ύψος της νόμιμης οφειλής μου, δεδομένου ότι ακυρότητα μέρους της σύμβασης δεν επιφέρει το δίχως άλλο ακυρότητα του συνόλου αυτής , γίνεται από αυτά αντιληπτό ότι ακόμη και η μείωση της οφειλής μου (μετά τη διενέργεια της πραγματογνωμοσύνης), θα συνιστά «ωφέλημα» άνευ ουσίας αφού η Διαταγή Πληρωμής θα έχει ήδη καταχωρηθεί στη βάση δεδομένων της ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ.
Γίνεται από αυτά αντιληπτό ότι -σε αυτή την περίπτωση- η άσκηση ανακοπής με αίτημα διενέργειας πραγματογνωμοσύνης για τη μείωση της οφειλής μου , θα συνιστά μέσο αλυσιτελές και απρόσφορο , περίπτωση στην οποία θα αιτηθώ την ακύρωση του συνόλου των πληττόμενων με την ανακοπή κονδυλίων.
3.Στην περίπτωση δε που καταχρηστικώς προβείτε σε ενέργειες έκδοσης Διαταγής Πληρωμής, ΣΑΣ ΚΑΛΩ όπως προ της αίτησης για έκδοση αυτής και εν πάση περιπτώσει εντός δέκα ημερών από την κοινοποίηση της παρούσης , μου αποστείλετε (είτε με δικαστικό επιμελητή , είτε με ταχυδρομική αποστολή με συστημένη επιστολή ) , αντίγραφα των δυο συμβάσεων που καταρτίσθηκαν μεταξύ μας για την χορήγηση των υπ’ αριθ. 4792 κάρτας VISA καθώς και της υπ’ αριθ. 5458 κάρτας MASTERCARD, καθώς και όλα τα αντίγραφα των μηνιαίων λογαριασμών από την ημερομηνία σύναψης των συμβάσεων μέχρι και σήμερα. Σε περίπτωση δε που οι μηνιαίοι αυτοί λογαριασμοί (με τις χρεώσεις και καταβολές) αποσταλούν ως συγκεντρωτικό έγγραφο ΑΙΤΟΥΜΑΙ να προκύπτουν τα εκάστοτε επιβαλλόμενα επιτόκια για την κάθε χρονική περίοδο της λειτουργίας της μεταξύ μας σύμβασης , οι χρεώσεις που αφορούν σε συμβατικούς τόκους και τόκους υπερημερίας , το ποσοστό του εκάστοτε συμβατικού τόκου και του εκάστοτε τόκου υπερημερίας , το ποσοστό της προμήθειας άλλως οι επιβαρύνσεις για τα «έξοδα» ανάληψης μετρητών για κάθε ποσό ανάληψης ξεχωριστά , καθώς και η λεπτομερής παράθεση των χρεώσεων και των καταβολών.
Εφ όσον δε κρίνετε ή προβλέπεται από τον τιμοκατάλογο της τράπεζας η επιβολή χρέωσης «ως έξοδα» εξέτασης του αυτού αιτήματος (έκδοσης βεβαίωσης οφειλών) ,αιτούμαι όπως με έγγραφη απάντηση σας, μου υποδείξετε λογαριασμό ή υποκατάστημα που θα καταβάλλω τα «έξοδα» λαμβανομένου βεβαίως υπόψη , ότι κάθε σχετικός όρος που επιβάλλει χρέωση ποσού ως έξοδα εξέτασης αιτήματος έκδοσης βεβαίωσης οφειλών έχει -με την υπ’ αριθ. 961/2007 απόφαση του ΠΠΑ- κριθεί ως άκυρος και καταχρηστικός… Πληρεξούσιο και αντίκλητο μου διορίζω το δικηγόρο Αθηνών Αλαμπάση Αθανάσιο, κάτοικο Αθηνών, οδός Αιόλου, αριθμός 100, τηλ. 210.3215732, 693.2326916.
Αρμόδιος Δικαστικός Επιμελητής να επιδώσει νόμιμα την παρούσα στην ανώνυμη τραπεζική εταιρία με την επωνυμία «………………………» που εδρεύει στην Αθήνα Λεωφόρος…………….. όπως νόμιμα εκπροσωπείται, προς γνώσιν της και για τις νόμιμες συνέπειες αντιγράφοντας ολόκληρη στην έκθεση επίδοσης του.
Επικολλήθηκε Τ.Ν 1,15
Αθήνα, …….-…..-2010
Ο πληρεξούσιος δικηγόρος
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)