Του Γιάννη Αγγέλη
Οι "τεχνικές" λύσεις που εξετάσθηκαν χθες στο EWG (Euroworking Group) στις Βρυξέλλες δεν επιτρέπουν αποφάσεις την Τετάρτη (τηλεδιάσκεψη υπουργών οικονομικών). Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ ευρωζώνης και ΔΝΤ δεν έχουν φτάσει σε τέτοιο “βαθμό ωριμότητας” που να επιτρέπουν την διαμόρφωση μιας πολιτικής λύσης για την Αθήνα.
Το αντίθετο.
Για το λόγο αυτό άλλωστε ο επικεφαλής του Eurogroup, κ. Juncker, βιάστηκε να προαναγγείλει και νέα συνάντηση των υπουργών Οικονομικών στις 8 Νοεμβρίου, μόλις τέσσερις ημέρες πριν από την τακτική συνάντηση της 12ης Νοεμβρίου, προκειμένου να προλάβει αντιδράσεις στις αγορές από μία άκαρπη τηλεδιάσκεψη την Τετάρτη.
Άλλωστε ο ίδιος είχε εκτιμήσει ότι η αυριανή τηλεδιάσκεψη έτσι κι αλλιώς ήταν πρόωρη και δεν είχε προϋποθέσεις επιτυχίας...
Το αγκάθι στο οποίο χθες και σήμερα έχουν κολλήσει στο EWG είναι το περιβόητο δημοσιονομικό κενό μετά και την επιμήκυνση, και το ποιος θα καλύψει.
Η επιμήκυνση από μόνη της προσθέτει περί τα 2,6-3 δισ. ευρώ σε επιπλέον επιβάρυνση στην εξυπηρέτηση χρέους και περί τα 13,5-14 δισ. ευρώ δημοσιονομικές ανάγκες για τα ελλείμματα.
Σε κάθε περίπτωση, ούτε ο εσωτερικός δανεισμός (έντοκα γραμμάτια) ούτε οι αποκρατικοποιήσεις μπορούν να καλύψουν τις τρύπες αυτές, παρά τα εναλλακτικά σχέδια που παρουσίασε χθες η ελληνική πλευρά.
Γίνονται ακόμα προσπάθειες (σήμερα) λένε οι εμπλεκόμενοι κοινοτικοί παράγοντες, αλλά είναι προφανές ότι υπάρχουν κενά που δεν μπορούν να καλυφθούν παρά μόνο σε “πολιτικό επίπεδο”.
Ίσως κάποιο φως να προκύψει σήμερα από την συνάντηση Merkel-Lagarde ή τουλάχιστον, όπως λέγεται, να διαπιστωθούν τα περιθώρια στα οποία θα μπορούσε να κινηθεί η αναζήτηση μιας τέτοιας λύσης και να αποτυπωθεί αυτή “τεχνικά” μέχρι τις 8 Νοεμβρίου σε αποφάσεις των υπουργών Οικονομικών.
Εξαιρετικά σημαντικό διαμεσολαβητικό ρόλο στην υπόθεση αυτή φαίνεται να παίζει ο πρόεδρος του Eurogroup, Jean-Claude Juncker, ο οποίος βρίσκεται αυτές τις ημέρες σε διαρκή επικοινωνία με Merkel και Hollande.
Σε ό,τι αφορά το ΔΝΤ, οι πληροφορίες από την μέχρι τώρα στάση του συμπεριλαμβανομένης αυτής στο EWG- δείχνουν ότι επιμένει στις θέσεις του για την Ελλάδα. Και αυτό γιατί εξακολουθεί να επιδιώκει μία αναδίπλωση της Ευρωζώνης στο κεντρικό ζήτημα που βάζει για την συνολική αντιμετώπιση της κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη, μέσα από μια μεγαλύτερη εμπλοκή της ΕΚΤ στην απορρόφηση (κάλυψη της διαγραφής) μέρους της υπερχρέωσης των χωρών της Ευρωζώνης...
Άλλωστε, όλοι πλέον γνωρίζουν, παρά το γεγονός ότι κανείς δεν το λέει ευθέως, ότι το όριο της βιωσιμότητας του 120% του ΑΕΠ που έχει τεθεί για το ελληνικό χρέος είναι μία πλασματική παραδοχή. Πρόκειται για ένα όριο-παραδοχή που έχει περισσότερη σχέση με το ότι εκεί βρισκόταν το χρέος της Ιταλίας όταν πάρθηκε η σχετική απόφαση για την Ελλάδα, παρά με την έννοια της “βιωσιμότητας” η οποία σε πραγματικούς όρους έχει υπολογισθεί ότι εξαρτάται ως ποσοστό από την δομή της οικονομίας και τους όρους μέσα στους οποίους αυτή λειτουργεί και όχι από το ύψος του ποσοστού του ΑΕΠ στο οποίο έχει φτάσει..
Οι "τεχνικές" λύσεις που εξετάσθηκαν χθες στο EWG (Euroworking Group) στις Βρυξέλλες δεν επιτρέπουν αποφάσεις την Τετάρτη (τηλεδιάσκεψη υπουργών οικονομικών). Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ ευρωζώνης και ΔΝΤ δεν έχουν φτάσει σε τέτοιο “βαθμό ωριμότητας” που να επιτρέπουν την διαμόρφωση μιας πολιτικής λύσης για την Αθήνα.
Το αντίθετο.
Για το λόγο αυτό άλλωστε ο επικεφαλής του Eurogroup, κ. Juncker, βιάστηκε να προαναγγείλει και νέα συνάντηση των υπουργών Οικονομικών στις 8 Νοεμβρίου, μόλις τέσσερις ημέρες πριν από την τακτική συνάντηση της 12ης Νοεμβρίου, προκειμένου να προλάβει αντιδράσεις στις αγορές από μία άκαρπη τηλεδιάσκεψη την Τετάρτη.
Άλλωστε ο ίδιος είχε εκτιμήσει ότι η αυριανή τηλεδιάσκεψη έτσι κι αλλιώς ήταν πρόωρη και δεν είχε προϋποθέσεις επιτυχίας...
Το αγκάθι στο οποίο χθες και σήμερα έχουν κολλήσει στο EWG είναι το περιβόητο δημοσιονομικό κενό μετά και την επιμήκυνση, και το ποιος θα καλύψει.
Η επιμήκυνση από μόνη της προσθέτει περί τα 2,6-3 δισ. ευρώ σε επιπλέον επιβάρυνση στην εξυπηρέτηση χρέους και περί τα 13,5-14 δισ. ευρώ δημοσιονομικές ανάγκες για τα ελλείμματα.
Σε κάθε περίπτωση, ούτε ο εσωτερικός δανεισμός (έντοκα γραμμάτια) ούτε οι αποκρατικοποιήσεις μπορούν να καλύψουν τις τρύπες αυτές, παρά τα εναλλακτικά σχέδια που παρουσίασε χθες η ελληνική πλευρά.
Γίνονται ακόμα προσπάθειες (σήμερα) λένε οι εμπλεκόμενοι κοινοτικοί παράγοντες, αλλά είναι προφανές ότι υπάρχουν κενά που δεν μπορούν να καλυφθούν παρά μόνο σε “πολιτικό επίπεδο”.
Ίσως κάποιο φως να προκύψει σήμερα από την συνάντηση Merkel-Lagarde ή τουλάχιστον, όπως λέγεται, να διαπιστωθούν τα περιθώρια στα οποία θα μπορούσε να κινηθεί η αναζήτηση μιας τέτοιας λύσης και να αποτυπωθεί αυτή “τεχνικά” μέχρι τις 8 Νοεμβρίου σε αποφάσεις των υπουργών Οικονομικών.
Εξαιρετικά σημαντικό διαμεσολαβητικό ρόλο στην υπόθεση αυτή φαίνεται να παίζει ο πρόεδρος του Eurogroup, Jean-Claude Juncker, ο οποίος βρίσκεται αυτές τις ημέρες σε διαρκή επικοινωνία με Merkel και Hollande.
Σε ό,τι αφορά το ΔΝΤ, οι πληροφορίες από την μέχρι τώρα στάση του συμπεριλαμβανομένης αυτής στο EWG- δείχνουν ότι επιμένει στις θέσεις του για την Ελλάδα. Και αυτό γιατί εξακολουθεί να επιδιώκει μία αναδίπλωση της Ευρωζώνης στο κεντρικό ζήτημα που βάζει για την συνολική αντιμετώπιση της κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη, μέσα από μια μεγαλύτερη εμπλοκή της ΕΚΤ στην απορρόφηση (κάλυψη της διαγραφής) μέρους της υπερχρέωσης των χωρών της Ευρωζώνης...
Άλλωστε, όλοι πλέον γνωρίζουν, παρά το γεγονός ότι κανείς δεν το λέει ευθέως, ότι το όριο της βιωσιμότητας του 120% του ΑΕΠ που έχει τεθεί για το ελληνικό χρέος είναι μία πλασματική παραδοχή. Πρόκειται για ένα όριο-παραδοχή που έχει περισσότερη σχέση με το ότι εκεί βρισκόταν το χρέος της Ιταλίας όταν πάρθηκε η σχετική απόφαση για την Ελλάδα, παρά με την έννοια της “βιωσιμότητας” η οποία σε πραγματικούς όρους έχει υπολογισθεί ότι εξαρτάται ως ποσοστό από την δομή της οικονομίας και τους όρους μέσα στους οποίους αυτή λειτουργεί και όχι από το ύψος του ποσοστού του ΑΕΠ στο οποίο έχει φτάσει..
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου