Στο θέρετρο του Jackson Hole, ψηλά στα βουνά του Γουαϊόμινγκ των ΗΠΑ θα συγκληθεί και φέτος η «μυστική» συνάντηση των κορυφαίων κεντρικών τραπεζιτών, όπου αποφασίζεται η τύχη ολόκληρου του κόσμου.
Για να φθάσουν στην κεντρική πλατεία οι επισκέπτες της μικρής πόλης Jackson στο Γουαϊόμινγκ του Κάνσας πρέπει να περάσουν κάτω από μία από τις τέσσερις μεγάλες αψίδες, που είναι κατασκευασμένες εξ ολοκλήρου από κέρατα ελαφιού. Το τοπίο είναι ειδυλλιακό και το προτιμούν όσοι θέλουν να ξεφύγουν από την καθημερινότητα, να δουν την άγρια φύση, να κάνουν ορειβασία ή να περπατήσουν στα γύρω βουνά. Αυτές τις ημέρες το θέρετρο Jackson Hole έχει πολλούς επιφανείς επισκέπτες, οι οποίοι ήλθαν επειδή εδώ συγκαλείται όπως και πέρυσι η «μυστική» ετήσια συνάντηση κορυφαίων κεντρικών τραπεζιτών και άλλων παραγόντων με τεράστια επιρροή στην πολιτική και την οικονομία.
Η συνάντηση πραγματοποιείται στις ΗΠΑ επί 35 συναπτά έτη και φέτος γίνεται υπό την αιγίδα της Ομοσπονδιακής Τράπεζας του Κάνσας, που είναι παράρτημα της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ. Στη συνάντηση θα ληφθούν κρίσιμες αποφάσεις για το μέλλον της παγκόσμιας οικονομίας, από τις οποίες άλλες θα ανακοινωθούν άμεσα και άλλες θα γίνουν γνωστές σε βάθος χρόνου.
Αυστηρός έλεγχος
Ελάχιστοι γνωρίζουν ποιοι ακριβώς θα βρίσκονται στο Jackson Hole από σήμερα μέχρι και το Σαββατοκύριακο, αφού η λίστα των καλεσμένων ελέγχεται πολύ αυστηρά και μόνο οι πιο ισχυροί ηγέτες του πλανήτη και οικονομολόγοι με επιρροή καλούνται.
Ανάμεσα στους λίγους που είναι γνωστό ότι θα συμμετέχουν φέτος περιλαμβάνονται ο πρόεδρος της FED Μπεν Μπερνάνκι, ο οποίος συγκεντρώνει τα περισσότερα φώτα της. Θα συμμετέχουν επίσης ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι και ο διοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας, Μέρβιν Κινγκ.
Οι λεπτομέρειες για τα θέματα της ατζέντας είναι επτασφράγιστο μυστικό. Στους οικονομικούς κύκλους όμως είναι γνωστό πως αποτελεί πολύ μεγάλη τιμή να προσκληθεί κάποιος να μιλήσει ενώπιον των κορυφαίων οικονομικών και πολιτικών παραγόντων που θα παρευρίσκονται.
Οι αγορές ζητούν νέα ένεση ρευστότητας από τον Μπερνάνκι
Οταν ο Μπεν Μπερνάνκι θα μιλήσει - σε λίγες μέρες - στη μεγάλη αίθουσα χορού του Jackson Hole κάτω από τη σκιά των βουνών Grand Teton, πολιτικοί, οικονομολόγοι και επενδυτές σε κάθε γωνιά του πλανήτη θα κρέμονται από τα χείλη του, αναζητώντας οτιδήποτε στα λεγόμενά του που να δείχνει ότι η FED θα ρίξει και άλλα χρήματα στην αγορά.
Την πρώτη χρονιά του κ. Ben Bernanke ως διοικητή της Federal Reserve των ΗΠΑ, η ομιλία του στο ετήσιο συνέδριο κεντρικών τραπεζών 2006, στο Jackson Hole, ήταν μία ακαδημαϊκή διάλεξη περί παγκοσμιοποίησης.
Έκτοτε, οι συνθήκες τον έχουν αναγκάσει να δίνει ομιλίες περί στρατηγικής για τη χρηματοπιστωτική κρίση ή για την ύφεση κάθε Αύγουστο. Η φετινή, πιθανότατα, θα είναι η 6η στη σειρά. Το κρίσιμο ζήτημα για το Jackson Hole, όπως και για τη συνεδρίαση επιτοκίων του Σεπτεμβρίου της Fed, είναι κατά πόσον οι παγκόσμιες οικονομικές προοπτικές στοιχειοθετούν μεγαλύτερη ποσοστική χαλάρωση και, αν ναι, ποια επιλογή θα προτιμήσει η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ.
Η πλειονότητα των κεντρικών τραπεζιτών θεώρησε πως η δέσμευση που έλαβε η επιτροπή καθορισμού πιστωτικής πολιτικής, FOMC, τον Αύγουστο, για σταθερά, σχεδόν μηδενικά, επιτόκια έως τα μέσα του 2013 ήταν κάτι που μπορούσε να κάνει καλό και δύσκολα θα έκανε κακό. Όμως, η Fed έχει πολύ λίγες δυνατότητες για επικοινωνιακούς ελιγμούς τέτοιου είδους πια.
Η πιο δραστική επιλογή θα ήταν να υποσχεθεί έναν νέο κύκλο αγοράς ενεργητικών, την ποσοτική χαλάρωση Νο3, (QE3). Όμως, τα εμπόδια είναι μεγάλα επειδή τα προβλήματα εξόδου από μια τέτοια πολιτική ή διατάραξη των προσδοκιών για τον πληθωρισμό αυξάνονται όσο μεγαλώνει ο ισολογισμός της.
Η FOMC παραμένει αποφασισμένη να αγνοήσει τις πολιτικές επικρίσεις, ωστόσο από Ρεπουμπλικανός που έχουν αποκαλέσει τις αποφάσεις του κ. Bernanke σχεδόν εθνική προδοσία, είχαν επίπτωση στο κόστος και στα πλεονεκτήματα μιας κίνησης. Ορισμένοι αναλυτές θεωρούν πως οι έντονες πολιτικές επικρίσεις για το QE2 μείωσαν την τελική επίδραση στα yields, ενώ πυροδότησαν φόβους για πιθανή αύξηση του πληθωρισμού.
Αυτό σημαίνει ότι η επιλογή που βρίσκεται στο επίκεντρο της συζήτησης στη Fed είναι κάποιου είδους κόλπο - να μη διευρυνθεί το μέγεθος του ισολογισμού, αλλά η μέση διάρκεια των ενεργητικών που κατέχει.
Αυτή θα ήταν μια καλή μέθοδος για να γίνει η αποκόμιση των καρπών της ποσοτικής χαλάρωσης -υποχρεώνοντας τους επενδυτές σε αναζήτηση πιο ριψοκίνδυνων ενεργητικών, αλλά μειώνοντας την προσφορά ασφαλών, μακροπρόθεσμων επενδύσεων-, χωρίς το μειονέκτημα της διεύρυνσης του ισολογισμού της τράπεζας.
Τα λόγια του κ. Bernanke ίσως δείξουν πού βρίσκονται τα όρια των κινδύνων και των πλεονεκτημάτων, άρα και τα όρια για το τι είναι διατεθειμένη να κάνει η Fed και τι όχι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου