ΑΡΘΡΟ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ: Κύριε Πρόεδρε ντραπήκατε για τους ανέργους, τους νέους χωρίς μέλλον;
 |
Κύριε Πρόεδρε, ντραπήκατε για τον άνεργο, τον πεινασμένο, τον νέο χωρίς μέλλον;
«Σεις που, όπως είπατε, μικρό παιδί πολεμήσατε για την ελευθερία, ντραπήκατε
που στο όνομα του χρήματος παραδίδουμε πατρίδα και ανθρώπους σε ξένους;
Δεν είναι δυνατό να μην νιώσατε θυμό και ντροπή για την εξέλιξη αυτή, εφόσον πολεμήσατε για την ελευθερία, όπως είπατε εξοργισμένος…
Δεν είναι δυνατό να μην αισθανθήκατε ντροπιασμένος που βάζουμε πάνω από την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την ίδια την ανθρώπινη ζωή, το χρήμα, ακόμη κι αν λένε οι ξένοι ότι τους το χρωστάμε…
Οι Έλληνες όποτε πολέμησαν για την ελευθερία, πολέμησαν και πέθαναν για τις επόμενες γενιές, για τον άνθρωπο… Πολεμήσατε για τις επόμενες γενιές και τώρα συνυπογράφετε να καταδικαστούν;
Λυπάμαι, αλλά αν δεν ντραπήκατε για όλα αυτά, πώς ντραπήκατε για το θυμό των άλλων;
Λυπάμαι, αλλά αν ντραπήκατε για τις άδικες – όπως λέτε- διαμαρτυρίες όχι όμως για τη σημερινή Ελλάδα, προσωπικά νιώθω πραγματικά ντροπιασμένος, ατιμασμένος,
από την ηγεσία του τόπου μου»
Σας άκουσα με προσοχή, Εξοχότατε κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας, μετά την ακυρωθείσα παρέλαση στη Θεσσαλονίκη. Σας άκουσα να λέτε ότι είναι ντροπή τα όσα έγιναν… Άκουσα ότι ανάλογη φράση συμπεριέλαβε και η Προεδρία της Δημοκρατίας στην ανακοίνωση μερικές ώρες αργότερα.
Ντραπήκατε λοιπόν, σεβαστέ θα σας αποκαλέσω λόγω και του αξιώματος, αλλά και της ηλικίας σας, κύριε Πρόεδρε όταν κάποιοι σάς γιουχάισαν. Επίσης ντραπήκατε επειδή δεν σεβάστηκαν την επέτειο και διέκοψαν την παρέλαση. Μαζί σας… Χωρίς η μισή ντροπή να είναι δική μου, πάντως…
Νιώσατε προσβεβλημένος, απ’ ό,τι κατάλαβα… Ξέρετε, όμως, προσβεβλημένη, ατιμασμένη, κατ’ ακρίβεια, νιώθει και η κοινωνία… Εξαιρετικά προσβεβλημένη, όχι επειδή δεν έγιναν οι εκδηλώσεις (που ούτως ή άλλως θυμίζουν μεταξικό καθεστώς), αλλά από την εξαθλίωση που έχει οδηγηθεί… Νιώθει προσβεβλημένη επειδή η νέα μορφή γερμανικής κατοχής άρχισε λίγες ώρες πριν συμπληρωθούν τα 71 χρόνια του «Όχι» των Ελλήνων απέναντι στους φασίστες του Μουσολίνι… Έντονος συμβολισμός… Γι αυτό και μεγάλη η προσβολή, η ατίμωση…
Ντραπήκατε, λοιπόν, κύριε Πρόεδρε για τα όσα έγιναν ενώπιόν σας στη Θεσσαλονίκη… Μα γίνονται κι άλλα, όχι απλώς ενώπιόν σας, αλλά με την υπογραφή σας…
Βέβαια δεν είστε άμεσα εκλεγμένος από το λαό, άρα δεν δίνετε λογαριασμό σ’ εμάς. Όμως, έστω από περιέργεια, θα ήθελα να μάθω αν ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας νιώθει ντροπή για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται σήμερα εκατομμύρια Έλληνες, αυτοί που συνήθως δεν καλούνται και φυσικά δεν παρίστανται στις δεξιώσεις, άρα δεν τους συναντά πουθενά…
Για να δούμε λοιπόν, κύριε Πρόεδρε:
Σας έχει ζητήσει ποτέ το παιδί σας χαρτζιλίκι και νιώσατε να ανοίγει η γη να σας καταπιεί γιατί δεν είχατε στην τσέπη σας ούτε ευρώ; Νιώσατε ποτέ το ακραίο αυτό συναίσθημα;
Ήλθατε ποτέ στην απελπιστική θέση να ψάχνετε τα δεκάλεπτα για να συμπληρώσετε και ν’ αγοράσετε ψωμί; Πήγατε ποτέ στον μπακάλη σεις ή η σύζυγός σας να πάρετε τρόφιμα βερεσέ και χρεωθήκατε στο μετακατοχικό μπλοκάκι, που επέστρεψε στη ζωή μας;
Έχετε έλθει στη θέση του παππού ή της γιαγιάς, που τους κόβουν, με την υπογραφή σας, από τη σύνταξη των 500 ευρώ, όταν δέχονται την επίσκεψη των εγγονιών και δεν έχουν να τους φιλέψουν ένα μπισκότο ή να τους αγοράσουν μια σοκολάτα; Ή που πρέπει να επιλέξουν, σοκολάτα ή φάρμακα;
Έχει σταθεί ο γιος σας στην ουρά για να κάνει μια αίτηση πρόσληψης σε μια θέση (πτυχιούχου ή μη) και νιώθει απ’ τα αδιέξοδα που συναντά κάθε ώρα μπροστά του την απελπισία; Αυτή την απελπισία τη νιώσατε;
Νιώσατε ντροπή που στην Ελλάδα του 2011 διακήρυξε επίσημα ο πρωθυπουργός ότι στόχος είναι να εργάζεται ένα μέλος σε κάθε οικογένεια;
Νιώθετε ντροπή, κύριε Πρόεδρε, επειδή κόβουν τα επιδόματα - ψίχουλα από τα ΑμΕΑ ή τα φάρμακα απ’ τους καρκινοπαθείς, για να μαζευτούν χρήματα ώστε να πληρωθούν οι δόσεις στη Μέρκελ; Αλλά, προσέξτε, λεφτά μαζεύουν όχι από εκείνους που τα έχουν και δεν πληρώνουν, αλλά από τον άνθρωπο που χρειάζεται τα φάρμακά του…
Νιώθετε ντροπή επειδή εκατομμύρια συνάνθρωποί μας σήμερα δυστυχούν και πληρώνουν από αυτά που δεν έχουν, για χρέη που άλλοι έκαναν – το πολιτικό σύστημα στο οποίο επί δεκαετίες συμμετείχατε…- κι επειδή εκείνοι που πρέπει δεν πληρώνουν;
Νιώθετε ντροπή επειδή κάποιοι άλλοι συνάνθρωποί μας πεινούν ή δεν έχουν πού να κοιμηθούν;
Ντραπήκατε για τα παιδιά που πηγαίνουν το πρωί στο σχολείο και δεν έχουν καν ένα ποτήρι γάλα να πιουν;
Ντραπήκατε όταν ακούσατε την υπουργό Παιδείας να λέει ότι δεν προσλαμβάνουμε δασκάλους στα σχολεία επειδή δεν μας αφήνει η τρόικα; Επειδή σκοτώνουμε την παιδεία, για να ικανοποιούμε ξένες αξιώσεις;
Ντραπήκατε που όλα τα μέτρα τα οποία λαμβάνονται στοχεύουν μόνο να μαζέψουν τις δόσεις για τη Μέρκελ, χωρίς να υπολογίζουν οι κυβερνήτες ότι πίσω από κάθε απόφαση είναι άνθρωποι που στοχοποιούνται, εξοντώνονται; Ντραπήκατε που ξεχάσαμε τον άνθρωπο, που βάλαμε πάνω από τον Έλληνα, τον φτωχό Έλληνα κι όχι εκείνον που μπορεί να μπαινοβγαίνει στα υπουργικά γραφεία, την υποχρέωση στην τρόικα; Η τρόικα όμως δεν μας είπε ποτέ γιατί δεν υπολογίζει και την υποχρέωση των σφαγέων του ελληνικού πληθυσμού από την κατοχή…
Αυτές, Κύριε Πρόεδρε, είναι μερικές εικόνες της σημερινής Ελλάδας, για τις οποίες συνυπογράψατε…. Αυτές είναι οι καταστάσεις για τις οποίες θα έπρεπε πράγματι να ντρέπεστε…
Αυτή την Ελλάδα εσείς μάλλον δεν την αντικρίζετε, γιατί είτε σας την κρύβουν καλά είτε δεν φτάνει στα υψηλά αξιώματα. Άλλωστε με την εικόνα αυτή δεν έρχονται σε επαφή ούτε οι κυβερνήτες μας, αφού συνομιλούν μόνο με δανειστές και ομολόγους τους κυβερνήτες… Αυτή όμως η εικόνα, καθημερινή πλέον, είναι η εξαθλίωση του σημερινού μέσου και φτωχού Έλληνα, που δεν συμμερίζεται τα πανηγύρια, τον περίεργο, ανεξήγητο, θριαμβευτικό βερμπαλισμό του πολιτικού προσωπικού, που κάνει ότι δεν καταλαβαίνει… Ή μήπως στ’ αλήθεια δεν καταλαβαίνει;
Σεβαστέ κύριε Πρόεδρε, τα ξημερώματα της Πέμπτης, λίγες ώρες πριν οι Έλληνες τιμήσουν τα 71 χρόνια από την επέτειο του «Όχι», ένιωσα ότι είμαι ανάξιος απόγονος άξιων προγόνων. Γιατί επέτρεψα, μαζί με τη γενιά μου, μια νέα μορφή κατοχής… Τη χειρότερη απ’ όλες… Γιατί η Ελλάδα δεν κατακτήθηκε, δεν πολιορκήθηκε καν, αλλά επιτρέψαμε να κατακτηθεί. Με τα λάθη δεκαετιών – συμφωνώ με τις διαπιστώσεις της πολιτικής ηγεσίας- που όμως δεν τα χειριστήκαμε ως Έλληνες. Ο Έλληνας ένιωσε εκείνη την ημέρα ντροπιασμένος… Πραγματική ντροπή είναι αυτό κύριε Πρόεδρε… Άραγε την αισθανθήκατε και απλώς δεν σας άκουσα να τη λέτε;
Σεις που, όπως είπατε, μικρό παιδί πολεμήσατε για την ελευθερία, ντραπήκατε που στο όνομα του χρήματος παραδίδουμε πατρίδα και ανθρώπους σε ξένους; Δεν είναι δυνατό να μην νιώσατε θυμό και ντροπή για την εξέλιξη αυτή, εφόσον πολεμήσατε για την ελευθερία, όπως είπατε εξοργισμένος… Δεν είναι δυνατό να μην αισθανθήκατε ντροπιασμένος που βάζουμε πάνω από την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την ίδια την ανθρώπινη ζωή, το χρήμα, ακόμη κι αν λένε οι ξένοι ότι τους το χρωστάμε… Οι Έλληνες όποτε πολέμησαν για την ελευθερία, πολέμησαν και πέθαναν για τις επόμενες γενιές, για τον άνθρωπο… Πολεμήσατε για τις επόμενες γενιές και τώρα συνυπογράφετε να καταδικαστούν;
Λυπάμαι, αλλά αν δεν ντραπήκατε για όλα αυτά, πώς ντραπήκατε για το θυμό των άλλων;
Λυπάμαι, αλλά αν ντραπήκατε για τις άδικες – όπως λέτε- διαμαρτυρίες όχι όμως για τη σημερινή Ελλάδα, προσωπικά νιώθω πραγματικά ντροπιασμένος, ατιμασμένος, από την ηγεσία του τόπου μου…
Μ’ όλο το σεβασμό, κύριε Πρόεδρε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου